ตอบ

Warning: this topic has not been posted in for at least 500 days.
Unless you're sure you want to reply, please consider starting a new topic.
ชื่อ:
อีเมล์:
หัวข้อ:
ไอค่อนข้อความ:
Verification:
ระหว่างความดีกับความไม่ดี เราจะเลือกทำสิ่งใดจึงจะสามารถบรรลุธรรมได้จริง ( เลือกตอบแค่ ความดี กับ ความไม่ดี ครับผม):
คนที่มีจิตใจอ่อนโยนส่วนใหญ่มัก คิดถึงสิ่งใดก่อนเสมอ  ( เลือกตอบแค่ ตัวเอง กับ คนอื่น ครับผม ):
กัน-ละ-ยา-นะ-มิด เขียนเป็นภาษาไทยที่ถูกต้องว่าอย่างไรครับ:
ถ้าเราโกรธใคร ธรรมะจะเป็นหนทางผ่อนคลายความโกรธนั้นลงได้ใช่ไหม ( เลือกตอบแค่ ใช่ กับ ไม่ใช่ ครับผม ):
คุณเชื่อว่าทุกศาสนาสอนให้ทุกคนเป็นคนดีใช่หรือไม่ ( เลือกตอบแค่ ใช่ กับ ไม่ใช่ ครับผม):
^^ ขอความกรุณาพิมพ์คำว่า แสงธรรมนำใจ:
การแสดงความชื่นชมยินดีในบุญหรือความดีที่ผู้อื่นทำ นิยมใช้คำว่า (อนุโมทนา) กรุณาพิมพ์คำนี้ครับ อนุโมทนา:
โดยปกติชน นิ้วมือของคนเรา มีกี่นิ้ว (ตอบเป็นภาษาไทยครับ):
คุณพ่อคุณแม่เปรียบดั่งพระอรหันต์ในบ้าน พิมพ์คำว่า "คุณพ่อคุณแม่ฉันรักและเคารพท่านดุจพระอรหันต์":
เมื่อให้ท่านเลือก ระหว่าง (หนังสือเก่าๆเล่มหนึ่งที่เรารัก) กับ (มิตรแท้ที่รักเรา) คุณจะะเลือก:
กล่าวคำดังนี้  "ขอโทษนะ":
ระหว่าง (ผู้ที่เรียนรู้ธรรมะเพื่อเอาชนะผู้อื่น) กับ (ผู้ที่เรียนรู้ธรรมะเพื่อเอาชนะตัวเอง)  ท่านจะเลือกเป็น:
กล่าวคำดังนี้  "ให้อภัยนะ":
กล่าวคำดังนี้  "ขออโหสิกรรม":
หากมีคน บอกว่า เราไม่ดีเราเลว แต่ใจเรารู้ว่าไม่เป็นเช่นนั้น เราจะใช้วิธีใดจัดการกับเรื่องนี้  (โต้เถียงให้แรงกว่าที่เค้าว่ามา) หรือ (เวลาจะเป็นเครื่องพิสูจน์ความดีของเราเองไม่ต้องทำอะไร):
เกิดขึ้น ตั้งอยู่ และดับไป ใต้ร่มธรรมเองก็จะเป็นไปตามวัฐจักรนี้ ฉันท์ใดก็ฉันท์นั้น (เป็นจริง) หรือ (ไม่จริง):
พิมพ์คำว่า (แสงธรรมนำทางธรรมะนำใจ) ครับ:
สำนวนไทยที่ว่า แต่ละคนต่างมีรสนิยมแตกต่างกัน หรือไม่ตรงกัน  พิมพ์สำนวนต่อไปนี้ครับ (ลางเนื้อชอบลางยา):
ผู้ที่ยิ่งใหญ่ที่สุด คือ ผู้ที่ทำตนให้เล็กที่สุด ผู้ที่เล็กที่สุดก็จะกลายเป็นผู้ที่ใหญ่ที่สุด ผู้ที่มีเกียรติคือผู้ที่ให้เกียรติผู้อื่น ฉะนั้นสมาชิกใต้ร่มธรรมควรให้เกียรติกันและกัน พิมพ์คำว่า (ฉันจะให้เกียรติสมาชิกทุกๆท่านในใต้ร่มธรรมเสมอด้วยวาจาสุภาพอ่อนน้อม):
ผู้ที่ไม่เคยรับรู้รสของความขมขื่น จะไม่รู้ว่าความหวานชื่นคืออะไร พิมพ์เป็นประโยคภาษาอังกฤษครับ เป็นตัวพิมพ์เล็กทั้งหมดนะครับ เว้นวรรคคำด้วยครับ (He who has never tasted bitterness does not know what is sweet):

shortcuts: กด alt+s เพื่อตั้งกระทู้ หรือ alt+p แสดงตัวอย่าง


สรุปหัวข้อ

ข้อความโดย: ฐิตา
« เมื่อ: สิงหาคม 09, 2011, 03:04:18 pm »


     


วัดเล่งเน่ยยี่

ทุกปี แม่ต้องไปไหว้พระ ที่วัดเล่งเน่ยยี่ เอาไปให้ซินแสดูว่า แต่ละปี พวกแกแต่ละคน ต้องระวังอะไร อย่างปีก่อน พี่แก ปีชงแม่บอกให้พี่แกไปไหว้พระสะเดาะเคราะห์ พี่แกก็ไม่ยอมไป แม่ก้อต้องไปไหว้พระให้พี่แก แม่ก้มหยิบอีกใบ นี่ใบนี้ ของแก ปีนี้ซินแสบอกว่า แกมีเรื่องกลุ้มใจกับงาน แม่ก็บอกแก แกก็อ้างไม่ว่าง งานยุ่ง แม่ก็ต้องไปไหว้พระขอพระที่วัดหลวงพ่อโสธร แทนแก แต่ไม่เป็นไรหรอก แกไม่ว่าง แม่ก็ไปของแม่เองได้ งานการพวกแกมันเยอะ แม่เข้าใจ

                 

ถึงตอนนี้ ไม่รู้สายฝนหรือน้ำตา ทำให้ฉันมองถนนไม่เห็น ทั้ง ๆ ที่ปัดน้ำฝนยังคงทำงานตามปรกติ ฉันกระพริบตาถี่ ๆ ในที่สุดฉันก็ รู้ว่ามันคือน้ำตา ก้อนอะไรไม่รู้ไหลมาจุกที่คอ ฉันกลืนมันลงไปอย่างยากเย็น ฉันขับรถตรงไปอีกแยก แล้วเปิดสัญญาณไปเลี้ยวขวา เพื่อเลี้ยวกลับรถอีกครั้ง ฉันตัดสินใจ ขับรถกลับบ้าน ฉันต้องอยู่กับแม่ ไม่ว่า แม่จะทำอะไร ฉันจะทำให้แม่ก่อน เสมอ จากนี้ไป



By : Goodbye Sadness,Hello Happinessss !!
http://swhappinessss.blogspot.com/2010/01/blog-post_23.html
อนุโมทนาสาธุที่มาทั้งหมดมากมายค่ะ
ข้อความโดย: ฐิตา
« เมื่อ: สิงหาคม 09, 2011, 02:38:43 pm »


                   

ในที่สุดวันนั้นก็มาถึง ฉันช่วยแม่เก็บข้าวของใส่กระเป๋า แม่กอดกล่องสังกะสีใบเก่า ๆนั้น ตลอดเวลา ฉันขนกระเป๋าแม่ใส่ท้าย รถฉัน ฉันบอกตัวเองตลอดว่า ฉันจำเป็นต้องทำ แม่เหลียวมองบ้านที่แม่อยู่มาตลอดเกือบสี่สิบปี ก่อนก้าวขึ้นไปนั่งในรถ กอด กล่องสังกะสีใบเดิมไว้ ไอ้ฝนเจ้ากรรม ก้อดันตกอยู่ตลอดเวลา ฝนตก รถก้อต้องติด เอาเถอะ อีกแค่ ไม่กี่ชั่วโมงจากนี้ ฉันก้อจะ เป็นอิสระ จากพันธนาการทั้งหลาย ผ่านไปครึ่ง ชม ฉันยังไปไม่ถึงไหน ไฟแดงข้างหน้า ฉันต้องกลับรถ ฉันเปิดไฟเลี้ยวขวา รอสัญญาณไฟเลี้ยวขวา ฉันจะได้กลับรถ รถยังเคลื่อนตัวไปอย่างช้า ๆ ที่ปัดน้ำฝนยังคงทำงานของมัน อีกสามคัน ฉันคิดอยู่ในใจ แม่ยังคงนั่งเหม่อ มือยังถือกล่องสังกะสีใบเดิม รถขยับไปช้า ๆ จนถึงคิวฉัน ฉันก้อหมุนพวงมาลัย ขวาเต็มที่ เพื่อ เลี้ยวกลับรถ แต่ไอ้รถคันที่อยู่ทางซ้ายมือ มันฉวยโอกาส เบียดหน้ารถฉัน แล้วชิงเลี้ยวก่อน ฉันเบรคทันที แรงเบรค ทำให้กล่องสังกะสีแม่ หลุดมือ ร่วงลงไปยังพื้นรถ ข้าวของข้างใน กระเด็นออกมา ฉันเหลือบตามอง ข้าวของในกล่อง มีรูปขาวดำเก่า ๆ สมัยพวกฉัน เป็นเด็ก สี่รูป กับกระดาษปฎิทินเก่า ๆ คร่ำคร่า สามสี่แผ่น แม่รีบก้มเก็บมันขึ้นมา ใส่ลงไปในกล่องสังกะสี



ฉันถามแม่ว่า มันคืออะไร เหรอ แม่ถึงได้หวงมันนักหนา
แววตาแม่เปลี่ยนจากว่างเปล่า เป็นแววตาที่สดใสขึ้นมาทันที
แม่เล่าว่า แม่ไม่เคยเรียนหนังสือ แม่อ่านหนังสือไม่เป็น แม่เขียนหนังสือไม่ได้
วันที่แม่เกิดพวกแก อาอี๊ ก้อฉีกปฎิทินยัดใส่มือแม่ไว้ บอกแม่ ว่า เก็บไว้ดี ๆ
แม่ได้แต่กำไว้ พูดจบ
แม่ก็ค่อย ๆ หยิบใบหนึ่งขึ้นมา ให้ดูแล้วบอกว่า อันนี้ของพี่แก

ข้อความโดย: ฐิตา
« เมื่อ: สิงหาคม 09, 2011, 08:45:11 am »


       
วัดหลวงพ่อโสธร ที่แปดริ้ว

ท้ายสุดที่ฉันฟิวส์ขาดก็ งานด่วนหัวหน้าจะเอาพรุ่งนี้ ตอนสาย ๆ แต่เช้ามา แม่บอกว่า ไปส่งแม่ไหว้พระที่ วัดหลวงพ่อโสธร ที่แปดริ้ว ขอแป็นตอนบ่าย ก็ไม่ยอม ฉันตะโกนใส่หน้าแม่ว่า ถ้าฉันไปส่งแม่ตอนนี้ ฉันคงต้องตกงานแน่ ๆ หัวหน้าจะเอางานที่ฉัน อีกสองชั่วโมงนี้แล้ว และมันก้อยังไม่เสร็จ แม่นั่งเงียบ หลบไปนั่งกอดกล่องสังกะสีใบเก่า ๆ เหม่อมอง อย่างไร้จุดหมาย ดวงตาแม่มีน้ำใส ๆ คลออยู่ แต่ฉันสิ ฉันโกรธสุด ๆ และตัดสินใจว่า แม่ต้องไปอยู่บ้านพักคนชรา

ฉันใช้เวลาหลายวันมาก ติดต่อบ้านพักคนชรา ปรึกษาพี่ ๆ ว่า ฉันไม่ไหวแล้ว หรือว่า พี่ ๆ คนไหนจะรับแม่ไปดูแลก็ตามใจ ซึ่ง ก็ไม่มีพี่คนไหนเสนอตัวรับ ต่างก็อ้างภาระครอบครัว ในที่สุดพี่ ๆ ทุกคนก็ยอม ฉันเอาเรื่องนี้ไปบอกกันแม่ ฉันพยายามให้ เหตุผลกับแม่ว่า ที่นั่น แม่จะมีเพื่อน แม่ไม่ต้องเหงาในกลางวันที่ฉันไม่อยู่บ้าน แม่ไม่ต้องคอยฉันกลับบ้านดึก ๆ ดื่น ๆ แม่จะ มีคนดูแลแม่ตลอด แม่พยักหน้า อย่างไร้ความรู้สึก ฉันรู้สึกใจหายอย่างบอกไม่ถูก แต่.. ฉันไม่ไหวแล้วจริง ๆ

ข้อความโดย: ฐิตา
« เมื่อ: สิงหาคม 09, 2011, 08:01:59 am »


                 

นิทานเรื่อง แม่



ก่อนอ่าน ขอออกตัวก่อนว่า เรียบเรียงเรื่องนี้ จากฟอร์เวิร์ดเมล์
ที่ได้รับมา จากเพื่อน เมื่อสิบปีก่อน อ่านไปจนจบ น้ำตาไหล
วันนี้เลยค่อย ๆ เรียบเรียงจากความทรงจำ
ขึ้นมาใหม่ เผื่อจะกระชากน้ำตา ใคร ๆ ได้บ้าง

           

"ทำไมแม่ต้องไปไหว้พระที่ไกล ๆ ด้วย วัดแถว ๆ นี้ ไหว้ไม่ได้รึไง" ฉันบอกกับแม่ เมื่อแม่บอกให้ฉันไปส่งแม่หน่อย แม่ชอบไป ไหว้พระที่ต่าง ๆ แต่ละแห่งไม่รู้สรรหามาจากไหน ทุกครั้งที่ไปไหว้พระ แม่จะถือกล่องสังกะสีเก่า ๆ ใบหนึ่ง ติดมือไปด้วย เสมอ ๆ ตั้งแต่พ่อจากไป แม่ก็จะใช้เวลาขลุกอยู่กับกล่องสังกะสีใบนี้วันละนาน ๆ ฉันมีงานวุ่นวายมากมาย ไหนจะงานที่ บริษัท ไหนจะนัดเพื่อนฝูงหลังเลิกงาน แต่แม่ก็ไม่ได้ให้เหตุผลอะไรกับฉันมากไปกว่า "ก้อวัดนี้มีหลวงพ่อ.....นะลูก" เฮ้อ สารพัดหลวงพ่อที่แม่บอกชื่อ ฉันไม่รู้จักสักองค์ แต่ก็มีแค่ฉันคนเดียวที่อยู่กับแม่ มันก็ต้องเป็นหน้าที่ฉันอย่างเลี่ยงไม่ได้

ฉันขอเล่าแบคกราวด์ฉันหล่อยละกัน ฉันมีพี่น้อง สี่คน ฉันเป็นคนสุดท้าย พี่ ๆ ฉัน แต่งงานมีครอบครัว แยกออกไปหมดแล้ว เหลือเพียงฉันคนเดียว ที่ยังไม่มีครอบครัว ฉันจึงรับหน้าที่ดูแลแม่ โดยมีพี่ ๆ ช่วยเหลือค่าใช้จ่าย ต่าง ๆ ลำพังตัวฉันเอง แค่เลี้ยงตัวเองให้รอดก็บุญโขแล้ว เรื่องจะอุปการะแม่อีกคน ฉันทำไม่ได้หรอก ก็ได้แต่อาศัยพี่ ๆ เค้าให้แม่ไว้ใช้จ่าย ลำพังเงิน เดือนฉัน บางเดือน ฉันยังขอยืมแม่ด้วยซ้ำไป แม่จะบอกว่า เอาไปเหอะ ไม่ต้องใช้แม่หรอก แม่ไม่ได้ใช้อะไร ฉันกับแม่ก็อยู่กันได้ไม่มีปัญหาอะไร แต่ที่ฉันสุดจะเบื่อหน่าย ก็แม่ชอบมาบอกฉันว่า อย่าทำโน่น อย่าทำนี่ อย่าไปที่นั่น อย่างไร้เหตุผล แถม เวลาจะไปไหว้พระอะไรของแม่นั่น มันช่างเป็นอะไร ที่คอขาดบาดตายเหลือเกิน เลื่อนก้อไม่ได้ ไม่ไปส่งก็จะนั่งรถเมล์ไปบ้างละ นั่งเหม่อบ้างละ

ข้อความโดย: ฐิตา
« เมื่อ: สิงหาคม 09, 2011, 07:40:22 am »




MVเพลงผู้หญิงที่ดีที่สุด

http://www.youtube.com/watch?v=xRMyO6cJn8o&feature=player_embedded#at=64
เพลงผู้หญิงที่ดีที่สุด (เพลงพิเศษสำหรับแม่)
คำร้อง-ทำนอง-เรียบเรียง bYmint Traetulakarn
ศิลปิน bYmint Traetulakarn ( ใบมิ้นท์ แตรตุลาการ )
Video bY Tellyvision

สังกัด อินดี้ไอดู ( Indyido ) แนวเพลง POP / Indy

กลับมาอีกครั้งกับ ใบมิ้นท์ แตรตุลาการ ผู้หญิงซึ่งทำงานเบื้องหลังงานดนตรี ทั้งการ Product และ Audio Engineer กับการเปิดตัวครั้งใหม่กับซิงเกิ้ลเพลง "ผู้หญิงที่ดีที่สุด"
เพลงพิเศษสำหรับผู้หญิงหนึ่งคนที่ถูกรักมากที่สุด สำหรับผู้หญิงทุกคนที่ถูกเรียกว่าแม่ สำหรับวันแม่ที่กำลังจะมาถึง และสำหรับลูกๆทุกคนที่รักแม่

แรงบันดาลใจและความรู้สึกที่ถูกถ่ายทอดออกมาในเพลงนี้ ออกมาจากความรักและความอบอุ่นที่ได้รับมาตลอดภายใต้ลมหายใจที่มีอยู่ของผู้หญิงคนหนึ­่ง ที่คอยดูแล สร้างสรรค์ให้คนเป็นคน ให้โอกาส และสิ่งดีๆทุกๆอย่างกับชีวิต เพลงนี้อาจจะเป็นสิ่งที่น้อยที่สุดที่ลูกคนหนึ่งพอจะทำได้ แค่อยากให้เพลงนี้แทนคำหนึ่งคำที่อยากจะบอกแม่ว่า "รักแม่"
ขอมอบเพลงนี้ให้กับ "ผู้หญิงที่ดีที่สุด" ทุกคน