ข้อความโดย: แก้วจ๋าหน้าร้อน
« เมื่อ: กันยายน 19, 2010, 10:00:30 pm »
อนุโมทนาครับพี่ปูขอให้ศรัทธาในความดี ตราบใดที่หัวใจยังมีธรรมะ ธรรมะในใจเราจะส่งเสริมความดีให้คงไว้ซึ่งศรัทธา..
ข่าว:
เว็บใต้ร่มธรรม ตั้งขึ้นเพื่อการรวมตัวของสมาชิกและทีมงานเว็บอกาลิโก ให้มาปรึกษาพบปะพูดคุยกันก่อนเดินทางสู่เส้นทางเดิมของอกาลิโกครับ พร้อมที่จะสานต่อความดีบนโลกออนไลน์ใบเล็กๆนี้ ทุกเรื่องราวมีความเป็นไป หากพี่ๆทุกท่านได้รับข่าวสารฉบับนี้ ถ้ามีเวลา..ก็ขอให้แวะมา พักคุยธรรมะปรึกษาหารือกันเช่นกัลยาณมิตรเหมือนที่เคยมา.."ด้วยความคิดถึงอย่างยิ่ง..ถึงที่สุด ธรรมะอวยพรครับ"
อนุโมทนาครับพี่ปูข้อความโดย: rain....
« เมื่อ: กันยายน 19, 2010, 02:38:56 pm »อนุโมทนา สาธุ :07:งับ
หยุดคิดจึงรู้ หยุดดูจึงเห็น หยุดฟังจึงได้ยิน หยุดทุกสิ่งจึงเข้าใจ
ข้อความโดย: होशདངພວན2017
« เมื่อ: กันยายน 19, 2010, 02:17:41 pm »
[wma=250,00]http://www.fungdham.com/download/song/allhits/18.wma[/wma]
จะให้จิดหยุดคิด หยุดการปรุงแต่งนั้น ยากมาก แต่ในวิธีการแบบเซ็นนั้น
เห็นว่าเขาใช้วิธีการให้ โศลกธรรมไปนั่งคิดพิจารณา และปัญหาของโศลกธรรม
ส่วนใหญ่นั้นจะเ็ป็นเรื่องที่จิดไม่สามารถจะใช้ตรรกะเดิม ๆ คิดไขปัญหานั้นได้
เมื่อครุ่นคิดไปมาก ๆ จิตจะเกิดการล้าและเบื่อ เพราะคิดอย่างไรก็ไม่ได้คำตอบที่
ถูกต้องจนจิตหยุดคิดไปเอง
และทันที - ที่จิตหยุดคิด จิตก็หลุดออกจากโลก สมมุติบัญญัติ และเห็นแจ้งความ
จริงทันทีซึ่งเซ็นเรียกว่า{ซาโตริ}
เช่น โศลกธรรมเรื่อง.....เสียงของการตบมือข้างเดียวเป็นอย่างไร ?
.................เรื่องเสียงตบมือข้างเดียว ท่านพุทธ ทาสภิกขุ..................
เมื่อจิตรับอารมณ์ภายนอกแล้วไม่ยึด ถือปรุงแต่งเป็นเราเป็นของเรา มีแต่สติปัญญาที่จะจัดการ
กับอารมณ์นั้นๆ อย่างถูกต้อง จิตก็สงัด
จากอารมณ์ทั้งปวง เสมือนเสียงแห่งความเงียบของมือที่ตบข้างเดียว ที่ปราศจากมืออื่นมาตบด้วย
ความเงียบสงัดชนิดนี้จึงดังก้องอยู่ในใจกลบเสียง
ของโลกแห่งการตบมือสองข้างเสียสิ้น นี่คือความระงับดับทุกข์
ที่แท้จริงและอาจประมวลมาเป็นคำกลอนดังนี้.........................
มือฉันตบข้างเดียวส่งเสียงลั่น
เสียงมือฉันดังก้องทั้งโลกัย
เสียงความว่างดังกลบเสียงความวุ่น
เสียงสงบกลบเสียงทั้งโลกา
เสียงของโลกดังเท่าไรไม่ได้ยิน
เป็นเสียงซึ่งผิดเสียงอย่างสามัญ
มือข้างเดียวตบ ดังฟังดูเถิด
ไม่ยึดมั่นอารมณ์ใดไม่นำพา
มือท่านตบสองข้างจึง ดังได้
เสียงมือท่านดังไกลไม่กี่วาฯ
ทั้งมีคุณกว่ากันทางหรรษา
หูของข้าได้ยินแต่เสียงนั้น ฯ
เพราะเหตุวิญญาณรับแต่เสียงนั่น
เป็นเสียงอันดังสุดจะพรรณนา ฯ
แสนประเสริฐคือจิตไม่ใฝ่หา
มันร้องท้าเย้ย{ทุกข์}ทุกเมื่อเอย ฯ
