เมื่อไม่นานมานี้ เห็น มีคนเขียน กระทู้นี้ ขึ้นมา ที่ ลานธรรมจก
ศีล 5 โสดาบัน
http://www.dhammajak.net/forums/viewtopic.php?f=1&t=47124ไอ้เรา อ่านแล้วก็นึกครึ้ม เลยโพสถาม ในกระทู้ นู้น ไปว่า
งั้น รบกวนสอบถาม ทั่น จขกท. และผู้รู้ ในห้องนี้
เกี่ยวกับเรื่อง ศีล 5 ของโสดาบัน ที่ อ่านแล้ว คาใจ มานานแล้ว หน่อยค่ะ
ก็ ไอ้เรื่อง โสดาบัน เมียนายพราน ที่ยื่นธนู ให้ผัว เอาไปล่าสัตว์ อ่ะค่ะ s006
ตกลง ไอ้ที่ เจ้าหล่อนทำอยู่ นั้น
มันเป็นการสนับสนุน การฆ่าการเบียดเบียน ชีวิตอื่นไหมคะ ?
แล้ว การกระทำเช่นนี้ จัดเป็น สัมมาฯ หรือคะ ?
แล้วงี้ ศีลของ โสดาบัน นางนี้ จะไม่ ถลอก หรอคะ
คือ ถ้า ไม่รู้ว่า เอาไป ล่าสัตว์ แล้ว ยื่นให้ ก็ว่าไปอย่าง
แต่นี่ ดูจาก อายุสมองแล้ว เจ้าหล่อน ก็ คงไม่ ไร้เดียงสา
จนไม่รู้ว่า ผัวตัวเอง จะเอาอาวุธไปทำอะไร หรอกนะ
และ หากเอา หลัก สัมมัปปทาน 4 มาจับ มันก็ แม้ง ๆ อยู่นะ
เนี่ย ขนาดอิฉัน ภูมิศีล น่าจะ ต่ำกว่ายายโสดาบัน คนนั้น มากมาย
แต่ แค่คิดจะซื้อ หุ้นเกี่ยวกับการทำธุรกิจเบางประเภท
ที่เกี่ยวข้องกับ การเลี้ยงสัตว์แล้วฆ่ามาขายเป็นอาหาร
หรือ เดินเหยียบหญ้า เบียดเบียนชีวิตสัตว์ตัวเล็กตัวน้อย
อิฉันยังตะขิดตะขวงใจที่จะทำเลย
แล้วทำไมยัยโสดาบันนั่น ถึง ไม่รู้สึกรู้สาอะไรเลยล่ะ
(หรือว่า เค้า สะกดคำว่า หิริโอตตัปปะ ไม่เป็น คะ :b21: )
อนึ่งหลังจากโพส ไปได้ไม่นาน
เก๊าะ มี เจ้ากรรมนายเวร มาทวงหนี้ร้ากกก ทันที
เก๊าะ เลยต้องมีการตบตีกัน ไปตามเรื่อง
ว่าแล้วก็ เอา วิวาทะ เหล่านั้น มาแปะไว้ ให้อ่านเล่น แระกัน
แบ่บว่า เสียดาย ตัวหนังสือ อ่ะ เขียนตั้งนาน อยู่ได้ไม่เท่าไรเล๊ยย
asoka ว่า
เจอกับแม่ช้อยนางรำเข้าแล้วงานนี้
มีคำถามที่ดีและคมคายด้วย
พอจะยกเรื่องนี้ที่มีแสดงในพระสูตรหรือที่ใดมาให้พิจารณากันก่อนสักหน่อยดีไหมครับก่อนที่จะวิตกวิจารณ์กันต่อไป
แต่ถ้าจะว่าตามธรรม
นางพราหมณี....ทำหน้าที่ของภรรยาที่ดีให้ถึงพร้อม........ไม่มีองค์ 3 ของการฆ่าอยู่ในจิตของนาง จึงมิได้ล่วงศีลข้อที่ 1
กรรมของนายพรานคือ ฆ่าสัตว์มาเลียงชีพ ผิดศีลข้อที่ 1 แน่นอน
กรรมของภรรยาคือ ทำหน้าที่ภรรยาให้ดีที่สุด......
ที่อ้างว่าเป็นการสนับสนุนการฆ่านั้น มันก็จะเหมือนกับที่ทุกวันนี้มีคนถกเถียงกันว่า คนที่กินเนื้อสัตว์นั่นแหละสนับสนุนการทำผิดศีลข้อที่ 1 ถ้าไม่มีคนกินเนื้อสัตว์ ก็จะไม่มีคนฆ่าสัตว์มาขาย แล้วก็โมเมว่า คนที่กินเนื้อสัตว์ก็ผิดศีลข้อที่ 1 ด้วยเพราะเป็นผู้มีส่วนร่วม.....ถ้าอย่างนั้นพระอริยเจ้าที่กินหรือฉันเนื้อสัตว์ที่หามาหรือบิณฑบาตมาได้ ก็ผิดศีลข้อที่ 1 ด้วยนะซิ
คิดอย่างนี้ก็จะพากันวุ่นไปใหญ่ มีข้อถกเถียงกันอีกเยอะและชักชวนกันให้หลงทาง
เรื่องของศีลนี่สำคัญที่ เจตนา
ถ้าไม่มีเจตนาที่จะฆ่า .......ไม่ประกอบกรรมเพื่อจะฆ่า....สัตว์นั้นมิได้ตายเพราะเจตนานั้น ก็ไม่นับว่าผิดศีลข้อที่ 1 ใครค้นพระสูตรเก่งลองไปค้นอ่านดูเรื่องพระอรหันต์ตาบอดเดินจงกรมเหยียบมดปลวกตาย......แล้วมีผู้ไปโจทย์ฟ้องพระพุทธเจ้า.....คำตอบน่าจะอยู่ในนั้น
เรื่องนางพราหมณี โสดาบัน ภรรยานายพรานก็น่าจะมีคำตอบในพระสูตรหรือคัมภีร์อัตถกถาจารย์ ลองถามผู้เชี่ยวชาญด้านคัมภีร์ดูนะครับ
:b16: :b16: :b16: :b16:
เตือนสติ สัมปชัญญะแม่ช้อยหน่อยนะครับว่า
อริยุวาตันตราย........การประมาทจ้วงจาบพระอริยเจ้า แม้แต่พระโสดาบัน ก็อาจกั้นมรรค ผลนิพพาน ของตน ปฏิบัติธรรมเจริญธรรมไม่ขึ้นนะครับ แก้ไขได้ด้วยการน้อมใจ จริงใจขอขมา จึงจะหลุดได้
:b43: :b43:
นู๋บี ว่าขอบคุณเจ้าค่ะ ที่(อุส่า) เตือน อิฉันต้องกลัวดีไหมน๊อออ :b9:
เอ่อ...อิฉันขอ อนุญาต ไปปรึกษา กูรู้ประจำบอร์ด อย่าง ไอ้ตี๋โฮฮับ ก่อนนะเจ้าคะ
ว่า ควรจะมี ท่าทีไงดี ไอ้ตี๋ นี่มันเป็น ที่ปรึกษากิตติมศักดิ์ ของอิฉันอ่ะเจ้าค่ะ
เฮ้ย ๆๆๆ นี่ ๆๆๆๆ ไอ้ตี๋โฮ ถ้าลื้อโผล่หัวมาแถวนี้
ไงก็ ช่วยชี้แนะทางสว่าง ต่อข้อกังขา ของเจ้ ในกระทู้นี้ ให้ทีดิ
เผื่อฟังแล้ว เจ้จะ เงิบ... เอ๊ย...จะเงยหน้าอ้าปากมองเห็นดวงตาธรรมขึ้นมามั่ง
แล้วลื้อเองก็จะได้ สำแดงภูมิศีล ภูมิธรรม ให้ชาวบ้านได้เห็นชัด ๆ แจ่ม ๆ
ลื้อ จะได้หลุดจากข้อครหาที่โดนชาวบ้านเขา มันนินทา
หาว่า เป็นไอ้ตี๋โตหื่น ด้วยไงจ๊ะ :b9:
โฮฮับ ว่า
ศีล๕เป็นข้อห้าม นั้นหมายความว่า ห้ามไม่ให้เกิดการกระทำทาง...กายและวาจา
พระโสดาบันท่านไม่ได้รักษาศีล๕หรือสมาทานศีล๕ ศีลของท่านเรียกว่า...ศีลพรหมจรรย์
ศีลพรหมจรรย์ เป็นหลักในการปฏิบัติของเหล่าอริยชน ในศีลพรหมจรรย์ยังมีส่วยย่อยอีก
นั้นก็คือ สัมมัปปทาน๔
ถ้าเราเอาพุทธพจน์ที่ว่าด้วย"ศีล" มาอธิบายความ ศีลหมายถึงความปกติของกายและวาจา
พระพุทธองค์ไม่ได้สอนในเรื่องของศีลข้อห้าม แต่พระพุทธองค์สอนแต่ศีลที่เป็นการปฏิบัติ
เรื่องที่พระพุทธองค์ทรงสอน ล้วนเป็นเรื่องของจิตใจ
การกระทางกายและวาจา มันเกิดจากใจ ดังนั้นสิ่งที่พระพุทธองค์ทรงเน้นก็คือ
การปฏิบัติเพื่อละอกุศลและกุศลให้เกิด กุศลและอกุศลเป็นเรื่องของจิตใจ
การทำให้จิตใจให้เป็นกุศล การกระทำทางกายและวาจา
ย่อมต้องเป็นกุศลไม่ว่าจะเกิดในลักษณะใด
จิตใจที่เป็นอกุศลก็เช่นกัน เมื่อจิตเป็นอกุศลกายและวาจาย่อมเป็นอกุศล
นี่แหล่ะจึงเรียกศีลว่า..."ความปกติ" ทางจิตอกุศล กายและใจก็อกุศล
ถ้าจิตเป็นกุศลกายและใจก็เป็นกุศล ท่านเรียกว่าความปกติของเหตุปัจจัย :b13:
การเอาเรื่องของเมียนายพรานที่เป็นโสดาบัน ไปพิจารณาว่าผิดศีลในข้อปาณาฯหรือไม่
มันเป็นเรื่องที่บ่งบอกถึงระดับความเข้าใจธรรม
นั้นหมายความว่า.....มันไม่ได้รู้เรื่องอะไรเล้ย ยิ่งถ้าใครบอกว่า....เมียนายพรานผิดศีลข้อห้าม
ได้ยินแล้วอยากเอาพระไตรปิฎกฟาดกระบาลจริงๆ
โสดาบันจะกระทำใดๆ การกระทำย่อมต้องเกิดจาก จิตที่เป็นกุศล
เพราะท่านยึดความเพียรในเรื่องสัมมัปปทาน๔
ถ้ายังไม่เข้าใจว่า จิตของเมียนายพรานเป็นกุศลอย่างไร ก็ดูจากการที่นาง
หยิบธธนูหน้าไม้ส่งให้สามี ในฐานะที่เป็นภรรยา ภรรยามีหน้าที่ช่วยเหลือสามี
จิตของนางเป็นเพียงการทำหน้าที่ของภรรยา คนที่อยู่ตรงหน้าไม่ใช่นายพรานแต่เป็นสามี
นู๋บี ว่าเกริ่นนำก่อนเดี๋ยวจะงง สมุฐานความเป็นมา
มันก็เป็นเรื่องของ ญาติธรรม ท่านหนึ่ง
ที่เข้าไปสนทนาธรรมในเว็บแห่งหนึ่ง แต่การสนทนาเป็นไปอย่างติดขัด
และด้วยเหตุผลบางประการ (ก็จะอะไรซะอีก ก็ไม่ถูกกับผู้ดูแล)
จึงได้ไหว้วานให้เรา รับหน้าเสื่อ เป็น นอมินีให้
เราเห็นว่า ไหน ๆ เราก็ หลับนอนเตียงเดียวกับนาง
กินข้าวโต๊ะเดียวกับนาง แถมยังใช้ คอมพ์ เครื่องเดียวกับนาง อีกตะหาก
ฉะนั้น จึงไม่ปฏิเสธ ที่จะ เป็น นอมินี ให้นาง
เพราะยังไงเสีย นางก็เป็น สหายร่วมจิตวิญญาณ ของเรา มาทั้งชีวิต นินะ s007
เอาเป็นว่า ถ้าเรา พูดอะไร ออกไป ก็ถือเสียว่า
เราเป็นบุคคลที่ คุณโฮฯ มีเหตุกับเขาก็แล้วกัน................. :b20:
อนึ่ง ก่อนที่จะ
สนทนาธรรมตามกาล ขอ อนุญาต แปะ ลิงค์ สัก หน่อย
เห็นคุณโฮฯ เคยไป แร่ด แถว ลานดำ มาบ้าง
เลย อยากจะทราบว่า คุณโฮ ฯ เคยได้ อ่านกระทู้นี้ไหม ?
http://www.larndham.net/cgi-bin/kratoo.pl/002330.htmเราชอบ ความเห็นนี้ ของคุณ ปอ นะ
ผมคิดว่าคำถามนี้มีลักษณะคล้ายกับ กฏหมายในปัจจุบันนี้มากครับ
เช่นว่า นักการเมืองฟ้องร้องถึงศาล ศาลรับฟ้องว่ามีมูล
ดั้งนั้นสังคมก็ว่าเขาผิด แต่ในด้านกฏหมายยังว่าเข้ายังบริสุทธิ์อยู่
ดังนั้นนางที่ฆ่าสัตว์ให้สามี พูดหลักหน้าที่ที่ควรกระทำ ก็ไม่ผิด
แต่หากไปมองสิทธิการอยู่ด้วยกันก็ผิด
เป็นทหารผมก็คิดว่าเหมือนกัน
ดังนั้นควรประพฤติอย่างไรผมว่าคนดีจริง ๆ ย่อมนำไปสู่ความสว่างเสมอครับ
๊
แล้ว ไอ้ที่พล่ามมาเนี่ย มัน โอเค แล้วจริงอ๊ะ ?
ไม่รู้ดิ อ่านแล้ว เหมือน ฉี่ไม่สุด ไงก็ไม่รู้ ว่ะ
เหมือน ไอ้พวกหัวหมอจ้อความ ที่พยาม หาประโยชน์ ช่องว่าง ทางกฏหมาย เลยว่ะs004
อืม.....ถ้าเราเป็น อาจารย์ที่สอน วิชากฏหมาย ให้ คุณโฮฯ
หาก คุณโฮฯ ตอบ งี้ เราก็คงจะให้ D ด๊อก อะนะ เพราะตอบได้ไม่ตรงประเด็นกับคำถาม
แต่ถ้า เราเป็นหลงตาไต๋ อ่ะนะ ถ้าไอ้ลูกศิษย์คิดล้างครู มาตอบงี้ กรูถีบตกกุฏิ ! Onion_R
เฮ้อออ จริงอยู่ ถ้า พิณา เรื่อง "ผิดศีล"
เมียนายพราน มันก็ไม่ผิดศีล อยู่แระ
เพราะถึง เรื่องนี้ จะมีมูล แต่หากไต่สวนแล้ว
องค์ประกอบของการกระทำความผิด ในเรื่อง ศีลข้อ 1
มันไม่ครบ องค์ประชุม นี่หว่า
แต่อย่าลืมว่า แม่ช้อย แก ถาม ในประเด็น "ศีลถลอก" หรือ หรือว่า ศีลขาด ?
และ ถ้า เอา คำว่า ศีลถลอก ไปให้ ตลก. เอ๊ย แม่ช้อย ตีความ
แม่ช้อย มันก็จะให้ คำนิยาม ของ คำว่า "ศีลถลอก" ในมุมมองของมัน
โดยไม่ใช่ ประเมิน แค่ SQ (Spiritual Quotient) ว่า
ทำด้วยจิตอันเป็น กุศล เป็น ปกติ ( มีสมดุลใจ ) เท่านั้น
แต่ แม่ช้อย มัน ดูลึก ถึงระดับ MQ (Moral Quotient) ของโสดาบัน คนนั้นด้วย
ดูที่ สมควรกระทำ หรือไม่ ไม่ใช่ ผิดศีล หรือไม่
เฮ้ย ! ถาม ไอ้เด็กกฏหมาย ที่ มืดมา แล้ว ตะเกียกตะกาย จะ สว่างไป หน่อย ดิ
ว่า ระหว่าง สัจจะ หน้าที่ และ ความ ยุติธรรม ถ้าจำเป็นต้องเลือก
อะไร คือ สิ่ง ที่คุณ สมควร เลือก มากที่สุด เพราะอะไร ?
ไหนลอง ใช้ สามัญสำนึกเฉกเช่น วิญญูชนพึงมี มาตอบให้ฟัง หน่อยเด๊ะ
จริงอยู่ การรักษาสัจจะ การรับผิดชอบต่อหน้าที่ มันเป็นเรื่องที่ดี
แต่ มันต้องมี ความ ยุติธรรม กำกับ ด้วย
ยุติธรรม ในที่นี้ คือ การรักษาสิทธิอันพึงมีพึงได้โดยชอบธรรม ของทุกชีวิต
คือ การ ไม่เบียดเบียน ละเมิดหรือ ไป สนับสนุน ให้ ใคร เบียดเบียน หรือ ละเมิด สิทธิ อันพึงมีพึงได้โดยชอบธรรม ของทุกชีวิต
บ่องตง ว่า ผิดหวัง กับ คำตอบของคุณโฮฯ มากว่ะ
เสียแรงที่ เมื่อก่อน ไอ้เรา หรือ ก็แอบปลื้ม s007
เนี่ ตอนที่ ไอ้ทึ้งเมียทิ้ง มัน ไป คุยกับชาวบ้านเรื่อง หนอนกับแมงมุม
แล้วก็ตอนที่ ไอ้ตี๋บุญพิลึก ไปตบตีกับ อิเจ้บัวหลวง ที่ เวบพลังบิด ด้วย
ตอนนั้น คุณตอบ ด้วย มุมมองที่ ละเอียดละออมาก
ถ้าเป็น วงปฏิจฯ ก็เรียกว่า อธิบาย ในลักษณะของ วงปฏิจฯ ในหลายระนาบ
ไม่ใช่ ตอบแบบกาก ๆ อธิบายเฉพาะ วงปฏิจ ระนาบเดียวเช่นนี้
นี่ คุณ เห็น ปูชนียบุคคล อย่างแม่ช้อยฯ เป็น นักปฏิบัติ ชั้น ธรรมานุบาล หรือไงกันยะ
เฮ้ออ แต่จะว่าไป จะโทษ ว่า เป็นความชุ่ย ของคุณโฮ แต่เพียง ฝ่ายเดียว คงไม่ถูก
เอา เป็นว่า คงต้องโทษ ความเป็น เปอร์เฟคชั่นนิสต์ แบบ นาร์ซิซัส ของ แม่ช้อยมันด้วย
สรุปง่าย ๆ สั้น ๆ ก็คือ มาตรฐานของภูมิศีล (MQ) ที่สมควรจะเป็น ของแม่ช้อยนั้น
มันสูงจนสุดสอย เกินกว่า ที่ หยุดอยู่ที่ ภูมิศีล ระดับกระจอก ๆ อย่าง ภูมิศีลของโสดาบัน ในวิถีพุทธ อ่ะ
ที่สำคัญ สัมมา - กุศล ในความหมายของแม่ช้อยนั้น
มันไม่ใช่ ดูเพียง ลักษณะ ของ สภาวะจิต ของตน เท่านั้น
แต่ มันดูไป ถึง ผลกระทบในแง่ของ การให้คุณให้โทษ ต่อตนเองและผู้อื่นด้วย
ให้คุณ ในที่นี้ คือ สนับสนุนสิ่งที่เป็น กุศล
ให้โทษ คือ ไปละเมิดผู้อื่น
ถ้าโสดาบัน คนไหน มัน หยิบอาวุธ ให้ ผัว ไปล่าสัตว์
โดยที่ รู้ดีว่า ผัวมันจะเอาไปทำอะไร แต่ก็ยังทำตัวเป็นเมียที่ดี หยิบให้อยู่
เราก็รู้สึกว่า โสดาบันนางนี้ มันตื้นเขินเกินไปนะ
จริงอยู่ นางกำลังทำหน้าที่ของ เมียที่ดี ตามหลักทิศ 6
แต่ ในโลกนี้ มัน ยึดหลักทิศ 6 อย่างเดียวได้ หรือไงกันวะ
ทำไมนางโสฯ นี่ ถึงไม่รู้จักใช้ สติปัญญา
และ สามัญสำนึก เฉกเช่น วิญญูชนพึงมี มาโยนิโส วะ
สงสัย จะหลงผัวจนลืมศีลธรรม และ ขาดสติ ไม่รู้จักคิด
ว่า สิ่งใดสมควรกระทำ สิ่งใดไม่สมควรกระทำ
( แมร่ง ขาดแคลนสัมมาสติ สิ้นดี ! )
เฮ้ออ จะว่าไป มันก็เหมือน เรื่อง ขงเบ้ง รักษา สัจจะ
เหมือนเรื่อง ทหาร เข่นฆ่า อริราชศัตรู นั่นแหล่ะ
ถ้ามองแบบโลก ๆ ก็ย่อม บอกได้ว่า ถูกต้องทางโลก เพราะ รักษาสัจจะ
เพราะ ทำตามหน้าที่ ที่โลก ยอมรับให้กระทำได้
แต่ถามว่า ถ้ามองให้ลึก ถึงทางธรรม นั้น
การละเมิด สิทธิ ในการมีชีวิตอยู่โดยปกติสุข โดยชอบธรรม ของผู้อื่น นั้น
มันเป็นเรื่องที่ สมควร หรือไม่ เราถึงได้ถามไง
ว่า สัจะ หน้าที่ และ ความ ยุติธรรม สิ่งไหน สำคัญกว่ากัน
มันเป็นคนล่ะเรื่องว่อย! ผัวเมียมันเป็นคนล่ะคนกัน การกระทำที่เกิดจากจิตมันก็เป็นคนล่ะจิต
การกระทำของผัวเป็นปุถุชน นั้นคือการฆ่า มันผิดศีล
แต่การกระทำของเมียเป็นโสดาบัน นั้นคือการปรนนิบัติสามี
เป็นสัมมาศีล(สัมมาอาชีวะและสัมมากัมมันตะ)
มองในมุมกลับกัน ถ้าสามีที่เป็นปุถุชนยื่นหน้าไม้ ให้ใครก็ได้เพื่อให้เขาไปล่าสัตว์
สามีก็ผิดศีลในข้อปาณาฯ
อันนี้ ก็อีก อ่านแล้ว ดับเบิ้ลสแตนดราด ชิบเป๋ง
นึก ถึง ตอนที่ แม่ช้อย มันโดนไอ้ตี๋ปากหมา มัน ด่า
หาว่า แม่ช้อย สงสาร อิเจ้วิ่งสู้ฟัดกัดไม่ปล่อย ที่ ไป ฟ้อง หมอ
เพียงเพราะว่า เอาความรู้สึกของคนเป็นแม่ ที่มีต่อลูก มาดราม่า
งั้น กับเรื่อง โสดาบัน ยื่นอาวุธให้ผัว นี่
แม่ช้อยมันก็ฝากบอกว่า ที่ไอ้โซ๊ยตี๋ มันชื่นชม นางโสฯ นี่
ก็เพราะว่า มันเอา ความรู้สึก ของคนเป็นผัว มาดราม่า เหมือนกัน
เฮ้ย ถามจริงเหอะ สนับสนุนให้ผัว ตัวเองไปสู่ทางแห่งอบาย ด้วยการฆ่าสัตว์ตัดชีวิต
นี่มัน เป็นกุศล เป็น สัมมา 5เหว ที่ตรงไหนวะ ไอ้มหาแหวนทองเก๊ เอ๊ยยยย
เคยได้ยินเรื่อง การฆ่าล้างเผ่าพันธุ์ชาวยิว แบบลอจิสติก ของ ฮิตเลอร์ ป่ะ
คนงาน ที่ทำงานในแต่ละขั้นตอน ในกระบวนการฆ่าล้าโคตร ไม่เคยรู้เลย
ว่า ตนเป็นส่วนหนึ่ง ในวงจรการเข่นฆ่านั่น
ถ้า พิณา คดีนี้ใน ศาล คนงานพวกนี้ ก็ คงหลุด จาก ข้อหาสมรู้ร่วมคิด
เพราะ ทำตามหน้าที่ โดยไม่รู้ไม่เห็น ว่า อะไรเป็น อะไร
อารมณ์ ประมาณ มีส่วนสนับสนุนให้เกิดการฆ่าคนตายโดยไม่เจตนา ไงก็ไม่ติดคุก
แต่ เราว่า ไง การกระทำของคนงานเหล่านี้
ก็จัดเป็น การประมาทเลินเล่อ ที่ไม่สมควรจะเกิด นะ
ถ้าคนงานเหล่านี้ มีสัมมาสติ รู้จักฉุกคิด ไม่ใช่สักแต่ว่า ทำตามหน้าที่
เอาล่ะ ตานี้ มาถึง นางโสฯ นั่นบ้าง
ถามว่า นางโสฯ นั่น รู้ไหม ว่า อาวุธที่ ยื่นให้ผัว นั่น มันจะเอาไปล่าสัตว์
แน่นอน ถ้าไม่รู้ ก็ ปัญญาอ่อน เกินไปล่ะ
อันนี้ ถ้า นางโสฯ นั่นขึ้นศาล ก็ คงโดนข้อหา สมรู้ร่วมคิด
ฆ่าผู้อื่น โดยไตร่ตรองเอาไว้ล่วงหน้า ว่ะ
เป็นถึงโสดาบัน ทำไมไม่รู้จักคิด
แทนที่จะสนับสนุนผัวตัวเอง ให้ ประกอบสัมมาอาชีวะ
ดั๊น หลงผัวจนหน้ามืด ปรนนิบัติกัน ตะพืดตะพือ
แทนที่จะ ตะล่อม ชวนผัวไปปลูกผักปลูกหญ้ากิน
ดัน เห็นดีเห็นงาม ช่วยกัน ประกอบ มิจฉาอาชีพ ซะงั้น
อืม...บางที โจทย์ เรื่อง นางโสฯหยิบอาวุธให้ผัว ไปฆ่าสัตว์ นี่
อาจจะ ยากไป สำหรับไ้อ้เด็กกฏหมาย ชั้นปลายแถว อย่าง คุณโฮ กระมัง
งั้น เอางี้ ถ้าเปลี่ยนจาก เคส ผัวนายพราน ให้นางโสฯ หยิบอาวุธให้ เพื่อ เอาไปฆ่าสัตว์
ไปเป็น เคสผัวขี้เมา ให้ นางโสฯ หยิบ ขวดเหล้า ให้ เอาไปก๊ง ก็แล้วกัน
เฮ้ย ถามหน่อยดิ ว่า นางโสฯ มันจะผิดศีล ข้อ 5 ป่ะ ?
แน่นอน ไม่ผิดอยู่แระ เพราะ ไม่ได้นั่งก๊งเป็นเพื่อนผัว
แต่ถามว่า ในกรณีนี้ นางโสฯ นั่น สมควร กระทำเช่นไร จึงจะเรียกว่า เป็นสัมมา
ระหว่าง
A.รินเหล้าใส่แก้ว พร้อม เตรียมสำรับคับค้อน ให้ผัว ตามหน้าที่ศรีภรรยา ที่ดี
B.รินเหล้า ทิ้ง ต่อหน้า ผัวตัวเอง พร้อมกับร้องเพลง เหล้าจ๋า ให้ผัวฟัง
เฮ้ออออ จะบอก อะไรให้นะ ที่ แม่ช้อย มันหมั่นไส้ กระทู้ นี้น่ะ
มันก็เป็น เพราะ มัน เห็น อะไร บางอย่าง
แพลมออกมา จาก ตัวหนังสือ ที่ชาวบ้านโพส ในกระทู้ มั้ง
ก็เลยอดไม่ได้ ต้องรี่เข้ามาหาเรื่อง ชำแหละหาเนื้อนาบุญ ซะหน่อย อิอิ
ไม่รู้ดิ รู้สึกคันปาก ยิบ ๆ นะ ไอ้เรื่อง การเอาคุณงามความดีของโสดาบัน มาโปรโมท เนี่ย
ฟังทีไร ก็รู้สึกว่า พวกคนพุทธ อย่างคุณโฮ มีธงในใจ อยู่แล้ว ว่า จะตัดสินไง
โดยไม่ได้ใช้ สามัญสำนึกเฉกเช่นวิญญูชนพึงมี เลยสงสัยจะไม่เคยอ่าน กาลามสูตร กระมัง
เลย เชื่อ แต่ ถ้อยคำที่สั่งสอนไว้ใน ตะกร้า 3 ใบ
ไว้ใจกับ คำสอน ของ สมณโคดม จนไม่รู้จักโยนิโส
สมณะโคดม บอกว่าไง ก็พร้อมจะเอออวย ตามทั้งหมด
แบบนี้ มันไม่ผิด กับ ลิงในห้องแคบ นั่นแหล่ะว้าาาา
ก็ไม่ใช่ว่า คำสอนของ สมณะโคดม ในเรื่อง นางโสฯ นี่ จะไม่ถูก นะ
แต่ มันถูกต้อง เฉพาะ กับบางบริบท เท่านั้น มันไม่ได้ถูกต้อง ในทุกสถานะการณ์
และที่ มักจะเจอบ่อย ๆ ก็คือ การเอาคำสอนเหล่านี้ มาเลี่ยงบาลี
เอาธรรมมะ มาใช้แบบศรีธนนชัย มาเป็นข้ออ้าง เพื่อ สร้างความรู้สึก ชอบธรรมให้กับตัวเอง
เวลา ที่มีคนถาม ว่า กินเนื้อสัตว์ บาปไหม ?
ทำงานใน อุตสาหกรรม ปศุสัตว์ บาปไหม ? ก็จะมีคนเฮโล
หยิบยก เรื่องนางโสฯ คนนี้ มาเป็น ไม้กันหมา
มาพูด ปลอบใจ ให้ การกระทำของคนถาม มีความถูกต้องชอบธรรม มากขึ้น
ซึ่ง ลึก ๆ ตามหลักจิตวิทยา คนตอบมันก็ต้องการจะเยียวยา ความรู้สึกผิด ลึก ๆ ในใจตัวเอง ด้วยมั้ง ก็ตามประสา พวกมืดมา แต่ ตะเกียกตะกาย จะสว่างไป
ที่มักจะมี ปมในใจ หรือ ชนักติดหลัง นั่นแหล่ะ
เห็นแล้วก็ขำ ตลกดี อยากจะเอา มะเหงก มาเขกหัวไอ้พวกนี้ เจง ๆ
แล้วก็อยากจะถามกลับไปเหมือนกัน ว่า
ก็ในเมื่อ เวลา ทำงานในอุตสาหกรรมการฆ่าสัตว์ แล้ว มีกำไร
ก็จะขอ แบ่งเอา โบนัส แบบเต็มเม็ดเต็มหน่วย
แต่ไง๋ เวลา มีบาป เกิดขึ้น จากอุตสาหกรรมการฆ่าสัตว์ บ้าง
ทำไม กระมิดกระเมี้ยน ไม่แอ่นอกรับ อย่างเต็มเม็ดเต็มหน่วย
เหมือน ตอนแจกโบนัส มั่งฟระ ?
โฮฮับ ว่า
อิเจ้! เป็นเพราะเอาสิ่งที่ห้ามทำและสิ่งที่ต้องทำ มาปนกัน
ก่อนอื่นเจ้ต้องรู้เสียก่อนว่า....การกระทำทางกายมันเกิดจาก จิตเป็นผู้สั่ง
อย่างที่ว่า....จิตเป็นนาย กายเป็นบ่าว ดังนั้นความดีความชั่ว...ในพุทธศาสนาไม่ให้ค่า
เพราะมันให้ไม่ได้ มันเป็นเรื่องของความพอใจส่วนบุคคล
แต่ในพุทธศาสนา ท่านเน้นเรื่องจิตใจที่เป็นกุศลและอกุศล
การกระทำบางอย่าง ทำไปด้วยใจที่เป็นกุศล แต่คนส่วนใหญ่เขาไม่ชอบ
เขาก็บอกว่า...เป็นความชั่ว
ตรงข้ามการกระทำที่มาจากจิตที่เป็นอกุศล แต่คนเขาพอใจ เขาก็บอกว่า เป็นความดี
ตัวอย่างก็มีให้เห็นในลานธรรมนี้ พูดจาหวานหู แต่โดนจี้ใจดำหน่อย แช่งชักหักกระดูกเขาเสียแล้ว
หรือบางคน พูดธรรมะกับเด็กสาวๆในนี้ แต่ลับหลังแสดงอาการโคแก่อยากกินหญ้าอ่อน :b32:
อิเจ้กลับมาดูที่ว่า ห้ามทำกับให้ทำ.....มันมีสองสิ่งที่เป็นธรรมปัจจุบันของโสดาบัน
นั้นคือการฆ่าสัตว์และการปรนนิบัติสามี....ถ้าท่านปรนนิบัติสามี ศีลที่เป็นข้อห้าม
มันก็เป็นแค่ความปกติของจิตท่านโสดาบัน ท่านไม่ได้ไปคิดเรื่องการฆ่า ท่านคิดแต่เรื่อง
การปรนนิบัติสามีเท่านั้น.....
อิเจ้บี ผมขี้เกียจคุยกับเจ้แล้ว ผมไม่ได้ว่าอะไรน่ะครับ
แต่อยากจะอธิบาย.. เจ้เปลี่ยนศาสนาไปแล้ว ผมให้เกียรติ์ศาสนาทุกศาสนาครับ
ผมมีคติว่าจะไม่คุยกับคนศาสนาอื่น เพราะเห็นว่ามันไม่เกิดประโยชน์อะไร
และเพื่อเป็นการไม่ให้ไปกระทบกับศาสนาของคนอื่น
วันหลังถ้าจะคุยเรื่องสัพเพเหระกับผมได้ครับ แต่เรื่องศาสนาผมไม่คุยด้วยครับ
หวังว่าคงเข้าใจ :b13:
