ข้อความโดย: ฐิตา
« เมื่อ: มีนาคม 01, 2011, 11:07:31 am »
ส่วนที่ต้องศึกษาปฏิบัติ กำมือเดียวก็..
พุทธทาสภิกขุ
ลำพังตัว พุทธศาสนา แท้ๆมันก็มากอยู่แล้ว มากเท่ากับใบไม้ทั้งป่า ส่วนที่ต้องศึกษาปฏิบัติมีเพียงกำมือเดียว นี้ก็เรียกว่ามากอยู่แล้ว ที่นี้ไปเอาเรื่องที่เกี่ยวข้องกับ พุทธศาสนา เข้ามาอีก เช่น เรื่องประวัติศาสตร์ของ พุทธศาสนา เรื่องจิตวิทยาที่ขยายออกไป เช่น ในแง่ของอภิธรรม บางส่วนก็กลายเป็นเรื่อง จิตวิทยา บางส่วนก็เป็นรูปของปรัชญาขยายออกไปๆ เพื่อวัตถุประสงค์ในทางฝ่ายนั้น ก็ยังมีอีกมากมายหลายแขนง เรื่องที่เกี่ยวข้องกับ พุทธศาสนา มันจึงมากมาย และถูกกวาดเอามารวมเข้าไว้ในคำว่า พุทธศาสนา มันเลยทำให้มาก
ถ้า คนไม่รู้ ก็ไม่รู้จักจับเอาใจความสำคัญ มันก็เลยเหมือน กับว่าเห็นเป็นของมาก แล้วก็ไม่รู้จะเลือกเอาอันไหนดี เหมือนกับเราเข้าไปในร้านขายของสารพัดอย่าง จนงงไปหมดทำนองนี้ ก็เลยปล่อยไปตามความรู้สึกสามัญสำนึก นั่นบ้าง นี้บ้าง ตามเรื่องราว แล้วส่วนมากก็ไปถูกเอาเรื่องที่ตรงกับกิเลส มากกว่าที่จะเป็นเรื่องของ สติ ปัญญา เลยกลายเป็นเรื่องทำพิธีรีตองต่างๆ ทำบุญสักแต่ว่าให้แล้วๆไป หรือเพื่อประกันความกลัวอะไรบางอย่าง มันเลยไม่ถูก พุทธศาสนา ตัวจริง
เพราะ ฉะนั้น ขอให้เรารู้จักแยกสิ่งที่เป็นตัวพุทธศาสนาให้ออกไปเสียจากสิ่งซึ่งเป็นเพียง เรื่องที่เกี่ยวข้องกันกับ พุทธศาสนา แต่เข้ารวมในชื่อของ พุทธศาสนา ด้วยเหมือนกัน ดังนั้นต้องรู้จักแยกให้ออกว่าอะไรเป็นหลักมูลฐาน หรือเป็นใจความสำคัญ
ที่มา : แก่นพุทธศาสนา ผู้แต่ง พุทธทาสภิกขุ สำนักพิมพ์ ธรรมสภา
http://www.easyinsurance4u.com/buddha4u/
Pics by : Google
สุขใจดอทคอม * อกาลิโกโฮม
อนุโมทนาสาธุที่มาทั้งหมดมากมายค่ะ