ประชาสัมพันธ์ > การเตือนภัยสังคมและกลุ่มมิจฉาชีพต่างๆ

รวมกระทู้ทุกข์ใจ มีปัญหา โทรปรึกษาที่นี่ ,แนวทางปฏิบัติในคดีข่มขืน ,แจ้งเหตุร้าย

<< < (2/2)

sithiphong:
บ้านพักเด็กและครอบครัว

บ้านพักเด็กและครอบครัว กรุงเทพมหานคร    0-2354-7580,0-2354-7582
บ้านพักเด็กและครอบครัว จ.ปทุมธานี    0-2577-2372
บ้านพักเด็กและครอบครัว จ.กาญจนบุรี    0-3451-7693
บ้านพักเด็กและครอบครัว จ.สระบุรี    0-3622-0891
บ้านพักเด็กและครอบครัว จ.ชลบุรี    0-3824-0220
บ้านพักเด็กและครอบครัว จ.ระยอง    0-3868-4895-6
บ้านพักเด็กและครอบครัว จ.เชียงใหม่ (บ้านพิงใจ)    0-5312-1164
สถานสงเคราะห์เด็กบ้านเวียงพิงค์ จ.เชียงใหม่     0-5312-1164
บ้านพักเด็กและครอบครัว จ.นครสวรรค์    0-5634-5411
บ้านพักเด็กและครอบครัว จ.พะเยา    0-5448-5911
บ้านพักเด็กและครอบครัว จ.ลำปาง    0-5422-5383
บ้านพักเด็กและครอบครัว จ.ตาก    0-5551-6747,0-5551-4487
บ้านพักเด็กและครอบครัว จ.อุดรธานี    0-4223-7151
บ้านพักเด็กและครอบครัว จ.อุบลราชธานี    0-4524-2641
บ้านพักเด็กและครอบครัว จ.สุรินทร์    0-4451-5018
บ้านพักเด็กและครอบครัว จ.ขอนแก่น    0-4342-1279-80,0-4333-2922
บ้านพักเด็กและครอบครัว จ.มหาสารคาม    0-4372-1210
บ้านพักเด็กและครอบครัว จ.ภูเก็ต    0-7621-3315,0-7624-0140
บ้านพักเด็กและครอบครัว จ.สงขลา    0-7433-3745-6
บ้านพักเด็กและครอบครัว จ.นครศรีธรรมราช    0-7553-1458
บ้านพักเด็กและครอบครัว จ.สุราษฎร์ธานี    0-7728-9188
บ้านพักเด็กและครอบครัว จ.ยะลา    0-7322-8412-3
บ้านพักเด็กและครอบครัว จ.นราธิวาส    0-7358-4122
บ้านพักเด็กและครอบครัว จ.ชุมพร    0-7757-4976
บ้านพักเด็กและครอบครัว จ.ตรัง    08-1891-1641,0-7522-4375
หน่วยงานของรัฐอื่นๆ

กองแรงงานหญิงและเด็ก กรมสวัสดิการและคุ้มครองแรงงาน   0-2246-8006
ศูนย์ประชาบดี ช่วยเหลือเร่งด่วน 24 ชั่วโมง    1300
(กระทรวงการพัฒนาสังคมและความมั่นคงของมนุษย์)   
ฮอทไลน์คลายเครียด กรมสุขภาพจิต    1667
ศูนย์เสริมสร้างครอบครัวให้อบอุ่นและเป็นสุข    1761, 0-2622-2220
ศูนย์รับเรื่องราวร้องทุกข์ของข้าราชการ (ถูกคุกคามทางเพศในที่ทำงานและผู้บัญชาการกลั่นแกล้ง)    1768, 0-2281-2516
สภาสังคมสงเคราะห์แห่งประเทศไทย    0-2246-1457-61, 0-2245-5638
คลินิกครอบครัวสมานฉันท์ กรุงเทพมหานคร    0-2246-5021
กองคุ้มครองและดูแลผลประโยชน์คนไทยในต่างประเทศ กรมการกงศุล    0-2575-1047-9
กองตรวจและคุ้มครองคนหางาน กรมการจัดหางาน    0-2354-1729
กรมคุ้มครองสิทธิและเสรีภาพ กระทรวงยุติธรรม    0-2502-8210-15

สำนักป้องกันและแก้ไขปัญหาการค้าหญิงและเด็ก
กรมพัฒนาสังคมและสวัสดิการ02-282-8883,02-659-6161-9  02-659-6281
คณะกรรมการสิทธิมนุษยชนแห่งชาติ    0-2219-2980-2
ศูนย์ปฏิบัติการป้องกันและปราบปรามการค้ามนุษย์แห่งชาติ    0-2306-8628-9
สถานคุ้มครองและพัฒนาอาชีพบ้านเกร็ดตระการ  จ.นนทบุรี    0-2584-5115
สถานคุ้มครองและพัฒนาอาชีพบ้านนารีสวัสดิ์ จ.นครราชสีมา   

 
สถานคุ้มครองและพัฒนาอาชีพบ้านสองแคว จ.พิษณุโลก    0-5527-9235
สถานคุ้มครองและพัฒนาอาชีพภาคใต้ (บ้านศรีสุราษฎร์) จ.สุราษฎร์ธานี     0-7735-5540 ถึง 1
สถานแรกรับเด็กชายปากเกร็ด จ.นนทบุรี    0-2583-8345
สถานสงเคราะห์เด็กชายบ้านเชียงใหม่     0-5312-1157-9

สำนักงานคุ้มครองพยาน จ.นนทบุรี
   0-2502-8203-5
สำนักงานช่วยเหลือทางการเงินต่อผู้เสียหายและจำเลยในคดีอาญา    0-2502-8227-31
งานพิทักษ์เด็ก เยาวชน และสตรี สำนักงานตำรวจแห่งชาติ    0-2205-3421-3 ต่อ 26
ส่วนการคัดแยกเหยื่อ งานพิทักษ์เด็ก เยาวชน สตรี และการค้ามนุษย์
สำนักงานตรวจคนเข้าเมือง    0-2287-3101-10 ต่อ 2287, 2182
สำนักงานส่งเสริมสวัสดิภาพและพิทักษ์เด็ก เยาวชน ผู้ด้อยโอกาส
คนพิการ และผู้สูงอายุ (สท)    0-2651-6742, 0-2255-5850-7ต่อ 222
ศูนย์ประสานงานคดีการค้ามนุษย์ สำนักงานต่างประเทศ
สำนักงานอัยการสูงสุด    0-2515-4653

http://www.friendsofwomen.or.th/index.php?key=Y29udGVudD1jb250ZW50JmlkPTQw

sithiphong:
เปิดจดหมายถึง คสช.-รฟท. จากเหยื่อถูกข่มขืนบนรถไฟ 13 ปีก่อน

-http://hilight.kapook.com/view/104840-



เรียบเรียงข้อมูลโดยกระปุกดอทคอม

            สาว ป.โท เหยื่อที่ถูกพนักงานการรถไฟข่มขืนบนรถไฟเมื่อ 13 ปีก่อน ร่อนจดหมายถึง คสช. และ รฟท. ถามความรับผิดชอบและเรียกร้องให้มีมาตรการลงโทษคนร้ายคดีข่มขืนอย่างจริงจัง

            เมื่อวันที่ 8 กรกฎาคม 2557 ผู้สื่อข่าวรายงานว่า เว็บไซต์ผู้จัดการออนไลน์ ได้มีการนำเสนอจดหมายเปิดผนึกจากผู้เสียหายที่ถูกพนักงานการรถไฟฯ ข่มขืนบนรถไฟเมื่อ 13 ปีก่อน ส่งตรงจากกรุงเอเธนส์ ประเทศกรีซ ถึง หัวหน้า คสช. และการรถไฟแห่งประเทศไทย (รฟท.) เพื่อเรียกร้องให้มีมาตรการลงโทษคนร้ายคดีข่มขืนอย่างจริงจัง รวมถึงถามหาความรับผิดชอบจากการรถไฟที่คดีของเธอยังไม่สิ้นสุด และไม่ได้รับการเยียวยาจนถึงปัจจุบัน ทำให้เธอใช้ชีวิตอย่างยากลำบาก โดยมีข้อความทั้งหมด ดังนี้   

            เรียน ท่านสื่อมวลชน ผ่านไปยัง หัวหน้า คสช./การรถไฟแห่งประเทศไทย     
 
            เรื่อง ความรับผิดชอบต่อผู้โดยสาร ในคดีข่มขืนบนรถไฟ
     
            วันนี้ ดิฉันได้รับข่าวสารจากทางเมืองไทย แค่ได้อ่านหัวข้อข่าวว่า มีเหตุข่มขืนแล้วฆ่าบนรถไฟสายใต้ ดิฉันก็รู้สึกเจ็บและปวดที่หัวใจผู้ถูกกระทำอย่างรุนแรง "มันเกิดขึ้นอีกแล้วหรือ ?" "ทำไมฉัน ไม่เป็นคนสุดท้าย ? ทำไมต้องเป็นน้องเขา ? ทำไม ?"
     
            เหตุการณ์นี้เกิดขึ้นกับตัวดิฉันเอง เมื่อ 13 ปีที่แล้ว หากท่านยังจำกันได้ เมื่อวันที่ 16 กรกฎาคม 2544 เกิดคดีข่มขืนหญิงสาวปริญญาโทบนตู้นอน บนขบวนรถไฟสายใต้ คดีนี้เป็นข่าวครึกโครม การรถไฟฯ ได้ไล่ผู้กระทำผิดออกจากงาน และศาลอาญาได้ตัดสินจำคุกจำเลยเป็นเวลา 9 ปี ส่วนในคดีแพ่ง ศาลชั้นต้น และศาลอุทธรณ์ ได้ตัดสินให้การรถไฟฯ และจำเลย ร่วมกันชดใช้ค่าเสียหายฐานละเมิดให้แก่โจทก์ นับจากวันนั้นถึงวันนี้ 13 ปีผ่านไปแล้ว แต่คดีก็ยังไม่ถึงที่สุด ดิฉันก็ยังไม่ได้รับการเยียวยาชดใช้ค่าเสียหาย เพราะการรถไฟฯ ได้ยื่นฎีกาขอทุเลาคดี และทำให้การเยียวยาของดิฉันได้รับความล่าช้าออกไปเรื่อย ๆ
     
            หลายท่านคงไม่รู้ว่า หลังเหตุการณ์ครั้งนั้น มีเหตุการณ์ต่าง ๆ ที่เปลี่ยนชีวิต และสุขภาพดิฉันไปตลอดกาลอย่างสิ้นเชิง ท่านรู้หรือไม่? ดิฉันต้องถูกบีบบังคับให้ออกจากงานที่กำลังไปได้ดี เพราะในสายตาของผู้บริหาร ดิฉันได้นำความเสื่อมเสียมาสู่องค์กร เพราะในการเดินทางครั้งนั้น ดิฉันไปทำงานในนามของบริษัท ดิฉันต้องเข้าโรงพยาบาลทางจิตติดต่อกันมาหลายปี มีอาการประสาทหลอน ควบคุมสติไม่ได้ ต้องเข้าบำบัดรักษาอย่างต่อเนื่อง ทุกคืนวัน ดิฉันมีอาการฝันร้าย ผวาและหวาดกลัวคนรอบข้าง ไม่ไว้วางใจผู้คน

            วันแล้ววันเล่า เดือนแล้วเดือนเล่า นานนับหลายปี ต้องรับประทานยาอย่างต่อเนื่อง ส่งผลให้มีอาการสั่นของมือ และเมื่อมีเหตุการณ์อะไรที่กระทบกระเทือนจิตใจ แม้แต่เพียงเล็กน้อย ดิฉันจะมีภาวะตระหนก ควบคุมตนเองไม่ได้ และหลายต่อหลายครั้งถึงกับหน้ามืดเป็นลมหมดสติ ซึ่งอาการเหล่านี้แม้เวลาจะผ่านมาเนิ่นนานถึง 13 ปี ดิฉันก็ยังประสบความยากลำบากที่จะมีชีวิตเยี่ยงคนปกติ ด้วยความอ่อนแอทางสุขภาพจิตและการต้องรับประทานยาอย่างต่อเนื่องหลายปี ทำให้ส่งผลกระทบต่อสุขภาพกายอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ การต้องประสบกับความอับอายในสังคม ทำให้ดิฉันต้องระเห็จมาตั้งต้นชีวิตใหม่ในต่างประเทศอย่างยากลำบาก และรอคอยกระบวนการยุติธรรมที่ถูกทำให้ล่าช้า อย่างไม่เห็นแก่มนุษยธรรมของท่าน
     
            หลังจากอ่านหัวข้อข่าว ดิฉันรู้สึกแย่มาก น้ำตาไหลโดยไม่รู้ตัว รู้สึกว่าหัวใจถูกบีบอย่างแรง มันเหมือนเหตุการณ์ที่เคยเกิดขึ้นเมื่อ 13 ปีที่แล้ว เพิ่งเกิดขึ้น และมันได้เกิดขึ้นอีกครั้ง ดิฉันไม่สามารถที่จะถ่ายทอดความรู้สึกนี้เป็นตัวอักษรได้ เพราะมันเจ็บปวดเกินกว่าที่จะพูดออกมาได้ ดิฉันทราบข่าวเวลา 3 ทุ่มของประเทศกรีซ หลังจากนั้น ดิฉันหมดสติ มาเริ่มรู้สึกตัวประมาณเที่ยงคืน แต่ดิฉันก็พยายามฝืนที่จะพิมพ์จดหมายฉบับนี้ เพราะต้องการสื่อสารถึงคนในสังคมไทย ว่าถึงเวลาหรือยัง ที่เราจะทำอะไรสักอย่างเพื่อให้สังคมนี้มีความปลอดภัยมากขึ้น ไม่ต้องคอยระแวงว่า "ใคร คือรายต่อไป"
     
            จากคดีของดิฉัน ได้เกิดการเปลี่ยนแปลงในกระบวนการทางการแพทย์ ทางกฎหมาย และกระบวนการยุติธรรม แต่นั่นก็ยังไม่ใช่การเปลี่ยนแปลงที่แท้จริง เพราะคดีข่มขืนก็ยังเกิดขึ้นอีกแทบทุกวัน
     
            ดิฉันคาดหวังให้มีบทลงโทษที่รุนแรง ในคดีข่มขืน และมีการป้องกัน บังคับใช้กฎหมายอย่างเข้มข้นจริงจัง เพราะมันอาจจะเป็นหนทางที่ทำให้เหตุนี้เกิดขึ้นน้อยลง จนไม่เกิดขึ้นเลย........จะเป็นไปได้มั้ยคะ ขอฝากไปถึงท่านผู้เกี่ยวข้องทุกท่านที่จะสามารถทำให้เกิดบทลงโทษที่รุนแรงมากกว่านี้ หรือว่าต้องรอให้เกิดขึ้นกับคนในครอบครัวของท่านก่อน
     
            ดิฉันขอแสดงความเสียใจกับบิดาและมารดาของน้องที่เสียชีวิต ดิฉันเข้าใจความรู้สึกของการสูญเสีย เพราะดิฉันก็ได้เสียมารดา เนื่องจากผลของเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นกับดิฉันเช่นกัน ดิฉันอยากจะบอกว่าน้องเขาไปดีแล้ว น้องเขาโชคดีกว่าดิฉันเยอะ เพราะทุกวันนี้ดิฉันมีชีวิตอยู่เหมือนตายทั้งเป็น 10 กว่าปีที่ผ่านมา ดิฉันไม่เคยนอนหลับตอนกลางคืนเลย มันยากที่จะลืม
     
            สุดท้ายนี้ ดิฉันขอฝากข้อความไปถึงท่านผู้มีอำนาจในบ้านเมือง, ผู้ว่าการการรถไฟฯ คนปัจจุบัน ว่า ท่านมั่นใจเหรอคะ ว่า 117 ปี ของการรถไฟฯ ไม่เคยมีคดีร้ายแรง มีแต่อนาจาร ดิฉันไม่ทราบว่า ท่านมาบริหารองค์กรนี้ได้อย่างไร ท่านไม่เคยทราบเลยหรือคะ ว่า องค์กรของท่านเคยเกิดเหตุคดีข่มขืนบนรถไฟสายใต้ ขณะที่รถไฟยังวิ่ง โดยผู้ก่อเหตุเป็นพนักงานขององค์กรของท่านเอง ท่านไม่เคยทราบเลยหรือคะ ท่านคิดว่า ท่านสมควรที่จะเป็นผู้บริหารองค์กรนี้ต่อไปหรือคะ คดีของดิฉัน 13 ปีแล้วค่ะ ท่านมีความคิดเห็นอย่างไรคะ ชีวิตที่เปลี่ยนไปอย่างตลอดกาลของดิฉัน การรถไฟฯ เห็นว่า การเยียวยาชดใช้ช่วยเหลือความเสียหายมันตีเป็นตัวเงินเมื่อเทียบกับชีวิตของดิฉันได้หรือคะ ทำไมต้องใช้เวลาเตะถ่วงถึง 13 ปี จนบัดนี้ ดิฉันมีลูกชายวัยเด็กที่ดิฉันต้องรับผิดชอบเลี้ยงดู ด้วยสุขภาพทั้งกายทั้งจิตที่บอบช้ำอย่างหนัก แต่สำหรับท่าน เงินเพียงเล็กน้อยเท่านี้เท่าที่ศาลท่านสั่งให้ชดใช้ ท่านคิดว่ามากไปหรือคะ ช่วยกรุณาตอบดิฉันด้วย

            และเหตุการณ์ของน้องแก้มที่เพิ่งเกิดขึ้น ท่านจะพูดว่าอะไรคะ ท่านจะดำเนินการอย่างไร ไล่พนักงานคนนั้นออก แล้วก็จบ เหมือนคดีของดิฉันใช่มั้ยคะ คำว่า "ขอแสดงความเสียใจกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น" ที่ท่านผู้ว่าฯ คนก่อนโน้นเคยกล่าวกับดิฉัน ท่านก็กำลังจะกล่าวคำนี้เช่นกัน กับมารดาของน้องแก้มใช่มั้ยคะ .....ดิฉันอยากถามว่า ถ้าเหตุการณ์นี้เกิดขึ้นกับคนในครอบครัวของท่าน ท่านจะกล่าวคำว่าอะไร ????????????


เรื่องเล่าเช้านี้ ผู้เสียหายคดีพนง.รถไฟล่วงละเมิดปี44 ส่งจม.เปิดผนึกวอนเพิ่มบทลงโทษ (9ก.ค.57)
-http://www.youtube.com/watch?v=nrKZ-XhF8W8-

คลิป เรื่องเล่าเช้านี้ ผู้เสียหายคดีพนง.รถไฟล่วงละเมิดปี44 ส่งจม.เปิดผนึกวอนเพิ่มบทลงโทษ (9ก.ค.57) โพสต์โดยคุณ เรื่องเล่าเช้านี้ บีอีซี-เทโร




.

นำร่อง

[0] ดัชนีข้อความ

[*] หน้าที่แล้ว

ตอบ