คลังธรรมปัญญา > พรรณาอักษร
มองภาพ มองไฮกุ ลองมา เขียนเล่น ๆ กัน
มดเอ๊กซ:
สีดำกลางอากาศ
เสียงลูกเจี๊ยบร้องลอยผ่านหัว
อยู่ในปากอีกา
-ไฮกุ-
** เคยไปทำบุญ ที่ วัดป่าบนภูเขา ตอนเย็นมีคนโปรยข้าวให้ไก่ป่ากิน ไก่เยอะมาก ไอ้เราก็ บังเอิญเดินผ่าน ไวมาก เสียงอีกาตีปีกผ่านหัวเรา เสียงแม่ไก่ร้องตกใจ เสียงที่แหลมเล็ก สะเทือนใจ คือ เสียงร้องของลูกเจี๊ยบ ที่ไปกับอีกา มัจจุราชปีกดำ ใช่ครับ ลูกไก่ มันโดนอีกาคาบไป จาก อกแม่ไก่ เอาไปกินนะสิครับ นี่แหละโลก โลกแห่งสรรพสัตว์ โลกแห่งหยาดน้ำค้าง โลกแห่งหยาดน้ำตา โลกแห่งทุกข์ และ โลกแห่งพุทธะ ในที่เดียวกัน ลามะรูปหนึ่ง ว่าไว้ มุมหนึ่งผีเสื้อโบยบินท่ามกลางดอกไม้ อยู่ ข้าง ๆ พยัคฆ์จ้องตะปบเหยื่อ โลกแห่งทวิภาวะ ดีชั่ว ดำขาว สุขทุกข์ มายาซ่อนความจริง ความจริงเผยตัวจากมายา สุดแต่ปัญญา พิจารณา นี่แหละหนา คือ โลก
มดเอ๊กซ:
มะม่วงเขียวต้นเตี้ย
มันออกลูกดกห้อยโตงเตง
ชนหัวสามเณร
- ไฮกุ -
* รูป คือ รูป ซัดกัน ตรง ๆ กับสิ่งที่เกิดขึ้นตรงหน้า ใน โลกแห่งปรากฏการณ์ สิ่ง เล็ก ๆ ใน จักรวาล สุดแสนเรียบง่าย และ ธรรมดา
มดเอ๊กซ:
ฉันเหลือเพียงแค่นี้
ข้าวสวยในจานหนึ่งเมล็ด
มอบให้นกกระจอก
- ไฮกุ -
** ข้างทาง ข้าวก็อร่อย ทำเอาเรากินจนเกือบหมด อ้าว เหลือ ข้าวสุกติดจาน เพียงเมล็ดเดียว นกกระจอกจร บินหลงมาตัวหนึ่ง ก็โยนให้มันไป ก็เหลือแค่นี้ จริง ๆ นะเธอ
มดเอ๊กซ:
เธอยังเด็กเหมือนเดิม
ตัวฉันแก่แล้วก็ยังดู
เณรน้อยอิ๊กคิวซัง
-ไฮกุ-
** สองบรรทัดแรกแตกแยก สรุปเฉลยเคลีย ตัดฉับ เป็นหนึ่งในบรรทัดสาม แต่ถ้าเราลองสลับบรรทัด 1 กับ 3 ล่ะ อารมณ์และความหมายจะเป็นอย่างไร ลองอ่านดูนะ
เณรน้อยอิ๊กคิวซัง
ตัวฉันแก่แล้วก็ยังดู
เธอยังเด็กเหมือนเดิม
-ไฮกุ-
** เอาบรรทัดมาสลับ บรรทัด 1 กับ 2 จะธรรมดา ส่วนบรรทัดสามจะจบแบบประทับใจ อิ่มพอดีและจะมี จังหวะ ทำนอง แว๊บ ๆ แห่งความละมุนบางอย่าง และสะกิดใจบางอย่าง
นำร่อง
[0] ดัชนีข้อความ
[*] หน้าที่แล้ว
Go to full version