ตอบ

Warning: this topic has not been posted in for at least 500 days.
Unless you're sure you want to reply, please consider starting a new topic.
ชื่อ:
อีเมล์:
หัวข้อ:
ไอค่อนข้อความ:

Verification:
คุณเชื่อในศรัทธาของความดีไหมครับ ( เลือกตอบแค่ เชื่อ กับ ไม่เชื่อ ครับผม):
เว็บใต้ร่มธรรมเป็นเว็บเล็กๆแนวธรรมะในจิตใช่หรือไม่ ( เลือกตอบแค่ ใช่ กับ ไม่ใช่ ครับผม):
^^ ขอความกรุณาพิมพ์คำว่า แสงธรรมนำใจ:
^^ ขอความกรุณาพิมพ์คำว่า ความดีนำทาง:
การแสดงความชื่นชมยินดีในบุญหรือความดีที่ผู้อื่นทำ นิยมใช้คำว่า (อนุโมทนา) กรุณาพิมพ์คำนี้ครับ อนุโมทนา:
เปล่งวาจาว่าสาธุ เป็นการอนุโมทนาต่อพระสงฆ์ที่วัด หรือมีใครทำบุญแล้วมาบอกให้ทราบ ทราบแล้วยกมือขึ้น (สาธุ) กรุณาพิมพ์คำนี้ครับ  สาธุ:
เว็บใต้ร่มธรรมเป็นเว็บเล็กๆในโลกออนไลน์ใช่หรือไม่ ( เลือกตอบแค่ ใช่ กับ ไม่ใช่ ครับผม):
ท่านจะปฏิบัติตามกฏระเบียบข้อตกลงของเว็บใต้ร่มธรรมทุกประการหรือไม่ ( เลือกตอบแค่ ใช่ กับ ไม่ใช่ ครับผม):
โดยปกติชน นิ้วมือของคนเรา มีกี่นิ้ว (ตอบเป็นภาษาไทยครับ):
คุณพ่อคุณแม่เปรียบดั่งพระอรหันต์ในบ้าน พิมพ์คำว่า "คุณพ่อคุณแม่ฉันรักและเคารพท่านดุจพระอรหันต์":
เมื่อให้ท่านเลือก ระหว่าง (หนังสือเก่าๆเล่มหนึ่งที่เรารัก) กับ (มิตรแท้ที่รักเรา) คุณจะะเลือก:
บุคคลที่ไปหลายๆเว็บไซต์ โดยที่สวมบทบาทเป็นหลายๆคน โดยที่ไม่รู้ว่า แท้จริงใจเราต้องการอะไร เพื่อน หรือ ชัยชนะ:
ระหว่าง (ผู้ที่เรียนรู้ธรรมะเพื่อเอาชนะผู้อื่น) กับ (ผู้ที่เรียนรู้ธรรมะเพื่อเอาชนะตัวเอง)  ท่านจะเลือกเป็น:
หากมีคน บอกว่า เราไม่ดีเราเลว แต่ใจเรารู้ว่าไม่เป็นเช่นนั้น เราจะใช้วิธีใดจัดการกับเรื่องนี้  (โต้เถียงให้แรงกว่าที่เค้าว่ามา) หรือ (เวลาจะเป็นเครื่องพิสูจน์ความดีของเราเองไม่ต้องทำอะไร):
ในโลกออนไลน์หรือโลกแห่งจิต ไม่มีใครทำอะไรเราได้ นอกเสียไปจาก (คนพาล) หรือ (ใจของเราเอง):
เคยนวดฝ่าเท้าให้ คุณพ่อคุณแม่บ้างไหม ถ้ามีโอกาส เราควรทำหรือไม่ (ควรกระทำอย่างยิ่ง หรือ ไม่ควรทำ):
พิมพ์คำว่า (แสงธรรมนำทางธรรมะนำใจ) ครับ:
ผู้ที่ยิ่งใหญ่ที่สุด คือ ผู้ที่ทำตนให้เล็กที่สุด ผู้ที่เล็กที่สุดก็จะกลายเป็นผู้ที่ใหญ่ที่สุด ผู้ที่มีเกียรติคือผู้ที่ให้เกียรติผู้อื่น ฉะนั้นสมาชิกใต้ร่มธรรมควรให้เกียรติกันและกัน พิมพ์คำว่า (ฉันจะให้เกียรติสมาชิกทุกๆท่านในใต้ร่มธรรมเสมอด้วยวาจาสุภาพอ่อนน้อม):
ไม่มีอะไรสายสำหรับการเริ่มต้น พิมพ์เป็นประโยคภาษาอังกฤษครับ เป็นตัวพิมพ์เล็กทั้งหมดนะครับ เว้นวรรคคำด้วยครับ (It is never too late to mend):
ผู้ที่ไม่เคยรับรู้รสของความขมขื่น จะไม่รู้ว่าความหวานชื่นคืออะไร พิมพ์เป็นประโยคภาษาอังกฤษครับ เป็นตัวพิมพ์เล็กทั้งหมดนะครับ เว้นวรรคคำด้วยครับ (He who has never tasted bitterness does not know what is sweet):

shortcuts: กด alt+s เพื่อตั้งกระทู้ หรือ alt+p แสดงตัวอย่าง


สรุปหัวข้อ

ข้อความโดย: แก้วจ๋าหน้าร้อน
« เมื่อ: มกราคม 13, 2011, 11:53:44 pm »

แม่รักเราเสมอนะครับ
บางครั้งเรามองข้ามความรักของท่านไป
สนใจคนอื่นมากกว่าท่านตลอดเลย เน้อ...แม่เราดีที่สุดในจักรวาล

ขอบคุณครับพี่แป๋ม :13:
ข้อความโดย: rain....
« เมื่อ: มกราคม 13, 2011, 09:44:05 pm »

ใด  ใดในโลกมิมีเทียบเทียม
ข้อความโดย: สายลมที่หวังดี
« เมื่อ: มกราคม 13, 2011, 09:33:10 pm »

 :yoyo098: รักไหนๆ ก็ไม่ยิ่งใหญ่เท่ากับรักของพ่อและแม่ที่มีต่อลูกจริงๆเลยค่ะ
ขอบคุณนะค่ะพี่แ๋ป๋ม  :yoyo099:
ข้อความโดย: ดอกโศก
« เมื่อ: มกราคม 13, 2011, 07:48:14 pm »

ขอบพระคุณค่ะพี่แป๋ม...

รักของแม่ยิ่งใหญ่จริงๆ  :27:
ข้อความโดย: ฐิตา
« เมื่อ: มกราคม 13, 2011, 12:18:49 pm »




ชอบกินหัวปลา

หญิงหม้ายผู้หนึ่ง


หลังจากสามีตายจาก นางต้องดูแลลูกทั้งสีคนเพียงลำพัง เป็นที่น่ายกย่องสรรเสริญเพราะไม่เพียงแต่นางจะทุ่มเทส่งเสียลูกๆทั้งสี่ให้ได้รู้เรียนในขั้นสูงแล้ว ลูกๆทั้งสี่ก็ยังมีหน้าที่การงานที่ดีในสังคมอีกด้วย

อยู่มาวันหนึ่ง

แม่ผู้เหน็ดเหนื่อยตรากตรำตลอดชีวิตได้ล้มป่วยลง ลูกๆทั้งสี่
ต่างคอยดูแลปรนนิบัติแม่ด้วยจิตกตัญญู อีกทั้งอาหารทั้งสามมื้อก็ได้ตกลงกันว่า
ลูกทั้งสี่จะเป็นคนจัดหาและลงมือปรุงเอง นั่นก็คือ “หัวปลา
สิ่งที่แม่ชอบท่านที่สุด

หลังจากทานอาหารที่ประกอบด้วยหัวปลาไปหลายมื้อ นางจึงเอ่ยถามลูกๆว่า “ทำไมทุกมื้อมีแต่หัวปลาล่ะลูก?” “แม่ครับ! นี่เป็นอาหารที่แม่ชอบทานที่สุดมิใช่ดอกหรือครับ? ”  ถึงตอนนี้ นางไม่อาจที่จะกลั้นน้ำตาเอาไว้ได้อีก จึงได้เอ่ยความลับที่เก็บไว้มานานหลายปี “เจ้าลูกโง่เอ๋ย! มิน่าล่ะเจ้าทั้งหลายจึงปรุงอาหารที่ประกอบไปด้วยหัวปลาให้แม่ทุกมื้อ แต่เมื่อมาถึงวันนี้แล้วแม่ไม่จำเป็นที่จะต้องปิดบังพวกเจ้าอีกต่อไป แม่กินหัวปลามาหลายสิบปี ทั้งๆที่ไม่เคยชอบกินมันเลย แต่ก่อนครอบครัวเรายากจน เจ้าทั้งสี่ต่างก็ชอบกินเนื้อปลากันทั้งนั้น หากแม่กิน.... พวกเจ้าก็ได้กินน้อยลง แต่หากไม่กิน ก็กลัวเจ้าจะไม่สบายใจ ก็เลยแสร้งบอกเจ้าทั้งหลาย ว่าแม่ชอบกินหัวปลา ใช่ว่าแม่จะไม่ชอบกินเนื้อปลา แท้จริงแล้วไม่กล้าแย่งพวกเจ้ากินต่างหาก! ”

เมื่อได้ฟังแม่พูดจบ

ลูกทั้งสี่จึงพากันรีบคุกเข่าขอโทษ แท้จริงแล้ว แม่ เป็นผู้ยิ่งใหญ่กว่าที่พวกเขาคิดไว้มากเหลือเกิน





http://www.o2blog.com/myblog/blog.php?user=atmblog
Pics by : Google
อกาลิโกโฮม * สุขใจดอทคอม
อนุโมทนาสาธุที่มาทั้งหมดมากมายค่ะ