photographs by {pu} ปู เองแหละค่า
พระสุตตันตปิฎก ทีฆนิกาย มหาวรรค เล่ม ๒ ภาค ๑ - หน้าที่ 16
ข้อความบางตอนจาก มหาปทานสูตร
{๒๖} ดูกรภิกษุทั้งหลาย ธรรมดามีอยู่ดังนี้.....พระโพธิสัตว์ผู้ประสูติแล้ว
ได้ครู่หนึ่งประทับยืนด้วยพระบาททั้งสองอันสม่ำเสมอผินพระพักตร์ทางด้าน
ทิศอุดรเสด็จดำเนินไปเจ็ดก้าวและเมื่อฝูงเทพดากั้นเศวตฉัตรตามเสด็จอยู่
ทรงเหลียวแลดูทั่วทุกทิศ เปล่งวาจาว่า {เราเป็นยอดของโลก}เราเป็นใหญ่แห่ง
โลกเราเป็นผู้ประเสริฐแห่งโลกความเกิดของเรานี้เป็นครั้งที่สุดบัดนี้ความ
เกิดอีกมิได้มีดังนี้ข้อนี้เป็นธรรมดาในเรื่องนี้...................................
{๒๗}ดูกรภิกษุทั้งหลาย ธรรมดามีอยู่ดังนี้........เมื่อใด พระโพธิสัตว์เสด็จ
ประสูติจากพระครรภ์พระมารดาเมื่อนั้นในโลกพร้อมทั้งเทวโลกมารโลก
พรหมโลกในหมู่สัตว์พร้อมทั้งสมณพราหมณ์ เทวาและมนุษย์ แสงสว่างอัน
ยิ่งไม่มีประมาณย่อมปรากฏล่วงเทวานุภาพของเทวดาทั้งหลายช่องว่างซึ่งอยู่
ที่สุดโลกมิได้ถูกอะไรปกปิดที่มืดมิดก็ดีสถานที่ที่พระจันทร์และพระอาทิตย์
เหล่านี้ซึ่งมีฤทธิ์มากมีอานุภาพมากปานนี้ส่องแสงไปไม่ถึงก็ดีในที่ทั้งสอง
แห่งนั้นแสงสว่างอันยิ่งไม่มีประมาณย่อมปรากฏล่วงเทวานุภาพของเทวดาทั้งหลาย[wma=250,00]http://www.fungdham.com/download/song/allhits/20.wma[/wma]