ข้อความโดย: lek
« เมื่อ: พฤษภาคม 14, 2011, 08:53:52 pm »สาระเล็ก ๆ น้อย ๆ ให้กับชีวิต
ในโลกนี้มีหลายสิ่งเกิดขึ้นจริง แต่ไม่มีสิ่งใดเลยที่เป็นตัวเป็นตนจริงๆ
ไม่นานก็ต้องเปลี่ยนจากความเป็นอย่างหนึ่งไปสู่ความเป็นอีกอย่างหนึ่งแล้ว
แต่ละปีคือขั้นบันไดลงสู่หลุมศพ ทุกขั้นบันไดมีทั้งเสบียง
และความว่างเปล่าโรยอยู่ แล้วแต่คุณจะมองเห็นอะไรก่อน
และเต็มใจเก็บอะไรไปบ้าง
ถ้าแม้แต่ตาที่ใสสว่างยังมองไม่เห็นขั้นปัจจุบัน
แล้วใจที่มืดบอดจะเห็นขั้นต่อไปได้อย่างไร
การเสียเวลาให้กับความเศร้าหนึ่งนาที อาจไม่ได้หมายถึง
การสูญเวลาในชีวิตไปเปล่าๆแค่หนึ่งนาที
แต่อาจหมายถึงนาทีแรกของปีที่สูญเปล่าเลยก็ได้
ไข้หนักอาจห้ามไม่ให้คุณขยับตัวไปทำความดี
หรือกระทั่งง้างกรามขึ้นพูดดี
แต่มันไม่สามารถห้ามคุณให้เลิกคิดอะไรดีๆได้เลย
คุณจะรู้ว่าร่างกายแข็งแรงแค่ไหนก็จากความสามารถต้านไข้
หรือความรวดเร็วในการฟื้นไข้ และคุณจะรู้ว่าจิตใจเข้มแข็งขนาดไหน
ก็จากความสามารถต้านความเศร้า หรือความรวดเร็วในการหายเศร้า
ถ้าจะพักอย่าพักแบบนิ่งซมคล้ายตายแล้ว
แต่ให้นิ่งพักอย่างรู้สึกว่ายังมีชีวิตอยู่
แม้คุณจะยังไม่พบหลักฐานว่าชีวิตมีค่า
แต่ศรัทธาในคุณค่าของชีวิตจะทำให้คุณมีแก่ใจใช้ชีวิตอย่างดี
จนกระทั่งกลายเป็นชีวิตดีๆ ควรค่าแก่การเกิดมา
ร่างของคนตายไม่แตกต่างกัน และไม่แน่ว่าคนเป็นจะต่างจากคนตาย
วิธีแน่ใจว่าคุณแตกต่างจากคนตาย คือการไม่ปล่อยให้นาทีนี้
ผ่านไปด้วยอาการงอมืองอเท้า
การรู้ตัวว่ายังมีชีวิตไม่ใช่เรื่องน่าดีใจ
ความภูมิใจในการมีชีวิตต่างหากที่ใช่
อยู่อย่างไร้ค่า เพราะไม่หาเรื่องน่าภูมิใจให้ตัวเองทำ
คนส่วนใหญ่ใช้เวลาเกือบทั้งชีวิตไปในการทำเรื่องน่าอาย
แต่ชั่วขณะที่ทำก็สำคัญว่าเป็นเรื่องน่าภูมิใจ
โลกจะเปลี่ยนแปลงไปนิดหนึ่ง ในทันทีที่คุณแตกต่างไปจากเดิม
พายุฝันที่วกวนขณะหลับตาไม่ใช่คำพยากรณ์
ไฟฝันที่ลุกโชนขณะลืมตาต่างหากที่ใช่
คุณจะใช้ชีวิตอย่างไรก็เป็นทุกข์อยู่ดี
แต่โดยแท้ที่จริงแล้ว คุณไม่จำเป็นต้องเป็นทุกข์ก็ได้
จาก... ดังตฤณ
กรกฎาคม ๕๒
• • • • • • • • • • • • • • • • • • • • • • • • • • •
ในโลกนี้มีหลายสิ่งเกิดขึ้นจริง แต่ไม่มีสิ่งใดเลยที่เป็นตัวเป็นตนจริงๆ
ไม่นานก็ต้องเปลี่ยนจากความเป็นอย่างหนึ่งไปสู่ความเป็นอีกอย่างหนึ่งแล้ว
แต่ละปีคือขั้นบันไดลงสู่หลุมศพ ทุกขั้นบันไดมีทั้งเสบียง
และความว่างเปล่าโรยอยู่ แล้วแต่คุณจะมองเห็นอะไรก่อน
และเต็มใจเก็บอะไรไปบ้าง
ถ้าแม้แต่ตาที่ใสสว่างยังมองไม่เห็นขั้นปัจจุบัน
แล้วใจที่มืดบอดจะเห็นขั้นต่อไปได้อย่างไร
การเสียเวลาให้กับความเศร้าหนึ่งนาที อาจไม่ได้หมายถึง
การสูญเวลาในชีวิตไปเปล่าๆแค่หนึ่งนาที
แต่อาจหมายถึงนาทีแรกของปีที่สูญเปล่าเลยก็ได้
ไข้หนักอาจห้ามไม่ให้คุณขยับตัวไปทำความดี
หรือกระทั่งง้างกรามขึ้นพูดดี
แต่มันไม่สามารถห้ามคุณให้เลิกคิดอะไรดีๆได้เลย
คุณจะรู้ว่าร่างกายแข็งแรงแค่ไหนก็จากความสามารถต้านไข้
หรือความรวดเร็วในการฟื้นไข้ และคุณจะรู้ว่าจิตใจเข้มแข็งขนาดไหน
ก็จากความสามารถต้านความเศร้า หรือความรวดเร็วในการหายเศร้า
ถ้าจะพักอย่าพักแบบนิ่งซมคล้ายตายแล้ว
แต่ให้นิ่งพักอย่างรู้สึกว่ายังมีชีวิตอยู่
แม้คุณจะยังไม่พบหลักฐานว่าชีวิตมีค่า
แต่ศรัทธาในคุณค่าของชีวิตจะทำให้คุณมีแก่ใจใช้ชีวิตอย่างดี
จนกระทั่งกลายเป็นชีวิตดีๆ ควรค่าแก่การเกิดมา
ร่างของคนตายไม่แตกต่างกัน และไม่แน่ว่าคนเป็นจะต่างจากคนตาย
วิธีแน่ใจว่าคุณแตกต่างจากคนตาย คือการไม่ปล่อยให้นาทีนี้
ผ่านไปด้วยอาการงอมืองอเท้า
การรู้ตัวว่ายังมีชีวิตไม่ใช่เรื่องน่าดีใจ
ความภูมิใจในการมีชีวิตต่างหากที่ใช่
อยู่อย่างไร้ค่า เพราะไม่หาเรื่องน่าภูมิใจให้ตัวเองทำ
คนส่วนใหญ่ใช้เวลาเกือบทั้งชีวิตไปในการทำเรื่องน่าอาย
แต่ชั่วขณะที่ทำก็สำคัญว่าเป็นเรื่องน่าภูมิใจ
โลกจะเปลี่ยนแปลงไปนิดหนึ่ง ในทันทีที่คุณแตกต่างไปจากเดิม
พายุฝันที่วกวนขณะหลับตาไม่ใช่คำพยากรณ์
ไฟฝันที่ลุกโชนขณะลืมตาต่างหากที่ใช่
คุณจะใช้ชีวิตอย่างไรก็เป็นทุกข์อยู่ดี
แต่โดยแท้ที่จริงแล้ว คุณไม่จำเป็นต้องเป็นทุกข์ก็ได้
จาก... ดังตฤณ
กรกฎาคม ๕๒
• • • • • • • • • • • • • • • • • • • • • • • • • • •