วิถีธรรม > กฏแห่งกรรม-ชาติภพ

กรรม

<< < (4/4)

sithiphong:
สวัสดียามเย็น วันพุธสุขใจ
.
พอมาถึงบ้าน ผมคิดถึงคำสอนของหลวงพ่อสนอง (วัดนครไทยวราราม จ.พิษณุโลก)
.
ผมเคยถามหลวงพ่อฯ แล้วหลวงพ่อท่านตอบมาให้ผมทราบ ก็เลยจะนำมาเล่าสู่กันฟัง
.
จะได้เป็นอุทาหรณ์ในการเตือนใจของท่านผู้อ่าน
.
ผมจะยกตัวอย่างโดยเล่าเป็นเรื่องให้ฟัง
.
ว่ากันต่อเลยครับ
.
นายหนุ่ม เหลือน้อย ได้มีเจตนาฆ่า นายโน๊ตตี้ ลูกพี่โบ๊ตซัง และการกระทำนั้น เป็นการฆ่านายโน๊ตตี้ ลูกพี่โบ๊ตซัง จนเสียชีวิต
.
นายหนุ่ม เหลือน้อย ต้องรับผลที่ได้กระทำลงไป 2 เรื่อง
.
1.ได้รับผลกรรม ทางกฎหมาย ซึ่งโทษอาจจะเป็นโทษจำคุก หรือ ประหารชีวิต
.
2.ผลกรรมตามกฎแห่งกรรม แบ่งได้เป็น 2 เรื่อง
.
2.1 กรรมที่เป็นผลจากกรรมผูกพันธ์กันมา นายหนุ่ม เหลือน้อย กับ นายโน๊ตตี้ ลูกพี่โบ๊ตซัง เคยผลักกันฆ่า กันมา หลายภพ หลายชาติ
.
2.2 กรรมที่เป็นกรรมในการฆ่าสัตว์(คน)
.
ผลที่นายหนุ่ม เหลือน้อย ที่ได้รับผลตามข้อที่ 1 ผมขอพูดนิดเดียวก็คือ ผู้ที่มีส่วนเกี่ยวข้อง ไม่ว่าจะเป็นผู้ที่มีหน้าที่ตามกฎหมาย (ตำรวจ , ทนาย , อัยการ และ ผู้พิพากษา) ถึงแม้จะปฎิบัติหน้าที่อย่างตรงไปตรงมาตามกฎหมาย แต่หากผิดหลักกฎแห่งกรรม ผู้ที่มีหน้าที่ตามกฎหมายทุกคน ต้องไปรับผลแห่งกรรมที่ตนเองได้กระทำแน่นอน
.
เรามาว่ากันในข้อที่ 2 กัน
.
ในข้อที่ 2.1 ในกรณีที่นายโน๊ตตี้ ลูกพี่โบ๊ตซัง ไม่อโหสิกรรมให้ ในชาติต่อไป นายโน๊ตตี้ ลูกพี่โบ๊ตซัง จะกลับมาฆ่านายหนุ่ม เหลือน้อย และนายหนุ่ม เหลือน้อย ไม่อโหสิกรรมให้ เรื่องนี้จะวนเวียนไปไม่มีวันสิ้นสุด
.
ข้อที่ 2.2 เป็นจุดสำคัญที่อยากจะบอก ก็คือ ถึงแม้ว่า นายโน๊ตตี้ ลูกพี่โบ๊ตซัง อโหสิกรรมกับนายหนุ่ม เหลือน้อย (ที่ได้ฆ่านายโน๊ตตี้ ลูกพี่โบ๊ตซัง) กรรมที่มีกันระหว้าง นายหนุ่ม เหลือน้อย กับ นายโน๊ตตี้ ลูกพี่โบ๊ตซัง จบกันลงไป
.
ถึงแม้ว่า กรรมระหว่าง นายหนุ่ม เหลือน้อย กับ นายโน๊ตตี้ ลูกพี่โบ๊ตซัง จะจบกันไปแล้ว แต่กรรมที่นายหนุ่ม เหลือน้อย ที่ได้ฆ่า นายโน๊ตตี้ ลูกพี่โบ๊ตซัง ยังไม่จบ นายหนุ่ม เหลือน้อย ต้องไปรับผลกรรมที่ฆ่า นายโบ๊ตตี้ ลูกพี่โบ๊ตซัง แน่นอน และไม่ทราบว่า ผลกรรมที่ได้รับ ได้รับเป็นอย่างไร จนปัญญา ครับ
.
อยากจะมาเล่าให้ฟัง เพื่อเตือนสติในการใช้ชีวิต ให้ดำเนินการไปอย่างถูกตามทำนองคลองธรรม และดำเนินชีวิตตามหลักธรรมขององค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้า
.
กราบขอบพระคุณหลวงพ่อสนอง วัดนครไทยวราราม ครับ
.
#ไม่ว่าใหญ่แค่ไหน
#ไม่ว่ารวยล้นฟ้าเพียงใด
#ไม่มีใครหนีกรรมพ้น
#แม้แต่องค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้ายังหนีกรรมไม่พ้น
#เพียงแค่คิดไม่ดีก็ผิดแล้วตามหลักธรรม
.
#หลวงพ่อสนองอตฺตทโม
#วัดนครไทยวราราม
#นายหนุ่มเหลือน้อย
#นายโน๊ตตี้ลูกพี่โบ๊ตซัง

sithiphong:
.
โพสโดย พุทธวจน (เปิดธรรมที่ถูกปิด)
.
24 ก.พ. เวลา 12:32
.
"ภพของเปรตวิสัย"
.
-บาลี มหาวิ. วิ. ๑/๒๑๐/๒๙๕.
.
๑. อัฏฐิสังขลิกเปรต
.
ท่านพระโมคคัลลานะกล่าวว่า :-
อาวุโส ! ผมลงจากคิชฌกูฏบรรพต เขตพระนครราชคฤห์นี้ ได้เห็นอัฏฐิสังขลิกเปรต มีแต่ร่างกระดูก ลอยไปในเวหาส์ ฝูงแร้ง เหยี่ยว และนกตะกรุม พากันโฉบอยู่ขวักไขว่ จิกสับโดยแรง จิกทึ้ง ยื้อแย่งตามช่องซี่โครง สะบัดซึ่งเปรตนั้นอยู่ไปมา เปรตนั้นร้องครวญคราง.
อาวุโส ! ผมนั้นได้คิดเช่นนี้ว่า น่าอัศจรรย์จริงหนอ น่าประหลาดจริงหนอ ที่สัตว์แม้เห็นปานนี้ ยักษ์แม้เห็นปานนี้ เปรตแม้เห็นปานนี้ การได้อัตภาพแม้เห็นปานนี้ ก็มีอยู่.
ภิกษุทั้งหลายพากันเพ่งโทษ ติเตียน โพนทะนาว่า ท่านพระโมคคัลลานะอวดอุตริมนุสธรรม.
.
ครั้งนั้น พระผู้มีพระภาครับสั่งกะภิกษุทั้งหลายว่า :-
ภิกษุทั้งหลาย ! สาวกทั้งหลายย่อมเป็นผู้มีจักษุอยู่ ย่อมเป็นผู้มีญาณอยู่ เพราะสาวกได้รู้ได้เห็น หรือได้ทำสัตว์เช่นนี้ให้เป็นพยานแล้ว.
ภิกษุทั้งหลาย ! เมื่อกาลก่อนเราก็ได้เห็นสัตว์นั้น แต่เราไม่ได้พยากรณ์ ถ้าเราพยากรณ์สัตว์นั้นและคนอื่นไม่เชื่อเรา ข้อนั้นก็จะพึงเป็นไปเพื่อไม่เป็นประโยชน์เกื้อกูลเพื่อทุกข์แก่เขาเหล่านั้นสิ้นกาลนาน
ภิกษุทั้งหลาย ! สัตว์นั้นเคยเป็นคนฆ่าโคอยู่ในพระนครราชคฤห์นี่เอง ด้วยวิบากแห่งกรรมนั้น เขาหมกไหม้อยู่ในนรกหลายปี หลายร้อยปี หลายพันปี หลายแสนปี แล้วได้ประสบอัตภาพเช่นนี้ ด้วยวิบากแห่งกรรมนั้นแหละที่ยังเป็นส่วนเหลืออยู่.
ภิกษุทั้งหลาย ! โมคคัลลานะพูดจริง โมคคัลลานะไม่ต้องอาบัติ.
... ... ... ...
.
๒. มังสเปสิเปรต
.
...ได้เห็นมังสเปสิเปรต มีแต่ชิ้นเนื้อลอยไปในเวหาส์ ฝูงแร้ง เหยี่ยว และนกตะกรุมพากันโฉบอยู่ขวักไขว่ จิกสับโดยแรง จิกทึ้ง ยื้อแย่ง สะบัดซึ่งเปรตนั้นอยู่ไปมา เปรตนั้นร้องครวญคราง ... .
ครั้งนั้น พระผู้มีพระภาครับสั่งกะภิกษุทั้งหลายว่า :-
ภิกษุทั้งหลาย ! ... สัตว์นั้นเคยเป็นคนฆ่าโค อยู่ในพระนครราชคฤห์นี้เอง ... .
... ... ... ...
.
๓. มังสปิณฑเปรต
.
...ได้เห็นมังสปิณฑเปรต มีแต่ก้อนเนื้อ ลอยไปในเวหาส์ ฝูงแร้ง เหยี่ยว และนกตะกรุมพากันโฉบอยู่ขวักไขว่ จิกสับโดยแรง จิกทึ้ง ยื้อแย่ง สะบัดซึ่งเปรตนั้นอยู่ไปมา เปรตนั้นร้องครวญคราง ... .
ครั้งนั้น พระผู้มีพระภาครับสั่งกะภิกษุทั้งหลายว่า :-
ภิกษุทั้งหลาย ! ... สัตว์นั้นเคยเป็นคนฆ่านกอยู่ในพระนครราชคฤห์นี้เอง ... .
... ... ... ...
.
๔. นิจฉวิเปรต
.
...ได้เห็นนิจฉวิเปรตชาย ไม่มีผิวหนัง ลอยไปในเวหาส์ ฝูงแร้ง เหยี่ยว และนกตะกรุมพากันโฉบอยู่ขวักไขว่ จิกสับโดยแรง จิกทึ้ง ยื้อแย่ง สะบัดซึ่งเปรตนั้นอยู่ไปมา เปรตนั้นร้องครวญคราง ... .
ครั้งนั้น พระผู้มีพระภาครับสั่งกะภิกษุทั้งหลายว่า :-
ภิกษุทั้งหลาย ! ... สัตว์นั้นเคยเป็นคนฆ่าแกะอยู่ในพระนครราชคฤห์นี้เอง ... .
... ... ... ...
.
๕. อสิโลมเปรต
.
...ได้เห็นอสิโลมเปรตชาย มีขนเป็นดาบ ลอยไปในเวหาส์ ดาบเหล่านั้นของมันหลุดลอยขึ้นไปแล้วตกลงที่กายของมันเอง เปรตนั้นร้องครวญคราง ... .`
ครั้งนั้น พระผู้มีพระภาครับสั่งกะภิกษุทั้งหลายว่า :-
ภิกษุทั้งหลาย ! ... สัตว์นั้นเคยเป็นคนฆ่าสุกรอยู่ในพระนครราชคฤห์นี้เอง ... .
... ... ... ...
.
๖. สัตติโลมเปรต
.
...ได้เห็นสัตติโลมเปรตชาย มีขนเป็นหอกลอยไปในเวหาส์ หอกเหล่านั้นของมัน หลุดลอยขึ้นไปแล้ว ตกลงที่กายของมันเอง เปรตนั้นร้องครวญคราง ... .
ครั้งนั้น พระผู้มีพระภาครับสั่งกะภิกษุทั้งหลายว่า :-
ภิกษุทั้งหลาย ! ... สัตว์นั้นเคยเป็นคนฆ่าเนื้ออยู่ในพระนครราชคฤห์นี้เอง ... .
... ... ... ...
.
๗. อุสุโลมเปรต
.
...ได้เห็นอุสุโลมเปรตชาย มีขนเป็นลูกศรลอยไปในเวหาส์ ลูกศรนั้นของมัน หลุดลอยขึ้นไปแล้ว ตกลงที่กายของมันเอง เปรตนั้นร้องครวญคราง ... .
ครั้งนั้น พระผู้มีพระภาครับสั่งกะภิกษุทั้งหลายว่า :-
ภิกษุทั้งหลาย ! ... สัตว์นั้นเคยเป็นเพชฌฆาตอยู่ในพระนครราชคฤห์นี้เอง ... .
... ... ... ...
.
๘. สูจิโลมเปรต
.
...ได้เห็นสูจิโลมเปรตชาย มีขนเป็นเข็มลอยไปในเวหาส์ เข็มเหล่านั้นของมัน หลุดลอยขึ้นไปแล้ว ตกลงที่กายของมันเอง เปรตนั้นร้องครวญคราง ... .
ครั้งนั้น พระผู้มีพระภาครับสั่งกะภิกษุทั้งหลายว่า :-
ภิกษุทั้งหลาย ! ... สัตว์นั้นเคยเป็นคนฝึกม้าอยู่ในพระนครราชคฤห์นี้เอง ... .
... ... ... ...
.
๙ สูจกเปรต
.
...ได้เห็นสูจกโลมเปรตชาย มีขนเป็นเข็ม ลอยไปในเวหาส์ เข็มเหล่านั้นของมันทิ่มเข้าไปในศีรษะ แล้วออกทางปาก ทิ่มเข้าไปในปาก แล้วออกทางอก เข็มออกทางอก ทิ่มเข้าไปในอก แล้วออกทางปาก ทิ่มเข้าไปในปาก แล้วออกทางอก ทิ่มเข้าไปในอก แล้วออกทางท้อง ทิ่มเข้าไปในท้อง แล้วออกทางขาทั้งสอง ทิ่มเข้าไปในขาทั้งสอง แล้วออกทางแข้งทั้งสอง ทิ่มเข้าไปในแข้งทั้งสอง แล้วออกทางเท้าทั้งสอง เปรตนั้นร้องครวญคราง ... .
ครั้งนั้น พระผู้มีพระภาครับสั่งกะภิกษุทั้งหลายว่า :-
ภิกษุทั้งหลาย ! ... สัตว์นั้นเคยเป็นคนชอบพูดจาส่อเสียด อยู่ในพระนครราชคฤห์นี้เอง ... .
... ... ... ...
.
๑๐. กุมภัณฑเปรต
.
...ได้เห็นกุมภัณฑเปรตชาย มีอัณฑะโตเท่าหม้อ ลอยไปในเวหาส์ เปรตนั้นแม้เมื่อเดินไปย่อมยกอัณฑะเหล่านั้นแหละขึ้นพาดบ่าเดินไป แม้เมื่อนั่งก็ย่อมนั่งบนอัณฑะเหล่านั้นแหละ ฝูงแร้งเหยี่ยว และนกตะกรุม พากันโฉบอยู่ขวักไขว่ จิกสับโดยแรง จิกทึ้ง ยื้อแย่ง สะบัดซึ่งเปรตนั้นอยู่ไปมา เปรตนั้นร้องครวญคราง ... .
ครั้งนั้น พระผู้มีพระภาครับสั่งกะภิกษุทั้งหลายว่า :-
ภิกษุทั้งหลาย ! ... สัตว์นั้นเคยเป็นผู้พิพากษาตัดสินคดีไม่เป็นธรรม อยู่ในพระนครราชคฤห์นี้เอง ... .
... ... ... ...
.
๑๑. คูถนิมุคคเปรต
.
...ได้เห็นคูถนิมุคคเปรตชาย ผู้จมอยู่ในหลุมคูถท่วมศีรษะ ... .
ครั้งนั้น พระผู้มีพระภาครับสั่งกะภิกษุทั้งหลายว่า :-
ภิกษุทั้งหลาย ! ... สัตว์นั้นเคยเป็นชู้กับภรรยาของผู้อื่น อยู่ในพระนครราชคฤห์นี้เอง ... .
... ... ... ...
.
๑๒. คูถขาทิเปรต
.
...ได้เห็นคูถขาทิเปรตชาย ผู้จมอยู่ในหลุมคูถท่วมศีรษะ กำลังเอามือทั้งสองกอบคูถกินอยู่ ... .
ครั้งนั้น พระผู้มีพระภาครับสั่งกะภิกษุทั้งหลายว่า :-
ภิกษุทั้งหลาย ! ... สัตว์นั้นเคยเป็นพราหมณ์ผู้ชั่วช้า อยู่ในพระนครราชคฤห์นี้เอง ครั้งศาสนาพระกัสสปสัมมาสัมพุทธเจ้า พราหมณ์นั้นนิมนต์พระภิกษุสงฆ์ด้วยภัตตาหารแล้ว เทคูถลงในรางจนเต็ม สั่งคนให้ไปบอกภัตตกาล แล้วได้กล่าวคำนี้ว่า “ขอท่านผู้เจริญทั้งหลาย ! จงฉันอาหารและนำไปให้พอแก่ความต้องการจากสถานที่นี้” ด้วยวิบากแห่งกรรมนั้น เขาหมกไหม้ในนรก หลายปี หลายร้อยปี หลายพันปี หลายแสนปี แล้วได้ประสบอัตภาพเช่นนี้ ด้วยวิบากแห่งกรรมนั้นแหละซึ่งยังเป็นส่วนเหลืออยู่ ... .
... ... ... ...
.
๑๓. นิจฉวิตถีเปรต
.
...ได้เห็นนิจฉวิตถีเปรตหญิง ไม่มีผิวหนัง ลอยไปในเวหาส์ ฝูงแร้ง เหยี่ยว และนกตะกรุม พากันโฉบอยู่ขวักไขว่ จิกสับโดยแรง จิกทึ้ง ยื้อแย่ง สะบัดซึ่งเปรตหญิงนั้นอยู่ไปมา เปรตหญิงนั้นร้องครวญคราง ... .
ครั้งนั้น พระผู้มีพระภาครับสั่งกะภิกษุทั้งหลายว่า :-
ภิกษุทั้งหลาย ! ... เปรตหญิงนั้นเคยเป็นหญิงประพฤตินอกใจสามี อยู่ในพระนครราชคฤห์นี้เอง ด้วยวิบากแห่งกรรมนั้น เขาหมกไหม้อยู่ในนรกหลายปี หลายร้อยปี หลายพันปี หลายแสนปี แล้วได้ประสบอัตภาพเช่นนี้ ด้วยวิบากแห่งกรรมนั้นแหละที่ยังเป็นส่วนเหลืออยู่. .
... ... ... ...
.
๑๔. มังคุลิตถีเปรต
.
...ได้เห็นมังคุลิตถีเปรตหญิง มีรูปร่างน่าเกลียด มีกลิ่นเหม็น ลอยไปในเวหาส์ ฝูงแร้ง เหยี่ยว และนกตะกรุม พากันโฉบอยู่ขวักไขว่ จิกสับโดยแรง จิกทึ้ง ยื้อแย่ง สะบัดซึ่งเปรตหญิงนั้นอยู่ไปมา เปรตหญิงนั้นร้องครวญคราง ... .
ครั้งนั้น พระผู้มีพระภาครับสั่งกะภิกษุทั้งหลายว่า :-
ภิกษุทั้งหลาย ! ... เปรตหญิงนั้นเคยเป็นหญิงหมอดู (อิกฺขณิกา) อยู่ในพระนครราชคฤห์นี้เอง ... .
... ... ... ...
.
๑๕. โอกิลินีเปรต
.
...ได้เห็นโอกิลินีเปรตหญิง มีร่างกายถูกไฟลวก มีหยาดเหงื่อไหลหยด มีถ่านเพลิงโปรยลง ลอยไปในเวหาส์ เปรตหญิงนั้นร้องครวญคราง ... .
ครั้งนั้น พระผู้มีพระภาครับสั่งกะภิกษุทั้งหลายว่า :-
ภิกษุทั้งหลาย ! ... เปรตหญิงนั้นเคยเป็นอัครมเหสีของพระเจ้ากาลิงคะ นางเป็นคนขี้หึง ได้เอากระทะเต็มด้วยถ่านเพลิงคลอกสตรีร่วมพระสวามี ... .
... ... ... ...
.
๑๖. อสีสกพันธเปรต
.
...ได้เห็นอสีสกพันธเปรต มีศีรษะขาดลอยไปในเวหาส์ ตาและปากของมันอยู่ที่อก ฝูงแร้ง เหยี่ยว และนกตะกรุม พากันโฉบอยู่ขวักไขว่ จิกสับโดยแรง จิกทึ้ง ยื้อแย่ง สะบัดซึ่งเปรตนั้นอยู่ไปมา เปรตนั้นร้องครวญคราง ... .
ครั้งนั้น พระผู้มีพระภาครับสั่งกะภิกษุทั้งหลายว่า :-
ภิกษุทั้งหลาย ! ... สัตว์นั้นเคยเป็นเพชฌฆาตผู้ฆ่าโจร ชื่อทามริกะ อยู่ในพระนครราชคฤห์นี้เอง ... .
... ... ... ...
.
๑๗. ภิกษุเปรต
.
...ได้เห็นภิกษุเปรต ลอยไปในเวหาส์ สังฆาฏิ บาตร ประคตเอว และร่างกายของมันถูกไฟติดลุกโชน เปรตนั้นร้องครวญคราง ... .
ครั้งนั้น พระผู้มีพระภาครับสั่งกะภิกษุทั้งหลายว่า :-
ภิกษุทั้งหลาย ! ... ภิกษุเปรตนั้นเคยเป็นภิกษุผู้ชั่วช้า ในศาสนาของพระกัสสปสัมมาสัมพุทธเจ้า ... .
... ... ... ...
.
๑๘. ภิกษุณีเปรต
.
...ได้เห็นภิกษุณีเปรต ลอยไปในเวหาส์ สังฆาฏิ บาตร ประคตเอว และร่างกายของมันถูกไฟติดลุกโชน เปรตนั้นร้องครวญคราง ... .
ครั้งนั้น พระผู้มีพระภาครับสั่งกะภิกษุทั้งหลายว่า :-
ภิกษุทั้งหลาย ! ... ภิกษุณีเปรตนั้นเคยเป็นภิกษุณีผู้ชั่วช้า ในศาสนาของพระกัสสปสัมมาสัมพุทธเจ้า ... .
... ... ... ...
.
๑๙. สิกขมานาเปรต
.
...ได้เห็นสิกขมานาเปรต ลอยไปในเวหาส์ สังฆาฏิ บาตร ประคตเอว และร่างกายของมันถูกไฟติดลุกโชนเปรตนั้นร้องครวญคราง ... .
ครั้งนั้น พระผู้มีพระภาครับสั่งกะภิกษุทั้งหลายว่า :-
ภิกษุทั้งหลาย ! ... สิกขมานาเปรตนั้นเคยเป็นสิกขมานาผู้ชั่วช้า ในศาสนาของพระกัสสปสัมมาสัมพุทธเจ้า ... .
... ... ... ...
.
๒๐. สามเณรเปรต
.
...ได้เห็นสามเณรเปรต ลอยไปในเวหาส์ สังฆาฏิ บาตร ประคตเอว และร่างกายของมันถูกไฟติดลุกโชน เปรตนั้นร้องครวญคราง ... .
ครั้งนั้น พระผู้มีพระภาครับสั่งกะภิกษุทั้งหลายว่า :-
ภิกษุทั้งหลาย ! ... สามเณรเปรตนั้น เคยเป็นสามเณรผู้ชั่วช้า ในศาสนาของพระกัสสปสัมมาสัมพุทธเจ้า ... .
... ... ... ...
.
๒๑. สามเณรีเปรต
.
...ได้เห็นสามเณรีเปรตลอยไปในเวหาส์ สังฆาฏิ บาตร ประคตเอว และร่างกายของมันถูกไฟติดลุกโชน เปรตนั้นร้องครวญคราง ... .
ครั้งนั้น พระผู้มีพระภาครับสั่งกะภิกษุทั้งหลายว่า :-
ภิกษุทั้งหลาย ! ... สามเณรีเปรตนั้น เคยเป็นสามเณรีผู้ชั่วช้า ในศาสนาของพระกัสสปสัมมาสัมพุทธเจ้า ... .
(ในสูตรอื่นก็มีตรัสถึงเรื่องนี้เช่นกัน แต่มีต่างกันตรงที่ในบาลีไม่มีคำว่า เปโต (เปรต) นิทาน. สํ.๑๖/๒๙๘/๖๓๗.)
.
.
.
อ้างอิงจาก : พุทธวจนหมวดธรรม เล่มที่ ๑๑
พุทธวจน ภพภูมิ
หน้าที่ ๑๓๖ - ๑๔๘
พุทธวจน (ธรรมะจากพระโอษฐ์)
เว็บไซต์ข้อมูลเพิ่มเติม : watnapp
ศึกษาดูพระสูตรเพิ่มเติม : etipitaka
ฟังเสียงธรรมะพระสูตรเพิ่มเติม : m.soundcloud
.
.
.
ที่มา blockdit
.
.-----------------------------------------------------
.
เรื่องนี้ ผมอยากบอกว่า
.
แม้กระทำตามหน้าที่ในทางโลก ที่ตนเองรับผิดชอบ
.
ถึงแม้ว่า กระทำถูกต้องตามกฎหมาย
.
แต่การกระทำนั้นๆ #ผิดหลักกฎแห่งกรรม
.
ต้องไปชดใช้กรรมเสมอ
.
.
.
นรก ยังมีพื้นที่ว่างอีกมากมาย ที่รองรับคนกระทำชั่วได้อีกเยอะแยะ
.
.
.
#ไม่ว่าใหญ่แค่ไหน #ไม่ว่ารวยล้นฟ้าเพียงใด #ไม่มีใครหนีกรรมพ้น
.
#แม้แต่องค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้ายังหนีกรรมไม่พ้น
.
#บุพกรรมพระพุทธเจ้า
.

sithiphong:
.
เรื่องที่ลงนี้  เป็นผลของการกรรมที่ทำให้ต้องมาประสบกับผลพร้อมๆกัน
.
บุคคลที่กระทำกรรมด้วยกันทั้งหมด  เมื่อถึงเวลา ก็ต้องรับผลกรรมนั้น
.
หากพระภิกษุรูปใดรูปหนึ่ง ไม่ได้เดินทางไปด้วย  ผลกรรมนี้ก็ยังไม่แสดงผล
.
รวมทั้งคุณหญิงท่านหนึ่งเช่นกัน  หากคุณหญิงไม่ได้เดินทางไปพร้อมกับพระภิกษุทั้ง 5 รูป
.
ผลกรรมก็ยังไม่แสดงผลเช่นกัน
.
และ ผลกรรมที่ยังไม่แสดงผล  นั่นก็คือ พระภิกษุทั้ง 5 รูป ก็ไม่สามารถนิพพานได้
.
พระภิกษุทั้ง 5 รูป  และ คุณหญิง  จึงต้องรับผลกรรมนั้น เพื่อนิพพาน
.
ลองไปอ่านกันดู ครับ
.
.
.****************************.
.
.
เรื่องที่ ๒๖๘ อย่ายินดีในความชั่วของผู้อื่น
.
หลวงปู่หลุย จันทสาโร เมตตาเล่าถึงบุพกรรมที่ทำให้พระอริยเจ้าทั้ง 5 องค์ ต้องเครื่องบินตก
.
ในอดีตชาติที่นานเนมาแล้ว ท่านทั้ง 5 (พระอาจารย์วัน อุตฺตโม พระอาจารย์จวน กุลเชฏโฐ พระอาจารย์สิงห์ทอง ธมฺมวโร พระอาจารย์บุญมา ฐิตเปโม และพระอาจารย์สุพัฒ สุขกาโร) เกิดในสกุลชาวนาที่ยากจน ต้องขวนขวายหาเลี้ยงชีพไปวัน ๆ ทั้งห้าคนเป็นเพื่อนที่คุ้นเคยกันมา
.
เมื่อยังเด็กได้จูงควายออกไปเลี้ยงพร้อมกัน ผูกควายกัน แล้วก็พากันเล่นและออกหากบเขียดไปเป็นอาหารประสาจน
.
ทีนี้ 1 ใน 5 เกิดไปเห็นรังนกเข้า ก็ช่วยกันหาไม้เขี่ยรังนกให้ตกลงมา เพื่อหวังเอาไข่นกไปกิน แต่เมื่อรังนกตกลงมากลับกลายเป็นลูกนก 3 ตัว แล้วตายสิ้น ไม่ใช่ไข่นกดังที่เข้าใจ
.
ด้วยวิบากกรรมอันนี้ส่งผลให้ท่านทั้ง 5 ต้องตกจากที่สูงมามรณภาพ
.
ในเครื่องบินลำนั้นมีคุณหญิงท่านหนึ่งกลับจากไปปฏิบัติธรรมกับท่านพระอาจารย์จวนมาด้วย ท่านเลยมาสิ้นชีวิตพร้อมกัน
.
ในอดีต ขณะที่เด็กชายทั้ง 5 กำลังเขี่ยรังนกอยู่นั้น เด็กหญิงลูกชาวนา ผู้เป็นน้องสาวของ 1 ใน 5 คน ก็มายืนเชียร์อยู่ข้าง ๆ
.
“จะหล่นแล้ว...จะหล่นแล้ว”
.
โดยเธอไม่ได้ลงมือทำ
.
เด็กหญิงในภพนั้นคือคุณหญิงในภพนี้
.
ก็เพียงมีจิตคิดยินดีในการประกอบอกุศลกรรมของผู้อื่น วิบากนั้น ยังส่งผลมาให้เกิดในภพชาติเดียวกัน บันดาลให้ไปตกเครื่องบินพร้อมกัน
.
แล้วถ้าทำเองเล่า
.
ถึงตรงนี้ หลวงปู่หลุยก็สั่งว่า อย่าไปยินดีในการทำชั่วของคนอื่น เพราะเราจะมีส่วนในบาปนั้นด้วย
.
แต่ให้ยินดีในการประกอบคุณงามความดีของตนและของคนอื่น เพราะจะได้แต่บุญโดยฝ่ายเดียว
.
ขอให้เจริญในธรรม
.
รายละเอียดของข่าว:
.
เมื่อปีพุทธศักราช ๒๕๒๓ เดือนเมษายน พระคณาจารย์พระป่ากัมมัฏฐานสายท่านพระอาจารย์มั่น ภูริทตฺโต ได้รับอาราธนาจากทางสำนักพระราชวัง กรุงเทพฯ ทั้งหมดจำนวน ๕ รูปด้วยกัน คือ หลวงปู่บุญมา ฐิตเปโม, หลวงพ่อวัน อุตฺตโม, พระอาจารย์จวน กุลเชฏโฐ, พระอาจารย์สิงห์ทอง ธมฺมวโร และพระอาจารย์สุพัฒน์ สุขกาโม
.
พระคณาจารย์พระป่ากัมมัฏฐานทั้งหมดท่านจึงได้ไปรวมกันที่จังหวัดอุดรธานี เพื่อขึ้นเครื่องบินเที่ยวบิน TG ๒๓๑ อุดรธานี-กรุงเทพฯ ซึ่งเป็นเครื่องบิน ๒ ใบพัด รุ่น HS-๗๔๘ รหัส HS-THB บินออกจากท่าอากาศยานอุดรธานี จะไปลงที่ท่าอากาศยานดอนเมือง เพราะลูกศิษย์ลูกหาต้องการถวายความสะดวกและความรวดเร็วในการเดินทาง เมื่อวันอาทิตย์ที่ ๒๗ เมษายน พ.ศ.๒๕๒๓
.
ครั้นเมื่อเครื่องบินมาถึงท้องนาทุ่งรังสิต เขตหมู่ที่ ๔ ตำบลคลองสี่ อำเภอคลองหลวง จังหวัดปทุมธานี เหลือระยะทางประมาณ ๒๐ กิโลเมตรเศษ เครื่องบินได้ตั้งลำและลดเพดานบินเพื่อเตรียมลงสู่สนาม
.
แต่เนื่องจากเครื่องบินได้ประสบพายุหมุนประกอบกับมีพายุฝนตกลงมาอย่างหนัก มีลมกระโชกแรง เกินที่นักบินจะควบคุมเครื่องให้ลงจอดได้ อย่างปลอดภัย
.
สุดท้ายจึงเสียการควบคุมตกลงมากระแทกกับพื้นดินบนท้องนาทุ่งรังสิต ทำให้ผู้โดยสารบนเครื่องจำนวน ๕๓ คน เสียชีวิต ๔๐ คน
.
อุบัติเหตุเครื่องบินตกในครั้งนั้นเป็นเหตุทำให้ พระคณาจารย์ทั้ง ๕ รูป ได้ถึงแก่มรณภาพลงพร้อมกัน เมื่อเวลาประมาณ ๑๔.๐๐ นาฬิกา
.
โมทนาที่มา  dhammajak
ที่มา กฎแห่งกรรม Laws of Karma
.
.**************************.
.
พระคณาจารย์ 5 รูป เครื่องบินตก
.
โพสโดย ศิษย์วัดป่าหินฮาวสังฆมณีศรีธันดร
15 มกราคม 2563
.
เหตุการณ์วันเครื่องบินตก 27 เมษายน 2523
.
เรื่องนี้เมื่อหลวงปู่เล่ามาตอนไหนหลวงปู่ท่านจะน้ำตาไหลออกมาทุกที
.
หลวงปู่กล่าวว่า  เมื่อนึกถึงเหตุการณ์วันนั้นมาต่างก็สลดใจอยู่ไม่น้อยที่พระสายกรรมฐานได้สูญเสียพระคณาจารย์ในครั้งนั้น  นี้หนอกรรม  วันที่ 22 หลวงตามหาบัวท่านได้มีกิจนิมนต์ไปที่พระราชวัง โดยได้อาราธนานิมนต์พระหลายรูป อาทิ

1.หลวงตามหาบัว

2.พระอาจารย์บุญมา

3.พระอาจารย์จวน

4.พระอาจารย์วัน

5.พระอาจารย์สิงห์ทอง

6.พระอาจารย์บุญศรี

7.พระอาจารย์สุพัฒน์

.
ก่อนวันเกิดเหตุ  วันที่ 26 พ่อแม่ครูอาจารย์ทั้งหมดมารวมตัวกันที่วัดป่าบ้านตาด และจะแยกย้ายเดินทางกันเดินทางจาก จ.อุดรธานี โดย หลวงตามหาบัว จะนั่งรถตู้ไป พระอาจารย์วัน พระอาจารย์จวน พระอาจารย์บุญมา พระอาจารย์สิงห์ทอง และ พระอาจารย์สุพัฒน์ จะไปนั่งเครื่องบิน ก่อนขึ้นรถแยกย้ายกัน
.
หลวงปู่บุญศรีท่านอยากจะไปนั่งเครื่องบินกับพ่อแม่ครูอาจารย์ท่าน 5 รูป  ก็เลยให้พระที่วัดเอาบาตรขึ้นรถที่จะไปสนามบิน
.
ทันใดนั้นหลวงตามหาบัวก็เลยเรียกหลวงปู่บุญศรีว่า  เฒ่าศรี มาขึ้นรถนำผม(อาตมา)นิ เฮาไปรถตู้ เฮาสิฮอดก่อนเขาอยู่ดอก  ถ้าเฮาบ่ไปงานสิแล้วติ มาๆปล่อยเขาไปนำกัน
.
หลวงปู่ยอมรับเลยนะว่า เสียความรู้สึกนิดๆนะตอนนั้น แล้วก็คิดอยู่ในใจว่า เขานั่งเครื่องบินนะแต่รถตู้จะไปถึงก่อนได้ไง
หลังจากนั้นหลวงปู่ก็ไปเอาบาตรลงจากรถ แล้วมาขึ้นรถตู้กลับหลวงตามหาบัว พอพูดถึงตรงนี้หลวงปู่ก็น้ำตาไหล แล้วกล่าวว่า
.
“ทั้งสงสารเพื่อน ทั้งทราบซึ้งในความเมตตาของหลวงตามหาบัว ถ้าหากไม่ได้หลวงตาบัวบอกให้เปลี่ยนรถในวันนั้นหลวงปู่คงตายไปแล้ว แต่ก็ยังสงสารเพื่อนอยู่ดี”
.
หลวงปู่ท่านเล่าเป็นกลอนว่า
สิงห์ทอง เอ่ย(เอ๋ย) เฮาได้ไปพากันดั่น เดินดงพงวิเวก ส่างมาบาปโพดฮ้าย ตายแล้วบ่มีสูญแท้น้อ นึกเถิงคราวเดินดงเข้าทางถ้ำสหาย 4 องค์ เดินไปทุกข์ปานใด๋บ่เคยยั้น ปาดมักหุ่งป้อมซ้ายขวาเป็น 4 ส่วน พอกินแล้วมุ่งหน้าเดินดง
(เดินไปทุกข์ขนาดไหนไม่เคยกลัว ผ่ามะละกอแบ่งเป็น 4 ส่วน)
.
ซึ่งความสัมพันธ์ระหว่างหลวงปู่บุญศรีและพระอาจารย์สิงห์ทอง นั้นถือว่ารักกันมาเพราะท่านทั้งสอง ต่างก็ร่วมทุกข์ร่วมสุขมาด้วยกันในสมัยที่ออกวิเวกด้วยกัน
.
พอรถหลวงตามหาบัว ไปถึงรังสิต ก็ได้ทราบข่าวว่าเครื่องบินตก ซึ่งมีพระคณาจารย์ ทั้ง 5 รูปรวมอยู่ด้วย  คำแรกที่หลวงตามหาบัวได้พูดกับหลวงปู่ว่า นี้แหละกรรมของเขา เฒ่าศรียังสิไปยุ่งกับกรรมเขาอยู่
.
หลวงปู่นึกในใจ ก็คนไม่(บ่)เคยขึ้นเครื่องบินเนาะ มางานในวังทั้งที(ทั้งเถื่อ)ก็อยากนั่งเครื่องบินให้มันโก้ๆหน่อย(แหน่จักหน่อย)
.
หลังจากนั้นหลวงตามหาบัวก็สั่งคนขับรถไปที่บริเวณที่เกิดเหตุ
.
“ที่พูดมาก็เพราะนึกถึงเพื่อนรักอีกคนที่ร่วมทุกข์ร่วมสุขมาด้วยกัน เห็นไหมละว่ากรรม กรรมนี้ยิ่งใหญ่กว่าอะไรทั้งปวง แม้แต่พระพุทธเจ้ายังต้องรับกรรมจวบจนสุดท้ายปลายแดนของชีวิต  หากเรายังคงมีชีวิตอยู่ก็ควรสร้างคุณงามความดีเข้าไปเราไม่รู้หรอกนะว่าเราจะตายเมื่อไหร่ ถึงรู้ก็หนีมันไปไม่ได้เพราะความตายไม่มีใครหนีพ้น ตอนที่ยังมีชีวิตอยู่ก็ควรที่จะสะสมคุณงามความดีไว้ให้มากๆนะ”
.
หลวงปู่บุญศรี ปรารภธรรม 15 มกราคม 2564
.

นำร่อง

[0] ดัชนีข้อความ

[*] หน้าที่แล้ว

ตอบ