ตอบ

ข่าว:

เว็บใต้ร่มธรรม ตั้งขึ้นเพื่อการรวมตัวของสมาชิกและทีมงานเว็บอกาลิโก ให้มาปรึกษาพบปะพูดคุยกันก่อนเดินทางสู่เส้นทางเดิมของอกาลิโกครับ พร้อมที่จะสานต่อความดีบนโลกออนไลน์ใบเล็กๆนี้ ทุกเรื่องราวมีความเป็นไป หากพี่ๆทุกท่านได้รับข่าวสารฉบับนี้ ถ้ามีเวลา..ก็ขอให้แวะมา พักคุยธรรมะปรึกษาหารือกันเช่นกัลยาณมิตรเหมือนที่เคยมา.."ด้วยความคิดถึงอย่างยิ่ง..ถึงที่สุด ธรรมะอวยพรครับ"

ข้อความโดย: มดเอ๊กซ

« เมื่อ: พฤศจิกายน 21, 2010, 09:47:45 am »

ใส่การอ้างถึงคำพูด

เฒ่าขายฟืน(老樵) : บทกวีเพื่อชีวิตของ หลู่หนานกุง(吕南公)

เฒ่าขายฟืน

ชายชราจากป่าเขา.................ทั้งหนวดเคราเขลอะหิมะ

แบกฟืนฝืนมานะ....................ตื่นเช้าจะเข้าสู่เมือง

หนทางช่างยาวไกล................ฟืนบนไหล่หนักเอาเรื่อง

หลังคู้ดูงุ้มเงื่อง......................ช่างช้าเชื่องเซื่องซึมนัก

หนังเหี่ยวรีดเป็นเหงื่อ...............พละเรื้อหอบกระอัก

พวกหนุ่มดุ่มมิพัก....................ล้ำเลยสักหลายหลายคน

เรือนกายแห้งระโหย................จวนเจียนโรยหลายหลายหน

แรงใจสิดันดล........................มิยอมหยุดทรุดกายลง

ชาวบ้านร้านรวยร่ำ...................ผายมือทำท่าประสงค์

ฟืนเจ้าเอาจากดง.....................จงคิดค่าว่าเท่าใด

ชายชราตาหรุบต่ำ....................เผยปากพร่ำราคาไป

เขากดราคาไซร้.......................กึ่งเดียวให้เอามิเอา

ชายชรามิลังเล........................ยื่นฟืนเค้ประเคนเขา

ภริยายังคอยเคร่า.....................เจ็บไข้เฝ้าปากประตู

รอสามีที่ชรา...........................ซื้อข้าวปลามาปันสู่

มื้อเช้าเจ้ารออยู่.......................อย่างหิวโหยระเหือดหืน ฯ

ขอนำภาคภาษาจีนมาให้เทียบ

老樵

何山老翁鬓垂雪？
担负樵苏清晓发。

城门在望来路长，
樵重身羸如疲鳖。

皮枯亦复汗淋沥，
步强遥闻气呜咽。

同行壮俊常后追，
体倦心烦未容歇。

街东少年殊傲岸，
和袖高扉厉声唤。

低眉索价退听言，
移刻才蒙酬与半。

纳樵收值不敢缓，
病妇倚门待朝爨。

(朝代:宋　作者:吕南公)　

หลู่หนานกุง เป็นกวีในสมัยซ่ง (1047-1086)
มีชีวิตในรัชสมัยซีหนิงของจักรพรรดิซ่งเสินจง
นามเดิม ชื่อหรู(次儒) ฉายา กว้านหยวนเซียนเซิง(灌園先生)
เป็นคนเจี้ยนชางหนานเฉิง(ปัจจุบันอยู่ในมณฑลเจียงซี)

รูปประกอบเป็นฝีมือ หลี่เหลียนจ้ง (李连仲)
จิตรกรร่วมสมัย เกิดเมื่อปี 1941 ที่เสิ่นหยาง
จากม้วนภาพที่วาดตัวละครจากงานเขียนของท่านหลู่ซิ่น (鲁迅)
จิตรกรได้วาดเมื่อครั้งศึกษาในสำนักวิจิตรศิลปหลู่ซิ่นเมื่อปี 1957-1965
ตัวละครของท่านหลู่ซิ่นคงหลากหลายยิ่งนัก แต่ที่ท่านตอกย้ำคงจะมีอยู่
3 จำพวก
-พวกนายทุน ขุนศึก ศักดินา ที่กอบโกยขูดรีดจากชนชั้นล่าง
-พวกกรรมกร ชาวนา ชนชั้นล่างที่ถูกเอาเปรียบ
-พวกไม่อินังขังขอบ ปล่อยทุกอย่างไปตามกระแส ไม่คิดออกแรงใดๆ

ในประวัติศาสตร์จีนที่ผ่านร้อนหนาวมายาวนาน
ทั้งยามมีข้าศึกต่างชาติมารุกราน
ทั้งยามที่ชาวฮั่นปกครองกันเอง

ในทุกยุคสมัย ศิลปินทั้งกวี จิตรกร ได้สะท้อนชีวิตของคนจีน
ไว้อย่างจริงจัง เห็นเลือดเนื้อ ได้กลิ่นเหงื่อและคราบไคล

และที่ผมนำมาเสนอใน 2 รูปแบบคราวนี้
คือบทกวี "เฒ่าขายฟืน"
และตัดตอนภาพมาประกอบจาก "ตัวละครจากงานเขียนของหลู่ซิ่น"
ท่านหลู่หนานกุง กับท่านหลี่เหลียนจ้ง ได้บอกกล่าวแก่พวกเรา
อย่างเป็น "สัจนิยม" คือเอาความจริงมาตีแผ่เปิดโปง นั่นเอง

เมืองไทยของเรา
แม้จะมีเรื่องราวบันทึกในประวัติศาสตร์สั้นและน้อยกว่าจีน
แต่วิวัฒนาการทางสังคมก็มิได้ผิดแผกไปสักเท่าใด ทว่าก็ไม่เหมือนนัก
การกดขี่รังแกยังไม่สาหัสเท่า หรือสาหัสเท่าหากยังมีกลอุบายกลบเกลื่อนได้
การช่วงชิงอำนาจฝั่งฝ่ายนิยมซ้ายจัดจึงไม่ประสบผลสำเร็จ

"ความอ่อนตัวในคุณลักษณะของคนไทย" ที่อะลุ่มอล่วย มีเมตตา
ขี้สงสาร ไม่พยาบาท อันมาจากพุทธศาสนา กับความชอบสบาย ลืมง่าย
ทำให้บ้านเมืองเราพ้นการเข่นฆ่าแบบจะล้างโคตรเผ่าพันธุ์กันไปได้

วิกฤตการณ์ครั้งล่าสุดที่มีการพยายามเอาเรื่อง "ชนชั้น" มาอ้าง
เพื่อช่วงชิงอำนาจรัฐระหว่าง...อะไรก็ไม่รู้ บอกไม่ถูก
(บางคนว่า ทุนนิยมสามานย์ กับ ศักดินาล้าหลัง .........ผมยังว่า ไ ม่ ใ ช่ )

แต่ "สัจจะ" ที่จริงแท้แท้จริงประการหนึ่ง
คือการลดช่องว่างของคนรวยคนจนให้แคบเข้า
ให้โอกาสแก่ผู้ที่ลำบากขาดแคลนให้ได้ลืมตาอ้าปาก
สร้างความยุติธรรมในสังคมให้เกิดและกระจายถ้วนทั่ว

เมื่อนั้นความขัดแย้งจะหมดไปเอง

เ ท ว ด า หรือ ผี ห่ า ตนใดก็ไม่จักอาจทำให้คนไทย แ ต ก แ ย ก กันได้

....ผมเชื่อเช่นนี้

.....................................................

ข่าว:

ตอบ

สรุปหัวข้อ

ข้อความโดย: แก้วจ๋าหน้าร้อน

ข้อความโดย: มดเอ๊กซ

ข้อความโดย: มดเอ๊กซ