บล็อก > บทความ (Blog)
เรื่องจริงของนักเรียนที่ถูกเฆี่ยนเป็นประจำ
(1/1)
คนชล:
ในชีวิตความเป็นครูของสมชาย พูนสวัสดิ์ แห่งโรงเรียนมัธยมเทพา ไม่เคยมีลูกศิษย์คนใดที่ถูกครูตีมากเท่ากับนักเรียนที่ชื่อสมเพียร แซ่เจ่ง
ครูสมชายตั้งกติกาว่าถ้าใครมาสายจะถูกครูเฆี่ยน ปรากฏว่าสมเพียรมาสายทุกวัน แม้จะถูกครูเฆี่ยนทุกวัน ๆ ละสามที แต่สมเพียรก็ยังมาสายไม่หยุด ราวกับไม่รู้จักเข็ดหลาบ เขาทนถูกครูตีทุกวันจนเรียนจบ
๓๐ ปีต่อมา โรงเรียนต้องการทำป้ายโรงเรียนใหม่ให้สมศักดิ์ศรี ผู้อำนวยการจึงขอให้ครูสมชาย โทรไปหาลูกศิษย์คนนี้ ซึ่งตอนนั้นเป็นตำรวจคุ้มครองเหมืองหินอ่อน ครูสมชายรู้สึกกระอักกระอ่วนใจ เพราะมั่นใจว่าลูกศิษย์คนนี้ไม่มีวันลืมรอยไม้เรียวของครู แต่เมื่อออกปากขอความช่ว ยเหลือ เขากลับตอบทันทีว่า “ได้เลยครับ ไม่มีอะไรขัดข้อง” ครูสมชายถึงกับอึ้งไปเลย จากนั้นก็บอกความในใจว่า “ครูขอโทษนะที่สมัยเรียนครูตีทุกวัน” แต่เขาไม่โกรธครูเลย
แล้วเขาก็เล่าความจริงให้ฟังว่า ตอนนั้นเขาเป็นเด็กวัด ต้องตามหลวงพ่อไปบิณฑบาต หลวงพ่อท่านชรามากจึงเดินช้า กว่าเขาจะกลับถึงวัดและได้กินข้าวก้นบาตรก็ได้เวลาเรียนแล้ว แต่เขายังต้องเก็บข้าวไว้กินตอนเย็น ถ้าไม่ทำอย่างนี้ก็ไม่มีอะไรจะกิน เลยต้องมาสายทุกวัน
ครูสมชายเพิ่งถึงบางอ้อตอนนั้นเอง แล้วเขาก็พูดต่อว่า “อาจารย์ครับ ไม่ต้องเสียใจ ถ้าอาจารย์ไม่เฆี่ยนผม ป่านนี้ผมเป็นโจรไปแล้ว ไม่ได้ใส่เครื่องแบบตำรวจอย่างนี้”
เวลาผ่านไปนานถึง ๓๐ ปี ครูสมชายถึงเพิ่งรู้ว่าลูกศิษย์คนนี้ไม่ได้เกกมะเหรกเกเร หากเพียงแต่ครูถามเขาสักคำว่าทำไมเขามาสายเป็นประจำ ก็คงจะไม่ลงโทษเขามากมายขนาดนั้น
ทางด้านสมเพียร แม้ชีวิตจะดูเหมือนเคราะห์ซ้ำกรรมซัด ลำบากยากแค้นแล้วยังไม่วายถูกครูเฆี่ยนทุกวันราวกับเป็นเด็กเหลือขอ แต่เขาก็ไม่ได้ก่นด่าชะตากรรม หากยังขอบคุณครูที่ตีเขาจนได้ดี
น่าเสียดายที่คนที่เห็นความดีของเขานั้นมิใช่ผู้บังคับบัญชาชั้นสูง ไม่เช่นนั้นเขาคงมีชีวิตที่สุขสงบในบั้นปลาย
สมเพียร แซ่เจ่งคนนี้ ต่อมาเปลี่ยนนามสกุลเป็น สมเพียร เอกสมญา คนเดียวกับ “จ่าเพียร”ของชาวบ้านที่บันนังสตา ซึ่งได้รับเลื่อนยศจากพ.ต.อ.เป็นพล.ต.อ.หลังจากที่ชีวิตหาไม่แล้ว :22: :13: :07:
กระตุกหางแมว:
อ่านแล้วขนลุก..สุดยอดครับพี่
ธรรมมะอวยพรครับ :13:
แก้วจ๋าหน้าร้อน:
:27: พึ่งทราบเลยครับเรื่องนี้ ขอบคุณครับผม
ฐิตา:
:39:
:13: :12: :07:
สายลมที่หวังดี:
อ่านแล้วขนลุกเหมือนกันค่ะ ขอบคุณนะค่ะที่นำมาให้อ่าน
เสียดายวีรบุรุษผู้กล้าไม่น่าจากไปเลย :27:
นำร่อง
[0] ดัชนีข้อความ
Go to full version