อริยะสงฆ์ผู้ปฏิบัติธรรมอันดี > หลวงตามหาบัว

ธัมมะในลิขิตท่านอาจารย์พระมหาบัว

<< < (2/2)

ฐิตา:




ธัมมะในลิขิต
ท่านอาจารย์พระมหาบัว ญาณสมฺปนฺโน
วัดป่าบ้านตาด จ.อุดรธานี

ฉบับที่ ๖
วัดป่าบ้านตาด จ.อุดรธานี
๑ พฤษภาคม ๒๕๐๐

แม่ทองแดง เมื่อมีคนส่งเสริมมากเท่าไหร่
ก็พึงทราบว่าจะมีคนนินทามากเท่าเทียมกัน
ดังนั้นความเคลื่อนไหวในกิริยาใดๆ
ผู้ที่ได้เห็นหรือได้ยินในกิริยานั้นๆ จึงเก็บไว้ภายในใจ

พระพุทธเจ้าผู้เป็นเจ้าของศาสนายังถูกโลกธรรมรุมตี
แต่ก็คงเป็นพระพุทธเจ้าตามเดิมจนวันเข้านิพพาน
เราทุกคนมีพุทธประจำตัว เมื่อชำระให้บริสุทธิ์แล้ว
แม้โลกธรรมจะรวมหัวกันหมดทั้งโลกมาโจมตี ก็คงบริสุทธิ์อยู่ตามเดิม
เพราะความบริสุทธิ์นั้นไม่ใช่โลกธรรมๆ
จึงไม่สามารถแทรกซึมหรือลบล้างความบริสุทธิ์นั้นได้
ความจริงแท้ๆ (แก่นแท้) มีอยู่กับท่านผู้ใด
จะเป็นหญิง ชาย หรือนักบวชใดๆ
เพียงว่าผู้นั้นแย้มออกมาเท่านั้น เราก็พอรู้หรือพอเข้าใจได้

เราอย่าหลงกระพี้คือเห่าหอนของโลก
หูตาเรามี ใจเรามี ดูให้ดี ฟังให้ดี คิดให้ดี จะเห็นของดี
(นักปราชญ์ภายนอกภายใน)
หนีจากตาหูและใจ ปัญญาของเราไปไม่พ้น
ต้นไม้บางชนิดมีแก่นอยู่ข้างนอก เช่น ต้นตาล เป็นต้น
บางชนิดมีแก่นอยู่ข้างในมีไม้พะยูงเป็นต้น คนเราก็ฉันนั้น
ดีนอกก็มี เช่น มีแต่กิริยามารยาทคำพูดถูกกาลเทศะ
สำนวนโวหารไพเราะ ภายในเหมือนถ่านไฟ
ดีในก็มี เช่น สมัยนี้ดีในมีน้อย
ส่วนดีนอกตามสัญญาจะเหลือโลกอยู่แล้ว

เราสมาคมคบหาใคร ดูให้ถึงตา ถึงหู ถึงใจ
อย่าหลงตามใคร เมื่อถึงใจแล้วจับให้มั่น
ใครจะเห่าหอนแทะกัดไปอย่างไรไม่ต้องหวั่นไหว
นั่นแลท่านว่าใจนักปราชญ์

อนึ่งสมัยนี้นักวิทยาศาสตร์เจริญ สุนัขบ้าก็ชุมไปตามๆ กัน
เรารีบเตรียมยาไว้ติดตัว ไม่อย่างนั้นจะแย่.

ท่านอาจารย์พระมหาบัว ญาณสมฺปนฺโน
วัดป่าบ้านตาด จ.อุดรธานี
(รวบรวมโดย คุณเอี๋ยน ธัมมัญญู จ.จันทบุรี)


ฐิตา:




ธัมมะในลิขิต
ท่านอาจารย์พระมหาบัว ญาณสมฺปนฺโน
วัดป่าบ้านตาด จ.อุดรธานี

ฉบับที่ ๗
วัดป่าบ้านตาด จ.อุดรธานี
๘ กรกฎาคม ๒๕๐๐

การเจ็บป่วยเป็นเทวทูตประจำตัว
ขออย่าได้ประมาทนอนใจ
โปรดพิจารณาตามบริเวณที่เจ็บป่วยนั้นแล
ให้เห็นด้วยปัญญาประจักษ์ว่า

อวัยวะทั้งหมดนี้เป็นของแน่เหลือเกิน
ที่จะเป็นเครื่องทับถมเราให้ได้รับ
ความทุกข์
และไม่ตั้งอยู่นาน
ทั้งหาสาระอะไรไม่ได้
ทั้งจะตั้งหน้าไปสู่ความแตกสลาย
โดยถ่ายเดียวเท่านั้น
ต่างก็มีอยู่เป็นไปอยู่ด้วยกันอย่างนี้
ทั่วโลก
หาที่หลบภัยไม่ได้เลย

แม้พระพุทธเจ้าก็ต้องเป็นอย่างนี้
เหมือนสามัญชนธรรมดา
ภัยอย่างอื่นๆ เราพอหลบหลีกได้บ้าง
ภัยอย่างนี้ต้องหลบหลีกด้วยปัญญา
คือหยั่งทราบตามความเป็นจริง
พระพุทธเจ้าเป็นเข้า ท่านมียาแก้
เราทั้งหลายไม่ค่อยมียาแก้ ต่างกันที่ตรงนี้.

ท่านอาจารย์พระมหาบัว ญาณสมฺปนฺโน
วัดป่าบ้านตาด จ.อุดรธานี
(รวบรวมโดย คุณเอี๋ยน ธัมมัญญู จ.จันทบุรี)


>>> F/B Dharma@Hand Lite ธรรมะใสใส ใกล้ตัวคุณ

นำร่อง

[0] ดัชนีข้อความ

[*] หน้าที่แล้ว

ตอบ

Go to full version