ข้อความโดย: มดเอ๊กซ
« เมื่อ: พฤศจิกายน 02, 2010, 09:50:43 pm »บทส่งท้าย : กระบวนการเรียนรู้ที่ไม่มีจุดเริ่มต้นและที่สิ้นสุด
อ๊บ : ชวนให้เช็คเอาท์คนละคำสองคำเพื่อให้ไดอะล็อควันนี้จบอย่างสมบูรณ์ครับ
ปอ : สำหรับคืนนี้สนุกมากเลย เราคุยกันตั้งแต่ปอมาถึง 5โมงครึ่ง ตอนนี้อีก 15นาทีจะสี่ทุ่มแล้ว นานมากๆ แต่ก็สนุกที่สุดเท่าที่เคยคุยมาในวงไดอะล็อค โดยที่ไม่ต้องเล่นไพ่ด้วย จบครับ
กิ๊บก๊าบ : สำหรับกิ๊บก๊าบ ในครั้งนี้มันแปลกดี จริงๆทุกๆครั้งก็จะมีเอกลักษณ์เฉพาะตัว คราวนี้ก็เช่นกัน มันหาไม่ได้จากการคุยที่ไหนและกับใคร มันเป็นความทรงจำดีๆที่เราทำร่วมกันระหว่างพี่น้อง การคุยกันวันนี้มีเรื่องเยอะแยะ ไม่รู้ว่าไปได้ยังไง แต่มันก็ไปได้ แล้วก็มาจบที่อีกเรื่องนึงที่ไม่เกี่ยวกันเลย เหมือนเล่นรถไฟเหาะตีลังกา ไปช้าๆ แล้วก็หมุนๆ แล้วก็ลงจอดอย่างสวยงาม วันนี้มันเป็นแบบนั้น ตื่นเต้น สนุก ตลก ขำ เป็นการคุยที่ครบทุกอรรถรส และประทับใจไม่แพ้ครั้งแรกที่ได้รู้จักไดอะล็อคเลย
โอเปิ้น : มันก็คล้ายๆที่กิ๊บก๊าบว่าเหมือนรถไฟเหาะตีลังกา แต่ที่ต่างออกไปก็คือ ถ้าเราสี่คนไปเล่นรถไฟเหาะแล้วลงมา ก็ไม่อาจจะรับรู้ได้อย่างเต็มที่ว่าคนอื่นรู้สึกอย่างไรจริงๆ แต่ว่าในวงไดอะล็อคเราสามารถจะรับเค้าเข้ามาทั้งหมด เข้าใจเค้าจริงๆ และมีความสุขที่มีประสบการณ์ร่วมกันได้แบบจริงๆ
อ๊บ : ก็มองเห็นความมีเสน่ห์ของไดอะล็อคมานาน วันนี้ก็ตอกย้ำว่า ความสุขที่เราต้องการ อาจจะไม่ต้องไปเสียเงินเพื่อทำอะไร แค่ได้มานั่งพูดคุยกัน เป็นตุเป็นตะได้หลายชั่วโมง ก็มีความสุข ได้สัมพันธภาพ ได้การพัฒนาตัวตนภายใน แถมสิ่งที่แปลกๆก็คือเราจะไม่รู้ว่ามันจะเริ่มยังไง และจบยังไง อันนี้คือความสนุกและเสน่ห์ของวงไดอะล็อค แล้วมันก็มีชีวิตของมันเองในทุกๆครั้ง
ครับ เห็นถึงความแตกต่างหลากหลายของครอบครัวเราไหมครับ นี่ยังขาดอีก2 คน คือ น้องณัฐ อายุ 13 ปี เรียนชั้น ม.1 บ้านอยู่แถว นนทบุรี กับ กบ พี่ชายกิ๊บก๊าบ อายุ 26 ปีซึ่งเป็นนักบินทหารอากาศ ไปอยู่กองบินที่เชียงใหม่ แน่นอนว่า เรายังไม่สามารถเชื้อเชิญทั้งสองคนเข้ามาในวงไดอะล็อคได้ในตอนนี้ ด้วยความที่ไม่ค่อยได้เจอกัน แต่พวกเราก็ไม่ละความพยายามหรอกครับ นอกจากนั้นในอนาคต เรายังวางแผนกันว่า พอรวบรวมเด็กๆในบ้านมาได้หมดแล้ว ต่อไปก็อาจเริ่มเชิญ พ่อๆแม่ๆเข้ามาร่วมวงด้วย ตอนนี้ยังไม่ถึงเวลาครับ ผู้ใหญ่ก็ยังจับตาดูพวกเราอยู่ว่าทำอะไรกัน นั่งคุยกันแบบนี้มันจะได้เรื่องหรือไม่
แต่เท่าที่มีกันสี่คนตอนนี้ การได้พูดคุยกันทุกอาทิตย์ ด้วยเรื่องไร้สาระ ความรักและความสัมพันธ์ของเราแน่นแฟ้นยิ่งกว่าเรื่องใดๆ เรานัดกันไปนั่งร้านกาแฟบ้าง ไปดูหนังร่วมกันบ้าง เป็นกิจกรรมที่ทุกคนยินดีที่ได้มาเจอกัน ก็อยากให้ครอบครัวอื่นๆได้ลองนำสุนทรียสนทนาไปใช้กัน เริ่มวงเล็กๆในห้องนอน สักสองสามคน ล้มลุกคลุกคลานไปด้วยกันแบบพวกเราไงครับ แล้วก็มาแลกเปลี่ยนกันว่าครอบครัวของท่านเป็นอย่างไรบ้าง ผมจะเปิดกระทู้รอไว้ในวงน้ำชานะครับ เอาล่ะ...มาจนถึงบรรทัดสุดท้ายแล้ว ผมจะขออนุญาตท่านผู้อ่านเรียกสภาวะแบบนี้ว่าเป็น สันติสุขในครอบครัวได้รึยังครับ
อ๊บ : ชวนให้เช็คเอาท์คนละคำสองคำเพื่อให้ไดอะล็อควันนี้จบอย่างสมบูรณ์ครับ
ปอ : สำหรับคืนนี้สนุกมากเลย เราคุยกันตั้งแต่ปอมาถึง 5โมงครึ่ง ตอนนี้อีก 15นาทีจะสี่ทุ่มแล้ว นานมากๆ แต่ก็สนุกที่สุดเท่าที่เคยคุยมาในวงไดอะล็อค โดยที่ไม่ต้องเล่นไพ่ด้วย จบครับ
กิ๊บก๊าบ : สำหรับกิ๊บก๊าบ ในครั้งนี้มันแปลกดี จริงๆทุกๆครั้งก็จะมีเอกลักษณ์เฉพาะตัว คราวนี้ก็เช่นกัน มันหาไม่ได้จากการคุยที่ไหนและกับใคร มันเป็นความทรงจำดีๆที่เราทำร่วมกันระหว่างพี่น้อง การคุยกันวันนี้มีเรื่องเยอะแยะ ไม่รู้ว่าไปได้ยังไง แต่มันก็ไปได้ แล้วก็มาจบที่อีกเรื่องนึงที่ไม่เกี่ยวกันเลย เหมือนเล่นรถไฟเหาะตีลังกา ไปช้าๆ แล้วก็หมุนๆ แล้วก็ลงจอดอย่างสวยงาม วันนี้มันเป็นแบบนั้น ตื่นเต้น สนุก ตลก ขำ เป็นการคุยที่ครบทุกอรรถรส และประทับใจไม่แพ้ครั้งแรกที่ได้รู้จักไดอะล็อคเลย
โอเปิ้น : มันก็คล้ายๆที่กิ๊บก๊าบว่าเหมือนรถไฟเหาะตีลังกา แต่ที่ต่างออกไปก็คือ ถ้าเราสี่คนไปเล่นรถไฟเหาะแล้วลงมา ก็ไม่อาจจะรับรู้ได้อย่างเต็มที่ว่าคนอื่นรู้สึกอย่างไรจริงๆ แต่ว่าในวงไดอะล็อคเราสามารถจะรับเค้าเข้ามาทั้งหมด เข้าใจเค้าจริงๆ และมีความสุขที่มีประสบการณ์ร่วมกันได้แบบจริงๆ
อ๊บ : ก็มองเห็นความมีเสน่ห์ของไดอะล็อคมานาน วันนี้ก็ตอกย้ำว่า ความสุขที่เราต้องการ อาจจะไม่ต้องไปเสียเงินเพื่อทำอะไร แค่ได้มานั่งพูดคุยกัน เป็นตุเป็นตะได้หลายชั่วโมง ก็มีความสุข ได้สัมพันธภาพ ได้การพัฒนาตัวตนภายใน แถมสิ่งที่แปลกๆก็คือเราจะไม่รู้ว่ามันจะเริ่มยังไง และจบยังไง อันนี้คือความสนุกและเสน่ห์ของวงไดอะล็อค แล้วมันก็มีชีวิตของมันเองในทุกๆครั้ง
ครับ เห็นถึงความแตกต่างหลากหลายของครอบครัวเราไหมครับ นี่ยังขาดอีก2 คน คือ น้องณัฐ อายุ 13 ปี เรียนชั้น ม.1 บ้านอยู่แถว นนทบุรี กับ กบ พี่ชายกิ๊บก๊าบ อายุ 26 ปีซึ่งเป็นนักบินทหารอากาศ ไปอยู่กองบินที่เชียงใหม่ แน่นอนว่า เรายังไม่สามารถเชื้อเชิญทั้งสองคนเข้ามาในวงไดอะล็อคได้ในตอนนี้ ด้วยความที่ไม่ค่อยได้เจอกัน แต่พวกเราก็ไม่ละความพยายามหรอกครับ นอกจากนั้นในอนาคต เรายังวางแผนกันว่า พอรวบรวมเด็กๆในบ้านมาได้หมดแล้ว ต่อไปก็อาจเริ่มเชิญ พ่อๆแม่ๆเข้ามาร่วมวงด้วย ตอนนี้ยังไม่ถึงเวลาครับ ผู้ใหญ่ก็ยังจับตาดูพวกเราอยู่ว่าทำอะไรกัน นั่งคุยกันแบบนี้มันจะได้เรื่องหรือไม่
แต่เท่าที่มีกันสี่คนตอนนี้ การได้พูดคุยกันทุกอาทิตย์ ด้วยเรื่องไร้สาระ ความรักและความสัมพันธ์ของเราแน่นแฟ้นยิ่งกว่าเรื่องใดๆ เรานัดกันไปนั่งร้านกาแฟบ้าง ไปดูหนังร่วมกันบ้าง เป็นกิจกรรมที่ทุกคนยินดีที่ได้มาเจอกัน ก็อยากให้ครอบครัวอื่นๆได้ลองนำสุนทรียสนทนาไปใช้กัน เริ่มวงเล็กๆในห้องนอน สักสองสามคน ล้มลุกคลุกคลานไปด้วยกันแบบพวกเราไงครับ แล้วก็มาแลกเปลี่ยนกันว่าครอบครัวของท่านเป็นอย่างไรบ้าง ผมจะเปิดกระทู้รอไว้ในวงน้ำชานะครับ เอาล่ะ...มาจนถึงบรรทัดสุดท้ายแล้ว ผมจะขออนุญาตท่านผู้อ่านเรียกสภาวะแบบนี้ว่าเป็น สันติสุขในครอบครัวได้รึยังครับ
อนุโมทนาครับพี่มด ขอบคุณครับผม^^
ไปล่ะ ง่วงงงงงง หาอ่านเองใน ลิ้ง นะ
