ตอบ

ข่าว:

เว็บใต้ร่มธรรม ตั้งขึ้นเพื่อการรวมตัวของสมาชิกและทีมงานเว็บอกาลิโก ให้มาปรึกษาพบปะพูดคุยกันก่อนเดินทางสู่เส้นทางเดิมของอกาลิโกครับ พร้อมที่จะสานต่อความดีบนโลกออนไลน์ใบเล็กๆนี้ ทุกเรื่องราวมีความเป็นไป หากพี่ๆทุกท่านได้รับข่าวสารฉบับนี้ ถ้ามีเวลา..ก็ขอให้แวะมา พักคุยธรรมะปรึกษาหารือกันเช่นกัลยาณมิตรเหมือนที่เคยมา.."ด้วยความคิดถึงอย่างยิ่ง..ถึงที่สุด ธรรมะอวยพรครับ"

ข้อความโดย: มดเอ๊กซ

« เมื่อ: พฤศจิกายน 01, 2010, 09:35:53 pm »

ใส่การอ้างถึงคำพูด

ฝึกดูจิต ด้วยการเขียนบันทึก

ประโยชน์ของการบันทึก

๑) ดูความคิดได้ชัดครับ เป็นวิปัสสนาญาณ ตอนที่เราเขียน เราจะเห็น ความคิดหลัก ความคิดจร(แทรก) ชัดเจน ความคิดป่วน ตีกัน ฯลฯ

(ทักษะเบื้องต้นของวิปัสสนา คือ แยกเแยะให้เห็นว่า จิต กับ ความคิด เป็นคนละตัวกัน ... จิตไม่สงบ อย่าเพิ่งเขียน หายใจลึกๆ สลัดอารมณ์ร้่ายๆ ออกไปก่อน พอจิตสงบ สบายๆ โปร่งๆ ก็ เขียนได้ คิดได้

จิง -> ชี่ -> เสิน = คิดลงสู่ใจ --> ไหล --> เป็นปัญญาญาณ

นี่แหละ คือ การเขียนไปด้วย ฝึกธรรมะไปด้วย

การดูจิต เป็นการ dialogue กับตนเอง ...เห็นตัวดี ตัวร้าย ตัวเฉย ตัวปกติ ในกายในใจของเรา )

เมื่อดูความคิด ก็ขอให้ ชะแว่บ ชำเหลือง เหลือบ สำเหนียก สังเกต จิตของเราด้วย (ดูอารมณ์ก็ยังดี) ดูการเปลี่ยนแปลงของกายอันเนื่องมาจากจิตเกิดอาการ

จะเห็นตัวโลภ อยาก จะเขียนโน้น เขียนนี่ จนเปรอะ

จะเห็น พวกอินทรี เมาน้ำลายความคิดตนเอง เขียนไปเรื่อยๆ จนเบลอ ( ควรใช้ mindmap ประคอง บังคับทิศทางการเขียน) และ หลงทาง จนสุดท้าย จะบอกว่า อัดเทป แล้วแกะออกมาดีกว่า ... แกะออกมาก็ เบลอครับ นี่แหละ อินทรีจอมฟุ้งซ่าน

พวกหนู ห่วงกิน ห่วงคนข้างๆ จน ผลัดวันประกันพรุ่ง เขียนไม่ได้สักที เริ่มไปได้นิด ก็วอกแวก สมาธิสั้น และ ก็คิดว่า "พูดเล่าเอาดีกว่า อย่าเขียนเลย" ... นี่แหละ หนูจอมตะกละ ติดสุข

พวกหมี กว่าจะเริ่มเขียน ก็จะรอให้ทุกอย่างครบ ยิ่งเขียนยิ่งผลัดวันประกันพรุ่ง เพราะ ไม่สมบูรณ์ ไม่ perfect ฉันไม่เขียน กลัวผิด กลัวพลาด กลัวไม่ละเอียดพอ กลัวหลุดขั้นตอน ฯลฯ และก็คิด "เขียนได้ไม่ดี ไม่เขียนดีกว่า"

พวกกระทิง จะไม่เขียน ก็เพราะ เอาแต่ ทำๆๆๆ ไม่ชอบเขียน เขียนไปโกรธไป แค้นไป เขียนแบบเข้าข้างตนเอง นั่งเขียนนานๆไม่ได้ มีเป้าหมายอื่นที่สำคัญกว่ามาแทรกจนเห็น การเขียนเป็นเรื่องไม่สำคัญ

การฝึกฝืนๆๆๆๆ เป็น ทักษะของการวิปัสสนา

๒) ทำให้เราเกิดจิตอาสา เพราะคนเขียนบันทึก จะนึกว่า วันนี้ เอาอะไรไปให้คนอื่นดีนะ มีเรื่องอะไรดีๆ ไปฝากพวกเขานะ เมื่อ มีจิตใจจะให้ ก็จะเกิดการสังเกต

สังเกตสิ่งต่างๆรอบตัวได้แล้ว ก็จะย้อนไป ข้อ (๑) คือ สังเกต ตนเอง

๓) ทำให้เรา รู้จัก การเรียงประโยค เมื่อเรียงได้แล้ว เราก็จะมี ทักษะ การพูด ที่ดีขึ้น

ลอง เขียนดูสิ ใหม่ๆ ก็เขียนมั่วๆไป อย่าไปเกร็ง

พอเกิด นิวรณ์ (สงสัย เบื่อหน่าย เครียด ฯลฯ) ก็ดีดออกไป ฝึกจิตไปด้วย เขียนไปด้วย

อย่าไปคิดอนาคต เช่น คนอ่านจะว่าไม่ดี

อย่าไปคิดอดีต เช่น ไปนึกถึง สำนวนหรูๆ แล้วอยากจะเขียนแบบนั้น .... ผมบอกได้เลยว่า อย่าไปคิดเลียนแบบใคร เขียนเหมือนคุยกัน

อย่ายกมือ หากคิดไม่ออก ก็ จุด ๆๆๆ (......) อย่างที่ผมทำให้ดูนี่แหละ

ใช้ รูปภาพ แล้วเขียนอธิบายภาพ อย่างที่ผมทำให้ดู ก็ถือว่า เป็นจุดเริ่มต้นที่ดี

๔) จดเพื่อกันลืม

**************

จงเขียนแล้วโพสต์ ให้ได้ ๒๑ วัน ต่อเนื่อง เราจะได้ทักษะนักเขียน นักสังเกต นักให้ และ นักดูจิต

เขียนแล้วไม่โพสต์ แสดงว่า ยังมี fear แบบหนูอยู่

กระทิง ใจกล้า เขียนโพสต์เลย ผิดถูก ชั่ง potato เลย

อินทรี อย่าร่อนมาก เขียนๆลงมาก่อน ฟุ้งก็ช่างมัน วันหลังค่อยๆแก้

หมี อย่ารอ prefect เลย ชาติหน้าบ่ายๆโน้น ไม่มีนักเขียนไหนรอสมบูรณ์แล้วเขียนหรอก ใหม่ๆ ก็มั่วๆ ทำ ซ้ำๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ก็จะสมบูรณ์เอง

http://gotoknow.org/blog/ariyachon/243619

ข่าว:

ตอบ

สรุปหัวข้อ

ข้อความโดย: แก้วจ๋าหน้าร้อน

ข้อความโดย: มดเอ๊กซ