ตอบ

Warning: this topic has not been posted in for at least 500 days.
Unless you're sure you want to reply, please consider starting a new topic.
ชื่อ:
อีเมล์:
หัวข้อ:
ไอค่อนข้อความ:

Verification:
ระหว่างความดีกับความไม่ดี เราจะเลือกทำสิ่งใดจึงจะสามารถบรรลุธรรมได้จริง ( เลือกตอบแค่ ความดี กับ ความไม่ดี ครับผม):
คนที่มีจิตใจอ่อนโยนส่วนใหญ่มัก คิดถึงสิ่งใดก่อนเสมอ  ( เลือกตอบแค่ ตัวเอง กับ คนอื่น ครับผม ):
กัน-ละ-ยา-นะ-มิด เขียนเป็นภาษาไทยที่ถูกต้องว่าอย่างไรครับ:
คุณเชื่อในศรัทธาของความดีไหมครับ ( เลือกตอบแค่ เชื่อ กับ ไม่เชื่อ ครับผม):
ชีวิตบางครั้งก็เหมือนเหรียญสองด้านใช่หรือไม่ครับบางครั้งก็หัวบางครั้งก็ก้อย( เลือกตอบแค่ ใช่ กับไม่ใช่ครับผม):
คุณเชื่อว่าทุกศาสนาสอนให้ทุกคนเป็นคนดีใช่หรือไม่ ( เลือกตอบแค่ ใช่ กับ ไม่ใช่ ครับผม):
^^ ขอความกรุณาพิมพ์คำว่า ความดีนำทาง:
โดยปกติชน นิ้วมือของคนเรา มีกี่นิ้ว (ตอบเป็นภาษาไทยครับ):
วัฒนธรรมไทยเมื่อเห็นผู้ใหญ่ท่านจะทำความเคารพ ด้วยการไหว้ท่านก่อนเสมอใช่หรือไม่:
ใต้ร่มธรรม เป็น แค่เว็บไซต์และจินตนาการทางจิต การทำดี สำคัญที่ใจเรา เริ่มความดีที่ใจเราก่อนเสมอ พิมพ์คำว่า "เริ่มความดีที่ใจเราก่อนเสมอ":
เมื่อให้ท่านเลือก ระหว่าง (หนังสือเก่าๆเล่มหนึ่งที่เรารัก) กับ (มิตรแท้ที่รักเรา) คุณจะะเลือก:
บุคคลที่ไปหลายๆเว็บไซต์ โดยที่สวมบทบาทเป็นหลายๆคน โดยที่ไม่รู้ว่า แท้จริงใจเราต้องการอะไร เพื่อน หรือ ชัยชนะ:
หากมีคน บอกว่า เราไม่ดีเราเลว แต่ใจเรารู้ว่าไม่เป็นเช่นนั้น เราจะใช้วิธีใดจัดการกับเรื่องนี้  (โต้เถียงให้แรงกว่าที่เค้าว่ามา) หรือ (เวลาจะเป็นเครื่องพิสูจน์ความดีของเราเองไม่ต้องทำอะไร):
เคยนวดฝ่าเท้าให้ คุณพ่อคุณแม่บ้างไหม ถ้ามีโอกาส เราควรทำหรือไม่ (ควรกระทำอย่างยิ่ง หรือ ไม่ควรทำ):
ธรรมะคือ ธรรมชาติ พิมพ์คำว่า (ธรรมะชาติ) ครับ:
พิมพ์คำว่า (แสงธรรมนำทางธรรมะนำใจ) ครับ:
สำนวนไทยที่ว่า แต่ละคนต่างมีรสนิยมแตกต่างกัน หรือไม่ตรงกัน  พิมพ์สำนวนต่อไปนี้ครับ (ลางเนื้อชอบลางยา):
ผู้ที่ยิ่งใหญ่ที่สุด คือ ผู้ที่ทำตนให้เล็กที่สุด ผู้ที่เล็กที่สุดก็จะกลายเป็นผู้ที่ใหญ่ที่สุด ผู้ที่มีเกียรติคือผู้ที่ให้เกียรติผู้อื่น ฉะนั้นสมาชิกใต้ร่มธรรมควรให้เกียรติกันและกัน พิมพ์คำว่า (ฉันจะให้เกียรติสมาชิกทุกๆท่านในใต้ร่มธรรมเสมอด้วยวาจาสุภาพอ่อนน้อม):
ไม่มีอะไรสายสำหรับการเริ่มต้น พิมพ์เป็นประโยคภาษาอังกฤษครับ เป็นตัวพิมพ์เล็กทั้งหมดนะครับ เว้นวรรคคำด้วยครับ (It is never too late to mend):
ผู้ที่ไม่เคยรับรู้รสของความขมขื่น จะไม่รู้ว่าความหวานชื่นคืออะไร พิมพ์เป็นประโยคภาษาอังกฤษครับ เป็นตัวพิมพ์เล็กทั้งหมดนะครับ เว้นวรรคคำด้วยครับ (He who has never tasted bitterness does not know what is sweet):

shortcuts: กด alt+s เพื่อตั้งกระทู้ หรือ alt+p แสดงตัวอย่าง


สรุปหัวข้อ

ข้อความโดย: แก้วจ๋าหน้าร้อน
« เมื่อ: ตุลาคม 24, 2010, 03:02:30 am »

 :27: น่าดูจังเลยครับพี่มด น้องม๋าน่ารักดีครับ ขอบคุณครับพี่มด
ข้อความโดย: มดเอ๊กซ
« เมื่อ: ตุลาคม 22, 2010, 10:25:47 am »




久石譲  オーケストラ  ~日本の自然~


Joe Hisaishi and Wander city orchestra. "A miraculous reencounter" Music of a movie "A tale of Mari and three puppies ". Beautiful scenery in Japan and, it is animals picture. Please listen by 480p.



เพลง ปลากรอบ หนัง โดย  คุณ  Joe Hisaishi

ใครรักหมา คงตายคากระทู้ แน่  อ้าววว แถม แถม วอลเปเปอร์
http://www.movie-asia.com/wallpaper/v/japan/a_tale_of_mari_and_three_puppies/mari_30_1280.jpg.html
ข้อความโดย: มดเอ๊กซ
« เมื่อ: ตุลาคม 22, 2010, 10:06:00 am »




       ครอบครัวอิชิคาวะอาศัยอยู่ในยามาโกชิมาหลายชั่วอายุคน ครอบครัวสี่คนประกอบด้วยพ่อ ยูอิจิ (เออิจิโร ฟุนะโคชิ) ผู้ซึ่งทำงานในที่ทำการหมู่บ้าน, ลูกชายเรียวตะ (เรียวเฮ ฮิโรตะ), ลูกสาวอายะ (มาโอะ ซาซากิ) และคุณตาหัวรั้น ยูโซ (เค็น อุทสึอิ) ซาจิโกะ แม่ของเรียวตะกับอายะเสียชีวิตไปแล้วแต่ในบางครั้งน้องสาวของเธอ ซาเอโกะ (อะกิโกะ มัทสุโมโตะ) เจ้าของร้านเสริมสวยในนากาโอกะก็ได้เตรียมอาหารและได้ช่วยเหลือในสิ่งอื่นๆ เพื่อทำหน้าที่แทนมารดา

         อยู่มาวันหนึ่ง ในขณะที่เรียวตะกับอายะกำลังเล่นกันอยู่ตามปกติในทุ่งหญ้าโล่งกว้าง พวกแกบังเอิญไปเจอลูกสุนัขที่ถูกทิ้งไว้ในกล่องกระดาษแข็งพร้อมป้ายที่เขียน ว่า "ขอบ้านที่ดี กรุณาด้วยค่ะ" โชคร้ายที่พ่อของพวกแกไม่ชอบสุนัข! เรียวตะบอกอายะว่าเป็นไปไม่ได้หรอกที่พวกแกจะเก็บลูกสุนัขไว้ แต่เมื่อมันพยายามที่จะตามพวกแกกลับบ้าน แม่หนูน้อยก็ไม่สามารถทิ้งมันลง "มันตัวเล็กมากเลยนะ มันคงเหงาแย่เลยที่ไม่มีพ่อกับแม่น่ะ" เรียวตะรู้ดีว่าตั้งแต่แม่ของพวกแกตายไปตั้งแต่อายะยังแบเบาะ อายะก็ไม่มีความทรงจำเกี่ยวกับเสียงของแม่หรือลักษณะนิสัยใดๆ ของแม่เลย เพราะฉะนั้นเรียวตะก็เลยเสนออย่างเห็นใจว่าพวกแกน่าจะไปขอการสนับสนุนจากคุณ ตาดีกว่า แล้วพ่อของพวกแกก็เลยตกลงที่จะรับเลี้ยงลูกสุนัขตัวนี้ มันก็เลยได้ชื่อว่า "มาริ" และได้กลายเป็นสมาชิกใหม่ของครอบครัวอิชิคาวะนับตั้งแต่นั้น
       
 ในปี 2004 มาริได้เติบโตขึ้นและตกลูกออกมาสามตัว ซึ่งทำให้ครอบครัวอิชิคาวะมีความสุขมาก เรียวตะกับอายะ พร้อมด้วยมาริกับลูกๆ ออกวิ่งด้วยกันผ่านทุ่งหญ้าและภูเขามากมาย แต่ความสุขของพวกแกก็ไม่ยั่งยืน





         วันที่ 23 ตุลาคม 2004 เวลา 5:56 ในตอนเย็น เกิดแผ่นดินไหวชูเอ็ทสึจังหวัดนีงาตะขึ้น ในชั่วอึดใจ ภูเขาถล่มเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อย พื้นแยกเป็นรอยแตกหลุมใหญ่และทุกบ้านราบลงสู่พื้นดิน ยูอิจิผู้เป็นพ่อออกจากยามาโกชิไปทำงาน ส่วนเรียวตะก็ไปเรียนพิเศษที่โรงเรียน เมื่อเกิดอาฟเตอร์ช็อกขึ้น ผู้คนในหมู่บ้านก็ทยอยมารวมตัวกันที่โรงเรียนของเรียวตะ ซึ่งได้กลายเป็นศูนย์อพยพกลาง แต่อายะกับคุณตาไม่ได้อยู่ในกลุ่มพวกเขา อายะกับคุณตายูโซอยู่ในบ้านและถูกทับอยู่ข้างใต้เมื่อมันถล่มลงมา 

         เวลาผ่านไปนานเท่าไหร่แล้วนะ? ยูโซกอดอายะไว้ และยอมรับว่าชีวิตของเขาคงจะจบสิ้นในอีกไม่นาน แต่ทันใดนั้น เสียงหนึ่งแหวกเข้ามาในภวังค์ของพวกเขาที่ค่อยๆ ลดลงทุกขณะ มันคือมาริ ดูเหมือนว่ามันกับลูกๆ จะไม่ได้รับอันตรายใดๆ มาริปล่อยลูกๆ ให้อยู่ในบ้านสุนัขที่ปลอดภัยและคลานเข้ามาข้างใต้เศษหินเศษอิฐ มันคลานเข้าไปใกล้พวกเขา ไม่ได้รับรู้ถึงอาการบาดเจ็บที่ตัวเองได้รับอยู่เลย ราวกับว่าจะมอบความกล้าหาญให้ทั้งสองคน มันเลียหน้าพวกเขา มาริพยายามอย่างสิ้นหวังที่จะช่วยเหลือคนทั้งคู่ออกจากใต้ซากตึก แต่ไม่มีแรงพอที่จะดึงทั้งคู่ที่ติดอยู่ใต้คานใหญ่ ระหว่างที่ดูแลลูกน้อยทั้งสามตัว มาริก็กลับมาหาอายะกับยูโซอยู่เนืองๆ เพื่อให้กำลังใจพวกเขา

      แผ่นดินถล่ม และโคลนที่ตกลงมาได้ทำให้ถนนหลายสายที่มุ่งหน้าสู่ยามาโกชิพังพินาศ และทำให้เมืองถูกตัดขาดโดยสิ้นเชิง แต่สุดท้าย เฮลิคอปเตอร์กู้ภัยนำโดยสิบเอกยาสุดะ (มาซาโนบุ ทาคาชิมะ) แห่งกองกำลังป้องกันตนเองได้จัดการให้ไปถึงยามาโกชิจนได้ ขอบคุณมาริที่นำสิบเอกยาสุดะไปยังบ้านอิชิคาวะ อายะกับยูโซจึงได้รับความช่วยเหลือจนปลอดภัยในที่สุด ทั้งสองรอดชีวิต ได้กำลังใจจากมาริ อายะอ้อนวอนว่า "มาริกับลูกๆ ของมันจะได้ไปด้วยกันใช่ไหมคะ?" แต่ความปรารถนาของเธอไม่เป็นจริง ภารกิจที่ต้องมาก่อนคือการช่วยชีวิตมนุษย์ ฉะนั้นจึงไม่สามารถพามาริกับลูกๆ ไปกับเฮลิคอปเตอร์ด้วยได้ เสียงร่ำไห้ของอายะ "มาริ!" กรีดร้องอย่างต่อเนื่องเมื่อเฮลิคอปเตอร์ทิ้งหมู่บ้านไว้เบื้องหลัง มาริตามเฮลิคอปเตอร์ที่มีอายะกับยูโซอยู่ในนั้นไปไกลตราบเท่าที่มันไปไหว

         มาริและลูกทั้งสามตัวถูกทิ้งไว้ที่ยามาโกชิ มีชีวิตอยู่โดยไร้อาหาร มาริได้ใช้สัญชาตญาณความเป็นแม่ปกป้องลูกน้อยจากภยันตรายอย่างสุดความสามารถ ในขณะเดียวกัน ที่ศูนย์ผู้อพยพนากาโอกะ เรียวตะกับอายะรู้สึกหมดหวังที่พวกแกไม่สามารถช่วยชีวิตมาริ จึงได้แต่หวังว่ามันจะปลอดภัย เมื่อได้ยินเรื่องสภาวะอากาศแปรปรวนในยามาโกชิจะดำเนินต่อไปซึ่งทำให้มาริ กับลูกๆ ตกอยู่ในสถานการณ์อันตราย เรียวตะกับอายะจึงตัดสินใจที่จะไปช่วยพวกมันด้วยตัวเอง(ตอนจบเป็นยังไง ต้องไปหาดูกันเอาเองง่ะ)

- สร้างจากเรื่องจริงที่ญี่ปุ่นในปี 2004 เกิดแผ่นดินไหวที่ถูกบันทึกไว้ในประวัติศาสตร์ญี่ปุ่นว่า "แผ่นดินไหวชูเอ็ทสึ จังหวัดนีงาตะ" กับวีรกรรมสุดประทับใจของเจ้าหมาตัวน้อยที่ชื่อ "มาริ" ที่รอดจากแผ่นดินไหวนั้นทำให้ผู้ชมต้องหลั่งน้ำตา ถูกตีพิมพ์เป็นหนังสือที่มียอดขายมากกว่า 200,000 เล่ม


A Tale of Mari and the three puppies.mp4


http://movie.108dog.com/dog/3.php