ตอบ

Warning: this topic has not been posted in for at least 500 days.
Unless you're sure you want to reply, please consider starting a new topic.
ชื่อ:
อีเมล์:
หัวข้อ:
ไอค่อนข้อความ:

Verification:
ระหว่างความดีกับความไม่ดี เราจะเลือกทำสิ่งใดจึงจะสามารถบรรลุธรรมได้จริง ( เลือกตอบแค่ ความดี กับ ความไม่ดี ครับผม):
กัน-ละ-ยา-นะ-มิด เขียนเป็นภาษาไทยที่ถูกต้องว่าอย่างไรครับ:
คุณเชื่อในศรัทธาของความดีไหมครับ ( เลือกตอบแค่ เชื่อ กับ ไม่เชื่อ ครับผม):
คิดว่าความดีทำยากไหม( เลือกตอบแค่ ยาก กับ ไม่ยาก ครับผม):
คุณเชื่อว่าทุกศาสนาสอนให้ทุกคนเป็นคนดีใช่หรือไม่ ( เลือกตอบแค่ ใช่ กับ ไม่ใช่ ครับผม):
^^ ขอความกรุณาพิมพ์คำว่า แสงธรรมนำใจ:
^^ ขอความกรุณาพิมพ์คำว่า ใต้ร่มธรรม:
เว็บใต้ร่มธรรมเป็นเว็บเล็กๆในโลกออนไลน์ใช่หรือไม่ ( เลือกตอบแค่ ใช่ กับ ไม่ใช่ ครับผม):
ใต้ร่มธรรม เป็น แค่เว็บไซต์และจินตนาการทางจิต การทำดี สำคัญที่ใจเรา เริ่มความดีที่ใจเราก่อนเสมอ พิมพ์คำว่า "เริ่มความดีที่ใจเราก่อนเสมอ":
คุณพ่อคุณแม่เปรียบดั่งพระอรหันต์ในบ้าน พิมพ์คำว่า "คุณพ่อคุณแม่ฉันรักและเคารพท่านดุจพระอรหันต์":
เมื่อให้ท่านเลือก ระหว่าง (หนังสือเก่าๆเล่มหนึ่งที่เรารัก) กับ (มิตรแท้ที่รักเรา) คุณจะะเลือก:
บุคคลที่ไปหลายๆเว็บไซต์ โดยที่สวมบทบาทเป็นหลายๆคน โดยที่ไม่รู้ว่า แท้จริงใจเราต้องการอะไร เพื่อน หรือ ชัยชนะ:
ระหว่าง (ผู้ที่เรียนรู้ธรรมะเพื่อเอาชนะผู้อื่น) กับ (ผู้ที่เรียนรู้ธรรมะเพื่อเอาชนะตัวเอง)  ท่านจะเลือกเป็น:
กล่าวคำดังนี้  "ให้อภัยนะ":
กล่าวคำดังนี้  "ขออโหสิกรรม":
หากมีคน บอกว่า เราไม่ดีเราเลว แต่ใจเรารู้ว่าไม่เป็นเช่นนั้น เราจะใช้วิธีใดจัดการกับเรื่องนี้  (โต้เถียงให้แรงกว่าที่เค้าว่ามา) หรือ (เวลาจะเป็นเครื่องพิสูจน์ความดีของเราเองไม่ต้องทำอะไร):
เกิดขึ้น ตั้งอยู่ และดับไป ใต้ร่มธรรมเองก็จะเป็นไปตามวัฐจักรนี้ ฉันท์ใดก็ฉันท์นั้น (เป็นจริง) หรือ (ไม่จริง):
พิมพ์คำว่า (แสงธรรมนำทางธรรมะนำใจ) ครับ:
สำนวนไทยที่ว่า แต่ละคนต่างมีรสนิยมแตกต่างกัน หรือไม่ตรงกัน  พิมพ์สำนวนต่อไปนี้ครับ (ลางเนื้อชอบลางยา):
ผู้ที่ยิ่งใหญ่ที่สุด คือ ผู้ที่ทำตนให้เล็กที่สุด ผู้ที่เล็กที่สุดก็จะกลายเป็นผู้ที่ใหญ่ที่สุด ผู้ที่มีเกียรติคือผู้ที่ให้เกียรติผู้อื่น ฉะนั้นสมาชิกใต้ร่มธรรมควรให้เกียรติกันและกัน พิมพ์คำว่า (ฉันจะให้เกียรติสมาชิกทุกๆท่านในใต้ร่มธรรมเสมอด้วยวาจาสุภาพอ่อนน้อม):

shortcuts: กด alt+s เพื่อตั้งกระทู้ หรือ alt+p แสดงตัวอย่าง


สรุปหัวข้อ

ข้อความโดย: mmm
« เมื่อ: ตุลาคม 11, 2010, 05:12:39 pm »

 :12: :12: :12: :12:
 :46: :46: :46: :46:
 :45: :45: :45: :45:
ข้อความโดย: ดอกไม้ในที่ลับตา ~ ღ
« เมื่อ: กรกฎาคม 26, 2010, 08:55:40 pm »


    :13::43::19:  ขอบคุณและอนุโมทนาเช่นกันค่ะ พี่แป๋มจ๋า บอลจ๋า ด้วยค่ะ ^^ ..
ข้อความโดย: ฐิตา
« เมื่อ: กรกฎาคม 26, 2010, 03:14:47 pm »



ขอบคุณ นู่นินะคะ...   :13: :19: :13:
                              :43: 
ข้อความโดย: แก้วจ๋าหน้าร้อน
« เมื่อ: กรกฎาคม 26, 2010, 12:45:53 pm »

 :45: อนุโมทนาครับพี่น้ำฝน
ข้อความโดย: ดอกไม้ในที่ลับตา ~ ღ
« เมื่อ: กรกฎาคม 26, 2010, 01:48:22 am »

ยารักษาใจ - ฉบับที่ ๙๙    

โดย วิลาศินี




วันนี้เป็นนิทานสั้นๆนะคะ เมื่อวานผู้เขียนได้อ่านนิทานเรื่องหนึ่ง
ซึ่งต้นฉบับ(ภาษาอังกฤษ)เขาก็เขียนด้วยสำนวนที่ไพเราะอยู่แล้ว
ครั้นจะแปลมาแบบเรียบๆก็กระไรอยู่ เลยลองด้นเป็นร่ายดูค่ะ
หวังว่าจะได้อรรถได้(ธรรม)รส มารักษาใจกันอีกตอนหนึ่ง : )


. . . . . . . . . . . . . . . . . . . .



            ร่าย..คนขายหมวก



บุรุษหนึ่งสัญจรบนทางไกล เที่ยวเร่ไปขายหมวกประทังชีวา
เขาเอาผ้ามาหลากสี จัดทำด้วยฝีมือสรรค์สร้าง
เสร็จแล้ววางเป็นชั้นเทินเกล้า เดินย่างเอนเบาประคองไว้
สีดำเรียงใส่อยู่บนสุด สีม่วงสะดุดตาไว้ลำดับรอง
สีเหลืองน่ามองไว้ต่ำใต้ สีน้ำเงินไซร้ลำดับกลาง
สีส้มพรางไว้ชั้นรอง สีแดงผุดผ่องล่างสุดกระชับศีรษะตนฯ

‘หมวกหลากสี เชิญทางนี้ท่านทั้งผอง’ บุรุษนั้นร้องตะโกนป่าว
ขายแก่ชาวเมืองได้พอสม เขานิยมสีใดก็ให้เลือก
บ้างเสือกไสทั้งไล่ส่ง บุรุษหนุ่มยังคงมุ่งมั่น
เร่ขายจนตะวันค่อยยอแสง หวังเก็บเรี่ยวแรงไว้วันพรุ่ง
เขาจึ่งมุ่งหน้าสู่โคนไม้ เอนกายแล้วหลับใหลลืมตัว
หมวกบนหัวค่อยพลัดหาย ฝูงลิงปีนป่ายลงมาลักจนเหลือเพียงใบเดียวฯ

ก่อนใบสุดท้ายจะหายวับ คนขายหมวกอาภัพสะดุ้งตื่น
ลุกขึ้นยืนแล้วคลำหมวกบนหัว คงสิ้นเนื้อประดาตัวก็คราวนี้
หมวกหลากสีวับหาย คลำได้แต่สีแดงใบเก่าคร่ำ
เขาร่ำขอร้องฝูงลิงให้คืนหมวก ลิงเหมือนหูหนวกไม่ประสา
หัวลิงประดับประดาอยู่คลาคล่ำ ม่วงดำเหลืองน้ำเงินส้มอยู่ถ้วนหน้า
เห็นคนขายหมวกเต้นเป็นบ้าก็เต้นตาม เขาร้องร่ำก็ล้อเลียนดังเจี๊ยก เจี๊ยกฯ

พอสุดมือสอยก็พลอยหมดหวัง เหลือกำลังจะชิงแย่ง
ทั้งเรี่ยวแรงก็สูญเปล่า เหลือไว้ทำไมเล่าใบสุดท้าย
เขาเขวี้ยงหมวกแดงลงปลายเท้า หันหลังย่างก้าวจะเดินหนี
ไม่พ้นนาทีได้ยินเสียงตุบตับ ลิงทั้งฝูงสำทับทำเลียนท่า
โยนหมวกลงมาอย่างพร้อมเพรียง บุรุษนั้นเอียงหน้ามาเห็นแทบเบิ่งตา
รีบถลาไปเก็บหมวกบนพื้น ที่ฝูงลิงโยนคืนลงมาให้ในทันควันฯ

คนขายหมวกได้หมวกคืนมาไว้ขาย ฝูงลิงปีนป่ายกลับกิ่งต้น
คล้ายเรื่องพิกลปนประหลาด นี้คือธรรมชาติของใจกาย
โบราณว่าไว้ดังฝูงลิง จะบังคับได้จริงก็หาไม่
มัวร่ำร้องเอาอย่างใจไม่เกิดผล ต่อเมื่อตัวตนถูกเหวี่ยงทิ้ง
สัจจะความจริงค่อยหวนคืนมาสู่ใจ ดูบทเรียนจากคนขายหมวกไซร้ ฉะนี้แลฯ
 

. . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

ขอบคุณภาพและต้นฉบับจาก http://bit.ly/capseller




  :13:
ขอขอบพระคุณและร่วมอนุโมทนาที่มาของข้อมูลทั้งหมดจาก
:

เว็บธรรมะใกล้ตัว (ยารักษาใจ ฉบับที่๙๙)



ที่นำมาลง มาณ.ที่นี้ด้วยนะคะ .. ^^ :13: