ข้อความโดย: แก้วจ๋าหน้าร้อน
« เมื่อ: มกราคม 20, 2011, 01:18:10 pm »
ขอบคุณครับน้องฝน ขอบคุณครับพี่เล็กขอให้ศรัทธาในความดี ตราบใดที่หัวใจยังมีธรรมะ ธรรมะในใจเราจะส่งเสริมความดีให้คงไว้ซึ่งศรัทธา..
ข่าว:
เว็บใต้ร่มธรรม ตั้งขึ้นเพื่อการรวมตัวของสมาชิกและทีมงานเว็บอกาลิโก ให้มาปรึกษาพบปะพูดคุยกันก่อนเดินทางสู่เส้นทางเดิมของอกาลิโกครับ พร้อมที่จะสานต่อความดีบนโลกออนไลน์ใบเล็กๆนี้ ทุกเรื่องราวมีความเป็นไป หากพี่ๆทุกท่านได้รับข่าวสารฉบับนี้ ถ้ามีเวลา..ก็ขอให้แวะมา พักคุยธรรมะปรึกษาหารือกันเช่นกัลยาณมิตรเหมือนที่เคยมา.."ด้วยความคิดถึงอย่างยิ่ง..ถึงที่สุด ธรรมะอวยพรครับ"
ขอบคุณครับน้องฝน ขอบคุณครับพี่เล็กข้อความโดย: lek
« เมื่อ: มกราคม 18, 2011, 08:29:35 pm »ข้อคิดจากหนังสือของอ.วศิน อินทสระ
เงินนั้นถ้าให้เกียรติมันมากนัก
ถึงกับยอมให้มันเป็นนาย
เราจะลำบากมากเหลือเกิน
เพราะมันเป็นนายที่โง่และทารุณ
จะใช้เราอย่างโง่ๆ และใช้ให้ทำความชั่วได้มาก
คนบางคนเว้นความชั่วบางอย่างได้
เพราะจนอยู่ พอรวยเข้าก็ลืม
เงินใช้มันอย่างทาสก็ไม่ได้
เพราะถ้าใช้มันมากเกินไป
พอมันไปกันหมด เราก็เดือดร้อนเหมือนกัน
จะให้ทำอย่างไร ก็ต้องใช้มันอย่างมิตรสหาย
ใช้มันแต่พอดีๆ เมื่อจำเป็นต้องบอกใช้ไหว้วาน
มันก็จะเป็นมิตรเป็นสหายกับเราตลอดไป
เงินไม่ชอบคนที่ดูถูกมัน
และไม่ชอบคนที่ยกย่องเทิดทูนมันเกินไป
ขอบพระคุณคุณนริศรา
เงินนั้นถ้าให้เกียรติมันมากนัก
ถึงกับยอมให้มันเป็นนาย
เราจะลำบากมากเหลือเกิน
เพราะมันเป็นนายที่โง่และทารุณ
จะใช้เราอย่างโง่ๆ และใช้ให้ทำความชั่วได้มาก
คนบางคนเว้นความชั่วบางอย่างได้
เพราะจนอยู่ พอรวยเข้าก็ลืม
เงินใช้มันอย่างทาสก็ไม่ได้
เพราะถ้าใช้มันมากเกินไป
พอมันไปกันหมด เราก็เดือดร้อนเหมือนกัน
จะให้ทำอย่างไร ก็ต้องใช้มันอย่างมิตรสหาย
ใช้มันแต่พอดีๆ เมื่อจำเป็นต้องบอกใช้ไหว้วาน
มันก็จะเป็นมิตรเป็นสหายกับเราตลอดไป
เงินไม่ชอบคนที่ดูถูกมัน
และไม่ชอบคนที่ยกย่องเทิดทูนมันเกินไป
ขอบพระคุณคุณนริศรา
ข้อความโดย: lek
« เมื่อ: มกราคม 18, 2011, 08:25:34 pm »ข้อคิดจากหนังสือของอ.วศิน อินทสระ
เงินและเวลาอันยาวนานของชีวิตเป็นสิ่งน่ากลัวและน่าเบื่อหน่าย
แต่มนุษย์เราก็ยังไม่ฉลาดพอที่จะกลัวมัน ยังแสวงหา 2 สิ่งนี้อยู่
ด้วยความตั้งอกตั้งใจจริงจัง จะเห็นได้จากธุรกิจต่างๆ
อันสามารถทำเงินได้มากและยาอายุวัฒนะที่คนพากันแสวงหา
รวมทั้งคำอวยพร การขอพรเพื่อให้มีอายุยาว
ซึ่งอันที่จริงก็คือการเจ็บป่วยอันยาวนานนั่นเอง
คุณค่าของชีวิตไม่ได้อยู่ที่มีเงินมากหรืออายุยืนยาว
แต่อยู่ที่ได้ทำอะไรอันเป็นประโยชน์แก่ตน
แก่เพื่อนมนุษย์และสัตว์ร่วมโลกอื่นๆ
การมีอายุยืนโดยไร้ประโยชน์นั้น
ทำให้สิ้นเปลืองทรัพยากรธรรมชาติไปมาก
ซึ่งคนมีประโยชน์ควรจะได้โดยชอบธรรม
ส่วนการมีเงินมากโดยไม่เป็นประโยชน์แกใคร
ก็เป็นการเบียดเบียนสังคมและเบียดเบียนตนเองด้วย
มนุษย์ได้เสียเวลาของชีวิตไปกับ 2 สิ่งนี้เป็นอันมาก
ถ้าเขาไม่ทำชีวิตให้มีคุณค่า มันคุ้มกันหรือ? อย่าโง่นะ
ขอบพระคุณ คุณนริศรา
เงินและเวลาอันยาวนานของชีวิตเป็นสิ่งน่ากลัวและน่าเบื่อหน่าย
แต่มนุษย์เราก็ยังไม่ฉลาดพอที่จะกลัวมัน ยังแสวงหา 2 สิ่งนี้อยู่
ด้วยความตั้งอกตั้งใจจริงจัง จะเห็นได้จากธุรกิจต่างๆ
อันสามารถทำเงินได้มากและยาอายุวัฒนะที่คนพากันแสวงหา
รวมทั้งคำอวยพร การขอพรเพื่อให้มีอายุยาว
ซึ่งอันที่จริงก็คือการเจ็บป่วยอันยาวนานนั่นเอง
คุณค่าของชีวิตไม่ได้อยู่ที่มีเงินมากหรืออายุยืนยาว
แต่อยู่ที่ได้ทำอะไรอันเป็นประโยชน์แก่ตน
แก่เพื่อนมนุษย์และสัตว์ร่วมโลกอื่นๆ
การมีอายุยืนโดยไร้ประโยชน์นั้น
ทำให้สิ้นเปลืองทรัพยากรธรรมชาติไปมาก
ซึ่งคนมีประโยชน์ควรจะได้โดยชอบธรรม
ส่วนการมีเงินมากโดยไม่เป็นประโยชน์แกใคร
ก็เป็นการเบียดเบียนสังคมและเบียดเบียนตนเองด้วย
มนุษย์ได้เสียเวลาของชีวิตไปกับ 2 สิ่งนี้เป็นอันมาก
ถ้าเขาไม่ทำชีวิตให้มีคุณค่า มันคุ้มกันหรือ? อย่าโง่นะ
ขอบพระคุณ คุณนริศรา
ข้อความโดย: lek
« เมื่อ: มกราคม 18, 2011, 08:14:36 pm »ข้อคิดจากอ.วศิน อินทสระ
คนส่วนมากมุ่งเอาความร่ำรวยเป็นจุดหมายชีวิต
จึงมักกระเสือกกระสนเพื่อความมั่งคั่งทางทรัพย์สิน
โดยไม่เลือกทางใด คนทุจริตคดโกงจึงมีอยู่ดกดื่นในบ้านเมืองเรา
ตามความเป็นจริงแล้วเราพอยืนยันได้ว่า
สังคมที่เห็นว่าความมั่งคั่งเป็นจุดมุ่งหมายของชีวิตหรือการงานนั้น
คือสังคมที่มีพลเมืองโง่เขลา ไม่รู้จุดหมายที่แท้จริงของชีวิต
และไม่รู้ว่าควรจะใช้ชีวิตอย่างไร เขาแทบไม่รู้จักศิลปะในการมีชีวิตอยู่
หรือรู้ก็น้อยเหลือเกิน พวกเขามัววุ่นวายอยู่กับการหาทางแห่งความมั่งคั่ง
หรือดิ้นรนเพื่อมีชีวิตที่ดีทางสังคม จนลืมจุดมุ่งหมายที่แท้จริงของชีวิต
เพราะได้สละเวลาของชีวิตให้กับการแสวงหนทางแห่งความมั่งคั่ง
และทางแห่งความมีชีวิตที่ดีทางสังคมเสียแล้ว
คนที่ได้รับการพัฒนาทางจิตและปัญญาอย่างสูงแล้ว
ไม่มีใครสักคนเดียวที่ต้องการความมั่งคั่งเป็นจุดมุ่งหมายของชีวิต
จึงพูดได้ว่า สังคมที่เห็นความมั่งคั่งเป็นจุดหมายของชีวิตหรือการงานนั้น
คือสังคมที่มีพลเมืองโง่เขลา คนยิ่งใช้เวลาหมกมุ่นหาเงินมากเท่าใด
ก็ยิ่งโง่มากเท่านั้น นอกจากนั้น เมื่อได้เงินมาแล้วเขาก็ไม่ได้ใช้ไปในทางที่ถูกต้อง
ส่วนมากใช้ไปในทางมัวเมา อันเป็นเหตุให้สูญเสียจิตใจ
ซึ่งเป็นการสูญเสียที่สำคัญสำหรับมนุษย์ นอกจากเขามัวเมาด้วยตนเองแล้ว
ยังสร้างสถานยั่วยวนทางกามารมณ์บ้าง ทางอบายมุขบ้าง
ให้คนอื่นลุ่มหลงมัวเมาไปด้วย เหมือนคนขุดร่องน้ำไว้เป็นทางปลา
แล้วนำไซหรือลอบไปดักไว้เพื่อความฉิบหายวายวอดของปลา
ส่วนคนที่มั่งคั่งแล้วใช้เงินให้เป็นประโยชน์แก่ประชาคมก็พอมีอยู่บ้าง
เราขอสรรเสริญบุคคลประเภทนี้ โดยนัยที่กล่าวมานั้น
จะเห็นว่าโดยตัวมันเองแล้วเงินหรือความมั่งคั่งไม่ใช่สิ่งดีในตัวมันเอง
มันจะดีก็ต่อเมื่อเจ้าของใช้ไปในทางที่ดี
และจะชั่วอย่างมากถ้าเจ้าของใช้ไปในทางที่ชั่ว
ขอบพระคุณที่มาจากคุณ นริศรา
คนส่วนมากมุ่งเอาความร่ำรวยเป็นจุดหมายชีวิต
จึงมักกระเสือกกระสนเพื่อความมั่งคั่งทางทรัพย์สิน
โดยไม่เลือกทางใด คนทุจริตคดโกงจึงมีอยู่ดกดื่นในบ้านเมืองเรา
ตามความเป็นจริงแล้วเราพอยืนยันได้ว่า
สังคมที่เห็นว่าความมั่งคั่งเป็นจุดมุ่งหมายของชีวิตหรือการงานนั้น
คือสังคมที่มีพลเมืองโง่เขลา ไม่รู้จุดหมายที่แท้จริงของชีวิต
และไม่รู้ว่าควรจะใช้ชีวิตอย่างไร เขาแทบไม่รู้จักศิลปะในการมีชีวิตอยู่
หรือรู้ก็น้อยเหลือเกิน พวกเขามัววุ่นวายอยู่กับการหาทางแห่งความมั่งคั่ง
หรือดิ้นรนเพื่อมีชีวิตที่ดีทางสังคม จนลืมจุดมุ่งหมายที่แท้จริงของชีวิต
เพราะได้สละเวลาของชีวิตให้กับการแสวงหนทางแห่งความมั่งคั่ง
และทางแห่งความมีชีวิตที่ดีทางสังคมเสียแล้ว
คนที่ได้รับการพัฒนาทางจิตและปัญญาอย่างสูงแล้ว
ไม่มีใครสักคนเดียวที่ต้องการความมั่งคั่งเป็นจุดมุ่งหมายของชีวิต
จึงพูดได้ว่า สังคมที่เห็นความมั่งคั่งเป็นจุดหมายของชีวิตหรือการงานนั้น
คือสังคมที่มีพลเมืองโง่เขลา คนยิ่งใช้เวลาหมกมุ่นหาเงินมากเท่าใด
ก็ยิ่งโง่มากเท่านั้น นอกจากนั้น เมื่อได้เงินมาแล้วเขาก็ไม่ได้ใช้ไปในทางที่ถูกต้อง
ส่วนมากใช้ไปในทางมัวเมา อันเป็นเหตุให้สูญเสียจิตใจ
ซึ่งเป็นการสูญเสียที่สำคัญสำหรับมนุษย์ นอกจากเขามัวเมาด้วยตนเองแล้ว
ยังสร้างสถานยั่วยวนทางกามารมณ์บ้าง ทางอบายมุขบ้าง
ให้คนอื่นลุ่มหลงมัวเมาไปด้วย เหมือนคนขุดร่องน้ำไว้เป็นทางปลา
แล้วนำไซหรือลอบไปดักไว้เพื่อความฉิบหายวายวอดของปลา
ส่วนคนที่มั่งคั่งแล้วใช้เงินให้เป็นประโยชน์แก่ประชาคมก็พอมีอยู่บ้าง
เราขอสรรเสริญบุคคลประเภทนี้ โดยนัยที่กล่าวมานั้น
จะเห็นว่าโดยตัวมันเองแล้วเงินหรือความมั่งคั่งไม่ใช่สิ่งดีในตัวมันเอง
มันจะดีก็ต่อเมื่อเจ้าของใช้ไปในทางที่ดี
และจะชั่วอย่างมากถ้าเจ้าของใช้ไปในทางที่ชั่ว
ขอบพระคุณที่มาจากคุณ นริศรา
ข้อความโดย: rain....
« เมื่อ: มกราคม 18, 2011, 07:12:24 pm » จะเลือกเงินหรือชีวิต
เงินเป็นสื่อกลางสำหรับการแลกเปลี่ยน
ตำราทุกเล่มบอกเราเช่นนั้น
แต่ในปัจจุบัน เงินเป็นมากกว่านั้น
.............................................
เงินเป็นสื่อกลางสำหรับการแลกเปลี่ยน
ตำราทุกเล่มบอกเราเช่นนั้น
แต่ในปัจจุบัน เงินเป็นมากกว่านั้น มันได้ยกระดับจน
กลายเป็นสินค้าที่คนทั้งโลกพากันซื้อขายเพื่อหากำไรจากส่วนต่าง
ทุกวันนี้ตลาดเงินตราระหว่างประเทศมีอิทธิพลอย่างมาก
ต่อเศรษฐกิจโลกและสามารถสร้างความวิบัติให้แก่ประเทศใดประเทศหนึ่งก็ได้
ดังประเทศไทยได้ประสบมาแล้ว
เงินถูกสถาปนาให้เป็นตัวชี้วัดความสำเร็จของสรรพสิ่ง
ตั้งแต่บุคคล ครอบครัว ซุมชน องค์กร ไปจนถึงประเทศ
แม้แต่ความสำเร็จของรัฐบาลก็ดูกันที่อัตราการเจริญเติบโตทางเศรษฐกิจ
ของประเทศยิ่งกว่าอัตราการเกิดอาชญากรรมหรือ
ดัชนีวัดคุณภาพชีวิตของประชากร
ในระดับบุคคล เงินได้กลายเป็นเครื่องวัดคุณค่าชีวิตไปแล้ว
คนรวยจึงถือว่ามีคุณค่ามากกว่าคนจน
ใครที่มีเงินเดือนน้อยก็รู้สึกว่า ตัวเองมีคุณค่าด้อยกว่าเศรษฐี
เมื่อเป็นเช่นนี้ เงินจึงกลายมาเป็นจุดหมายของชีวิตไปในที่สุด
ผลก็คือ ชีวิตของเราถูกเงินครอบงำและผลักดันในแทบทุกด้าน
ไม่เว้นแม้กระทั่งความสัมพันธ์ในครอบครัวหรือทัศนะต่อตนเอง
ทั้งหมดนี้เกิดขึ้นในนามความเจริญก้าวหน้าของชีวิตและการพัฒนาประเทศ
.............................................
เมื่อเราตั้งคำถามกับอิทธิพลของเงินในชีวิตของเรา...
คำถามพื้นฐานก็คือ... เงินทำให้เรามีความสุขจริงหรือ...
การตั้งหน้าตั้งตาหาเงิน ช่วยให้เราสมหวังกับชีวิตเพียงใด
และสิ่งที่เราสูญเสียไปกับการทำมาหาเงินนั้น
คุ้มค่ากับสิ่งที่เราได้มาหรือไม่
เมื่อเราบวกลบคูณหารด้วยตัวเองแล้ว
เมื่อเราพบว่า สิ่งที่เราได้มานั้นน้อยกว่าที่คิด
และสิ่งที่เราเสียไปนั้นมากเกินกว่าที่นึกเสียอีก
ที่สำคัญก็คือ สิ่งที่เราเสียไปนั้น เราเอาคืนมาไม่ได้
แม้จะมีเงินมากมายเพียงใด
เพราะสิ่งที่เสียไปนั้น คือเวลาที่เรามีอยู่อย่างจำกัดในโลกนี้
หากเงินทำให้เรามีความสุข ผู้คนทุกวันนี้ย่อมมีความสุขกันถ้วนหน้า
เพราะมีเงินมากกว่าแต่ก่อน แต่ก็หาเป็นเช่นนั้นไม่
.............................................
การสำรวจของศูนย์วิจัยทัศนคติแห่งชาติของมหาวิทยาลัยชิคาโกระบุว่า
นับแต่ พ.ศ. 2500 จนถึง พ.ศ.2541
ชาวอเมริกันที่ยอมรับว่าตนมี "ความสุขมาก"
ได้ลดลงจากร้อยละ 35 เหลือร้อยละ 30
ทั้งๆที่รายได้เฉลี่ยของประชาชนได้เพิ่มขึ้นกว่าเท่าตัว
รายงานดังกล่าวบอกเราว่า
แม้ผู้คนรวยขึ้นเป็น 2 เท่า แต่กลับเป็นสุขน้อยลง
...................................................
ผู้คนมีความสุขน้อยลง ส่วนหนึ่งก็เพราะมีเวลาว่างน้อยลงที่จะแสวงหาความสุข
นับวันเราจะหมดเวลาไปกับการหาเงินมากขึ้นเรือยๆ จนไม่มีเวลา
แม้แต่จะใช้เงินที่ได้มาด้วยซ้ำ มิพักต้องพูดถึงการมีความสุขโดยไม่ต้องใช้เงิน
เช่น การนอน หรือ การสังสรรค์กับคนในครอบครัว
ซึ่งผู้คนสมัยนี้ให้เวลาน้อยลง ...
เพราะยิ่งมีเงินมากเท่าไร ก็ยิ่งรู้สึกว่า เวลามีค่ามากเท่านั้น
ดั้งนั้นจึงต้องใช้เวลาให้ "คุ้มค่า" มากที่สุด
ซึ่งก็มักจะหมายถึงการมีผลตอบแทนเป็นตัวเงินเยอะๆ
ในขณะที่การพักผ่อนอยู่กับบ้าน หรือกับคนในครอบครัว
ถือเป็นการใช้เวลาที่ไม่คุ้มค่า หรือ "ไม่สมเหตุสมผล"
ด้วยเหตุนี้ เราจึงตั้งหน้าตั้งตา "หาเงิน" กันไม่เลิกราเสียที...
------------------------------------------------------
โดย พระไพศาล วิสาโล. บทนำจากหนังสือ "เงินหรือชีวิต".
โดมิงเกซ, โจ. "จะเลือกเงินหรือชีวิต : เปลี่ยนทัศนคติต่อเงินสู่อิสรภาพของชีวิต".
กรุงเทพฯ : มูลนิธิโกมลคีมทอง, 2546.
ขอขอบคุณโพสจาก http://www.carefor.org/content/view/2/153/
เงินเป็นสื่อกลางสำหรับการแลกเปลี่ยน
ตำราทุกเล่มบอกเราเช่นนั้น
แต่ในปัจจุบัน เงินเป็นมากกว่านั้น
.............................................
เงินเป็นสื่อกลางสำหรับการแลกเปลี่ยน
ตำราทุกเล่มบอกเราเช่นนั้น
แต่ในปัจจุบัน เงินเป็นมากกว่านั้น มันได้ยกระดับจน
กลายเป็นสินค้าที่คนทั้งโลกพากันซื้อขายเพื่อหากำไรจากส่วนต่าง
ทุกวันนี้ตลาดเงินตราระหว่างประเทศมีอิทธิพลอย่างมาก
ต่อเศรษฐกิจโลกและสามารถสร้างความวิบัติให้แก่ประเทศใดประเทศหนึ่งก็ได้
ดังประเทศไทยได้ประสบมาแล้ว
เงินถูกสถาปนาให้เป็นตัวชี้วัดความสำเร็จของสรรพสิ่ง
ตั้งแต่บุคคล ครอบครัว ซุมชน องค์กร ไปจนถึงประเทศ
แม้แต่ความสำเร็จของรัฐบาลก็ดูกันที่อัตราการเจริญเติบโตทางเศรษฐกิจ
ของประเทศยิ่งกว่าอัตราการเกิดอาชญากรรมหรือ
ดัชนีวัดคุณภาพชีวิตของประชากร
ในระดับบุคคล เงินได้กลายเป็นเครื่องวัดคุณค่าชีวิตไปแล้ว
คนรวยจึงถือว่ามีคุณค่ามากกว่าคนจน
ใครที่มีเงินเดือนน้อยก็รู้สึกว่า ตัวเองมีคุณค่าด้อยกว่าเศรษฐี
เมื่อเป็นเช่นนี้ เงินจึงกลายมาเป็นจุดหมายของชีวิตไปในที่สุด
ผลก็คือ ชีวิตของเราถูกเงินครอบงำและผลักดันในแทบทุกด้าน
ไม่เว้นแม้กระทั่งความสัมพันธ์ในครอบครัวหรือทัศนะต่อตนเอง
ทั้งหมดนี้เกิดขึ้นในนามความเจริญก้าวหน้าของชีวิตและการพัฒนาประเทศ
.............................................
เมื่อเราตั้งคำถามกับอิทธิพลของเงินในชีวิตของเรา...
คำถามพื้นฐานก็คือ... เงินทำให้เรามีความสุขจริงหรือ...
การตั้งหน้าตั้งตาหาเงิน ช่วยให้เราสมหวังกับชีวิตเพียงใด
และสิ่งที่เราสูญเสียไปกับการทำมาหาเงินนั้น
คุ้มค่ากับสิ่งที่เราได้มาหรือไม่
เมื่อเราบวกลบคูณหารด้วยตัวเองแล้ว
เมื่อเราพบว่า สิ่งที่เราได้มานั้นน้อยกว่าที่คิด
และสิ่งที่เราเสียไปนั้นมากเกินกว่าที่นึกเสียอีก
ที่สำคัญก็คือ สิ่งที่เราเสียไปนั้น เราเอาคืนมาไม่ได้
แม้จะมีเงินมากมายเพียงใด
เพราะสิ่งที่เสียไปนั้น คือเวลาที่เรามีอยู่อย่างจำกัดในโลกนี้
หากเงินทำให้เรามีความสุข ผู้คนทุกวันนี้ย่อมมีความสุขกันถ้วนหน้า
เพราะมีเงินมากกว่าแต่ก่อน แต่ก็หาเป็นเช่นนั้นไม่
.............................................
การสำรวจของศูนย์วิจัยทัศนคติแห่งชาติของมหาวิทยาลัยชิคาโกระบุว่า
นับแต่ พ.ศ. 2500 จนถึง พ.ศ.2541
ชาวอเมริกันที่ยอมรับว่าตนมี "ความสุขมาก"
ได้ลดลงจากร้อยละ 35 เหลือร้อยละ 30
ทั้งๆที่รายได้เฉลี่ยของประชาชนได้เพิ่มขึ้นกว่าเท่าตัว
รายงานดังกล่าวบอกเราว่า
แม้ผู้คนรวยขึ้นเป็น 2 เท่า แต่กลับเป็นสุขน้อยลง
...................................................
ผู้คนมีความสุขน้อยลง ส่วนหนึ่งก็เพราะมีเวลาว่างน้อยลงที่จะแสวงหาความสุข
นับวันเราจะหมดเวลาไปกับการหาเงินมากขึ้นเรือยๆ จนไม่มีเวลา
แม้แต่จะใช้เงินที่ได้มาด้วยซ้ำ มิพักต้องพูดถึงการมีความสุขโดยไม่ต้องใช้เงิน
เช่น การนอน หรือ การสังสรรค์กับคนในครอบครัว
ซึ่งผู้คนสมัยนี้ให้เวลาน้อยลง ...
เพราะยิ่งมีเงินมากเท่าไร ก็ยิ่งรู้สึกว่า เวลามีค่ามากเท่านั้น
ดั้งนั้นจึงต้องใช้เวลาให้ "คุ้มค่า" มากที่สุด
ซึ่งก็มักจะหมายถึงการมีผลตอบแทนเป็นตัวเงินเยอะๆ
ในขณะที่การพักผ่อนอยู่กับบ้าน หรือกับคนในครอบครัว
ถือเป็นการใช้เวลาที่ไม่คุ้มค่า หรือ "ไม่สมเหตุสมผล"
ด้วยเหตุนี้ เราจึงตั้งหน้าตั้งตา "หาเงิน" กันไม่เลิกราเสียที...
------------------------------------------------------
โดย พระไพศาล วิสาโล. บทนำจากหนังสือ "เงินหรือชีวิต".
โดมิงเกซ, โจ. "จะเลือกเงินหรือชีวิต : เปลี่ยนทัศนคติต่อเงินสู่อิสรภาพของชีวิต".
กรุงเทพฯ : มูลนิธิโกมลคีมทอง, 2546.
ขอขอบคุณโพสจาก http://www.carefor.org/content/view/2/153/