คลังธรรมปัญญา > พรรณาอักษร
มองภาพ มองไฮกุ ลองมา เขียนเล่น ๆ กัน
มดเอ๊กซ:
มะขามแก่ ร่วงกราว
เสียงดังกว่าที่เคยได้ยิน
กระทบพื้นคอนกรีต
-ไฮกุ-
* #ไฮกุ ปี 58 วัดแห่งหนึ่ง ในชนบท พายุฝนแรงมาก เริ่มตั้งเค้ามาตั้งแต่ตอนเย็น ตกดึก มาเลย ทั่งลม ทั้งฝน ดังไปทั่ววัด ข้าง ๆ กุฏิพระ ได้ยิน ฝักมะขามร่วง ลงพื้นเพียบเลย ฝักมะขามแก่ ทั้งนั้น ร่วงกราว ๆ เสียงดังไปทั่วราตรี นั้น ตื่นเช้าได้เดิน สำรวจดู พบ ฝักมะขามแก่ แตก มองเห็นเนื้อใน เศษเปลือก กระจาย เกลื่อน ไปทั่ว บริเวณ ถนนคอนกรีต .....
แถม ๆๆ เขียนทิ้งไว้ เสียดายเลย เอามาแปะ
ราตรีฝนกระหน่ำ
เสียงมะขามร่วงฝ่าความมืด
ลมฟ้าไม่ปราณี
มะขามแก่ตกเกลื่อน
กะเทาะคอนกรีตเห็นเนื้อใน
ลมฝนเดือนตุลา
ราตรีที่มืดมิด
สอดแทรกเสียงพายุฝน
ฝักมะขามร่วงกราว
มดเอ๊กซ:
น้ำตาไหลอาบแก้ม
มุมปากรอยยิ้มพลันปรากฏ
งดงามในความเศร้า
-ไฮกุ-
* #ไฮกุ แบบ เศร้า ๆ ก็ มี เรียก อารมณ์ อาวาเระ อารมณ์ แบบนี้ ก็ สวย นะ เราเคย อ่าน พวก ทุกข์ โศกเศร้า เหงามาก ลงเป็น ไฮกุ เฮ่ย ชอบ แต่งจาก ความเวทนา เศร้า เหงา ทุกข์ อัดอั้น ตันใจ จุกอก ร้องไห้ น้ำตาไหล กลิ่นอายประมาณนี้ เรียก "โมโนะโนะอาวาเระ" อารมณ์สะเทือนใจของคนญี่ปุ่น
http://anngle.org/th/j-culture/culture/mononoahare.html
อารมณ์ สะเทือนใจ ความเวทนา เป็น สากล เหนือคำว่า ชนชาติ เพศ วัย ยุคสมัย กาลเวลา บทนี้ เขียนสด ๆ ทางแชท ห้องสนทนา fb อารมณ์ ไม่ฟูมฟายมากมาย เวทนาหนักหนา หรือ ทุกข์ จัด ๆ แต่ มันเศร้าว่ะ แต่ก็ ละมุน ด้วย รอยยิ้ม บางทีนะ ประมาณว่า มีเยื่อใยแห่งอารมณ์ บาง ๆ บ้าง ไม่ก็ เยื่อใยแห่งจินตนาการ บ้าง ไม่ อลังการ แบบ จาน เหลิมชัย แต่ไฮกุ เรียกว่า เยื่อใย ความเบาบาง ของ สัมผัส รูป สี กลิ่น รส อารมณ์ ที่ อาบอยู่ บ้าง แม้อาจจะ ไม่เยอะ แต่ มีรูปแบบ จำเพาะตัวเลย ก็ แน่แหละ มี คำแค่ 17 คำ จะเขียนไร มากมาย จำนวน มันบังคับ ทำให้เจอ ความงาม การสัมผัสในอีกมิติ ก็เป็นได้.......( เราว่า ภาพประกอบ คำแก้ว หน้านี้ มันใช่เลย Inner อินเนอร์ มันชัด เหมาะกับ ไฮกุ บทนี้ )
มดเอ๊กซ:
ป๊อปคอร์น วิ่งตีโค้ง
ออกห่างจากกลุ่มนกกระจอก
เอาใจช่วยมดงาน
-ไฮกุ-
* #ไฮกุ ปี 55 เอาข้าวโพดคั่ว ป๊อปคอร์น ไปโปรย ให้นกกิน มองเห็น ป๊อปคอร์น ชิ้นหนึ่ง แตกแถว ไม่ยอมให้นกกิน มันวิ่งตีโค้ง หนี ออกห่างจากกลุ่มนกกระจอก ป๊อปคอร์น ชิ้นนั้น ทำไมวิ่งเองได้ สังเกตุดี ๆ จะมีจุดดำ ๆ ไหว ๆ รายรอบ ล้อมป๊อปคอร์น อยู่ ใช่แล้ว ทีม มดงานจอมพลัง แสนขยัน นั่นเอง มันช่วยกันแบก ป๊อปคอร์น แบบทีมเวอร์ค ค่อย ๆ ทิ้งระยะ ออกห่างจาก กลุ่มนก ไปไกล เราเอาใจช่วยมดมันด้วยใจ สุดระทึก .....
มดเอ๊กซ:
ขนมปังลอยผ่านหน้า
ถุงอาหารปลาฉีกกระจาย
เจ้านกขี้ขโมย
-ไฮกุ-
* #ไฮกุ ปี 58 ปลายฝนต้นหนาว เดินผ่านตลาด จะไปขึ้นเรือ ริมเจ้าพระยา ตรง ศาลาท่าน้ำ ฉับพลัน เห็น ขนมเหาะได้ ขนมติดปีก ลอยผ่านหน้าไป อ้าว นกนี่หว่า นกมันคาบขนมปัง บินไปแล้ว เดิน ๆ ไป อีก พบ ถุงใส่ขนมปัง ที่เอาไว้ขายให้เป็นอาหารปลา ฉีก ขาดกระจาย เป็นรอยโหว่ แปลว่า เรียบร้อยโรงเรียนนกไปแล้ว ถุง ๆ นั้น เออน่า แบ่ง ๆ กัน ชิ้นเดียวเอง ฮ่า ๆๆๆๆๆๆๆ
มดเอ๊กซ:
ริ้วรอยตกกระทบ
ทุกเม็ดฝนกลางทะเลใหญ่
ไม่เหมือนกันสักหยด
-ไฮกุ-
* #ไฮกุ มาจากวัยเด็ก ชอบหน้าฝนมาก เวลาฝนตก เราชอบมองออกไปทางหน้าต่าง มองเห็นฝนตก กระทบผิวน้ำ เป็น รอยกระทบผิวน้ำ เป็น จ้ำ ๆ จุด ๆ กระเซ็น เป็น กลุ่ม ๆ ทั้งภาพ ทั้งเสียง กระหึ่ม ราวกับ มีคนมารบกัน เราจินตนาการว่า มี กองทัพสองฝ่าย เข้ามาสู้กัน ฝ่ายอธรรม และ ธรรมะ นี่คือ การมองเม็ดฝน ในวัยเยาว์ พอโตขึ้น พบว่า เฮ่ย ฝนกระทบ ผิวน้ำ มันมี รูปทรง การไหว การสัมผัส เป็นรูปร่างจำเพาะ ไม่เคยมี การกระทบใดเลย ที่ ซ้ำกัน ต่อให้ตก กลางท้องทะเล อันกว้างใหญ่ เป็นพัน เป็นหมื่นปี หรือ ล้านปี ก็ ไม่มี หยดฝน หยดใด ที่เหมือนกันเลย มันเป็น ความเรียบง่าย ของธรรมชาติ ที่แฝง ความมหัศจรรย์ ในแต่ละหยด ทุกหยด ทุกสัมผัส บนผิวน้ำ ล้วนมี เอกลักษณ์เฉพาะตัว เช่นเดียวกับ เกล็ดหิมะ เป็น ล้าน ๆ เกร็ด ไม่มี เกล็ดใด ที่ซ้ำกัน คนก็เช่นกัน แต่ละคน ล้วนมี ความเป็นตัวตน เฉพาะ ต่างคน ต่างแบบ ต่างใจ ต่างนิสัย ต่างกรรม ต่างการกระทำ ......
นำร่อง
[0] ดัชนีข้อความ
[#] หน้าถัดไป
[*] หน้าที่แล้ว
Go to full version