คำค่าวผญ๋าล้านนา (แม่ญิง)
แม่ญิงแม่ยาง แม่มานกล๋างบ้าน แม่หุมคนพาล ร่ายรัก
แม่จุหลอกผัว แม่หนัวจู๊นัก แม่จั๊กค่าวเจี้ย ทำเพลง
ย่อมเป็นแม่ฮ้าง นักเลงโต๋งเต๋ง แม่คบนักเลง แม่แสนปากเลี้ยม
แม่ขวากแม่หลาว แม่หนามแม่เสี้ยน แม่นอนหัวเตียง ข่มฮ้าน
แม่นกสองหัว แม่บัวสองจั้น แม่แข็งกระด้าง พรางกำ
แม่จู๊ปี้น้อง ล่อลวงผิดกั๋น แม่ไก่หลงฮัง นอนค้างก๋างบ้าน แม่ต่อแม่แต๋น
แม่ปลิ๋งปากกว้าง ปากออกไปพลาง เสียบกั๊ด
>>> F/B อุบาสก ผู้หนึ่ง
ป่อจ่างป้อจาย ป่อจุ
ป่อจ้าน ป่อฮ้าง
ป่อเฮือน ป่อตำเฮาะ
ป่อสะปะสะเปด
ป่อผีเผด ป่อผีพราย
ป่อ......อะหยัง..
... ก็ก้านอีป่ออีแม่เฮาหมด
Amphai Vantanapindu
..
..
ยามสะลุมมืด บ่ได๋ยิ๊นเสียงนกอีเอี้ยงฮ้อง กิ๊นหมากโพธิ์ไฮ
แซวแซวเสียงบ่มี๊โต๋ฮ้อง โต๋น้องจิกโต๋พี่ โต๋พี่จิกโต๋น้อง เหล่าบ่เถือกหน่วยตา
กิ๊นปูกิ๊นปลา พัดเข้ามาทางก้น
แปลเป็น ภาษาภาคกลางว่า
เวลาใกล้ค่ำ ไม่เคยได้ยินเสียงธรรมชาติ ของนกที่มากินลูกโพธิ์ลูกไทรที่ใต้ต้น
เสียงร้องเซงแซ่แต่มองไม่เห็นตัว ตัวพี่จิกน้อง น้องจิกพี่ หากเล่าเรียนไม่ถูกลูกตา
กินปูกินปลา ที่หลงพลัดมาทางตูด
ไขปริศนาธรรมว่า
เวลาแห่งชีวิตค่ำแล้วบางคน ยังไม่ได้ยินแม้เสียงของธรรม ว่าไม่มีตัวตน ทั้งที่เสียงธรรมก็ดังอยู่ตลอด
เพราะเล่าเรียนธรรม ที่ไม่ถูกจุดสำคัญ จึงเห็นเป็นตัวตน และแม้เป็นพี่เป็นน้องก็ยังตบตีแย่งชิงสมบัติกัน
และเป็นสาเหตุที่สำคัญ ให้มีการกระทำที่ผิดธรรม เช่น อยากรวย ไม่ขยันแต่เล่นการพนัน ( ดุจกินทางตูด )
F/B สมหัตถ์ เป็นปรัชญ์
28 ธันวาคม 2015 เวลา 17:48 น.
***************************************************
เฒ่าแก้ค้าว ห้วงอกขาวผอน (แก่เฒ่าผมหงอกแล้ว)
บ่ต๋ายเมือมรณ์ ได้สอนลูกเต้า (แต่ยังไม่ทันตาย จึงยังได้สอนลูกหลาน)
คนบ่ฮู้ อย่าโทษสมอง (คนไม่รู้ อย่าโทษว่าสมองไม่ดี)
เป๋นต่าบ่อลอง ฮ่ำเฮียนเมื่อน้อย (เป็นเพราะไม่ร่ำเรียนแต่เด็ก)
คนปากหวาน เถิงก้นมันส้ม (คนปากหวานนั้นก้นเปรี้ยว)
คนยังนิยม ปากฮ้ายใจ๋ดี (ปากร้ายใจดี)
จะมีคนรัก ก็เขียมเผ่าผู้ คนฟัง (เขียม-น้อย,หายาก)
อู้หื้อเปิ้นฮัก ยากนักจักหวัง (พูดให้คนรัก ยากนัก)
อู้หื้อเปิ้นซัง กำเดียวก็ได้ (พูดให้คนชัง คำเดียวก็ได้)
ของกิ๋นบ่มัก บ่ช่างขับจ๋ำ
ของกิ๋นบ่ลำ บ่ช่างก๋ำป้อน (ของกินที่ไม่ชอบไม่อร่อย)
ขืนเขกิ๋น ลมช่างขึ้นต้อน (หากบังคับให้กิน ลมจะตีขึ้น)
บ่ไหลลงคอ ฮอดต๊อง (ไม่ไหลลงคอ ตลอดท้อง)
นกบ่บิน อย่าไปเขิงปีกมันอ้า (นกไม่บิน อย่าไปขึงปีก)
งัวควายบ่กิ๋นหญ้า อย่าไปข่มเขามันลง (วัวควายไม่กินหญ้า อย่าไปกดหัวมันให้กิน)
ของกิ๋นลำ อยู่ที่คนมัก (ของอร่อย อยู่ที่คนว่าชอบหรือไม่)
ของฮักอยู่ที่คน เปิงใจ๋ (ของรักอยู่ที่คนพอใจ)
..
..
ไม้อ่อนก๊อม เพราะคมมีดเหลา
คนหูเบา เพราะกำกึ๊ดตื้น (กำกึ๊ด-ความคิดสติปัญญา)
หันไม้ใหญ่สูง อย่าไปเปี่ยงขึ้น
จึงตกลงมา เสียบกั๊ด (เสียบกั๊ด-จุกแน่น)
การผ่อคน อย่าเร็วรวบรัด (ผ่อ-มอง)
อยู่ตั๊ดตี้หน้า หนเดียว (อยู่ตั๊ดตี้หน้า-อยู่ที่มองหน้า)
มนุษย์ลุ่มฟ้า โลกหล้าใจ๋เหนียว (ใจ๋-ใจ)
ใจ๋ก๋ำมือเดียว ไผหยั่งบ่ได้ (ก๋ำ-กำ, ไผ-ใคร)
สาครา คงคาเหนือใต้
จ่าเตียมไป เชี่ยวลึก
สิบซาววา หยั่งได้ลงติ๊ก
กำก่อนกี้ โบราณ
ผ่อแม่ญิงงาม ผ่อเมื่อยามข้ามน้ำ (ผ่อ-ดู)
ผ่อป้อจาย ปัญญาเลิศล้ำ (ป้อจาย-ผู้ชาย)
ผ่อเมื่อมันกิ๋นเหล้า เมายา
(คัดจากพ่อครูสิงห์แก้ว-ต่อ)
บางคำก็ลึกมากจนแปลไม่ได้
..
..
คัดมาอีกบางตอน
หลงเหยหลง หลงดงป่าไม้ (หลงเอยหลง หลงดงป่าไม้)
เถิงหลงว่าได้ ซาววัน (ถึงหลงไปเป็นยี่สิบวัน)
ยังปอฮู้ปิ๊ก กลับได้คืนหลัง (ยังพอกลับได้กลับคืน)
หลงเหยหลงคำ หลงคืนบ่ได้ (แต่หลงน้ำคำ กลับคืนไม่ได้)
ทำดีร้อยหน เสียงคนเงียบงด
ฟังหาบ่ได้ กำเดียว
ความดีเฮานั้น ไผบ่แลเหลียว
ทำชั่วเตื้อเดียว นินทาทั่วบ้าน (เตื้อ-ครั้ง)
บางตอนจากค่าวฮ่ำ ของพ่อครูสิงห์แห้ว มโนเพ็ชร
งานกึ๊ดเติงหา จรัล มโนเพ็ชร 3 ก.ย. 48
-หัวข้อ: Re:วลีงาม...
เริ่มหัวข้อโดย: แสนไชย ที่ กันยายน 04, 2005, 03:41:19 PM
**
เมื่อรักกันไม่ได้ก็ไม่รัก
ไม่เห็นจักเกรงการสถานไหน
ไม่รักกูกูก็จักไม่รักใคร
เอ๊ะน้ำตากูไหลทำไมฤา
_สุจิตต์ วงษ์เทศ
:http://thaioctober.com/smf/index.php?action=printpage;topic=2384.0
แก้ไขข้อความ
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: กันยายน 19, 2016, 05:57:02 PM โดย ฐิตา, เหตุผล: +บทกลอน »
