ตอบ

Warning: this topic has not been posted in for at least 500 days.
Unless you're sure you want to reply, please consider starting a new topic.
ชื่อ:
อีเมล์:
หัวข้อ:
ไอค่อนข้อความ:

Verification:
คนที่มีจิตใจอ่อนโยนส่วนใหญ่มัก คิดถึงสิ่งใดก่อนเสมอ  ( เลือกตอบแค่ ตัวเอง กับ คนอื่น ครับผม ):
คุณเชื่อในศรัทธาของความดีไหมครับ ( เลือกตอบแค่ เชื่อ กับ ไม่เชื่อ ครับผม):
คุณเชื่อว่าทุกศาสนาสอนให้ทุกคนเป็นคนดีใช่หรือไม่ ( เลือกตอบแค่ ใช่ กับ ไม่ใช่ ครับผม):
^^ ขอความกรุณาพิมพ์คำว่า ความดีนำทาง:
^^ ขอความกรุณาพิมพ์คำว่า ใต้ร่มธรรม:
เปล่งวาจาว่าสาธุ เป็นการอนุโมทนาต่อพระสงฆ์ที่วัด หรือมีใครทำบุญแล้วมาบอกให้ทราบ ทราบแล้วยกมือขึ้น (สาธุ) กรุณาพิมพ์คำนี้ครับ  สาธุ:
เว็บใต้ร่มธรรมเป็นเว็บเล็กๆในโลกออนไลน์ใช่หรือไม่ ( เลือกตอบแค่ ใช่ กับ ไม่ใช่ ครับผม):
โดยปกติชน นิ้วมือของคนเรา มีกี่นิ้ว (ตอบเป็นภาษาไทยครับ):
วัฒนธรรมไทยเมื่อเห็นผู้ใหญ่ท่านจะทำความเคารพ ด้วยการไหว้ท่านก่อนเสมอใช่หรือไม่:
เมื่อให้ท่านเลือก ระหว่าง (หนังสือเก่าๆเล่มหนึ่งที่เรารัก) กับ (มิตรแท้ที่รักเรา) คุณจะะเลือก:
บุคคลที่ไปหลายๆเว็บไซต์ โดยที่สวมบทบาทเป็นหลายๆคน โดยที่ไม่รู้ว่า แท้จริงใจเราต้องการอะไร เพื่อน หรือ ชัยชนะ:
กล่าวคำดังนี้  "ขอโทษนะ":
กล่าวคำดังนี้  "ให้อภัยนะ":
กล่าวคำดังนี้  "ขออโหสิกรรม":
หากมีคน บอกว่า เราไม่ดีเราเลว แต่ใจเรารู้ว่าไม่เป็นเช่นนั้น เราจะใช้วิธีใดจัดการกับเรื่องนี้  (โต้เถียงให้แรงกว่าที่เค้าว่ามา) หรือ (เวลาจะเป็นเครื่องพิสูจน์ความดีของเราเองไม่ต้องทำอะไร):
เคยนวดฝ่าเท้าให้ คุณพ่อคุณแม่บ้างไหม ถ้ามีโอกาส เราควรทำหรือไม่ (ควรกระทำอย่างยิ่ง หรือ ไม่ควรทำ):
เกิดขึ้น ตั้งอยู่ และดับไป ใต้ร่มธรรมเองก็จะเป็นไปตามวัฐจักรนี้ ฉันท์ใดก็ฉันท์นั้น (เป็นจริง) หรือ (ไม่จริง):
ขนทรายเข้าวัดคือ พิมพ์สำนวนต่อไปนี้ครับ (ทำบุญทำกุศลโดยวิธีนำหรือหาประโยชน์เพื่อส่วนรวมมิได้ทำเพื่อตนเอง):
ผู้ที่ยิ่งใหญ่ที่สุด คือ ผู้ที่ทำตนให้เล็กที่สุด ผู้ที่เล็กที่สุดก็จะกลายเป็นผู้ที่ใหญ่ที่สุด ผู้ที่มีเกียรติคือผู้ที่ให้เกียรติผู้อื่น ฉะนั้นสมาชิกใต้ร่มธรรมควรให้เกียรติกันและกัน พิมพ์คำว่า (ฉันจะให้เกียรติสมาชิกทุกๆท่านในใต้ร่มธรรมเสมอด้วยวาจาสุภาพอ่อนน้อม):
ไม่มีอะไรสายสำหรับการเริ่มต้น พิมพ์เป็นประโยคภาษาอังกฤษครับ เป็นตัวพิมพ์เล็กทั้งหมดนะครับ เว้นวรรคคำด้วยครับ (It is never too late to mend):

shortcuts: กด alt+s เพื่อตั้งกระทู้ หรือ alt+p แสดงตัวอย่าง


สรุปหัวข้อ

ข้อความโดย: แก้วจ๋าหน้าร้อน
« เมื่อ: มกราคม 29, 2011, 07:35:12 pm »

 :13: อนุโมทนาสาธุครับพี่แทน
ข้อความโดย: แปดคิว
« เมื่อ: มกราคม 29, 2011, 06:44:20 pm »


ชีวิตคนเรามันไหลอยู่ตลอดเวลา
เป็นก้อนเนื้อที่มันไหลมาและจะไหลไปต่อไปไม่สิ้นสุด
อวัยวะร่างกายของเรา
มันจะแก่มันจะไหลไปสู่ความแก่
...เราห้ามไม่ได้...
ฝนจะตก น้ำจะท่วม ลมจะพัด แดดจะร้อน อากาศจะหนาว
...เราห้ามไม่ได้...


พ่อแม่พี่น้องของเรา ท่านจะแก่ จะเจ็บ จะตาย
...เราห้ามไม่ได้...
เพราะขาดประสบการณ์ทางจิต
...เราจึงรัก เราจึงหลง เราจึงร้องไห้...
เพราะมีประสบการณ์ทางจิต
...เราจึงไม่รัก ไม่หลง ไม่ร้องไห้...
พระอริยะอรหันต์ พระพุทธเจ้า
ก็ป้องกันไม่ให้ใครแก่เจ็บตายได้
แต่ท่านเหล่านั้น มีประสบการณ์ทางจิต
...ทำใจได้ไม่เป็นทุกข์ ไม่ร้องไห้ ไม่เสียใจ...
ปุถุชนเช่นเรา ขาดประสบการณ์ทางจิต ทำใจไม่ได้
...จึงเป็นทุกข์ จึงร้องไห้ จึงเสียใจ...
อริย-ปุถุชน ต่างกันตรงที่ทำใจได้ และทำใจไม่ได้
ความเกิดขึ้นของสรรพสิ่ง รวมทั้งนามธรรมในภายในด้วย
... ชื่อว่าเป็นธรรมชาติ...
ความเสื่อมดับไปรวมทั้งความเสื่อมดับไปของนามธรรม
ในภายในด้วย... ชื่อว่าเป็นกฎเกณฑ์ของโลกธรรมชาติ


ความเข้าไปรู้ความเกิดดับของสรรพสิ่ง และนามธรรม
ในภายใน ชื่อว่ามีประสบการณ์-ปฏิบัติธรรมได้ผล
...คือไม่ทุกข์ ไม่ร้องไห้ ไม่เสียใจ...
(ความไม่ทุกข์-ไม่ร้องไห้-ไม่เสียใจ ชื่อว่าเก่ง-อริยะ)
พระอริยะทั้งหลาย และพระพุทธเจ้า
ร่างกายเป็นเสมอปุถุชนทั่วไป...คือไม่เที่ยง
พระพุทธเจ้า-พระอริยะ จิตเป็นพุทธะ
ปุถุชน ร่างกายเป็นพระไตรลักษณ์
จิตใจ ไม่ยอมรับความจริง
...จึงเป็นทุกข์ จึงร้องไห้ จึงเสียใจ....

ที่มา : http://www.jarun.org/http://www.dhammathai.org/store/talk/view.php?No=103