ตอบ

Warning: this topic has not been posted in for at least 500 days.
Unless you're sure you want to reply, please consider starting a new topic.
ชื่อ:
อีเมล์:
หัวข้อ:
ไอค่อนข้อความ:

Verification:
คนที่มีจิตใจอ่อนโยนส่วนใหญ่มัก คิดถึงสิ่งใดก่อนเสมอ  ( เลือกตอบแค่ ตัวเอง กับ คนอื่น ครับผม ):
คุณเชื่อในศรัทธาของความดีไหมครับ ( เลือกตอบแค่ เชื่อ กับ ไม่เชื่อ ครับผม):
คิดว่าความดีทำยากไหม( เลือกตอบแค่ ยาก กับ ไม่ยาก ครับผม):
ถ้าเราโกรธใคร ธรรมะจะเป็นหนทางผ่อนคลายความโกรธนั้นลงได้ใช่ไหม ( เลือกตอบแค่ ใช่ กับ ไม่ใช่ ครับผม ):
ชีวิตบางครั้งก็เหมือนเหรียญสองด้านใช่หรือไม่ครับบางครั้งก็หัวบางครั้งก็ก้อย( เลือกตอบแค่ ใช่ กับไม่ใช่ครับผม):
เว็บใต้ร่มธรรมเป็นเว็บเล็กๆแนวธรรมะในจิตใช่หรือไม่ ( เลือกตอบแค่ ใช่ กับ ไม่ใช่ ครับผม):
^^ ขอความกรุณาพิมพ์คำว่า แสงธรรมนำใจ:
^^ ขอความกรุณาพิมพ์คำว่า ใต้ร่มธรรม:
การแสดงความชื่นชมยินดีในบุญหรือความดีที่ผู้อื่นทำ นิยมใช้คำว่า (อนุโมทนา) กรุณาพิมพ์คำนี้ครับ อนุโมทนา:
เปล่งวาจาว่าสาธุ เป็นการอนุโมทนาต่อพระสงฆ์ที่วัด หรือมีใครทำบุญแล้วมาบอกให้ทราบ ทราบแล้วยกมือขึ้น (สาธุ) กรุณาพิมพ์คำนี้ครับ  สาธุ:
โดยปกติชน นิ้วมือของคนเรา มีกี่นิ้ว (ตอบเป็นภาษาไทยครับ):
ใต้ร่มธรรม เป็น แค่เว็บไซต์และจินตนาการทางจิต การทำดี สำคัญที่ใจเรา เริ่มความดีที่ใจเราก่อนเสมอ พิมพ์คำว่า "เริ่มความดีที่ใจเราก่อนเสมอ":
กล่าวคำดังนี้  "ขอโทษนะ":
ระหว่าง (ผู้ที่เรียนรู้ธรรมะเพื่อเอาชนะผู้อื่น) กับ (ผู้ที่เรียนรู้ธรรมะเพื่อเอาชนะตัวเอง)  ท่านจะเลือกเป็น:
กล่าวคำดังนี้  "ให้อภัยนะ":
กล่าวคำดังนี้  "ขออโหสิกรรม":
พิมพ์คำว่า (แสงธรรมนำทางธรรมะนำใจ) ครับ:
รู้สึกระอายใจไหมที่เราทำร้ายคนอื่นด้วยวาจาหรือสำนวนที่ไม่สุภาพ โดยที่คนคนนั้นเค้าเคยเป็นผู้มีพระคุณต่อเรามา (ไม่ละอายใจ)หรือ(ละอายใจ):
ผู้ที่ยิ่งใหญ่ที่สุด คือ ผู้ที่ทำตนให้เล็กที่สุด ผู้ที่เล็กที่สุดก็จะกลายเป็นผู้ที่ใหญ่ที่สุด ผู้ที่มีเกียรติคือผู้ที่ให้เกียรติผู้อื่น ฉะนั้นสมาชิกใต้ร่มธรรมควรให้เกียรติกันและกัน พิมพ์คำว่า (ฉันจะให้เกียรติสมาชิกทุกๆท่านในใต้ร่มธรรมเสมอด้วยวาจาสุภาพอ่อนน้อม):
ผู้ที่ไม่เคยรับรู้รสของความขมขื่น จะไม่รู้ว่าความหวานชื่นคืออะไร พิมพ์เป็นประโยคภาษาอังกฤษครับ เป็นตัวพิมพ์เล็กทั้งหมดนะครับ เว้นวรรคคำด้วยครับ (He who has never tasted bitterness does not know what is sweet):

shortcuts: กด alt+s เพื่อตั้งกระทู้ หรือ alt+p แสดงตัวอย่าง


สรุปหัวข้อ

ข้อความโดย: แก้วจ๋าหน้าร้อน
« เมื่อ: กันยายน 20, 2010, 07:52:23 pm »

 :13: เพลงเพราะครับพี่มด^^ขอบคุณครับ
ข้อความโดย: มดเอ๊กซ
« เมื่อ: กันยายน 20, 2010, 05:31:11 pm »

คนไทย ร้อง กุ้ง กิติคุณ น่ะ

! No longer available


พี่ ๆ คาวบอย เก๋า เล่น กีต้าให้ฟัง


! No longer available



! No longer available

ข้อความโดย: มดเอ๊กซ
« เมื่อ: กันยายน 20, 2010, 05:26:46 pm »

! No longer available


In the Spring of Forty-seven,
So the story, it is told,
Old John Sutter went to the mill site
Found a piece of shining gold.



ในฤดูใบไม้ผลิของปี 47 (ปี ค.ศ.1847)
เรื่องราวที่เล่าสืบขาน
เมื่อตาเฒ่าซุทเทอร์ ไปที่บริเวณกังหันน้ำ
แกพบชิ้นส่วนเล็ก ๆของทองคำที่เป็นประกาย


Well, he took it to the city
Where the word, like wildfire, spread.
And old John Sutter soon came to wish he'd
Left that stone in the river bed.



แกนำมันเข้ามาในเมือง
จากนั้นเสียงร่ำลือก็กระจายไปดุจไฟไหม้ป่า
จอห์นซุทเทอร์จึงได้คิดว่าควรจะทิ้งสินแร่นั้นให้จมไว้กับท้องน้ำ

For they came like herds of locusts
Every woman, child and man
In their lumbering Conestogas
They left their tracks upon the land.


พวกเขาหลั่งไหลมาราวกับฝูงแมลง
ผู้หญิง เด็กและพวกผู้ชาย
ในเกวียนไม้มีประทุนลากด้วยม้า
ทิ้งรอยไว้เป็นทาง

(Chorus)
Some would fail and some would prosper
Some would die and some would kill
Some would thank the Lord for their deliverance
And some would curse John Sutter's Mill.


บางคนล้มเหลว..มีบ้างที่ร่ำรวย
บางคนก็ล้มตายไป..ส่วนบางคนถูกฆ่า
บางคนสวดอ้อนวอนกับพระผู้เป็นเจ้า
ส่วนบางคนก็พร่ำด่าจอห์นซุทเทอรมิลล์์

Well, they came from New York City,
And they came from Alabam'
With their dreams of finding fortunes
In this wild unsettled land.


..พวกเขามากันจากนิวยอร์ค
มาจากอลาบามา
ด้วยความฝันที่จะพบกับโชค
ในดินแดนป่าเถื่อนที่ยังไม่มีใครตั้งถิ่นฐาน

Well, some fell prey to hostile arrows
As they tried to cross the plains.
And some were lost in the Rocky Mountains
With their hands froze to the reins.
Oh...
บางคนตกเป็นเหยื่อลูกศรของศัตรู
ในขณะที่พยายามข้ามที่ราบกว้าง
บางคนสาบสูญไปในเทือกเขารอคกี้
ในขณะที่มือเย็นแ็ข็งจับอยู่กับเชือกบังคับม้า
(Chorus)
Well, some pushed on to California
And others stopped to take their rest.
And by the Spring of Eighteen-sixty
They had opened up the west.
บางคนดั้นด้นไปจนถึงแคลิฟอร์เนีย
คนอื่น ๆบ้างหยุดและตั้งถิ่นฐานตามรายทาง
จนกระทั่งฤดูใบไม้ผลิของปี 1860
พวกเขาก็เปิดหนทางมุ่งสู่ตะวันตก

And then the railroad came behind them
And the land was plowed and tamed,
When Old John Sutter went to meet his maker,
With not one penny to his name.
Oh...
แล้วทางรถไฟก็ตามพวกเขามา
พื้นดินที่เดยว่างเปล่าก็ถูกหักร้างถางพง
เมื่อตาแก่ John Sutter ไปพบพระเจ้า (ตาย)
แกไม่มีเงินซักบาท....
(ขอบคุณ คุณ กฤษดา เพ็งอุบล ที่ช่วยแนะนำแก้ไขคำแปลส่วนนี้ให้)


(Chorus)
And some would curse John Sutter's Mill
Some men's thirsts are never filled.


และบางคนพร่ำสบถด่าจอห์นซุทเทอร์มิลล์
กิเลสตัณหามนุษย์ไม่มีใครเติมเต็มให้พอ..
References:

Sutter's Mill Lyrics

http://www.stock2morrow.com/showthread.php?t=5488&page=1