ข้อความโดย: แก้วจ๋าหน้าร้อน
« เมื่อ: พฤศจิกายน 03, 2010, 11:46:03 pm »
ขอบคุณครับพี่แป๋ม อนุโมทนาครับขอให้ศรัทธาในความดี ตราบใดที่หัวใจยังมีธรรมะ ธรรมะในใจเราจะส่งเสริมความดีให้คงไว้ซึ่งศรัทธา..
ข่าว:
เว็บใต้ร่มธรรม ตั้งขึ้นเพื่อการรวมตัวของสมาชิกและทีมงานเว็บอกาลิโก ให้มาปรึกษาพบปะพูดคุยกันก่อนเดินทางสู่เส้นทางเดิมของอกาลิโกครับ พร้อมที่จะสานต่อความดีบนโลกออนไลน์ใบเล็กๆนี้ ทุกเรื่องราวมีความเป็นไป หากพี่ๆทุกท่านได้รับข่าวสารฉบับนี้ ถ้ามีเวลา..ก็ขอให้แวะมา พักคุยธรรมะปรึกษาหารือกันเช่นกัลยาณมิตรเหมือนที่เคยมา.."ด้วยความคิดถึงอย่างยิ่ง..ถึงที่สุด ธรรมะอวยพรครับ"
ขอบคุณครับพี่แป๋ม อนุโมทนาครับข้อความโดย: ฐิตา
« เมื่อ: พฤศจิกายน 03, 2010, 02:09:49 pm »
ท่านหากบังเกิดความรักต่อคนผู้หนึ่งอย่างจริงใจ
ท่านจะพบว่าบุคคลที่ท่านห่วงใยกังวลที่สุด หาใช่ตนเอง
หากแต่เป็นคนรักของท่าน
นี่คือรักแท้
เนื่องเพราะในโลกมีความรักความผูกพันเช่นนี้
มนุษยชาติจึงสืบทอดมาตราบเท่าทุกวันนี้
“ หากคิดโลมลูบความหอมละมุนของความรัก
ก็ต้องแบกทานความเหน็ดเหนื่อยและรันทดท้อจากความรักด้วย”
วาจาบางประการ
ก็มีแต่ดื่มสุรามากหลายจอกแล้วจึงบอกออกมาได้
บางครั้งดื่มกันสองคนจึงสมใจ
มากอีกผู้หนึ่งก็จะรู้สึกแออัดเกินไปแล้ว
ดื่มสุราให้เมามาย มิใช่เป็นเรื่องยากเย็นอย่างไร
แต่คนที่มีความเศร้าเสียใจยิ่งยาก
จำนวนการเมามายก็ยิ่งยากตาม
ยิ่งคิดดื่มให้เมา กลับพานเป็นไม่เมาง่ายดายไปแล้ว
: http://chatkun.igetweb.com/index.php?mo=5&qid=531063: อกาลิโกโฮม
: สุขใจดอทคอม
ขอบพระคุณที่มาทั้งหมดมากมาย
อนุโมทนาสาธุค่ะ
ข้อความโดย: ฐิตา
« เมื่อ: พฤศจิกายน 03, 2010, 01:30:59 pm »..ความจริงข้าพเจ้าไม่ใช่รักการดื่มสุราที่สุด
ข้าพเจ้ามิได้ชมชอบรสชาติของสุรา
หากแต่เป็นเพื่อนในวงสุรา และ บรรยากาศในวงสุรา
บรรยากาศเช่นนี้ มีแต่สุราจึงสร้างขึ้นได้ ..
“เพราะเหตุใดสุรากับความเศร้าหมองจึงแยกกันไม่ออก
สุราขังอยู่ในลำไส้ น้ำตาคั่งค้างอยู่ในหัวใจ ...”
ใบหน้าของมนุษย์เรา ความจริงก็เป็นหน้ากาก
หน้ากากที่สามารถเปลี่ยนแปรไปกับสิ่งแวดล้อมและอารมณ์ที่เกิดขึ้น
มีผู้ใดสามารถสังเกตความลับที่แฝงอยู่ในใจของคนผู้นั้นออกจากสีหน้า
มีหน้ากากเยี่ยงไร จะประณีตพิสดารเทียบเท่าใบหน้ามนุษย์ได้
ศักดิ์ศรียิ่งสูงส่ง ตำแหน่งฐานะยิ่งสูงส่ง
หน้ากากที่สวมอยู่มักยิ่งไม่มีผู้คนสามารถมองทะลุเข้าไปได้
“ ไม่มีการอยู่ร่วม ไหนเลยมีการจำพราก ...
หากไม่เคยหลั่งน้ำตาให้กับการจำพราก
ไหนเลยล่วงรู้ถึงความสดชื่นของการอยู่ร่วม..”
* คนที่ผิดหวังในความรัก
หากทราบว่าผู้อื่นถูกทอดทิ้งเช่นกัน ความเจ็บปวดจะลดน้อยลงได้บ้าง *
* คนที่เสียการพนัน
เมื่อเห็นผู้อื่นเสียมากกว่ามันหลายเท่า จิตใจย่อมปลอดโปร่งกว่าเดิมได้บ้าง *
ข้อความโดย: ฐิตา
« เมื่อ: พฤศจิกายน 03, 2010, 01:12:31 pm »เมื่อเนิ่นนานมาแล้ว
มีปราชญ์ผู้ทรงภูมิปัญญาท่านหนึ่ง
กล่าวคำพูดที่ยากลืมเลือนตลอดกาล
ท่านบอกว่า น้ำมิตรเกิดจากการสั่งสม
แต่ความรักอุบัติอย่างกะทันหัน
น้ำมิตรต้องผ่านการทดสอบของเวลา
แต่ความรักมักบังเกิดในชั่วพริบตา
ชั่วพริบตานั้นเจิดจ้าจำรัสปานใด
สวยสดงดงามเพียงไหน
ชั่วพริบตานั้นจะคงอยู่เป็นนิรันดร์
ความหมายของชีวิตคือ ต่อสู้สืบไปไม่หยุด
ขอเพียงท่านเข้าใจประการนี้ ชีวิตของท่าน ก็มิใช่ไร้ความหมายอีก
ความคับแค้นลำเค็ญในชีวิตคน
ความจริงเป็นการรอคอยให้ผู้คนไปสยบพิชิตด้วยตนเอง
มีเรื่องมากหลาย ที่พอจะบันดาลให้ผู้คนแก่ชรา
คิดคะนึงหาสามารถบันดาลคนแก่ชรา
เจ็บช้ำกังวลก็สามารถบันดาลให้คนแก่ชรา
หากความทะเยอทะยานของผู้คนยิ่งใหญ่เกินไป มากหลายเกินไป
ก็ต้องชรารวดเร็วยิ่งขึ้น
ความทะเยอทะยาน ที่จริงก็เป็นความทุกข์ทรมาน
ยิ่งใหญ่ที่สุดของมนุษยชาติ
ข้อความโดย: ฐิตา
« เมื่อ: พฤศจิกายน 03, 2010, 11:59:57 am »
รำพึงในคืนค่ำ
- คนผู้หนึ่งไม่อาจหนีตัวเองได้ ความผิดพลาดของตัวเอง
ความเสียใจของตัวเอง ความรับผิดชอบของตัวเอง
ล้วนแต่หนีไม่ได้ เนื่องเพราะนั่นคล้ายเป็นเงาของตัวเอง
ซึ่งติดตามตนไปทุกแห่งหน ไม่อาจหนีรอดได้เด็ดขาด
- คนเสเพล ปีศาจสุรา มิเห็นที่ใดไม่ดี
นั่นยังประเสริฐกว่าวิญญูชนจอมปลอม
สวมหน้ากากออกหลอกลวงมากมายนัก หรือมิใช่ ?
- ตอนนั้น เป็นเวลาที่ความรู้สึกเปราะบางที่สุดคนเรา
เมื่ออยู่ในความว้าเหว่เปราะบาง มักจะกล่าววาจา
ที่กระทั่งตัวเองก็นึกไม่ถึงจะเปล่งออกมาจากปากได้...
- สุราอยู่ในจอก โคมไฟริบหรี่แสงเลือนราง
มีสุราเหลืองขุ่น นี่มิใช่สุราดี แต่สุราดีหรือเลวหาได้อยู่ที่ตัวมันไม่...
...กลับอยู่ที่ท่านดื่มมันเวลาใด ?
หากเป็นคนที่คับแค้นรันทดจนสุดซึ้ง มาตรว่าเป็นเมรัยรสเลิศในดินแดน
ยามล่วงล้ำลำคอก็ขมฝาดจนบอกไม่ถูก
- หากคนคุ้นเคยกับความเงียบเหงาว้าเหว่มาเนิ่นนานจนชาชินอย่างนั้น
สำหรับกับมันแล้ว
การรอคอยมิใช่เป็นการปวดร้าวทรมานอีกเลย
ข้อความโดย: ฐิตา
« เมื่อ: พฤศจิกายน 03, 2010, 11:54:15 am »
รวมปรัชญาวาทะจากวรรณกรรมของโกวเล้ง
ชีวิต
ความแค้น ความเหงา โลก เหล้า ความรัก
ประวัติโกวเล้ง
โกวเล้งมีชื่อจริงว่า โสงเอี๋ยวฮว่า เกิดเมื่อพ.ศ.2481 ที่ฮ่องกงแต่มาโตที่ไต้หวัน (Xiong Yaohua) เจ้าของนามปากกา "โกวเล้ง” (Gu Long) มีฐานะยากจนต้องทำงานหาเงินเรียนหนังสือเอง จนกระทั่งจบมหาวิทยาลัยตั้นเจียง Tamkang University (วิทยาลัยภาษาต่างประเทศแห่งไต้หวัน)
โก้วเล้งเข้าทำงานแรกเป็นบรรณารักษ์ประจำห้องสมุดยูซีสของคณะที่ปรึกษาทหารอเมริกันในกรุงไทเป ของไต้หวันทำให้มีโอกาสเก็บเกี่ยวหาความรู้ด้านวรรณกรรมและนวนิยายตะวันตก ในปี 2503 เขาตีพิมพ์นิยายเรื่องแรกคือ "The Vault of Heaven and the Sword of Divinity” โดยใช้นามปากกาว่า "โกวเล้ง” ในช่วงแรก ๆ นิยายของเขายังเป็นแนวบู๊ล้างแค้นธรรมดา จึงไม่ค่อยประสบความสำเร็จนัก และนิยายส่วนใหญ่ไม่มีการแปลเป็นภาษาไทย
จากนั้นโกวเล้งก็พัฒนาฝีมือมาเรื่อย สร้างแนวการเขียนใหม่ เน้นความรู้สึก ความขัดแย้งทางจิตใจและความคิดของตัวละคร แทรกคติเตือนใจ แฝงปรัชญาชีวิต แบบ"คุณธรรมน้ำมิตร" รวมทั้งการเดินเรื่องแบบบทภาพยนตร์ และใช้เทคนิคการเดินเรื่องแบบภาพยนตร์ จนกลายเป็นแนวทางของตัวเอง ผลงานของโกวเล้งโดดเด่นในการนำเสนอเรื่องราวธรรมดาในชีวิตมนุษย์ ได้อย่างลึกซึ้ง ซ่อนปรัชญาคมคาย สะท้อนเบื้องลึกของจิตใจมนุษย์ผ่านภาษาที่สวยงาม อีกทั้งโกวเล้งยังมีความสามารถในการสร้างบุคลิกภาพของตัวละครได้ชัดเจน มีเลือดเนื้อและมีอารมณ์ความรู้สึกสมจริง แม้โกวเล้งจะรู้สึกขมขื่นในฐานะที่เป็น “นักเขียนนิยายกำลังภายใน” ซึ่งสายตาของคนทั่วไปในสมัยนั้นมองว่าด้อยค่า มิใช่วรรณกรรม ภายหลังเมื่อรูปแบบการเขียนของเขาถูกลอกเลียนโดยนักเขียนรุ่นใหม่ ผลงานของเขาจึงเสื่อมความนิยมลง ประกอบกับนิสัยใจกว้าง คบคนทุกระดับ รักสุรา นารี แม้จะมีรายได้จากงานเขียน แต่เขาก็ใช้มันไปกับการนี้จนไม่เหลือ ทุกคราวที่สุข เศร้า เหงา หรือทำงานจำต้องยกจอกสุราขึ้นดื่ม
มีผู้แปลหนังสือของโกวเล้งหลายทานเช่น ว.ณ. เมืองลุง,น.นพรัตน์ , แก้วชาย ธรรมาชัย, ไพโรจน์ อยู่มณเทียร และอีกหลายท่าน ที่นำมาลงนี่เป็นส่วนหนึ่งเท่านั้นครับ...........
"โก้วเล้ง" ถือเป็นนักเขียนกำลังภายในชื่อกระฉ่อน ได้ชื่อว่าแหวกแนวนิยายกำลังภายในรุ่นเก่าอย่างสิ้นเชิง เน้นพฤติกรรมตัวละคร ความขัดแย้งระหว่างบุคคล ความขัดแย้งภายในอารมณ์ของตัวละคร และความขัดแย้งในเหตุการณ์
เรื่อง"พิฆาตทรชน" ได้รับการตอบรับจากคอนิยายทำให้เขาเริ่มมีชื่อเสียงและเป็นการเริ่มต้นใช้นามปากกา"โก้วเล้ง"อย่างจริงจัง
ช่วงต่อมานับเป็นยุคทองของโก้วเล้งแสดงให้เห็นถึงความเป็นอัจฉริยะ โก้วเล้งเขียนเรื่อง เซียวฮื่อยี้ได้รับความนิยมจนกลายเป็นนักเขียนมือหนึ่งของไต้หวันผลงานโดดเด่นที่สุดของเขาคือเรื่อง ฤทธิ์มีดสั้น
สำหรับผลงานในช่วงพ.ศ.2513 มีผลงานมากมาย ชอลิ่วเฮียง-เล็กเซี่ยวหงส์-อินทรีผงาดฟ้า-ดาวตก ผีเสื้อ กระบี่-จอมดาบหิมะแดง-ซาเสียวเอี้ย-จับอิดนึ้ง-เหยี่ยวนรกทะเลทราย-ทวนทมิฬ-ตะขอจำพราก ฯลฯ และยังผลงานของโก้วเล้งไปสร้างเป็นภาพยนตร์โด่งดังไปทั่ว
ชีวิตส่วนตัวของโก้วเล้ง มีภรรยา 3 คน มีบุตร 2 คน โก้วเล้งนับเป็นคนที่มีคุณธรรมน้ำมิตร คบหาคนทุกระดับ นิยมชมชอบ 3 สิ่ง คือเพื่อน สุรา นารี ทำให้เขาไม่ค่อยมีทรัพย์สินที่มั่นคง ถึงแม้มีรายได้มหาศาลจากการเขียนหนังสือ ซึ่งสันนิษฐานกันว่าเขาใช้เงินจำนวนมากกับการเที่ยวราตรีและดื่มสุรา
โก้วเล้งเสียชีวิตเมื่อวันที่ 21 ก.ย.2528 ที่โรงพยาบาลซันจวิน กรุงไทเป ด้วยโรคตับแข็งเพราะการดื่มสุราหนัก รวมอายุ 48 ปี
ในงานศพของโก้วเล้ง ฉีเส้าเฉียน ดาราหนังชื่อดัง ซึ่งเป็นเพื่อนสนิทคนหนึ่งของโก้วเล้ง ถึงขนาดขนขวดเหล้าเอ็กซ์โอ 49 ขวดไปใส่ในโลงศพเพื่อเป็นการคารวะนักเขียนอมตะผู้นี้