ข้อความโดย: ฐิตา
« เมื่อ: กันยายน 24, 2010, 04:55:26 pm »
ขอให้ศรัทธาในความดี ตราบใดที่หัวใจยังมีธรรมะ ธรรมะในใจเราจะส่งเสริมความดีให้คงไว้ซึ่งศรัทธา..
ข่าว:
เว็บใต้ร่มธรรม ตั้งขึ้นเพื่อการรวมตัวของสมาชิกและทีมงานเว็บอกาลิโก ให้มาปรึกษาพบปะพูดคุยกันก่อนเดินทางสู่เส้นทางเดิมของอกาลิโกครับ พร้อมที่จะสานต่อความดีบนโลกออนไลน์ใบเล็กๆนี้ ทุกเรื่องราวมีความเป็นไป หากพี่ๆทุกท่านได้รับข่าวสารฉบับนี้ ถ้ามีเวลา..ก็ขอให้แวะมา พักคุยธรรมะปรึกษาหารือกันเช่นกัลยาณมิตรเหมือนที่เคยมา.."ด้วยความคิดถึงอย่างยิ่ง..ถึงที่สุด ธรรมะอวยพรครับ"
ข้อความโดย: แก้วจ๋าหน้าร้อน
« เมื่อ: กันยายน 23, 2010, 10:26:20 pm » อนุโมทนาครับพี่แฮมข้อความโดย: ตถตา
« เมื่อ: กันยายน 23, 2010, 09:23:15 pm »มีพุทธดำรัสว่า กุลบุตร อันธรรมประการนี้มีชื่อว่า อมิตาสารัตถะ
โพธิสัตว์ผู้ปรารถนาได้ศึกษาบำเพ็ญอมิตาสารัตถะ พึงต้องพิจารณาสรรพธรรมว่าแต่เดิมมาจนถึงบัดนี้ล้วนว่างเปล่าจากสภาวะแลลักษณะ ปราศจากความใหญ่ ปราศจากความเล็ก ไม่เกิดไม่ดับ มิได้ตั้งอยู่ มิได้เคลื่อนไหว มิได้เข้าสู่ มิได้ถอยออก อุปมาอากาศที่ไร้ซึ่งทวิธรรม
ซึ่งสรรพสัตว์ทั้งหลายได้หลงผิดยึดถือไปเอง ว่าอย่างนี้อย่างนั้น ว่าได้รับว่าสูญเสีย เกิดความระลึกที่เป็นอกุศลแล้วทำกรรมชั่ว สังสารวัฏทั้งหกภูมินั้นมากด้วยทุกข์โทษทั้งปวง เป็นเวลาโกฏิกัลป์หาประมาณมิได้ก็ไม่อาจหลุดออกมาได้เอง
โพธิสัตว์มหาสัตว์เมื่อพิจารณาเห็นจริงอย่างนี้ จึงเกิดจิตสงสารแล้วประกาศมหาเมตตากรุณาที่ยิ่งใหญ่เพื่อปรารถนาจะช่วยเหลือ อีกยังจะเข้าสู่สรรพธรรมทั้งปวงอย่างลึกซึ้ง ธรรมลักษณะอย่างนี้จึงเกิดธรรมอย่างนี้
ธรรมลักษณะอย่างนี้จึงตั้งอยู่ในธรรมอย่างนี้ ธรรมลักษณะอย่างนี้จึงแปรเปลี่ยนจากธรรมอย่างนี้ ธรรมลักษณะอย่างนี้จึงดับไปในธรรมอย่างนี้ ก็ธรรมลักษณะเป็นอย่างนี้จึงเกิดอกุศลธรรม ก็ธรรมลักษณะเป็นอย่างนี้จึงเกิดกุศลธรรม การตั้งอยู่ แปรเปลี่ยน การดับไปก็ยังเป็นอยู่อย่างนี้
โพธิสัตว์พิจารณาการเริ่มต้นและสุดท้ายของลักษณะทั้งสี่จึงรู้แจ้งโดยรอบทั่ว ยังจะพิจารณาสรรพธรรมด้วยสัจจะ ว่าทุกขณะจิตนั้นไม่ได้ตั้งอยู่ มีความเกิดดับอยู่เสมอ จะพิจารณาในเวลาที่เกิดขึ้น ตั้งอยู่ แปรเปลี่ยน ดับไป เมื่อพิจารณาอย่างนี้แล้วจึงได้เข้าสู่พีชะ สภาวะ และความต้องการทั้งปวงของหมู่สัตว์
เหตุที่สภาวะไม่มีประมาณ จึงแสดงธรรมไม่มีประมาณ การแสดงธรรมว่าด้วย อมิตสารัตถะ
ก็ไม่มีประมาณ อันอมิตสารัตถะ ก็เกิดจากเอกธรรม อันเอกธรรมนั้นก็ไร้ซึ่งลักษณะ ด้วยความไร้ลักษณะอย่างนี้ ความไม่มีลักษณะจึงไม่ใช่ลักษณะ ความไม่ใช่ลักษณะจึงไร้ลักษณะ จึงได้ชื่อว่า สัตยลักษณะ
โพธิสัตว์มหาสัตว์เมื่อตั้งอยู่ในลักษณะที่จริงแท้อย่างนี้แล้ว เมตตา กรุณา วิชชาและสัจจะที่เกิดมีขึ้นล้วนไม่เป็นสิ่งหลอกลวง
สามารถเปลื้องทุกข์ในหมู่สัตว์ได้โดยแท้เชียว แลเมื่อเปลื้องทุกข์แล้วยังแสดงธรรมโปรดอีก ยังให้สรรพสัตว์ทั้งหลายได้รับความสุขเกษม ดูก่อนกุลบุตร โพธิสัตว์หากสามารถบำเพ็ญเอกธรรมวิถี อันมีสารัตถะที่ประมาณมิได้อย่างนี้ ก็จะบรรลุพระอนุตตรสัมมาสัมโพธิอย่างรวดเร็วเป็นแน่แท้
ดูก่อนกุลบุตร มหายานอมิตาสารัตถสูตรที่เป็นอนุตตระและคัมภีรภาพนี้ มีพยัญชนะแลความหมายจริงแท้ ถูกต้อง สูงส่งไม่มีสิ่งใดสูงไปกว่า พระพุทธเจ้าทั้งตรีกาลล้วนปกป้องคุ้มครอง ไม่มีมารเดียรถีร์จะเข้าถึงได้ ไม่ถูกผู้มีมิจฉาทิฐิทั้งปวงและสังสารวัฏหักหาญทำลาย เหตุนี้แลกุลบุตร โพธิสัตว์มหาสัตว์หากปรารถนาสำเร็จพระอนุตตรสัมโพธิอย่างรวดเร็ว พึงต้องศึกษาบำเพ็ญมหายานอมิตาสารัตถสูตรที่เป็นอนุตตระและคัมภีรภาพอย่างนี้
http://fws.cc/leavesofeden/index.php?topic=1581.msg6986;topicseen#msg6986
โพธิสัตว์ผู้ปรารถนาได้ศึกษาบำเพ็ญอมิตาสารัตถะ พึงต้องพิจารณาสรรพธรรมว่าแต่เดิมมาจนถึงบัดนี้ล้วนว่างเปล่าจากสภาวะแลลักษณะ ปราศจากความใหญ่ ปราศจากความเล็ก ไม่เกิดไม่ดับ มิได้ตั้งอยู่ มิได้เคลื่อนไหว มิได้เข้าสู่ มิได้ถอยออก อุปมาอากาศที่ไร้ซึ่งทวิธรรม
ซึ่งสรรพสัตว์ทั้งหลายได้หลงผิดยึดถือไปเอง ว่าอย่างนี้อย่างนั้น ว่าได้รับว่าสูญเสีย เกิดความระลึกที่เป็นอกุศลแล้วทำกรรมชั่ว สังสารวัฏทั้งหกภูมินั้นมากด้วยทุกข์โทษทั้งปวง เป็นเวลาโกฏิกัลป์หาประมาณมิได้ก็ไม่อาจหลุดออกมาได้เอง
โพธิสัตว์มหาสัตว์เมื่อพิจารณาเห็นจริงอย่างนี้ จึงเกิดจิตสงสารแล้วประกาศมหาเมตตากรุณาที่ยิ่งใหญ่เพื่อปรารถนาจะช่วยเหลือ อีกยังจะเข้าสู่สรรพธรรมทั้งปวงอย่างลึกซึ้ง ธรรมลักษณะอย่างนี้จึงเกิดธรรมอย่างนี้
ธรรมลักษณะอย่างนี้จึงตั้งอยู่ในธรรมอย่างนี้ ธรรมลักษณะอย่างนี้จึงแปรเปลี่ยนจากธรรมอย่างนี้ ธรรมลักษณะอย่างนี้จึงดับไปในธรรมอย่างนี้ ก็ธรรมลักษณะเป็นอย่างนี้จึงเกิดอกุศลธรรม ก็ธรรมลักษณะเป็นอย่างนี้จึงเกิดกุศลธรรม การตั้งอยู่ แปรเปลี่ยน การดับไปก็ยังเป็นอยู่อย่างนี้
โพธิสัตว์พิจารณาการเริ่มต้นและสุดท้ายของลักษณะทั้งสี่จึงรู้แจ้งโดยรอบทั่ว ยังจะพิจารณาสรรพธรรมด้วยสัจจะ ว่าทุกขณะจิตนั้นไม่ได้ตั้งอยู่ มีความเกิดดับอยู่เสมอ จะพิจารณาในเวลาที่เกิดขึ้น ตั้งอยู่ แปรเปลี่ยน ดับไป เมื่อพิจารณาอย่างนี้แล้วจึงได้เข้าสู่พีชะ สภาวะ และความต้องการทั้งปวงของหมู่สัตว์
เหตุที่สภาวะไม่มีประมาณ จึงแสดงธรรมไม่มีประมาณ การแสดงธรรมว่าด้วย อมิตสารัตถะ
ก็ไม่มีประมาณ อันอมิตสารัตถะ ก็เกิดจากเอกธรรม อันเอกธรรมนั้นก็ไร้ซึ่งลักษณะ ด้วยความไร้ลักษณะอย่างนี้ ความไม่มีลักษณะจึงไม่ใช่ลักษณะ ความไม่ใช่ลักษณะจึงไร้ลักษณะ จึงได้ชื่อว่า สัตยลักษณะ
โพธิสัตว์มหาสัตว์เมื่อตั้งอยู่ในลักษณะที่จริงแท้อย่างนี้แล้ว เมตตา กรุณา วิชชาและสัจจะที่เกิดมีขึ้นล้วนไม่เป็นสิ่งหลอกลวง
สามารถเปลื้องทุกข์ในหมู่สัตว์ได้โดยแท้เชียว แลเมื่อเปลื้องทุกข์แล้วยังแสดงธรรมโปรดอีก ยังให้สรรพสัตว์ทั้งหลายได้รับความสุขเกษม ดูก่อนกุลบุตร โพธิสัตว์หากสามารถบำเพ็ญเอกธรรมวิถี อันมีสารัตถะที่ประมาณมิได้อย่างนี้ ก็จะบรรลุพระอนุตตรสัมมาสัมโพธิอย่างรวดเร็วเป็นแน่แท้
ดูก่อนกุลบุตร มหายานอมิตาสารัตถสูตรที่เป็นอนุตตระและคัมภีรภาพนี้ มีพยัญชนะแลความหมายจริงแท้ ถูกต้อง สูงส่งไม่มีสิ่งใดสูงไปกว่า พระพุทธเจ้าทั้งตรีกาลล้วนปกป้องคุ้มครอง ไม่มีมารเดียรถีร์จะเข้าถึงได้ ไม่ถูกผู้มีมิจฉาทิฐิทั้งปวงและสังสารวัฏหักหาญทำลาย เหตุนี้แลกุลบุตร โพธิสัตว์มหาสัตว์หากปรารถนาสำเร็จพระอนุตตรสัมโพธิอย่างรวดเร็ว พึงต้องศึกษาบำเพ็ญมหายานอมิตาสารัตถสูตรที่เป็นอนุตตระและคัมภีรภาพอย่างนี้
http://fws.cc/leavesofeden/index.php?topic=1581.msg6986;topicseen#msg6986