ตอบ

Warning: this topic has not been posted in for at least 500 days.
Unless you're sure you want to reply, please consider starting a new topic.
ชื่อ:
อีเมล์:
หัวข้อ:
ไอค่อนข้อความ:

Verification:
ระหว่างความดีกับความไม่ดี เราจะเลือกทำสิ่งใดจึงจะสามารถบรรลุธรรมได้จริง ( เลือกตอบแค่ ความดี กับ ความไม่ดี ครับผม):
คิดว่าความดีทำยากไหม( เลือกตอบแค่ ยาก กับ ไม่ยาก ครับผม):
คุณเชื่อว่าทุกศาสนาสอนให้ทุกคนเป็นคนดีใช่หรือไม่ ( เลือกตอบแค่ ใช่ กับ ไม่ใช่ ครับผม):
^^ ขอความกรุณาพิมพ์คำว่า ความดีนำทาง:
^^ ขอความกรุณาพิมพ์คำว่า ใต้ร่มธรรม:
การแสดงความชื่นชมยินดีในบุญหรือความดีที่ผู้อื่นทำ นิยมใช้คำว่า (อนุโมทนา) กรุณาพิมพ์คำนี้ครับ อนุโมทนา:
เปล่งวาจาว่าสาธุ เป็นการอนุโมทนาต่อพระสงฆ์ที่วัด หรือมีใครทำบุญแล้วมาบอกให้ทราบ ทราบแล้วยกมือขึ้น (สาธุ) กรุณาพิมพ์คำนี้ครับ  สาธุ:
เว็บใต้ร่มธรรมเป็นเว็บเล็กๆในโลกออนไลน์ใช่หรือไม่ ( เลือกตอบแค่ ใช่ กับ ไม่ใช่ ครับผม):
โดยปกติชน นิ้วมือของคนเรา มีกี่นิ้ว (ตอบเป็นภาษาไทยครับ):
ใต้ร่มธรรม เป็น แค่เว็บไซต์และจินตนาการทางจิต การทำดี สำคัญที่ใจเรา เริ่มความดีที่ใจเราก่อนเสมอ พิมพ์คำว่า "เริ่มความดีที่ใจเราก่อนเสมอ":
บุคคลที่ไปหลายๆเว็บไซต์ โดยที่สวมบทบาทเป็นหลายๆคน โดยที่ไม่รู้ว่า แท้จริงใจเราต้องการอะไร เพื่อน หรือ ชัยชนะ:
ระหว่าง (ผู้ที่เรียนรู้ธรรมะเพื่อเอาชนะผู้อื่น) กับ (ผู้ที่เรียนรู้ธรรมะเพื่อเอาชนะตัวเอง)  ท่านจะเลือกเป็น:
กล่าวคำดังนี้  "ให้อภัยนะ":
กล่าวคำดังนี้  "ขออโหสิกรรม":
ในโลกออนไลน์หรือโลกแห่งจิต ไม่มีใครทำอะไรเราได้ นอกเสียไปจาก (คนพาล) หรือ (ใจของเราเอง):
เกิดขึ้น ตั้งอยู่ และดับไป ใต้ร่มธรรมเองก็จะเป็นไปตามวัฐจักรนี้ ฉันท์ใดก็ฉันท์นั้น (เป็นจริง) หรือ (ไม่จริง):
พิมพ์คำว่า (แสงธรรมนำทางธรรมะนำใจ) ครับ:
รู้สึกระอายใจไหมที่เราทำร้ายคนอื่นด้วยวาจาหรือสำนวนที่ไม่สุภาพ โดยที่คนคนนั้นเค้าเคยเป็นผู้มีพระคุณต่อเรามา (ไม่ละอายใจ)หรือ(ละอายใจ):
ขนทรายเข้าวัดคือ พิมพ์สำนวนต่อไปนี้ครับ (ทำบุญทำกุศลโดยวิธีนำหรือหาประโยชน์เพื่อส่วนรวมมิได้ทำเพื่อตนเอง):
ผู้ที่ไม่เคยรับรู้รสของความขมขื่น จะไม่รู้ว่าความหวานชื่นคืออะไร พิมพ์เป็นประโยคภาษาอังกฤษครับ เป็นตัวพิมพ์เล็กทั้งหมดนะครับ เว้นวรรคคำด้วยครับ (He who has never tasted bitterness does not know what is sweet):

shortcuts: กด alt+s เพื่อตั้งกระทู้ หรือ alt+p แสดงตัวอย่าง


สรุปหัวข้อ

ข้อความโดย: ดอกโศก
« เมื่อ: เมษายน 17, 2011, 10:56:28 pm »

ได้บังเอิญเปิดทีวีดูรายการครอบครัวเดียวกันค่ะ สัมภาษณ์คุรโจน จันได

พูดเหมือนกับที่คุณครูแทนบอกเลยค่ะ "ชีวิตคู่ที่มีอิสรภาพ..."

สรุปคือ รักแบบอิสระให้แก่กัน..ถึงขนาดว่าถ้าเจอใครใหม่ที่ดีกว่าและอาจทำให้ต่างฝ่ายมีชีวิตที่ดีขึ้นก้ควรยินยอมและสนับสนุนให้ไป
เพราะมนุษย์มีสิทธิ์ในชีวิตของตัวเองเท่ากัน ไม่มีใครเป็นของใคร อะไรที่ดีที่สุดก็ควรเลือกให้ตัวเอง..

วิธีคิดอาจฟังแปลกแต่ชีวิตคู่เกือบ7 ปีของคุณโจน ไม่มีวันไหนที่ไม่อยากตื่นมาคุยกับภรรยาเลยสักวัน...
 :19:
ข้อความโดย: แปดคิว
« เมื่อ: เมษายน 17, 2011, 08:42:15 pm »

คงต้องบอกก่อนว่าไม่มี ศาสนาใดในโลกนี้ ที่จะสอนคนไม่ให้รักกัน..

มิเช่นนั้นมนุษย์โลกคงสูญพันธ์กันหมดโลกแน่ๆ

ถึงตรงนี้.. คงต้องขอใช้คำของหลวงพ่อพุทธทาส

ที่ท่านกล่าวไว้ในหลังสือ คู่มือมนุษย์ ว่า...

...การศึกษาธรรม คือการศึกษาธรรมชาติ...

การเรียนรู้ ธรรมชาติ เหมือนการเรียนรู้ที่จะ

..กินปลา โดยไม่ให้กางปลาแทงปาก..

คือให้รู้จักที่จะรัก ... รู้จักถึงสภาวะ ธรรมชาติ

ตามกฏไตรลักษณ์ คือ อนิจจัง...ทุกขัง ...อนัตตา..

ทุกสิ่งในโลกนี้ ไม่มีสิ่งใดเทียงแท้คงอยู่ตลอดไป (..อนิจจัง..)

ทุกสิ่งในโลกนี้ ล้วนแต่เป็นเหตุแห่งทุกข์ (..ทุกขัง..)

ทุกสิ่งในโลกนี้ ล้วนไม่มีสิ่งใด เป็นตัวตนที่แน่นอน (..อนัตตา..)

จนสามารถกล่าวได้ว่า

..สิ่งที่แน่นอนที่สุดในโลกนี้...คือความไม่แน่นอนนั้นเอง...

ดังนั้น พุทธศาสนา จึงสอนเรา ให้รู้ว่า...

...ความรัก เป็นอนิจจัง คือไม่เที่ยงมีการเปลี่ยนแปลงตลอดเวลา...

...ความรัก เป็นทุกข์..เพราะพอความเปลี่ยนแปลงเกิดขึ้น

เรารับการเปลี่ยนแปลงนั้นไม่ได้ ก็ทุกข์...

...ความรัก เป็นอนัตตา คือไม่มีตัวตนที่แน่นอน

เพราะมีการเปลี่ยนแปลงตลอดนั่นเอง...

ยกตัวอย่างเช่น .. เมื่อเราแต่งงาน ..แล้วเกิดการอย่าร้างขึ้น
..สังคมเรียกว่า.. "เป็นหม่าย"..

จิต ย่อมเป็นทุกข์ เกิดความเศร้าเสียใจ เพราะ

รับไม่ได้กับการเปลี่ยนแปลงนั้น เมื่อจิตย่อมรับกับ

สภาวะที่...ไม่มีเขา... อยู่ด้วยแล้ว .. เมื่อย่อมรับได้

จิตก็เบา สบาย...ความทุกข์ ลดลง..

แต่ สภาวะ "เป็นหม่าย" ก็ยังคงอยู่ ไม่ได้หายไปไหน


แต่ จิตรับการเปลี่ยนแปลงได้ ความทุกข์ก็ลดลง..

นี่ ธรรมะ จึงคือ..ธรรมชาติ เราจะรู้จักหรือไม่..ธรรมะก็มีอยู่

...เกิดขึ้น..ตั้งอยู่...แล้วก็ดับไปเป็นธรรมดา....
narissara saitham
***************************