ข้อความโดย: แก้วจ๋าหน้าร้อน
« เมื่อ: ตุลาคม 13, 2010, 07:34:04 pm »
เรื่องนี้ไม่เคยดูครับ ^^ ถ้าเรื่องเศร้ามากๆในโซนเกาหลีญี่ปุ่นนี่ เศร้าของจริงครับไม่กล้าดู กลัวด่าผู้กำกับ 555+(ประมาณว่าตอนจบไม่นางเอกก็พระเอกเสียชีวิต)
ขอบคุณครับพี่แป้งขอให้ศรัทธาในความดี ตราบใดที่หัวใจยังมีธรรมะ ธรรมะในใจเราจะส่งเสริมความดีให้คงไว้ซึ่งศรัทธา..
ข่าว:
เว็บใต้ร่มธรรม ตั้งขึ้นเพื่อการรวมตัวของสมาชิกและทีมงานเว็บอกาลิโก ให้มาปรึกษาพบปะพูดคุยกันก่อนเดินทางสู่เส้นทางเดิมของอกาลิโกครับ พร้อมที่จะสานต่อความดีบนโลกออนไลน์ใบเล็กๆนี้ ทุกเรื่องราวมีความเป็นไป หากพี่ๆทุกท่านได้รับข่าวสารฉบับนี้ ถ้ามีเวลา..ก็ขอให้แวะมา พักคุยธรรมะปรึกษาหารือกันเช่นกัลยาณมิตรเหมือนที่เคยมา.."ด้วยความคิดถึงอย่างยิ่ง..ถึงที่สุด ธรรมะอวยพรครับ"
เรื่องนี้ไม่เคยดูครับ ^^ ถ้าเรื่องเศร้ามากๆในโซนเกาหลีญี่ปุ่นนี่ เศร้าของจริงครับไม่กล้าดู กลัวด่าผู้กำกับ 555+(ประมาณว่าตอนจบไม่นางเอกก็พระเอกเสียชีวิต)
ขอบคุณครับพี่แป้งข้อความโดย: sasita
« เมื่อ: ตุลาคม 13, 2010, 07:46:15 am »
ความรักอาจสร้างปาฏิหาริย์อันยิ่งใหญ่
แต่ปาฏิหาริย์...ไม่ว่ายิ่งใหญ่เพียงใด
ก็ไม่อาจเปลี่ยนแปลงความจริง
โดยเฉพาะ...
“ความจริง” ที่มีประจำโลก
---000---
โลกมีความจริงที่ไม่อาจเปลี่ยนแปลงหลายอย่าง และ “ความตาย” ก็เป็นความจริงข้อหนึ่งที่ไม่มีใครสามารถหลีกเลี่ยง บิดเบือน...แต่น่าแปลกที่คนเรามักคิดว่าความตายเป็นเรื่องไกลตัว เป็นเรื่องที่น่าหวาดกลัว หากเผลอไปใส่ใจ คิดถึง
ยิ่งไปกว่านั้น ก็ยังมีหลายคนคิดฝืน ฉุดรั้งความตาย หวังให้ความตายไม่สามารถยื่นมือมาถึง หรือกระทั่งหวังให้บางคนฟื้นคืน กลับมาจากความตาย...โดยเฉพาะบุคคลที่พวกเขารักอย่างสุดหัวใจ
พวกเขาหวังว่า “ความรัก” และ “ความคิดถึง” จะเป็นสายใย นำพาคนที่พวกเขารัก ให้กลับมาจากความตายได้ พวกเขาหวังให้มีปาฏิหาริย์ใดก็ได้ สามารถนำคนเหล่านี้กลับมาจากมรณะ...บางที ปาฏิหาริย์ที่พวกเขาฝันถึง อาจมีอยู่จริง...ในภาพยนตร์!
---000---
ในเมืองโอโซะบนเกาะคิวชูมีปาฏิหาริย์บางอย่างเกิดขึ้น ผู้คนมากมายฟื้นคืนจากความตาย เป็นปาฏิหาริย์ที่ เฮตะต้องเข้ามาสอบสวนหาสาเหตุ ที่เมืองนี้เขาได้พบอาโออิ เพื่อนสาวที่ตนเองแอบรักมานาน แต่เธอมีชูซูเกะ เพื่อนรักที่เสียชีวิตของเขาอยู่ในหัวใจเสียแล้ว
เฮตะกับอาโออิร่วมสืบหาความลับของปาฏิหาริย์การฟื้นคืนชีวิตครั้งนี้ จนได้พบความจริงว่า ที่กลางป่ามีหลุมอุกกาบาตขนาดใหญ่ ได้ปล่อยพลังงานเร้นลับบางอย่างออกมา ทำให้ผู้เสียชีวิตที่ยังมีเศษชิ้นส่วนของร่างกายอยู่ภายในเมือง และมีคนที่รักและคิดถึงพวกเขาอยู่ สามารถกลับมามีชีวิตได้อีกครั้ง
ความรักและความคิดถึงคือกุญแจไขปริศนาครั้งนี้
อาโออิหวังอยากให้ชูซูเกะกลับมาจากความตาย แต่ร่างเขาถูกเผา เถ้ากระดูกโปรยลงทะเล ไม่เหลือชิ้นส่วนใด นอกจากความทรงจำในหัวใจเธอ
เฮตะรู้ว่าชูซูเกะเคยบริจาคกระจกตาไว้อยู่อีกเมืองหนึ่ง แต่ไม่กล้าบอกอาโออิ จนกระทั่งเขาได้รู้ว่าอาโออิก็เสียชีวิตแล้วเช่นกัน...ที่สามารถกลับมามีชีวิตได้ ก็เพราะความรัก ความคิดถึงของเขา ทำให้เฮตะรีบไปหากระจกตาของชูซูเกะ เพื่อให้คนทั้งคู่ได้พบกัน ก่อนเวลาแห่งการฟื้นคืนจะหมดลง
---000---
หลายคนคงยินดีที่คนที่ตนรักสามารถกลับมาจากความตาย ไม่ว่าคนนั้นจะเป็นลูกชายที่เสียชีวิตตั้งแต่ยังเด็ก ภรรยาผู้จากไปในวัยชรา สามีหนุ่มที่ถูกทำร้ายจนตาย พี่ชายที่จากไปตั้งแต่ตอนวัยรุ่น หรือกระทั่งเพื่อนร่วมชั้นเรียนที่ด่วนเสียชีวิตโดยที่ยังไม่ทันมีเวลาได้บอกความในใจ
ความรัก” ที่สามารถใช้เรียกบุคคลอันเป็นที่รักให้กลับคืนมาจากความตาย (ในภาพยนตร์เรื่องนี้) เป็นตัวแทนของสายใยความผูกพันที่โยงใยผูกมัดหัวใจผู้คน จนสร้างปาฏิหาริย์ขึ้นมาได้
ปาฏิหาริย์แห่งรัก เปิดโอกาสให้หลายคนได้กลับไปแก้ไข กลับไปเรียนรู้ถึงข้อผิดพลาดต่าง ๆ ของตนเอง...บางคนไม่อาจรู้จักคุณค่าของคนใกล้ตัว จนกระทั่งสูญเสียเขาไป บางคนหมดความเข้มแข็ง เมื่อต้องสูญเสียคนที่คอยให้กำลังใจ บางคนยังไม่ทันที่จะใช้ความกล้าบอกรัก ก็สูญเสียเขาไปแล้ว...
เมื่อมีโอกาสอีกครั้ง พวกเขาจึงใช้มันเพื่อกระทำสิ่งที่ควรทำอย่างเต็มที่ เพราะโอกาสนี้คงอยู่ได้ไม่นานนัก... เหล่าผู้คนที่ฟื้นคืน มีเวลาแค่สามสัปดาห์ ก่อนจะกลับไปสู่ความตายเช่นเดิม...
ด้วยความตายก็คือความตาย ใครก็ไม่อาจเปลี่ยนแปลงได้ หน้าที่ของผู้ที่ต้องเผชิญหน้ากับความตายมีแค่...ยอมรับความจริง
โอกาสฟื้นคืนเช่นนี้...คงมีแต่ในภาพยนตร์
เมื่อยังมีชีวิตและยังมีโอกาส จึงไม่ควรชะล่าใจ ละเลยในสิ่งที่ควรกระทำ ให้ผ่านเลยไปเสีย...
---000---
ชาวพุทธเรา...จะมีสักกี่คนประจักษ์แก่ใจ...การได้เกิดเป็นมนุษย์นั้นมีคุณค่าเพียงใด ยากเย็นแค่ไหน...การได้พบพระพุทธศาสนามีคุณค่าเพียงใด ยากเย็นแค่ไหน...และยิ่งได้มีความศรัทธาต่อการดำเนินรอยตามเส้นทางพ้นทุกข์ ได้พบครูบาอาจารย์ที่ถูกตรง ยิ่งเป็นโอกาสทองที่แทบจะหาไม่ได้อีกแล้วในวัฏสงสาร
เมื่อมีโอกาสที่งดงาม และหาได้ยากยิ่งเช่นนี้แล้ว หากปล่อยให้ผ่านไป โดยไม่ยอมเอาตัวเข้าไปเรียนรู้ เพื่อให้เกิดประโยชน์สูงสุดเท่าที่จะทำได้แล้ว ไยไม่น่าเสียดายอย่างยิ่ง
ชั่วชีวิตมนุษย์ไม่ยาวนัก แต่ก็เพียงพอที่จะใช้มันเพื่อสร้างประโยชน์สูงสุดให้กับตนเอง
หากมัวแต่ปล่อยตัว ปล่อยใจตามกระแสโลก กระแสกิเลส โดยไม่ฉุกคิดถึงโอกาสทองที่กองอยู่ตรงหน้า ก็อาจทำให้ต้องหวนมานึกเสียใจ เสียดายวันเวลาทีหลัง เมื่อวันตายมาถึง...
เพราะการเกิดเป็นมนุษย์ ไม่ใช่เรื่องง่าย ๆ อย่างที่ใคร ๆ คาดคิด และไม่มีปาฏิหาริย์ใด เอาชนะความตายได้...
---000---
ความรักอาจสร้างปาฏิหาริย์อันยิ่งใหญ่
แต่ปาฏิหาริย์แห่งรัก...ก็ไม่อาจเปลี่ยนแปลงความจริง
ความจริงที่บอกว่า...
โลกนี้ไม่เที่ยง เป็นทุกข์ ไม่ใช่ตัวตนที่จะบังคับควบคุมได้อย่างใจ
“ความตาย” คือการแสดงให้เห็นถึงความไม่เที่ยงทนของทุกสิ่งในโลก
---000---
ความรักอาจสร้างปาฏิหาริย์
แต่ก็เพราะ “ความรัก” นี้มิใช่หรือ
ที่สร้าง “ทุกข์” มหันต์
ยามถูกพราก “ของรัก”
บทความโดย ---ชลนิล---
ที่มา http://dungtrin.com/mag/?36.movie