ข้อความโดย: กระตุกหางแมว
« เมื่อ: กรกฎาคม 22, 2010, 06:34:02 pm »จะพยายามจ้ะฝน
บุญรักษาครับ
บุญรักษาครับ
ขอให้ศรัทธาในความดี ตราบใดที่หัวใจยังมีธรรมะ ธรรมะในใจเราจะส่งเสริมความดีให้คงไว้ซึ่งศรัทธา..
ข่าว:
เว็บใต้ร่มธรรม ตั้งขึ้นเพื่อการรวมตัวของสมาชิกและทีมงานเว็บอกาลิโก ให้มาปรึกษาพบปะพูดคุยกันก่อนเดินทางสู่เส้นทางเดิมของอกาลิโกครับ พร้อมที่จะสานต่อความดีบนโลกออนไลน์ใบเล็กๆนี้ ทุกเรื่องราวมีความเป็นไป หากพี่ๆทุกท่านได้รับข่าวสารฉบับนี้ ถ้ามีเวลา..ก็ขอให้แวะมา พักคุยธรรมะปรึกษาหารือกันเช่นกัลยาณมิตรเหมือนที่เคยมา.."ด้วยความคิดถึงอย่างยิ่ง..ถึงที่สุด ธรรมะอวยพรครับ"
ข้อความโดย: แก้วจ๋าหน้าร้อน
« เมื่อ: กรกฎาคม 08, 2010, 09:08:02 pm »
จ้าไม่ลืมแน่ สู้ๆครับข้อความโดย: rain....
« เมื่อ: กรกฎาคม 08, 2010, 02:55:54 pm »
เราต้องหาตัวเองให้พบก่อนว่า
ความสุขทางใจเราอยู่ตรงไหน
แล้วเอาหัวใจไปไว้ตรงนั้นสักครู่
เอาความสุขตรงนั้นเข้ามาเติมเต็ม
--------------------------------------------------------------------------------
อย่าลืมเว้นช่องว่างในหัวใจ
ไว้เติมความสุข
มันจะเป็นที่พักชั้นดีเวลาที่เหน็ดเหนื่อย
ความทุกข์ที่เกิดจากใจ ก็ต้องใช้หัวใจแก้
แค่เธอรู้…ความสุขของเธออยู่ที่ไหน
ก็เอาหัวใจไปไว้ที่นั่นสักครู่
เคลียร์หัวใจให้มีที่ว่าง
มันจะทำให้ความทุกข์ในใจเราเบาบาง
และมีแรงคิดมีแรงดินต่อไป
เวลามีปัญหาในชีวิต
ความรู้สึกติดลบแบบกู่ไม่กลับ
กำลังใจจากใครก็ช่วยไม่ได้
หรือแม้กระทั่งคนที่รักเรา หวังดีกับเรา
ก็ไม่ได้ช่วยแก้ปัญหา
เหมือนที่ฉันเคยได้ยินมา มีคนเคยฟูมฟายกับฉันว่า
ความทุกข์ของเขาเกิดที่หัวใจของเขาเอง
ไม่ว่าพ่อ แม่ ลูก
หรือความรักทั้งปวงในโลกที่มอบให้เขา
ก็ไม่สามารถทำให้เขาคลายทุกข์ได้
เพราะความทุกข์มันเกิดจากใจ ไม่ใช่สิ่งแวดล้อม
ฉั น ว่ า ต ร ง นี้ ต้ อ ง แ ก้ ที่ ใ จ
เราต้องหาตัวเองให้พบก่อนว่า
ค ว า ม สุ ข ท า ง ใ จ เ ร า อยู่ตรงไหน
แล้วเอาหัวใจไปไว้ตรงนั้นสักครู่
เอาความสุขตรงนั้นเข้ามา เ ติ ม เ ต็ ม
แล้วเบียดบังความทุกข์ออกไป
หรือให้มันน้อยลง
เหลือ ช่ อ ง ว่ า ง ใ น หั ว ใ จ มากขึ้น
เวลาที่หัวใจเป็นทุกข์ รู้สึกอ่อนแอ และติดลบมาก ๆ
ฉันจะอ่านหนังสือแบบไม่หลับไม่นอน
เพราะมันทำให้สมองไม่ว่าง
เบี่ยงเบนความคิด ไปคิดเกี่ยวกับเรื่องที่อ่านแทน
พอไม่ว่างก็ไม่คิดถึงเรื่องอื่น…
หนัก ๆ เข้า ก็จะรู้ว่าอารมณ์ไหนต้องอ่านหนังสืออะไร
เวลาที่หัวใจติดลบสุด ๆ ฉันมักจะอ่านนวนิยาย
คนรอบ ๆ ตัวก็จะงงว่า เอ…ฉันอ่านนิยายด้วยเหรอ
ปกติไม่อ่านนี่ เอ๊ะ! ยังไง
ก็แปลว่าตอนนี้ไม่ปกติไงเลยอ่าน
…สำหรับฉัน…
การอ่านนิยาย มันคือการปลีกตัวเอง
จากโลกแห่งความจริง จากทุก ๆ ความรู้สึก
เหมือนไปอยู่อีกโลกหนึ่งที่ไม่มีใครเลย
ไปเป็นใครสักคนในโลกใหม่
จะไม่มีเวลาคิดถึงเรื่องที่ทุกข์
ผิดกับเพื่อนอีกคน
เวลาที่อารมณ์ดี ๆ เขาจะนอนอ่านนิยาย
แล้วยิ้มน้อยยิ้มใหญ่
แต่ถ้ากลุ้มใจอะไรขึ้นมา
เขาจะอ่านบู๊ลิ้มแบบเอาเป็นเอาตาย
ในขณะที่เพื่อนฉันอีกคน
ไม่ว่าจะกลุ้มใจอะไร เขาจะนอนดูการ์ตูนข้ามวันข้ามคืน
แล้วหัวเราะเอิ๊กอ๊าก! อยู่คนเดียว ไม่สนใจใครทั้งสิ้น
มีบางคนข้าง ๆ ฉันเล่นเกมแบบเด็ก ๆ
เล่นอย่างเอาเป็นเอาตายทุกวัน
เล่นเป็นอาชีพ
เพราะนั่นคือความสุข คือหัวใจของเขา
ที่มีช่องว่างไว้หลบหนีความทุกข์อยู่เสมอ
อย่างน้อย แต่ละวันเขาก็ไม่มีเวลามานั่งทุกข์
หรือฟุ้งซ่านให้เสียสุขภาพจิต
เธออาจจะคิดว่า
พฤติกรรมเหล่านั้น มันเป็นการหนีปัญหาเฉย ๆ
จะช่วยอะไรๆ ได้สักเท่าไหร่
ตามเหตุผลน่ะใช่ แต่ตามอารมณ์น่ะไม่ใช่
ถ้าเราอ่อนแอ ความทุกข์ในใจจะมีอิทธิพลเหนือกว่า
ต่อให้สู้ยังไงก็แพ้ การเคลียร์พื้นที่ในหัวใจให้มีช่องว่าง
บางสิ่งบางอย่างก็ไม่ต้องใช้เหตุผลรองรับเสมอไป
ที่ว่างแห่งความสุขของคนเราแตกต่างกัน
เพียงแต่ต้องหามันให้เจอ
คนหลายคนพอเกิดความทุกข์ในใจ กลับมองข้ามตัวเอง
ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าที่ไหนคือค ว า ม สุ ข ที่ไหนคือ ค ว า ม ทุ ก ข์
อะไรต้องแก้ไข อะไรมีทางออก อะไรต้องทำใจยอมรับ
หรือสิ่งไหนที่อยู่เหนือการควบคุมของเรา
ความอดทนของคนมีขีดจำกัด
ถ้าหมกมุ่นอยู่กับความทุกข์นั้น
มันก็ ร้ อ น ร น ท ร ม า น
ไม่มีทางสงบพอที่จะค่อย ๆ คิด ค่อยๆ ทำ
ฉันกำลังจะบอกเธอว่า…
นี่เป็นการบริหารและจัดการภาวะทางใจ
ให้มันมีช่องว่างอยู่เสมอ
หัวใจคนเรามีพื้นที่เล็กนิดเดียวเอง
ถ้าเธอเล่นเอาอะไร ๆ ไปยัด ๆ ไว้มันก็เต็ม ก็แน่น
เราต้องรู้จักบริหาร
บางอารมณ์ บางความรู้สึก ให้เป็นสัดส่วน
หัวใจจะได้ทนทาน
"อย่าลืมว่าชีวิตของเธอยังอีกยาวไกล
เธอต้องใช้หัวใจอีกยาวนาน"
_______________
"ยืนอย่างเชื่อมั่น". การ์ตูน.
ขอขอบคุณ http://www.carefor.org/content/view/1621/153/