ข้อความโดย: สายลมที่หวังดี
« เมื่อ: มีนาคม 25, 2011, 11:48:22 pm »
อนุโมทนา ขอบคุณนะค่ะพี่แทน 
ขอให้ศรัทธาในความดี ตราบใดที่หัวใจยังมีธรรมะ ธรรมะในใจเราจะส่งเสริมความดีให้คงไว้ซึ่งศรัทธา..
ข่าว:
เว็บใต้ร่มธรรม ตั้งขึ้นเพื่อการรวมตัวของสมาชิกและทีมงานเว็บอกาลิโก ให้มาปรึกษาพบปะพูดคุยกันก่อนเดินทางสู่เส้นทางเดิมของอกาลิโกครับ พร้อมที่จะสานต่อความดีบนโลกออนไลน์ใบเล็กๆนี้ ทุกเรื่องราวมีความเป็นไป หากพี่ๆทุกท่านได้รับข่าวสารฉบับนี้ ถ้ามีเวลา..ก็ขอให้แวะมา พักคุยธรรมะปรึกษาหารือกันเช่นกัลยาณมิตรเหมือนที่เคยมา.."ด้วยความคิดถึงอย่างยิ่ง..ถึงที่สุด ธรรมะอวยพรครับ"
อนุโมทนา ขอบคุณนะค่ะพี่แทน ข้อความโดย: ฐิตา
« เมื่อ: มีนาคม 25, 2011, 10:06:14 pm »
อนุโมทนาสาธุธรรมค่ะ คุณครูแทน
ข้อความโดย: แปดคิว
« เมื่อ: มีนาคม 24, 2011, 08:41:52 pm »ธรรมะมีอยู่ทุกหนทุกแห่ง
ผู้ที่เข้าใจธรรมะ ก็เป็นผู้เข้าใจตนเอง
เมื่อใดที่เราเห็นธรรมะ เมื่อใดที่เราเห็นถูก
เมื่อนั้น เราก็จะมีความปลอดโปร่ง
จะมีแต่ความเป็นอิสระตลอดเวลา
ดังพระพุทธองค์ตรัสว่า
“ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย ท่านอย่ายึดมั่นในธรรม”
ธรรมะคืออะไร?
คือทุกสิ่ง ไม่มีอะไรที่ไม่ใช่ธรรมะ
ความรัก ความเกลียด ก็เป็นธรรมะ
ความสุข ความทุกข์ ก็เป็นธรรมะ
ความชอบ ความไม่ชอบ ก็เป็นธรรมะ
ไม่ว่าจะเป็นสิ่งเล็กน้อยสักเพียงไหน
สิ่งเหล่านั้น ก็ล้วนแล้วแต่เป็นธรรมะทั้งนั้น
ผู้ที่เข้าใจธรรมะ ก็เป็นผู้เข้าใจตนเอง
เมื่อใดที่เราเห็นธรรมะ เมื่อใดที่เราเห็นถูก
เมื่อนั้น เราก็จะมีความปลอดโปร่ง
จะมีแต่ความเป็นอิสระตลอดเวลา
ดังพระพุทธองค์ตรัสว่า
“ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย ท่านอย่ายึดมั่นในธรรม”
ธรรมะคืออะไร?
คือทุกสิ่ง ไม่มีอะไรที่ไม่ใช่ธรรมะ
ความรัก ความเกลียด ก็เป็นธรรมะ
ความสุข ความทุกข์ ก็เป็นธรรมะ
ความชอบ ความไม่ชอบ ก็เป็นธรรมะ
ไม่ว่าจะเป็นสิ่งเล็กน้อยสักเพียงไหน
สิ่งเหล่านั้น ก็ล้วนแล้วแต่เป็นธรรมะทั้งนั้น
ข้อความโดย: แปดคิว
« เมื่อ: มีนาคม 24, 2011, 08:40:51 pm »การฝึกใจ
ใจของเรานี่มันอยู่ในกรง
ยิ่งกว่านั้น
มันยังมีเสือกำลังอาละวาดอยู่ในกรงด้วย
ถ้าไม่ได้อะไรตามที่ต้องการแล้ว มันก็อาละวาด
เพราะฉะนั้น เราต้องอบรมใจ
ด้วยการปฏิบัติภาวนา ด้วยการเจริญสมาธิ
นี่แหละ เราเรียกว่า “การฝึกใจ”
ใจที่ยังไม่ได้ฝึก
มันก็คอยวิ่งไปตามนิสัยความเคยชิน
ใจที่ยังไมได้อบรม มันก็เต้นไปตามเรื่อง
เต้นไปตามความคะนอง เพราะยังไม่เคยถูกฝึก
ดังนั้น จงหมั่นฝึกใจของตัวเองไว้ให้ดี
ใจของเรานี่มันอยู่ในกรง
ยิ่งกว่านั้น
มันยังมีเสือกำลังอาละวาดอยู่ในกรงด้วย
ถ้าไม่ได้อะไรตามที่ต้องการแล้ว มันก็อาละวาด
เพราะฉะนั้น เราต้องอบรมใจ
ด้วยการปฏิบัติภาวนา ด้วยการเจริญสมาธิ
นี่แหละ เราเรียกว่า “การฝึกใจ”
ใจที่ยังไม่ได้ฝึก
มันก็คอยวิ่งไปตามนิสัยความเคยชิน
ใจที่ยังไมได้อบรม มันก็เต้นไปตามเรื่อง
เต้นไปตามความคะนอง เพราะยังไม่เคยถูกฝึก
ดังนั้น จงหมั่นฝึกใจของตัวเองไว้ให้ดี
ข้อความโดย: แปดคิว
« เมื่อ: มีนาคม 23, 2011, 08:02:13 pm »กรรมฐาน ปราบกิเลส
อารมณ์กรรมฐานนี้
สามารถที่จักทำจิตให้บริสุทธิ์ได้
ฉะนั้นท่านจึงให้หาอารมณ์กรรมฐาน ว่า
อารมณ์อันใดถูกใจ ถูกจริตของเรา
ท่านให้พิจาณา เช่น
เกศา โลมา นขา ทันตา ตโจ
ท่านให้พิจารณากลับไปกลับมา
ถ้าอันโดถูกจริตของเราแล้ว
อันนั้นก็เป็นอารมณ์กรรมฐานของเรา
สำหรับที่จะให้เราได้ใช้เป็นอาวุธ
ในการปราบกิเลสทั้งหลายให้เบาบางลงไป
อารมณ์กรรมฐานนี้
สามารถที่จักทำจิตให้บริสุทธิ์ได้
ฉะนั้นท่านจึงให้หาอารมณ์กรรมฐาน ว่า
อารมณ์อันใดถูกใจ ถูกจริตของเรา
ท่านให้พิจาณา เช่น
เกศา โลมา นขา ทันตา ตโจ
ท่านให้พิจารณากลับไปกลับมา
ถ้าอันโดถูกจริตของเราแล้ว
อันนั้นก็เป็นอารมณ์กรรมฐานของเรา
สำหรับที่จะให้เราได้ใช้เป็นอาวุธ
ในการปราบกิเลสทั้งหลายให้เบาบางลงไป
ข้อความโดย: แปดคิว
« เมื่อ: มีนาคม 19, 2011, 09:03:29 pm »ตที่กำหนดรู้ จักเป็นอิสระ
จิตที่มี อนิจจัง ทุกขัง อนัตตา เป็นอาหาร
เป็น “จิตที่กำหนดรู้”
เมื่อรู้ว่าอันนั้นเป็นอนิจจัง มันไม่เที่ยง
ทุกขัง เป็นทุกข์
อนัตตา ไม่ใช่เราหรือของเราแล้ว
ขอให้มีสติอยู่ เห็นการเกิดดับของใจ
แต่อย่าให้มันมาทำใจให้วุ่นวาย
ให้เราปล่อยวางมันลงไป
ความรัก เกิดขึ้น ก็ปล่อยมันไป
ความโลภ เกิดขึ้น ก็ปล่อยมันไป
ความโกรธ เกิดขึ้น ก็ปล่อยมันไป
กระทั่งความหลงเกิดขึ้น ก็ปล่อยมันลงไป
มันมาจากที่ไหน ก็ให้มันกลับไปที่นั่น
อย่าเก็บมันไว้ เมื่อนั้นจิตของเราก็จะหลุดพ้น
จิตที่มี อนิจจัง ทุกขัง อนัตตา เป็นอาหาร
เป็น “จิตที่กำหนดรู้”
เมื่อรู้ว่าอันนั้นเป็นอนิจจัง มันไม่เที่ยง
ทุกขัง เป็นทุกข์
อนัตตา ไม่ใช่เราหรือของเราแล้ว
ขอให้มีสติอยู่ เห็นการเกิดดับของใจ
แต่อย่าให้มันมาทำใจให้วุ่นวาย
ให้เราปล่อยวางมันลงไป
ความรัก เกิดขึ้น ก็ปล่อยมันไป
ความโลภ เกิดขึ้น ก็ปล่อยมันไป
ความโกรธ เกิดขึ้น ก็ปล่อยมันไป
กระทั่งความหลงเกิดขึ้น ก็ปล่อยมันลงไป
มันมาจากที่ไหน ก็ให้มันกลับไปที่นั่น
อย่าเก็บมันไว้ เมื่อนั้นจิตของเราก็จะหลุดพ้น
ข้อความโดย: แปดคิว
« เมื่อ: มีนาคม 19, 2011, 08:21:24 pm »รู้แจ้งโลก
คนทั้งหลาย เกิดแล้วไม่อยากให้แก่
ไม่อยากให้เฒ่า ไม่อยากให้เจ็บ
ตลอดจนกระทั่งไม่อยากให้ตายทีเดียว
ท่านจึงสอนให้พิจารณาโลก
ให้มีปัญญารู้เท่าทันตามความเป็นจริงของโลก
โลกเป็นอย่างใด ก็ให้รู้เท่าตามเป็นจริง
ถ้าเรารู้จักปัญหาของโลกแล้ว
ก็เหมือนกับเรารู้จักธรรมะ
ก็เหมือนกับเราได้บรรลุธรรมะ
เมื่อรุ้จักธรรมะแล้ว มันก็ “รู้แจ้งโลก”
เมื่อเรารู้แจ้งโลกแล้ว
เราก็ไม่ติดในโลก เป็นโลกวิทู รุ้แจ้งโลก
คนทั้งหลาย เกิดแล้วไม่อยากให้แก่
ไม่อยากให้เฒ่า ไม่อยากให้เจ็บ
ตลอดจนกระทั่งไม่อยากให้ตายทีเดียว
ท่านจึงสอนให้พิจารณาโลก
ให้มีปัญญารู้เท่าทันตามความเป็นจริงของโลก
โลกเป็นอย่างใด ก็ให้รู้เท่าตามเป็นจริง
ถ้าเรารู้จักปัญหาของโลกแล้ว
ก็เหมือนกับเรารู้จักธรรมะ
ก็เหมือนกับเราได้บรรลุธรรมะ
เมื่อรุ้จักธรรมะแล้ว มันก็ “รู้แจ้งโลก”
เมื่อเรารู้แจ้งโลกแล้ว
เราก็ไม่ติดในโลก เป็นโลกวิทู รุ้แจ้งโลก
ข้อความโดย: แปดคิว
« เมื่อ: มีนาคม 16, 2011, 07:18:53 pm »ที่พึ่งทางใจ
ใจของเราเป็นสิ่งสำคัญ
แต่โดยมาก
คนเราไม่ค่อยมองดูในสิ่งที่สำคัญนั้น
ไปมองดูในสิ่งอื่นที่มันไม่สำคัญ
บางคนแต่งบ้านแต่งช่องอะไรสารพัดอย่าง
แต่ กลับไม่ค่อยคิดที่จะแต่งใจกัน
พระพุทธองค์ท่านจึงตรัสว่า “ให้หาที่พึ่งทางใจ”
ที่พึ่งที่แน่นอนก็คือใจของเรานี่เอง
พึ่งสิ่งอื่นก็พึ่งได้ แต่ก็ไม่แน่นอน
เราจะพึ่งสิ่งอื่นได้ก็เพราะเราพึ่งตัวเราเอง
เราต้องมีที่พึ่งก่อน จะพึงอาจารย์ จะพึ่งมิตรสหาย
การที่จะพึ่งได้ดีนั้น
เราต้องทำตัวของเราเป็นที่พึ่งให้ได้เสียก่อน
From:
narissara saitham
ใจของเราเป็นสิ่งสำคัญ
แต่โดยมาก
คนเราไม่ค่อยมองดูในสิ่งที่สำคัญนั้น
ไปมองดูในสิ่งอื่นที่มันไม่สำคัญ
บางคนแต่งบ้านแต่งช่องอะไรสารพัดอย่าง
แต่ กลับไม่ค่อยคิดที่จะแต่งใจกัน
พระพุทธองค์ท่านจึงตรัสว่า “ให้หาที่พึ่งทางใจ”
ที่พึ่งที่แน่นอนก็คือใจของเรานี่เอง
พึ่งสิ่งอื่นก็พึ่งได้ แต่ก็ไม่แน่นอน
เราจะพึ่งสิ่งอื่นได้ก็เพราะเราพึ่งตัวเราเอง
เราต้องมีที่พึ่งก่อน จะพึงอาจารย์ จะพึ่งมิตรสหาย
การที่จะพึ่งได้ดีนั้น
เราต้องทำตัวของเราเป็นที่พึ่งให้ได้เสียก่อน
From:
narissara saitham