ข้อความโดย: Plusz
« เมื่อ: ตุลาคม 07, 2010, 03:10:37 pm »เลิกกัน .. ก็ต้องทำใจ ^.^ 
ขอให้ศรัทธาในความดี ตราบใดที่หัวใจยังมีธรรมะ ธรรมะในใจเราจะส่งเสริมความดีให้คงไว้ซึ่งศรัทธา..
ข่าว:
เว็บใต้ร่มธรรม ตั้งขึ้นเพื่อการรวมตัวของสมาชิกและทีมงานเว็บอกาลิโก ให้มาปรึกษาพบปะพูดคุยกันก่อนเดินทางสู่เส้นทางเดิมของอกาลิโกครับ พร้อมที่จะสานต่อความดีบนโลกออนไลน์ใบเล็กๆนี้ ทุกเรื่องราวมีความเป็นไป หากพี่ๆทุกท่านได้รับข่าวสารฉบับนี้ ถ้ามีเวลา..ก็ขอให้แวะมา พักคุยธรรมะปรึกษาหารือกันเช่นกัลยาณมิตรเหมือนที่เคยมา.."ด้วยความคิดถึงอย่างยิ่ง..ถึงที่สุด ธรรมะอวยพรครับ"
ข้อความโดย: คุณหนูขาวมณี
« เมื่อ: ตุลาคม 01, 2010, 08:22:43 pm »ทั้งให้ทั้งรับเลยค่ะ
แต่ก็ให้...แก่ตัวเองเนี่ยล่ะ
ให้ตัวเองมีความสุขด้วยการรับความเจ็บปวดจากการเสียใจมา (พูดอะไรซับซ้อน - -")
เรารู้ดีว่าความเจ็บปวดนั้นมันอยู่กับเราไม่นาน สักวันเราจะทำใจได้ แต่หลังจากนั้น...เราจะมีความสุขกว่าจากการเป็นอิสระจาก..ความรัก
เอาแค่ตอนนี้...ผ่านมาได้แค่อาทิตย์เดียว เรายังรู้สึกโบยบิน อิสระที่ไม่ตอ้งพะวงถึง..ใครบางคน...อย่างที่เคยเป็น
กลิ่นอิสระมันหอมอโรม่าจริงๆเลย
แต่ก็ให้...แก่ตัวเองเนี่ยล่ะ
ให้ตัวเองมีความสุขด้วยการรับความเจ็บปวดจากการเสียใจมา (พูดอะไรซับซ้อน - -") เรารู้ดีว่าความเจ็บปวดนั้นมันอยู่กับเราไม่นาน สักวันเราจะทำใจได้ แต่หลังจากนั้น...เราจะมีความสุขกว่าจากการเป็นอิสระจาก..ความรัก
เอาแค่ตอนนี้...ผ่านมาได้แค่อาทิตย์เดียว เรายังรู้สึกโบยบิน อิสระที่ไม่ตอ้งพะวงถึง..ใครบางคน...อย่างที่เคยเป็น
กลิ่นอิสระมันหอมอโรม่าจริงๆเลย
ข้อความโดย: แก้วจ๋าหน้าร้อน
« เมื่อ: ตุลาคม 01, 2010, 04:53:43 pm » ขอบคุณครับพี่หมีน้อยถอดแว่นตากันแดดบ๊ะบาย อิอิ 
ข้อความโดย: ดอกไม้ในที่ลับตา ~ ღ
« เมื่อ: ตุลาคม 01, 2010, 02:49:17 pm » สุดท้ายเรา คือ ?.. "ผู้ให้" หรือ "ผู้รับ".. 
. .สุดท้ายเราคือผู้ให้..หรือผู้รับ...
มีใครบางคนบอกว่า...
ในความรักของคนสองคน...สุดท้ายเวลาที่เลิกกัน...
เราจะรู้ว่าใครคือผู้ให้...และใครคือผู้รับ...
ผู้ให้ ...คือ ...
คนที่หยิบยื่นความเจ็บปวดให้อีกฝ่าย...
จะโดยตั้งใจหรือไม่ก็ตาม ...แต่เขาได้ให้มันไปแล้ว...
ผู้รับ ...คือ ...
คนที่ยอมรับความเจ็บปวดนั้นมา...
โดยที่ไม่อยากได้มันเลยแม้แต่น้อย...แต่ก็ต้องรับมัน...
ความหมายแบบนี้...ไม่มีใครอยากเป็นผู้รับแน่นอน...
และ...บางคน...คงไม่อยากจะเป็นผู้ให้..เหมือนกัน...
เพราะกลัวว่าสักวัน...อาจจะเปลี่ยนมาเป็นผู้รับบ้าง...
ใครคนนั้นบอกอีกว่า...
บางสิ่ง...ที่เขาหยิบยื่นให้คนรับ...
คนรับ...ก็เต็มใจรับมันเสียด้วย...
บางคนรับมันมา...รู้ว่าหนัก...วางมันลง..เพราะกลัวเหนื่อย...
บางคนรับมัน..แบกไว้จนหนัก...เหนื่อย.... ถึงวางมันลง
บางคน...รู้ว่าหนัก ...กลับยิ่งแบก...รับมันเพิ่ม...มันยิ่งหนัก
ก็ยิ่งเหนื่อย...แต่ไม่วางมันลง...
มันขึ้นอยู่กับว่าคนรับ.. ตั้งใจจะเก็บ...จะแบกมันไว้กับตัวนานแค่ไหน...
ความทุกข์...ความเสียใจ...ความผิดหวัง...ความเจ็บปวด...
เราจะวางมันลง..ครั้งเดียวทีเดียวเลย..
คงไม่ได้และไม่ง่าย....
แต่เมื่อไหร่...
ที่รู้สึกว่าแบกมันไว้..จนหลังไหล่ลู่ล้า อ่อนแรง...ไปหมด...
ขอแค่...ค่อยๆ วางมันลงทีละนิด...ทีละนิด...เท่าที่จะวางได้เป็นพอ...
สักวัน...
มันจะเบาบาง...ผ่อนคลายความหนักหน่วง...นั้นเองตามกาลเวลา...
แม้อาจจะไม่มีวันหมด...เลยก็ตาม....แต่ยังไง
ก็ดีกว่าที่จะเก็บมันไว้แบบนั้น..
.
...ตลอดไป...
:
:
:
:
:
..ขอขอบพระคุณที่มาของเนื้อหาและภาพประกอบจาก : Fw-mail คุณขนมจีน 
มา ณ. ที่นี้ด้วยค่ะ .. ^^
