ข้อความโดย: ฐิตา
« เมื่อ: กันยายน 25, 2011, 12:09:35 pm »
เก็บๆมาฝาก : ที่ไหนก็พี่น้องกัน
ชีวิตเราแม้จะเริ่มต้นจากคำว่าแตกต่าง แต่เราไม่มีเส้นแบ่งกั้น
แม้จะห่างไกลกัน แต่ใจหลายดวง เหมือนอยู่ใกล้กัน ขอฝากดวงใจ
ร้อยเป็นมาลัยเดียวกัน เพื่อมิตรภาพและ ความสัมพันธ์ ยืนนานและตลอดไป...
“...เมล็ดพันธุ์แห่ง ความดี อาจถูกสายลมหอบปลิวไป
ตกอยู่ ณ พื้นที่อันห่างไกล อาจเป็นไปได้ว่า ด้วยความอุดมสมบูรณ์
อันแตกต่าง เมล็ดพันธุ์นั้น จึงเติบโตมาเป็นความดีที่มีขนาดและรูปทรง
แตกต่างกันไป แม้จะดูเล็กน้อย หากแต่เมื่อดอกใบ
....อันเป็นตัวแทนของจิตใจที่งดงาม ผลิบานเต็มพื้นที่...
ความดีเล็กๆ เหล่านั้น ก็สามารถสร้าง ความสุข ที่ยิ่งใหญ่ได้เช่นกัน...”
เรื่องภายในย่อมสำคัญกว่าเรื่องภายนอกตน
คนที่รู้เพียงเปลือกนอกย่อมสู้คนที่รู้ถึงแก่นไม่ได้
อดีต คือ ความฝัน ปัจจุบัน คือ ภาพมายา อนาคต คือ ความไม่แน่นอน
คิดก่อนทำ อดทนไว้ พึงอภัย
ไม่มีอะไรเป็นของเรา แม้แต่ตัวของเราเอง
โกงคนอื่น เหมือนจุดไฟเผาตัวเอง
เมตตาคนอื่น เหมือนสร้างบ้านให้ตัวเอง
อย่าระแวงคนอื่น ยิ่งกว่าระวังตัวเอง
ชีวิตไม่พอกับตัณหา เวลาไม่พอกับความต้องการ
ที่พักครั้งสุดท้าย คือป่าช้า
วิธีจัดการกับความเครียดที่มาซึ่งๆ หน้า หลบไปไหนก็ไม่ได้
ทำอย่างไรดี? คุณอาจทดลองทำ 3 ข้อ คือ
1) สติ --- ต้องมีตลอด รู้ตัวว่าอะไรกำลังเกิดขึ้นกับคุณ สติต้องอยู่กับตัว
ใจมันเต้นแรง มันร้อนไปหมด หรือยังไงก็ให้รู้ ถ้าคุณรู้ว่ามันเป็นอย่างไร
นั่นแสดงว่าคุณมีสติล่ะ --- สติเป็นเพื่อนที่ดีที่สุดในยามที่คุณเครียด
2) หยุด-ฟัง-พิจารณา --- หยุดพูด หยุดโต้แย้ง หยุดกระวนกระวาย
ใจเย็น ๆ ตั้งใจฟังและดูให้ดี --- สักครู่คุณจะคิดได้เองว่าวิธีไหนจะดีที่สุด
สำหรับตอนนี้ --- เลือกวิธีที่ดีที่ไม่ทำให้สถานการณ์เลวร้ายไปกว่านี้ แล้วก็
ไม่เดือดร้อนตัวคุณ หรือใคร --- อารมณ์เป็นศัตรูตัวร้ายที่สุดใน
ยามที่คุณเครียด
3) หน้าที่ --- ทำหน้าที่ของคุณต่อไป มีงานอะไรต้องทำ ทำต่อเลย
อย่าปล่อยเวลา ไปกับความเศร้าซึม โกรธแค้น ฯลฯ
เช่น ถึงเวลานอนก็นอน เวลากินก็กิน หรือเดิมวางแผนจะต้องทำอะไร
ก็ทำ อย่าให้ความเครียดมาครอบงำคุณนาน
ลมก็ยังคงพัดผ่านมาดังเดิม
พายอดไม้และชายเสื้อให้พริ้วไหว
ดวงอาทิตย์ก็ยังคงขึ้นฟ้า ลับแผ่นดิน ไม่เปลี่ยนแปลง
ไฉนเลยเรายังมัวแต่เสาะหา รูปแบบ ของความไม่ จีรัง
"ไม่ หลง ลม"
การเป็นคนเดินช้า...แต่ไม่เคย..เดินถอยหลัง...
เส้นทางสายเล็ก ๆ เกิดจาก..การย่ำเท้า...ของมนุษย์
เส้นทางใหญ่ ๆ เกิดจาก...การสร้างของมนุษย์..
ไม่ว่าเส้นทางนั้นจะเล็ก..หรือ..ใหญ่
มักเกิดจากการเริ่มต้นทำทีละขั้น..ทีละก้าว...อย่างช้า ๆ ..แต่มั่นคง....
ความสำเร็จก็เช่นกัน...
เกิดจาก...การ “สะสมการทำทีละเล็กทีละน้อย”...
แต่มุ่งมั่นอย่างใจ...
และมุ่งมั่นอย่างต่อเนื่อง...สม่ำเสมอ..
การรู้จักผู้อื่นนั้น...เป็นคนฉลาด..
การรู้จักตนเองนั้น...เป็นคนรอบรู้..
ชนะผู้อื่นได้นั้น...ด้วยมีกำลัง...
แต่ชนะตนเองนั้น...ต้องมีความเข้มแข็ง... คนแท้ไม่ท้อ..คนท้อไม่แท้..
ไกลขอให้ไกลแต่บ้านฮั้วไฮนาสวน
ไกลขอให้ไกลแต่มวลหมู่เฮือนกับเล้า ส่วนว่าวาจาเว้าซุมเฮาอย่าได้ห่าง
แม้นสิอยู่ต่างบ้านคำเว่าอย่าห่างกันเด้อ
โดย : kunyay
:http://www.212cafe.com/freewebboard/view.php?user=fm10050&id=10&page=4&page_limit=25
