ข้อความโดย: สายลมที่หวังดี
« เมื่อ: มิถุนายน 05, 2011, 10:08:41 pm »
ขอให้ศรัทธาในความดี ตราบใดที่หัวใจยังมีธรรมะ ธรรมะในใจเราจะส่งเสริมความดีให้คงไว้ซึ่งศรัทธา..
ข่าว:
เว็บใต้ร่มธรรม ตั้งขึ้นเพื่อการรวมตัวของสมาชิกและทีมงานเว็บอกาลิโก ให้มาปรึกษาพบปะพูดคุยกันก่อนเดินทางสู่เส้นทางเดิมของอกาลิโกครับ พร้อมที่จะสานต่อความดีบนโลกออนไลน์ใบเล็กๆนี้ ทุกเรื่องราวมีความเป็นไป หากพี่ๆทุกท่านได้รับข่าวสารฉบับนี้ ถ้ามีเวลา..ก็ขอให้แวะมา พักคุยธรรมะปรึกษาหารือกันเช่นกัลยาณมิตรเหมือนที่เคยมา.."ด้วยความคิดถึงอย่างยิ่ง..ถึงที่สุด ธรรมะอวยพรครับ"
ข้อความโดย: แก้วจ๋าหน้าร้อน
« เมื่อ: พฤษภาคม 27, 2011, 12:07:27 am »
ถ้าไม่มีแม่ ความรู้สึกแรก ก็เหมือนหัวใจทั้งหัวใจของผมหายไปแน่ครับ มันวูบๆผมก็คงเสียใจมากๆครับ และคงร้องไห้มากมาย ถ้าคุณแม่หรือคุณพ่อหรือคนที่เลี้ยงดูเราเป็นอะไร
แต่ทุกอย่างเราไม่สามารถคาดเดาได้ และไม่มีใครอยู่กับเราไปทั้งชีวิต แม้กระทั้งตัวเราเอง..
ถ้าเราไม่มีแม่ในวันหน้า แม่ไม่อยู่แล้ว..หรือแม่จากไป ..
ผมเชื่อว่านะ คุณแม่จะอยู่กับเราในใจเสมอครับ ให้สัมผัส ให้คิดถึง ให้ได้รัก ให้ได้เคารพ เช่นเคยครับ
คนเราต้องดำเนินชีวิตต่อไป คนจากไปคือท่านที่หลุดพ้นแล้ว
ผมเชื่อว่าคุณแม่อยากให้เรา เก็บท่านไว้ในใจ ระลึกสติด้วยความดีอย่างสม่ำเสมอ เป็นคนดีของแม่ เป็นคนดีของสังคม
ก้าวสู่การเป็นคุณแม่หรือคุณพ่อ เป็นผู้สืบต่อความอ่อนโยนและความดี เป็นรุ่นๆต่อไปครับ
สำหรับคุณพ่อคุณแม่ที่ ลูกชายหรือลูกสาวไม่ค่อยได้แสดงความรู้สึก รักแบบเปิดเผยกับเรา..
ในใจลูกทุกคนรักคุณพ่อคุณแม่เสมอนะครับ หลายคนอาจไม่แสดงออก
อาจเป็นเพราะช่วงชีวิตของเค้า เหมือนเราตอนเล็กๆที่เคยดื้อๆกับพ่อแม่
เหมือนวัฐจักรของชีวิตพื้นๆของคนเลยนะครับ วนไปวนมา
ขอบคุณครับพี่แป๋ม
เป็นกำลังใจให้นะครับคุณแม่แป๋มของผม
ข้อความโดย: ฐิตา
« เมื่อ: พฤษภาคม 26, 2011, 10:23:36 am »
ก่อนไม่มีแม่ให้กอด
อยู่ใกล้แม่แค่รู้ว่าอยู่ใกล้ รักแค่ใหนก็ได้รู้เมื่ออยู่ห่าง
คิดถึงเช้า จรดเย็นไม่เว้นวาง ห่วงทุกอย่าง อยากไปหาทุกนาที
เคยโกรธแม่ เถียงแม่ ก็แค่นั้น เคยน้อยใจ สาระพัน ก็แค่นี้
จงรักษา วันเวลา ไว้ให้ดี ก่อนที่จะ ไม่มีแม่ คนนี้อีกต่อไป
FW : แด่ผู้หญิง...ธรรมดาคนหนึ่งที่ชื่อว่าแม่
ข้อความโดย: ฐิตา
« เมื่อ: มีนาคม 06, 2011, 02:14:57 pm »
หากพรุ่งนี้ไม่มี.....แม่?
ถ้าเย็นนี้คุณแม่ตายไปคุณแม่จะได้อะไรบ้าง จะได้เพียงแต่ข้าวต้มถ้วยเดียวและน้ำเปล่าครึ่งแก้ว ใส่ถาดเอาไปวางไว้ข้างโลงศพเท่านั้นหรือ แล้วลูกชายลูกหญิงผู้โง่เขลาก็จะไปเคาะข้างโลงศพ พร้อมกับพูดว่า “แม่จ๋าลุกขึ้นมากินข้าวเถอะ แม่จ๋าลุกขึ้นมากินน้ำเถอะ แม่จ๋าพระมาแล้วฟังสวดนะแม่นะ” แต่ในขณะที่แม่มีชีวิตอยู่ เราจะได้ยินแต่คำว่า “ลูกจ๋า ลูกหิวหรือเปล่า? ลูกจ๋า ต้องการอะไรหรือเปล่า? ลูกจ๋า ลูกไม่สบายหรือเปล่า?”
จะมีลูกสักกี่คนที่จะถามแม่เช่นนั้น หรือจะรอให้แม่ตายไปเสียก่อนแล้วค่อยถามกระนั้นหรือ เรารักสิ่งใด เราจะถนอมสิ่งนั้น รักษาสิ่งนั้น แล้วมันจะอยู่กับเราได้นาน ถ้าเรารักแม่ ต้องถนอมน้ำใจท่าน รักษาใจท่าน ถามท่านสิว่าต้องการอะไร? ท่านอยากไปไหน? ท่านอยากทานอะไร? ท่านเจ็บตรงไหนปวดที่ใด? ตอนที่แม่มีชีวิตอยู่ไม่เคยสนใจท่านเลย แต่พอคุณแม่ตายลงนำร่างที่ไร้วิญญาณของแม่ไปใส่โลงทองอย่างดี เอาไปไว้วัดแล้วนิมนต์พระมาสวด 7 วัน 7 คืน หวังว่าดวงวิญญาณของแม่จะไปสู่สุขคติโลกสวรรค์ นี่หรือคือสิ่งที่เรามอบให้แม่
จัดห้องนอนให้แม่ ตอนที่แม่มีชีวิตอยู่แม้ครั้งเดียว
ยังดีกว่าจัดงานศพใหญ่โตเมื่อแม่สิ้นชีวิต
มอบดอกไม้สักดอกให้แม่ ตอนมีชีวิตอยู่ มีค่ากว่าพวงหรีดหลายร้อยพวง
ที่ประดับข้างโลงศพแม่
หาน้ำเย็นๆให้แม่ดื่ม ทำอาหารดีๆให้แม่กิน มีค่ากว่าจัดอาหารอันประณีต
ไปวางข้างโลงศพท่าน
โทรศัพท์หรือจดหมาย ไปถามไถ่ท่านบ้าง ดีกว่าจัดงานบุญใหญ่โตอุทิศให้ท่าน
ทำความดีมีความกตัญญูต่อแม่ ขณะมีชีวิตอยู่ ประเสริฐกว่าการสำนึกบุญคุณได้
เมื่อท่านตายจากแล้ว
หากพรุ่งนี้ไม่มี......แม่? ใครจะมาดูแลเรา มาสนใจเรา มาเป็นห่วงเป็นใยเรา
เท่ากับคุณแม่ ไม่มีอีกแล้วในโลกนี้
รักใดไหนเล่าเท่าแม่รัก เป็นรักที่บริสุทธิ์ใจ เป็นรักที่ยิ่งใหญ่ เป็นรักที่แท้จริง
อันรักใดไหนเล่าเท่ารักลูก จิตพันผูกสายเลือดสืบเชื้อสาย
เป็นความรักบริสุทธิ์ดุจใจกาย เป็นเครื่องหมายประจักษ์รักซื่อตรง
ยังดีกว่าจัดงานศพใหญ่โตเมื่อแม่สิ้นชีวิต
มอบดอกไม้สักดอกให้แม่ ตอนมีชีวิตอยู่ มีค่ากว่าพวงหรีดหลายร้อยพวง
ที่ประดับข้างโลงศพแม่
หาน้ำเย็นๆให้แม่ดื่ม ทำอาหารดีๆให้แม่กิน มีค่ากว่าจัดอาหารอันประณีต
ไปวางข้างโลงศพท่าน
โทรศัพท์หรือจดหมาย ไปถามไถ่ท่านบ้าง ดีกว่าจัดงานบุญใหญ่โตอุทิศให้ท่าน
ทำความดีมีความกตัญญูต่อแม่ ขณะมีชีวิตอยู่ ประเสริฐกว่าการสำนึกบุญคุณได้
เมื่อท่านตายจากแล้ว
หากพรุ่งนี้ไม่มี......แม่? ใครจะมาดูแลเรา มาสนใจเรา มาเป็นห่วงเป็นใยเรา
เท่ากับคุณแม่ ไม่มีอีกแล้วในโลกนี้
รักใดไหนเล่าเท่าแม่รัก เป็นรักที่บริสุทธิ์ใจ เป็นรักที่ยิ่งใหญ่ เป็นรักที่แท้จริง
อันรักใดไหนเล่าเท่ารักลูก จิตพันผูกสายเลือดสืบเชื้อสาย
เป็นความรักบริสุทธิ์ดุจใจกาย เป็นเครื่องหมายประจักษ์รักซื่อตรง
อ่านบทความนี้จบแล้ว เย็นนี้ไปกราบที่ตักท่านซะ ไปดูดวงตาท่านสิว่าท่านมีความสุขหรือมีความทุกข์ ไม่ต้องอายในการทำความดี มีอะไรช่วยท่านได้ช่วยเลยอย่านิ่งดูดาย ถ้าวันนี้ไม่รีบแสดงความกตัญญูต่อท่าน อาจจะไม่มีโอกาสอีกเลยตลอดชีวิต การที่จะไปอ้อนวอนตอนที่แม่มีแต่ร่างซึ่งไร้วิญญาณแล้วคงไม่มีความหมายอะไร น้ำเย็นๆสักแก้วเอาไปให้ท่านดื่ม เสื้อผ้าดีๆสักชุดไปให้ท่านใส่ เป็นลูกที่ดีสักครั้ง อาจสามารถต่อชีวิตแม่ได้เป็นปี ๆ อย่าเอาไปให้ท่านดื่มตอนที่ท่านไม่มีชีวิตแล้ว มันไม่มีประโยชน์อะไร
ให้ของขวัญแก่แม่นับแต่นี้ ด้วยทำดีต่อพ่อแม่ตอนแก่เฒ่า
ให้ท่านได้ประจักษ์รักของเรา ดีกว่าเฝ้าทำบุญให้เมื่อวายชนม์
ให้ท่านได้ประจักษ์รักของเรา ดีกว่าเฝ้าทำบุญให้เมื่อวายชนม์
อย่าให้ความสำคัญกับแม่ผู้มีพระคุณเฉพาะวันที่ 12 สิงหาคม เท่านั้น แต่จงทำทุกวันให้เป็นวันแม่ เหมือนกับความรักที่แม่มีให้ลูกทุกๆวันตั้งเกิดจนตาย หมั่นดูแลรักษาจิตใจของท่านให้ดี เพราะเราสามารถมีแม่ได้เพียงคนเดียวเท่านั้นในโลกนี้
อย่าปล่อยให้หญิงแก่ๆ คนหนึ่งที่รักเรามากที่สุดในโลก ต้องตกอยู่ในโลกแห่งความโดดเดี่ยวเปลี่ยวเหงาที่โหดร้าย ต้องตรอมใจตายเพราะลูกๆที่เธอรัก แต่..ไม่รักเธอ
~~สาธุ ขอบุญรักษา ธรรมะคุ้มครอง ~~
Credit by : http //www trisarana.org
Pics by : Google
อกาลิโกโฮม * สุขใจดอทคอม
อนุโมทนาสาธุที่มาทั้งหมดมากมายค่ะ
Credit by : http //www trisarana.org
Pics by : Google
อกาลิโกโฮม * สุขใจดอทคอม
อนุโมทนาสาธุที่มาทั้งหมดมากมายค่ะ
ข้อความโดย: ฐิตา
« เมื่อ: มีนาคม 06, 2011, 02:10:45 pm »
หากพรุ่งนี้ไม่มี........แม่?
แม่ ผู้ให้ทุกสิ่งทุกอย่างแก่ลูก แม่..ผู้ยอมอดเพื่อให้ลูกอิ่ม แม่..ผู้ยอมทุกข์เพื่อให้ลูกสุข แม่..ผู้ที่ยอมลำบากเพื่อให้ลูกสบาย และแม่...ผู้ที่ยอมตายเพื่อให้ลูกมีชีวิตอยู่
แม่ผู้ที่รักเป็นห่วงเป็นใยและเฝ้าถามลูกอยู่เสมอ ว่า เหนื่อยไหมลูก? หิว ไหมลูก? ลูกอยากทานอะไร? ลูกอยากได้อะไร บอกแม่มา...แม่จัดให้? แล้วลูกล่ะ เคยถามแม่บ้างหรือเปล่า?
ลูกบางคน ยามแม่มีชีวิตอยู่ ไม่เคยเลยที่จะรักษาน้ำใจท่าน ไม่เคยเลยที่จะเลี้ยงดูใจท่านไม่เคยเลยที่จะทำให้ท่านสบายอกสบายใจ ท่านได้เรามาเป็นลูกรู้ไหมท่านดีใจมากขนาดไหน?
ลูกวัวลูกควายซึ่งเป็นสัตว์เดรัจฉานมีคุณธรรมน้อย เมื่อโตขึ้นเลิกกินนมแม่แล้ว มันยังวิ่งเล่นไปมาเอาลำตัวถูไถคลอเคลียแม่มันเล่น แล้วก็เดินจากไป เราอาจสรุปเอาว่า ลูกวัวตัวนั้นไม่ดี ไม่มีความกตัญญู สู้ลูกคนไม่ได้ แต่ร้อยทั้งร้อยของเจ้าสัตว์เดรัจฉานพวกนี้ เมื่อมันโตขึ้นถึงมันจะทิ้งแม่ไป มันก็ไม่เคยเถียงแม่ ไม่เคยตวาดแม่ ไม่เคยตีแม่ ไม่กระทืบเท้าใส่แม่ และที่สำคัญมันจะไม่ขยี้หัวใจของแม่มันเป็นอันขาด.....
แต่กับลูกคนบางคนนั้นเล่า กลับมีแต่คอยสร้างความทุกข์ทรมานใจให้กับท่าน แม่หลายคนที่ต้องทนทุกข์ระทมขมขื่นเสียใจเพราะลูก ต้องแอบร้องให้เป็นประจำ แม้ว่า แม่จะได้รับความทุกข์ทรมานอันเกิดจากลูกมากเพียงใด แต่แม่ก็ยังรักลูกไม่เสื่อมคลาย แม้บางครั้งมีคนบอกว่า ลูกของแม่ชั่ว ลูกของแม่เลว แม่ก็จะไม่เชื่อ แม่จะเถียงว่า ลูกของฉันไม่เป็นอย่างนั้น ลูกของฉันเป็นคนดี ในใจของแม่อยู่ข้างลูกเสมอ ดีชั่วก็ลูก ผิดถูกก็เลือด จะเฉือนจะเชือดได้อย่างไรกัน
ลูกบางคนเอาแต่สนุกสนาน เชื่อเพื่อนมากกว่าแม่ รักแฟนมากกว่าแม่ เคารพเมียมากกว่าแม่ เลี้ยงเพื่อนฝูงมากกว่าเลี้ยงแม่ โทรหาแฟนมากกว่าโทรหาแม่ คุยกับแฟนทั้งวันทั้งคืน แต่คุยกับแม่แป๊บเดียวตอนขอตังค์ แม่หลายคนช่างโชคร้ายนัก เลี้ยงลูกมาตั้งหลายคน หวังว่าจะได้อาศัยลูกช่วยดูแลยามแก่เฒ่าบ้าง แต่ลูกเหล่านั้นช่างโหดร้ายกับแม่เสียเหลือเกิน ปล่อยให้แม่ไปอยู่ตามบ้านพักคนชรา สถานสงเคราะห์ผู้สูงอายุบ้าง ทิ้งไว้ตามวัดบ้าง ปล่อยแม่ไว้กับหมากับแมว ไม่เคยดูแลไม่เคยสนใจ ขนมสักชิ้นหนึ่ง น้ำสักแก้วหนึ่ง เงินสักบาทไม่เคยให้แม่เลย มีแต่จะเอาจากแม่ ลูกบางคนถึงขนาดแช่งให้แม่ตายเร็วๆ เพื่อตัวเองจะได้มรดกเงินประกันชีวิต..
ข้อความโดย: ฐิตา
« เมื่อ: มีนาคม 06, 2011, 01:52:48 pm »หากพรุ่งนี้ไม่มี.......แม่?
โบราณท่านว่า “ขาดพ่อเหมือนถ่อหัก ขาดแม่เหมือนแพแตก” หมายความว่า หากชีวิตของลูกขาดพ่อขาดแม่ ก็ไม่ต่างอะไรกันกับแพที่ขาดทั้งถ่อที่ช่วยนำทาง และแพที่แตกพังทลายกลางสายน้ำเชี่ยว ชีวิตของลูกๆ เหล่านั้นคงจะกระจัดกระจายไร้ทิศทาง ไร้อนาคต ไร้การศึกษา กลายเป็นเด็กมีปัญหา เป็นภาระของสังคม คงต้องทุกข์ทรมานอย่างหาประมาณมิได้
หากเปรียบชีวิตเหมือนการข้ามฝั่งในแม่น้ำที่ไหลเชี่ยวกราก เต็มไปด้วยอันตรายรอบด้าน ซึ่งต้องอาศัยแพและไม้ถ่อข้ามฝั่ง เพื่อไปสู่เป้าหมายอย่างปลอดภัยแล้ว คงไม่ผิดนักหากเปรียบถ่อเหมือนกับพ่อ และเปรียบ แพเสมือนแม่ ถ้าถ่อหักก็ยังสามารถใช้มือหรือเท้าพายแทน แต่ก็คงทุลักทุเลพอควร มีโอกาสถึงฝั่ง 50-50 แต่หากแพต้องแตกหรืออับปางกลางแม่น้ำแล้ว โอกาสที่จะถึงฝั่งก็คงลางเลือนและริบหรี่เต็มที อาจถึงกับต้องจมน้ำตาย หรือเป็นอาหารของสัตว์ร้ายก็ได้
เปลวเทียนละลายแท่ง เพื่อเปล่งเสียงอันอำไพ
ชีวิตมลายไป เหลือสิ่งใดไว้ทดแทน
ชีวิตมลายไป เหลือสิ่งใดไว้ทดแทน
หากเปรียบเทียนที่จุดขึ้นเหมือนกับชีวิตแม่ของเรา เทียนเล่มนี้ มันส่องแสงให้มากเท่าใด ลำเทียนเองก็จะสั้นลง ๆ เท่านั้น คล้ายดังชีวิตแม่ที่ให้ลูกมากเท่าใด อายุของแม่ก็จะสั้นลง ๆ เท่านั้น อายุที่ได้มาก็คือเวลาที่เสียไป ยิ่งลูกมีความเจริญรุ่งเรืองมากขึ้นเท่าใด ชีวิตของแม่ก็ยิ่งแก่ลงและหดหายไปเท่านั้น บางครั้ง เทียนมันก็ลุกโชติช่วงชัชวาล บางครั้งก็ริบหรี่ หรือไม่ก็ดับลง แล้วน้ำตาเทียนก็ไหลหยดย้อยเหมือนหยาดน้ำตาของผู้เป็นแม่ของเรา ในที่สุดเทียนที่จุดขึ้นมานั้น ก็จะเหลือเพียงไส้ดำ ๆ เท่านั้น วาระสุดท้ายของแม่เราก็จะเป็นอย่างนี้ แม่จะเหลือเพียงกระดูกที่เป็นเถ้าถ่าน ให้ลูกน้อยคอยรับไปที่เชิงตะกอน
ข้อความโดย: ฐิตา
« เมื่อ: มีนาคม 06, 2011, 01:31:18 pm »
หากพรุ่งนี้ไม่มี.. แม่...
พระมหา...'ประดิษฐ์ จิตฺตสํงวโร'
วันนี้ ลูกๆหลายคนอาจจะกำลังอยู่กับพ่อกับแม่ในครอบครัวที่แสนสุข
ในอ้อมกอดที่อบอุ่นของแม่และในการเลี้ยงดูเอาใจใส่เป็นอย่างดีจากแม่
อยากได้อะไรแม่คอยจัดหาให้ อยากกินอะไรแม่ก็หามาให้กิน อยากเที่ยวที่ไหนแม่ก็พาไป
อยากเรียนอะไรแม่ก็ส่งเสียให้เรียน อยากทำอะไรแม่ก็คอยส่งเสริมสนับสนุนให้ทำ
อยู่ตลอดมา ลูกๆหลายคนมีความสุข สนุกสะดวก สบาย สมบูรณ์พูนสุขในทุกๆด้าน
ไม่ว่าจะเป็นด้านชีวิตความเป็นอยู่ ที่สุขสบาย มีเงินทองของใช้ไม่ขัดสน ทั้งด้านการศึกษา
ที่ดี ได้ศึกษาเล่าเรียนในสถาบันที่มีชื่อเสียง อยากถาม ว่า
ก็ความสมบูรณ์พูนสุขที่ลูกได้รับอย่างเปรมปรีทุกวันนี้ ได้มาจากใครกันเล่า..........?
วันนี้ ยังมีลูกๆหลายคนที่ไม่ได้อยู่กับพ่อกับแม่ในครอบครัวที่อบอุ่น แต่พวกเขา
ต้องกลายเป็นเด็กกำพร้า เป็นเด็กเร่ร่อน เป็นเด็กจรจัด นอนตามป้ายรถเมล์
เร่ขอทานเก็บเศษอาหารประทังชีวิตไปวันๆ ต้องทนทุกข์ทรมานเดียวดายไร้ความอบอุ่น
ว้าเหว่ห่อเหี่ยวในหัวใจ ขาดที่พึ่งพาอาศัยต้องตะเกียกตะกายต่อสู้ในโลกที่โหดร้าย
ที่มีแต่แก่งแย่งแข่งขัน ชิงดีชิงเด่น
เล่นพรรคเล่นพวก คิดเอาแต่ประโยชน์ส่วนตัว เพื่อให้มีชีวิตอยู่ไปวันๆ