ข้อความโดย: แก้วจ๋าหน้าร้อน
« เมื่อ: ตุลาคม 24, 2010, 02:24:44 am »
เรื่องนี้ซึ้งครับพี่มด ผมก็เป็นคนชอบเดินไกลๆครับ บรรยากาศเหมือนเลย ขอบคุณครับพี่มดขอให้ศรัทธาในความดี ตราบใดที่หัวใจยังมีธรรมะ ธรรมะในใจเราจะส่งเสริมความดีให้คงไว้ซึ่งศรัทธา..
ข่าว:
เว็บใต้ร่มธรรม ตั้งขึ้นเพื่อการรวมตัวของสมาชิกและทีมงานเว็บอกาลิโก ให้มาปรึกษาพบปะพูดคุยกันก่อนเดินทางสู่เส้นทางเดิมของอกาลิโกครับ พร้อมที่จะสานต่อความดีบนโลกออนไลน์ใบเล็กๆนี้ ทุกเรื่องราวมีความเป็นไป หากพี่ๆทุกท่านได้รับข่าวสารฉบับนี้ ถ้ามีเวลา..ก็ขอให้แวะมา พักคุยธรรมะปรึกษาหารือกันเช่นกัลยาณมิตรเหมือนที่เคยมา.."ด้วยความคิดถึงอย่างยิ่ง..ถึงที่สุด ธรรมะอวยพรครับ"
เรื่องนี้ซึ้งครับพี่มด ผมก็เป็นคนชอบเดินไกลๆครับ บรรยากาศเหมือนเลย ขอบคุณครับพี่มดข้อความโดย: มดเอ๊กซ
« เมื่อ: ตุลาคม 20, 2010, 04:48:01 pm »
หนังที่ไปดูมา : Kikujiro
ดูที่ : house RCA
หนังสัญชาติ : ญี่ปุ่น
กำกับ : ทาเคชิ คิตาโน่
ประเภท : Drama/comedy
นำแสดง : ทาเคชิ คิตาโน่ / ยูซูเกะ เซคิคูจิ
ความพึงพอใจ : อบอุ่น นุ่มนวล ชวนหัวเราะ มันเหมาะมาก
ทาเคชิ คิตาโน่ ชื่อนี้ ผมได้ยินบ่อยมากในระยะนี้ ก่อนหน้านี้ ผมเคยได้ดูหนังของเขาแค่เพียงเรื่องเดียวเท่านั้น นั่นก็คือ ไอ้บอดซามูไร ซึ่งก็ไม่ได้ประทับใจอะไรมากมายนัก กับหนังคนตาบอดไล่ฟันคนตาดีของเขา จะสะดุดใจก็อีตรงที่กล้ามเนื้อหน้าเขาชอบกระตุกๆ เป็นระยะๆเท่านั้นเอง ทำให้ผม จำเอกลักษณ์ของเขาได้
และ เมื่อผมมาทราบในภายหลังว่า ตานี่เอง ที่เป็นผู้กำกับ ที่มีฝีมือเป็นที่ยอมรับมากที่สุดคนหนึ่ง ทำเอาผมอึ้งทึ่งเสียวเลยทีเดียว ยิ่งรู้มาอีกว่า เฮียแกเคยเล่นตลกมาก่อน ทำเอาผมสนใจในชีวิตเขาเข้าไปใหญ่ เพราโดยส่วนตัวแล้ว ผมเป็นคนที่เทิดทูนบูชาผู้สร้างสรรค์เสียงหัวเราะให้แก่ชาวโลกยิ่งนัก แต่ก็ยังอดคลางแคลงใจมิได้ว่า หนังเขาจะดีจริงเร้อ ผมไม่ปักใจเชื่ออะไรง่ายๆอยู่แล้ว เลยต้องพิสูจน์กันหน่อย
ผมตั้งใจจะดูหนังของเขาตั้งหลายเรื่องแล้ว ที่ House นำมาฉาย ในช่วย retro to kitano แต่ด้วยระยะทางของโรงหนัง ที่ห่างไกล และไปลำบากพอสมควรจากบ้านผม ก็เลยพลาดไปหลายเรื่อง แต่ในที่สุด หนังของเขาผมก็มีบุญได้ยลจนได้ในวันนี้ ฮี่ๆๆๆๆ
พลอตเรื่องของหนัง ฟังดูง่ายๆเรียบๆ แทบไม่น่าสนใจเลยมันเป็นเรื่องของเด็กผู้ชายคนหนึ่งที่อยู่กับยายสองคน แล้วในช่วงปิดเทอมฤดูร้อน เพื่อนๆดั๊นไปเที่ยวกันหมด แล้วเกิดปล่าวเปลี่ยวใจขึ้นมา จะไปเล่นกับใครก็ไม่มีใครอยู่เล่นด้วย เลยตัดสินใจ หนีออกจากบ้าน ไปหาแม่ที่อยู่ไกลออกไป แต่ความซวยมาเยือนไปโดนเด็กแถวนั้นไถเงินซะก่อน แต่ความโชคดีก็ปนเปื้อนมาในความซวยเช่นกัน เมื่อคุณป้าใจดี ที่มีสามีเป็นอดีตยากูซ่า นิสัยไม่เอาอ่าว มาช่วยเหลือ ป้าแกเลยบังคับสามีให้ไปส่งหนูน้อยไปหาแม่ซะ
เรื่องราวการเดินทาง ตามหาแม่เริ่มต้นขึ้น แต่ประเด็นของหนัง ไม่ได้มุ่งไปที่ว่า จะหาแม่เจอหรือไม่เจอ มันมีอะไรมากว่านั้น ที่สนุกสนาน มีอารมณ์ขันตลอดการเดินทาง หากคุณเคยดู No body know ที่ผู้ใหญ่ดูเหมือนจะไม่ค่อยสนใจเด็กๆกันเอาเสียเลย แต่ในเรื่องนี้ แม้แม่ของเด็กชายจะหายไปเหมือนกัน แต่ผู้คนที่รายล้อม หรือที่พบเจอ กลับมีความอบอุ่นให้ และพร้อมที่จะช่วยเหลือ เด็กน้อย เลยแทบจะเรียกได้ว่า หนังเรื่องนี้ไม่มีผู้ใหญ่ใจร้ายเลย
หนังไม่มีฉากแอคชั่น ไล่ล่าผจญภัย ลึกลับ หรือเรียกร้องอารมณ์เศร้าโศกแก่คนดู หรือแม้แต่มุขตลกฮาก๊าก แต่แม้ไม่มีสิ่งเหล่านี้ หนังก็ดูไม่น่าเบื่อ ผมเองก็ไม่แน่ใจเหมือนกัน ว่าทำไม ทั้งๆที่มันเป็นแค่การเดินทางไปเรื่อยๆ หยุดพักตามที่ต่างๆบ้าง และบางฉากก็ใช้โลเกชั่น ที่เดิมนานๆ อาจเป็นเพราะ ผู้กำกับจัดการได้ดีเยี่ยม เกี่ยวกับอารมณ์ของคนดู หรืออาจเป็นเพราะ มุขตลก ที่ดูแล้วอบอุ่นหัวใจยิ่ง
หนังเรื่องนี้ ยังมีเพลงประกอบที่ไพเราะ จนไปคว้ารางวัลมาแล้ว ซึ่งเพลงประกอบของหนัง ก็เพราะจริงๆ จนผมแทบอยากหาซื้อซาวน์แทรกมาฟัง แต่ไม่รู้จะไปหาได้ที่ไหน
และท้ายที่สุดของหนัง ไม่ว่าเด็กชายมาซาโอะ จะหาแม่เจอหรือไม่เจอ มันคงไม่สำคัญเท่าไรนัก เมื่อเทียบกับสิ่งต่างๆที่เขาได้พบเจอตลอดปิดเทอมหน้าร้อน และหากคนทุกคนในสังคม เห็นคุณค่าและเอาใจใส่ต่อเด็กๆ เหมือนผู้ใหญ่ในหนังเรื่องนี้ บางที เราอาจจะไม่ต้องเห็นเด็กขอทานตามสะพานลอย หรือเด็กขายพวงมาลัยตามสี่แยก ไฟแดง
http://www.popcornmag.com/bbs/index.php?showtopic=652
แถม
โหวต 10 หนังของ ทาเคชิ คิตาโน ที่คุณประทับใจ
http://topicstock.pantip.com/chalermthai/topicstock/2006/05/A4364048/A4364048.html
ข้อความโดย: มดเอ๊กซ
« เมื่อ: ตุลาคม 20, 2010, 04:34:50 pm »ดู ทีเซอร์ หนังละกัน ได้มิติ ตกกระทบอีกแบบ
Kikujiro (Trailer)
Kikujiro Trailer
Trailer Kikujiro no natsu
Kikujiro (Trailer)
Kikujiro Trailer
Trailer Kikujiro no natsu
ข้อความโดย: มดเอ๊กซ
« เมื่อ: ตุลาคม 20, 2010, 04:26:07 pm »ก่อนที่เด็กชายจะเล่าเรื่องอะไรต่อมิอะไร อีกต่อไป
ผมถามเรื่องที่ตัวเองอยากรู้มากที่สุด
" แล้วหนูได้เจอ แม่ หรือเปล่า "
เด็กชายก้มหน้า นิ่ง สักครู่ ก่อนตอบว่า
" ไม่เจอครับ ลุงบอกว่าเราจำคนผิด ผู้หญิงที่เราเจอไม่ใช่แม่ของผม
แต่ไม่เป็นไรครับ ไว้หน้าร้อนคราวหน้า ลุงจะพาผมไปตามหาแม่ใหม่อีกครั้ง "
แล้วเด็กชายก็มีรอยยิ้มที่มุมแก้มออกมา
ผมออกจะประหลาดใจว่า แทนที่แกจะผิดหวัง และเสียใจ
ในจุดมุ่งหมายของการเดินทางครั้งนี้
แต่เด็กคนนี้ กลับแสดงว่ารู้สึกที่มีความสุข กับการเดินทางร่วมกับชายแปลกหน้า
บางทีสิ่งที่แกตั้งใจตอนเริ่มต้น กับ สิ่งที่แกได้รับหลังจากนั้น อาจเป็นคนละอย่างกัน
แกอาจไม่สมหวังกับ เรื่องที่ตั้งใจ
แต่แกก็ได้รับ "บางสิ่งบางอย่าง" แทนจากใครบางคนที่แกไม่ได้คาดหวังไว้
บางทีสิ่งนั้นอาจเพียงพอแล้ว ที่ทำให้หัวใจน้อยๆของเด็กคนนี้ ได้เบ่งบานต่อไป
............................................................................................
ผมจอดรถ ส่ง ชายแปลกหน้า กับ เด็กน้อยลงยังที่จุดหมายปลายทาง
ที่ที่ซึ่งเราทั้งสามต่างก็ต้องแยกย้าย ไปตามเส้นทางของแต่ละคน
ผมได้รับรู้เรื่องราวอีกมุม ต่างจาก เรื่องที่เด็กน้อยเล่า จากปากของชายแปลกหน้า
มุมที่ไม่ค่อยโสภา มุมที่เป็นความเป็นจริงที่อาจจะโหดร้ายสำหรับเด็ก
ผมคิดว่า บางครั้ง ความฝันของเด็ก
อาจไม่จำเป็นต้องปล่อยความจริงที่โหดร้ายมาแทรกอยู่
ให้เกิดปมในใจของเด็ก ให้เขาต้องมี ความหลังฝังใจ ติดตัวไปจนวันตาย
ผมคิดเสมอว่า เด็กก็อาจเหมือน ด้ายเส้นหนึ่ง บางเบา
สังคม และบุคคลรอบข้าง สามารถทำให้ ด้ายเส้นนี้ มัดเป็นเกลียวที่สวยงาม
หรือทำให้ขาดออกจากกันไม่มีชิ้นดี
หรือ ทำให้มันเกิดปมพันกันอย่างยุ่งเหยิงก็ได้
ก่อนรถจะแล่นจากไป
ผมเหลือบมองที่กระจกหลัง พิจารณา ชายแปลกหน้าอีกที
ท่าทาง บุคลิกที่แสดงออก ก็ยังไม่แตกต่างจากที่พบกันครั้งแรก
ยังเป็นบุคคลที่ไม่น่าไว้ใจ น่าหลีกห่าง และไม่ควรวิสาสะ อยู่เหมือนเดิม
แต่ที่ผมประหลาดใจ คือ ด้วยสายตาที่ผมประเมินบุคคลเช่นนี้
อย่างคนแบบนี้ และคนเช่นนี้เองกลับทำให้เด็กชายคนหนึ่งที่ผมพบกันครั้งแรก
เปลี่ยนจากเด็กที่ท่าทางอมทุกข์
กลายเป็นเด็กที่ความร่าเริงสดใสภายในระยะเวลาเพียงไม่กี่วัน
บางที ผมอาจมองคนที่รูปกายภายนอก ท่าทีที่แสดงออก ด้วยสายตา อย่างผิวเผิน
เหมือนกับคนทั่วไปในสังคมที่วัดคนด้วยกันด้วยรูปลักษณ์ภายนอกเท่านั้น
แต่ไม่เคยมองลึกลงไปที่หัวใจของคนคนนั้นเลย
บางครั้ง "สายตา"คน ก็อาจใช้พิจารณาคนได้ไม่ดีเท่าใช้ "หัวใจ" เลย
..........................................................................................
ทิ้งท้าย ปลายปีกแห่งความฝัน
วัยเด็ก .. เป็นวัยที่มีจินตนการที่กว้างไกล
เรา (ผู้ใหญ่ในสังคม)
สามารถเลือกที่จะเป็น "ลม" ที่จะหนุนให้ปีกของเขา บินไปไกลสุดขอบฟ้า
หรือจะเป็นลม ที่ ถาโถม ผลักไส ให้ เขาตกสู่หุบเหว แห่งความมืดมิดได้
เราในตอนนี้ อาจไม่ได้เป็นคนดีมากนัก
แต่ใช่ว่า เรา ต้องเป็นคนเลว เสมอไป
หากมีโอกาส เป็น ลม หนุน ให้ใครบางคน มีชีวิตที่สดใสบ้าง
แล้วจะรู้ คุณค่า ของการเป็นคน อาจไม่ได้อยู่ที่ตัวเราเสมอไป
บางทีอาจเป็นการสร้างใครบางคน /ให้โอกาสใครบางคน
ส่งเสริมใครบางคน /ให้อภัยใครบางคน /เข้าใจใครบางคน
ให้คนคนนั้น ได้มีคุณค่าต่อสังคม แทน เรา ซึ่งอาจไร้ค่าไปแล้วก็ได้
........................................................................................
ปล.
ที่ระลึก วันตรุษจีน และ วันแห่งความรัก จาก ผู้หญิงสองคนที่มีค่าในชีวิต
http://www.oknation.net/blog/724room/2010/02/14/entry-1
ผมถามเรื่องที่ตัวเองอยากรู้มากที่สุด
" แล้วหนูได้เจอ แม่ หรือเปล่า "
เด็กชายก้มหน้า นิ่ง สักครู่ ก่อนตอบว่า
" ไม่เจอครับ ลุงบอกว่าเราจำคนผิด ผู้หญิงที่เราเจอไม่ใช่แม่ของผม
แต่ไม่เป็นไรครับ ไว้หน้าร้อนคราวหน้า ลุงจะพาผมไปตามหาแม่ใหม่อีกครั้ง "
แล้วเด็กชายก็มีรอยยิ้มที่มุมแก้มออกมา
ผมออกจะประหลาดใจว่า แทนที่แกจะผิดหวัง และเสียใจ
ในจุดมุ่งหมายของการเดินทางครั้งนี้
แต่เด็กคนนี้ กลับแสดงว่ารู้สึกที่มีความสุข กับการเดินทางร่วมกับชายแปลกหน้า
บางทีสิ่งที่แกตั้งใจตอนเริ่มต้น กับ สิ่งที่แกได้รับหลังจากนั้น อาจเป็นคนละอย่างกัน
แกอาจไม่สมหวังกับ เรื่องที่ตั้งใจ
แต่แกก็ได้รับ "บางสิ่งบางอย่าง" แทนจากใครบางคนที่แกไม่ได้คาดหวังไว้
บางทีสิ่งนั้นอาจเพียงพอแล้ว ที่ทำให้หัวใจน้อยๆของเด็กคนนี้ ได้เบ่งบานต่อไป
............................................................................................
ผมจอดรถ ส่ง ชายแปลกหน้า กับ เด็กน้อยลงยังที่จุดหมายปลายทาง
ที่ที่ซึ่งเราทั้งสามต่างก็ต้องแยกย้าย ไปตามเส้นทางของแต่ละคน
ผมได้รับรู้เรื่องราวอีกมุม ต่างจาก เรื่องที่เด็กน้อยเล่า จากปากของชายแปลกหน้า
มุมที่ไม่ค่อยโสภา มุมที่เป็นความเป็นจริงที่อาจจะโหดร้ายสำหรับเด็ก
ผมคิดว่า บางครั้ง ความฝันของเด็ก
อาจไม่จำเป็นต้องปล่อยความจริงที่โหดร้ายมาแทรกอยู่
ให้เกิดปมในใจของเด็ก ให้เขาต้องมี ความหลังฝังใจ ติดตัวไปจนวันตาย
ผมคิดเสมอว่า เด็กก็อาจเหมือน ด้ายเส้นหนึ่ง บางเบา
สังคม และบุคคลรอบข้าง สามารถทำให้ ด้ายเส้นนี้ มัดเป็นเกลียวที่สวยงาม
หรือทำให้ขาดออกจากกันไม่มีชิ้นดี
หรือ ทำให้มันเกิดปมพันกันอย่างยุ่งเหยิงก็ได้
ก่อนรถจะแล่นจากไป
ผมเหลือบมองที่กระจกหลัง พิจารณา ชายแปลกหน้าอีกที
ท่าทาง บุคลิกที่แสดงออก ก็ยังไม่แตกต่างจากที่พบกันครั้งแรก
ยังเป็นบุคคลที่ไม่น่าไว้ใจ น่าหลีกห่าง และไม่ควรวิสาสะ อยู่เหมือนเดิม
แต่ที่ผมประหลาดใจ คือ ด้วยสายตาที่ผมประเมินบุคคลเช่นนี้
อย่างคนแบบนี้ และคนเช่นนี้เองกลับทำให้เด็กชายคนหนึ่งที่ผมพบกันครั้งแรก
เปลี่ยนจากเด็กที่ท่าทางอมทุกข์
กลายเป็นเด็กที่ความร่าเริงสดใสภายในระยะเวลาเพียงไม่กี่วัน
บางที ผมอาจมองคนที่รูปกายภายนอก ท่าทีที่แสดงออก ด้วยสายตา อย่างผิวเผิน
เหมือนกับคนทั่วไปในสังคมที่วัดคนด้วยกันด้วยรูปลักษณ์ภายนอกเท่านั้น
แต่ไม่เคยมองลึกลงไปที่หัวใจของคนคนนั้นเลย
บางครั้ง "สายตา"คน ก็อาจใช้พิจารณาคนได้ไม่ดีเท่าใช้ "หัวใจ" เลย
..........................................................................................
ทิ้งท้าย ปลายปีกแห่งความฝัน
วัยเด็ก .. เป็นวัยที่มีจินตนการที่กว้างไกล
เรา (ผู้ใหญ่ในสังคม)
สามารถเลือกที่จะเป็น "ลม" ที่จะหนุนให้ปีกของเขา บินไปไกลสุดขอบฟ้า
หรือจะเป็นลม ที่ ถาโถม ผลักไส ให้ เขาตกสู่หุบเหว แห่งความมืดมิดได้
เราในตอนนี้ อาจไม่ได้เป็นคนดีมากนัก
แต่ใช่ว่า เรา ต้องเป็นคนเลว เสมอไป
หากมีโอกาส เป็น ลม หนุน ให้ใครบางคน มีชีวิตที่สดใสบ้าง
แล้วจะรู้ คุณค่า ของการเป็นคน อาจไม่ได้อยู่ที่ตัวเราเสมอไป
บางทีอาจเป็นการสร้างใครบางคน /ให้โอกาสใครบางคน
ส่งเสริมใครบางคน /ให้อภัยใครบางคน /เข้าใจใครบางคน
ให้คนคนนั้น ได้มีคุณค่าต่อสังคม แทน เรา ซึ่งอาจไร้ค่าไปแล้วก็ได้
........................................................................................
ปล.
ที่ระลึก วันตรุษจีน และ วันแห่งความรัก จาก ผู้หญิงสองคนที่มีค่าในชีวิต
http://www.oknation.net/blog/724room/2010/02/14/entry-1
ข้อความโดย: มดเอ๊กซ
« เมื่อ: ตุลาคม 20, 2010, 04:21:51 pm »Kikujiro
เรื่องของชายแปลกหน้า กับ เด็กน้อยที่ตามหาแม่
(คนไม่ดี ไม่ได้แปลว่า ไม่มีหัวใจ)
ผมมีอาชีพเขียนนิยายขาย
อาศัยอยู่ในรถตู้ ซึ่ง เป็นทั้งที่ทำงาน ที่เก็บของ ที่กิน
และเป็นที่ซุกหัวนอน
ผมร่อนเร่ไปทั่วสารทิศ
เพื่อเก็บข้อมูลเรื่องต่างๆเอามาเขียนเป็นนิยายขาย
วันหนึ่ง เมื่อผมกลับมายังรถที่จอดทิ้งไว้
ผมเห็นชายแปลกหน้าคนหนึ่ง
กำลังก้มหน้าก้มตาจะเจาะยางรถผมอยู่
ท่าท่างเขาเหมือนพวกอันธพาลแก่ๆ คนหนึ่ง
หน้าตากร้านโลก พูดจาหยาบคาย
ผมคิดว่าเขาคงจะชอบโกหกเป็นนิสัยด้วย
ผมถามเขาว่าทำอะไรกับรถผม เขาบอกว่า เปล่า
แล้วก็ขออาศัยรถผมไปลงยังที่แห่งหนึ่ง
..........................................................................................
เขามากับเด็กชายคนหนึ่ง ท่าทางอมทุกข์ ดูๆแล้วเหมือนเป็นเด็กเก็บกดมากๆเลย
เด็กคนนี้ กับ ชายแปลกหน้า ไม่ได้มีพันธะเกี่ยวข้องเป็นญาติอะไรกัน
ชายแปลกหน้าบอกผมเพียงแต่ว่า
เขาอาสาจะไปส่งเด็กชายคนนี้ไปหาแม่ที่ไม่เคยเห็นหน้ากันมาก่อน
เด็กชายมีเพียงรูปถ่ายของแม่ที่ทิ้งไว้ก่อนจากไป
เด็กพบรูปถ่ายพร้อมที่อยู่โดยบังเอิญขณะที่ยายออกไปทำงานข้างนอก
ส่วนพ่อของเด็กตายไปนานแล้ว
ผมไม่ค่อยเชื่อใจ ชายคนนี้เท่าไร ดูท่าทางเขาไม่น่าไว้วางใจ
และไม่น่าจะเป็นคนดีเท่าไร ในสายตาของผม
แล้วเด็กชายคนนี้ก็ดูหงอยๆ ไม่น่ารัก ไม่น่าเอ็นดู อีกด้วย
แต่อย่างไรก็ตาม ผม ก็ช่วยเหลือพวกเขาเท่าที่ช่วยได้
เพราะจุดหมายที่พวกเขาไป เป็นคนละแห่งกับที่ที่ผมตั้งใจจะไป
ผมส่งพวกเขาเพียงชั่วระยะทางหนึ่งเท่านั้น แล้วก็ให้พวกเขาโบกรถต่อไปกันเอง
......................................................................................
ผมควรจะลืมเรื่องของเขาทั้งสองคน
แล้วตั้งตาตั้งตาหาข้อมูลในการเขียนนิยายเรื่องต่อไป
แต่โลกคงกลมเกินไป ผมจึงมีเหตุที่จะต้องมาพบเจอสองคนนี้อีกครั้ง
หลังจากการเดินทางขากลับของคนทั้งคู่
คราวนี้ผมได้มีโอกาสคุยกับเด็กชายบ้าง
และนี่็เป็นคำบอกเล่าในมุมมองของเด็กชายที่มีต่อ ชายแปลกหน้าคนนี้ ดังนี้
" ลุง มาเป็นเพื่อนผมตามหาแม่น่ะครับ
ผมไม่รู้จักลุงมาก่อน แต่รู้จักคุณป้าที่แฟนลุง เพราะอยู่บ้านใกล้ๆกัน
คุณป้าแกเป็นคนขอร้องให้ลุงมาเป็นเพื่อนผม
เพราะเห็นว่าผมเป็นเด็ก เดินทางคนเดียวมันอันตราย
ก่อนจะเจอกับลุง ผมก็โดนรีดไถ่ จาก พวกวัยรุ่นข้างถนน
โชคดีที่ได้ ลุงกับป้า ช่วยไว้ "
เด็กชายเล่าที่มาของการรู้จักกับ ชายแปลกหน้าคนนี้
............................................................................................
" ลุงแกก็เป็นคนโผ่งผ่าง พูดจาเสียงดัง ชอบพูดคำ สบถคำ
บางทีแกก็ทำเรื่องไม่ดีๆ หลายอย่าง แต่ๆจริงแกเป็นคนดีนะครับ "
" ตอนแรก ลุงแกบอกว่าจะพาผมไปหาแม่
แต่แกก็ชวนผมไปดูแกเล่นแข่งพนันจักรยาน
รู้จักไหมครับ เหมือนแข่งม้า แต่เปลี่ยนจากม้า เป็นคนปั่นจักรยานแทน "
" แกเอาเงินที่คุณป้าให้ไว้เพื่อสำหรับการเดินทางมาเล่นพนันเสียจนหมด
แล้วแกก็เอาเงินผมไปเล่น
ครั้งแรกเราก็ชนะตามเลขที่ผมบอก ได้เงินมาเยอะแยะเลย
แต่ต่อมาพระเจ้าคงเห็นว่าการพนันเป็นสิ่งไม่ดี
ท่านก็เลยเอาเงินเหล่านั้นกลับไปหมด "
" ลุงแกโมโหมากๆเลย อารมณ์เสีย ต่อว่าผมใหญ่
หาว่าผมบอกเลขจักรยานไม่ถูกสักที
ลุงแกก็ไปสงบอารมณ์ในร้านอาหาร ปล่อยให้ผมยืนอยู่คนเดียว
ต่อมาก็มีคุณอาห้วล้านคนหนึ่ง มาเรียกผมไปในสวนสาธารณะ
บอกว่ามีอะไรจะให้ผมดู
แล้วคุณอาคนนั้นก็พยายามถอดกางเกงผม ผมกลัวมากๆเลยครับ
ผมไม่เข้าใจเลยว่า เขาจะดูเจ้าช้างน้อยของผมทำไม
..หรือคุณอาจะเป็นหมอ ผมยืนตัวสั่นไม่รู้จะทำยังไงดี
" พอดีลุง ตามหาตัวผมเจอ
ผมเลยไม่ต้องโชว์เจ้าช้างน้อยของผมให้คุณอาหัวล้านดู
ไม่รู้ว่า ลุงพูดอะไรกับ คุณอา ตอนผมไปยืนรอข้างนอก
แต่เราก็มีค่าเดินทางไปพักโรงแรมใหญ่ๆได้อีก
คุณอาหัวล้านคงสงสารพวกเราเลยให้เงินให้ใช้ "
...................................................................................................
" ที่โรงแรม ลุงพาผมไปว่ายน้ำที่สระน้ำ
ผมเห็นภาพรอยสักบนแผ่นหลังของลุงด้วยแหละ
เป็นรูปคนยิ้มแบบน่ากลัวน่ากลัวยังไงก็ไม่รู้
ผมเห็นแล้วยังเก็บไปนอนฝันร้ายเลย "
" แล้วเราก็เดินทางต่อไปเรื่อยๆ
มีคนหลายคนไม่ยอมให้เราอาศัยรถไป
แต่ก็มีบางคนที่ใจดีให้ เราติดรถไปด้วย "
" มีอยู่วันหนึ่ง ลุงพาผมไปเดินเล่นที่งานวัด
ลุงแกให้ผมได้เล่นสนุกใหญ่เลย ผมมีความสุขมากเลยล่ะ
แต่ก็คิดว่าอาจทำให้ใครหลายๆคนไม่พอใจ
ก็ลุงแกขี้โกงแบบดื้อๆ เอาของรางวัลมาแบบไม่เคารพกติกาการเล่นเลย
พ่อค้าขายของต่างๆ ที่ เราแวะเวียนไปอุดหนุน ได้แต่มองเราตาพริบๆ
ตอนที่เราเอาทั้งตุ๊กตา กับ ปลาที่ช้อนมาได้ แบบโกงๆ "
" แล้วจู่ๆ ก็มีคนหลายคนเรียกลุงไปคุยธุระอะไรก็ไม่รู้
ลุงให้ผมรออยู่ด้านนอก
แกกลับมาอีกที ลุงแกก็มีเลือดออกเยอะเลย
ลุงบอกว่า ไม่มีปัญหาอะไร คุยธุระเสร็จแล้วดันเผลอตกบันไดวัด
เลยเจ็บตัวนิดหน่อย "
เรื่องของชายแปลกหน้า กับ เด็กน้อยที่ตามหาแม่
(คนไม่ดี ไม่ได้แปลว่า ไม่มีหัวใจ)
ผมมีอาชีพเขียนนิยายขาย
อาศัยอยู่ในรถตู้ ซึ่ง เป็นทั้งที่ทำงาน ที่เก็บของ ที่กิน
และเป็นที่ซุกหัวนอน
ผมร่อนเร่ไปทั่วสารทิศ
เพื่อเก็บข้อมูลเรื่องต่างๆเอามาเขียนเป็นนิยายขาย
วันหนึ่ง เมื่อผมกลับมายังรถที่จอดทิ้งไว้
ผมเห็นชายแปลกหน้าคนหนึ่ง
กำลังก้มหน้าก้มตาจะเจาะยางรถผมอยู่
ท่าท่างเขาเหมือนพวกอันธพาลแก่ๆ คนหนึ่ง
หน้าตากร้านโลก พูดจาหยาบคาย
ผมคิดว่าเขาคงจะชอบโกหกเป็นนิสัยด้วย
ผมถามเขาว่าทำอะไรกับรถผม เขาบอกว่า เปล่า
แล้วก็ขออาศัยรถผมไปลงยังที่แห่งหนึ่ง
..........................................................................................
เขามากับเด็กชายคนหนึ่ง ท่าทางอมทุกข์ ดูๆแล้วเหมือนเป็นเด็กเก็บกดมากๆเลย
เด็กคนนี้ กับ ชายแปลกหน้า ไม่ได้มีพันธะเกี่ยวข้องเป็นญาติอะไรกัน
ชายแปลกหน้าบอกผมเพียงแต่ว่า
เขาอาสาจะไปส่งเด็กชายคนนี้ไปหาแม่ที่ไม่เคยเห็นหน้ากันมาก่อน
เด็กชายมีเพียงรูปถ่ายของแม่ที่ทิ้งไว้ก่อนจากไป
เด็กพบรูปถ่ายพร้อมที่อยู่โดยบังเอิญขณะที่ยายออกไปทำงานข้างนอก
ส่วนพ่อของเด็กตายไปนานแล้ว
ผมไม่ค่อยเชื่อใจ ชายคนนี้เท่าไร ดูท่าทางเขาไม่น่าไว้วางใจ
และไม่น่าจะเป็นคนดีเท่าไร ในสายตาของผม
แล้วเด็กชายคนนี้ก็ดูหงอยๆ ไม่น่ารัก ไม่น่าเอ็นดู อีกด้วย
แต่อย่างไรก็ตาม ผม ก็ช่วยเหลือพวกเขาเท่าที่ช่วยได้
เพราะจุดหมายที่พวกเขาไป เป็นคนละแห่งกับที่ที่ผมตั้งใจจะไป
ผมส่งพวกเขาเพียงชั่วระยะทางหนึ่งเท่านั้น แล้วก็ให้พวกเขาโบกรถต่อไปกันเอง
......................................................................................
ผมควรจะลืมเรื่องของเขาทั้งสองคน
แล้วตั้งตาตั้งตาหาข้อมูลในการเขียนนิยายเรื่องต่อไป
แต่โลกคงกลมเกินไป ผมจึงมีเหตุที่จะต้องมาพบเจอสองคนนี้อีกครั้ง
หลังจากการเดินทางขากลับของคนทั้งคู่
คราวนี้ผมได้มีโอกาสคุยกับเด็กชายบ้าง
และนี่็เป็นคำบอกเล่าในมุมมองของเด็กชายที่มีต่อ ชายแปลกหน้าคนนี้ ดังนี้
" ลุง มาเป็นเพื่อนผมตามหาแม่น่ะครับ
ผมไม่รู้จักลุงมาก่อน แต่รู้จักคุณป้าที่แฟนลุง เพราะอยู่บ้านใกล้ๆกัน
คุณป้าแกเป็นคนขอร้องให้ลุงมาเป็นเพื่อนผม
เพราะเห็นว่าผมเป็นเด็ก เดินทางคนเดียวมันอันตราย
ก่อนจะเจอกับลุง ผมก็โดนรีดไถ่ จาก พวกวัยรุ่นข้างถนน
โชคดีที่ได้ ลุงกับป้า ช่วยไว้ "
เด็กชายเล่าที่มาของการรู้จักกับ ชายแปลกหน้าคนนี้
............................................................................................
" ลุงแกก็เป็นคนโผ่งผ่าง พูดจาเสียงดัง ชอบพูดคำ สบถคำ
บางทีแกก็ทำเรื่องไม่ดีๆ หลายอย่าง แต่ๆจริงแกเป็นคนดีนะครับ "
" ตอนแรก ลุงแกบอกว่าจะพาผมไปหาแม่
แต่แกก็ชวนผมไปดูแกเล่นแข่งพนันจักรยาน
รู้จักไหมครับ เหมือนแข่งม้า แต่เปลี่ยนจากม้า เป็นคนปั่นจักรยานแทน "
" แกเอาเงินที่คุณป้าให้ไว้เพื่อสำหรับการเดินทางมาเล่นพนันเสียจนหมด
แล้วแกก็เอาเงินผมไปเล่น
ครั้งแรกเราก็ชนะตามเลขที่ผมบอก ได้เงินมาเยอะแยะเลย
แต่ต่อมาพระเจ้าคงเห็นว่าการพนันเป็นสิ่งไม่ดี
ท่านก็เลยเอาเงินเหล่านั้นกลับไปหมด "
" ลุงแกโมโหมากๆเลย อารมณ์เสีย ต่อว่าผมใหญ่
หาว่าผมบอกเลขจักรยานไม่ถูกสักที
ลุงแกก็ไปสงบอารมณ์ในร้านอาหาร ปล่อยให้ผมยืนอยู่คนเดียว
ต่อมาก็มีคุณอาห้วล้านคนหนึ่ง มาเรียกผมไปในสวนสาธารณะ
บอกว่ามีอะไรจะให้ผมดู
แล้วคุณอาคนนั้นก็พยายามถอดกางเกงผม ผมกลัวมากๆเลยครับ
ผมไม่เข้าใจเลยว่า เขาจะดูเจ้าช้างน้อยของผมทำไม
..หรือคุณอาจะเป็นหมอ ผมยืนตัวสั่นไม่รู้จะทำยังไงดี
" พอดีลุง ตามหาตัวผมเจอ
ผมเลยไม่ต้องโชว์เจ้าช้างน้อยของผมให้คุณอาหัวล้านดู
ไม่รู้ว่า ลุงพูดอะไรกับ คุณอา ตอนผมไปยืนรอข้างนอก
แต่เราก็มีค่าเดินทางไปพักโรงแรมใหญ่ๆได้อีก
คุณอาหัวล้านคงสงสารพวกเราเลยให้เงินให้ใช้ "
...................................................................................................
" ที่โรงแรม ลุงพาผมไปว่ายน้ำที่สระน้ำ
ผมเห็นภาพรอยสักบนแผ่นหลังของลุงด้วยแหละ
เป็นรูปคนยิ้มแบบน่ากลัวน่ากลัวยังไงก็ไม่รู้
ผมเห็นแล้วยังเก็บไปนอนฝันร้ายเลย "
" แล้วเราก็เดินทางต่อไปเรื่อยๆ
มีคนหลายคนไม่ยอมให้เราอาศัยรถไป
แต่ก็มีบางคนที่ใจดีให้ เราติดรถไปด้วย "
" มีอยู่วันหนึ่ง ลุงพาผมไปเดินเล่นที่งานวัด
ลุงแกให้ผมได้เล่นสนุกใหญ่เลย ผมมีความสุขมากเลยล่ะ
แต่ก็คิดว่าอาจทำให้ใครหลายๆคนไม่พอใจ
ก็ลุงแกขี้โกงแบบดื้อๆ เอาของรางวัลมาแบบไม่เคารพกติกาการเล่นเลย
พ่อค้าขายของต่างๆ ที่ เราแวะเวียนไปอุดหนุน ได้แต่มองเราตาพริบๆ
ตอนที่เราเอาทั้งตุ๊กตา กับ ปลาที่ช้อนมาได้ แบบโกงๆ "
" แล้วจู่ๆ ก็มีคนหลายคนเรียกลุงไปคุยธุระอะไรก็ไม่รู้
ลุงให้ผมรออยู่ด้านนอก
แกกลับมาอีกที ลุงแกก็มีเลือดออกเยอะเลย
ลุงบอกว่า ไม่มีปัญหาอะไร คุยธุระเสร็จแล้วดันเผลอตกบันไดวัด
เลยเจ็บตัวนิดหน่อย "
ข้อความโดย: มดเอ๊กซ
« เมื่อ: ตุลาคม 20, 2010, 04:19:44 pm »นอกจากผู้กำกับ เนื้อเรื่อง นะ
เรา ชอบ เพลงปลากรอบ น่ะ สุดยอดดดดดด
Summer - 久石譲 (Joe Hisaishi) - Kikujiro No Natsu