ขอให้ศรัทธาในความดี ตราบใดที่หัวใจยังมีธรรมะ ธรรมะในใจเราจะส่งเสริมความดีให้คงไว้ซึ่งศรัทธา..
ข่าว:
เว็บใต้ร่มธรรม ตั้งขึ้นเพื่อการรวมตัวของสมาชิกและทีมงานเว็บอกาลิโก ให้มาปรึกษาพบปะพูดคุยกันก่อนเดินทางสู่เส้นทางเดิมของอกาลิโกครับ พร้อมที่จะสานต่อความดีบนโลกออนไลน์ใบเล็กๆนี้ ทุกเรื่องราวมีความเป็นไป หากพี่ๆทุกท่านได้รับข่าวสารฉบับนี้ ถ้ามีเวลา..ก็ขอให้แวะมา พักคุยธรรมะปรึกษาหารือกันเช่นกัลยาณมิตรเหมือนที่เคยมา.."ด้วยความคิดถึงอย่างยิ่ง..ถึงที่สุด ธรรมะอวยพรครับ"
ข้อความโดย: Plusz
« เมื่อ: ตุลาคม 24, 2011, 03:11:12 pm »เธอ เธอ .. เธอ (◕‿◕✿)
เธอ .. เธอรู้ตัวมั้ย .. รู้ตัวมั้ย ว่าเธอทำให้ฉันเปลี่ยนไป .. :13:
จนฉันคิดไปเองว่า .. ฉันคงจะ " ไม่ใช่คนเดิม " อีกต่อไปแล้ว . .
บางที .. ก็ไม่ใช่แค่ไม่ใช่คนเดิม แต่ยังเพิ่ม " ความเสียใจ "เข้าไปด้วยอีกต่างหาก ︶︹︺
ฉันเคยสัญญา .. กับตัวเอง ว่าจะไม่ " เสียใจ " เพราะใครอีกแล้ว ..
ซึ่ง .. ทั้ง ๆ ที่ฉันก็รู้ว่ามันเป็นไปไม่ได้ที่จะไม่เสียใจ ￣□￣
ฉันเคยคิดว่า .. ที่ผ่านมานั้น ฉันได้เสียใจมาอย่างเพียงพอแล้ว ,, ไม่ควรจะเสียใจอีกแล้ว พอแล้ว. จบแล้ว.
แต่ว่า .. ความจริงแล้ว .. มันไม่ใช่เลย ! มันยังนับไม่ได้ของเสี้ยวหนึ่งเลยด้วยซ้ำ !!
แต่ที่ผ่านมานั้น .. ฉันก็ได้ค้นพบ และเจออะไรมากมาย บั่นทอนจิตใจ จนคิดว่า .. มันไม่ไหวแล้ว ˇ△ˇ
**แต่ มันก็ทำให้ฉันนั้นคิดได้ว่า ..
" ถ้าหากว่าฉันไม่มีวันนั้น .. วันที่ฉันล้มจนลุกไม่ขึ้น ฉันก็คงจะไม่มีวันนี้ .. วันที่ฉันลุกขึ้น และกล้าที่จะล้มลงอีกสักครั้ง "
ฉันต้องขอบคุณอดีตที่ผ่านมา .. ที่ทำให้รู้ว่า “ ชีวิตเรามีค่ามากเกินกว่าที่จะทำร้ายมัน ”
เอ .. แต่ฉันก็ไม่เคยคิดที่จะทำร้ายชีวิตตัวเองอยู่แล้วนิ ! แต่ก็ .. ขอบคุณจริง ๆ นะ (^人^)
ฉันรู้ตัวว่าฉันนั้น เคยแย่ .. เคยก่อวีรกรรมอะไรต่อมิอะไร
รวมถึงการกระทำที่เมื่อนึกถึงแล้วถามตัวเอง .. ว่า “ เรากล้าทำไปได้ยังไง !!?!??!?!?!! ” และอีกสารพัด ..
บางครั้งมันก็เป็นอดีตที่ “ น่าจดจำ” และบางครั้งก็เป็นอดีคที่ “ ยิ่งจำยิ่งอยากลืม ”
แต่ ! รู้มั้ยว่าทุกอย่างมันสอนให้ฉันเข้าใจถึงช่วงเวลานั้น ๆ นั่นแหละ
ที่ฉันผ่านมาได้ อาจเป็นเพราะว่า “ ทุกสิ่งทุกอย่างที่เกิดขึ้นนั้นล้วนมีเหตุและผลของมันเอง “ ..
มันคงจะไม่มีอะไรที่มันจะบังเอิญไปหมดซะทุกอย่างหรอก !
ฉันเชื่ออย่างนั้นเข้าเต็มเปาเลยล่ะ ถึงแม้ว่าบางครั้งฉันก็ไม่เข้าใจมันเหมือนกันก็ตามเถอะ
ฉันเองเคยคิดว่า .. “ ตัวเองนั้นรู้จักโลกนี้ดีพอ ” แต่มันก็ไม่ใช่ ! มันทำให้ฉันเข้าใจว่า
โลกนี้นอกจากจะให้เราเกิดมาเพื่ออาศัยและใช้ชีวิตไปวัน ๆ
ซึ่งถือว่าเป็นความโชคดีของเรา (ที่ได้เกิดมาบนโลก) ,,
แต่ทว่ามันเกิดมีความโชคร้ายเกิดขึ้นตามมาด้วย .. ไม่ว่ามันจะเป็นทางตรงหรืออ้อมก็ตาม
แต่ ! ถ้าเกิดว่าความโชคร้ายเหล่านี้ .. มันทำให้เราได้ รู้จัก รักที่จะเรียนรู้ กับโลกนี้ ..
มันก็ “ คุ้มค่าและมีค่า ” พอที่จะเผชิญหน้ากับสิ่งต่าง ๆ บนโลกนี้ต่อไป ..
และบางทีมันก็ทำให้เราเศร้า .. เสียใจ .. ผิดหวัง
“ ชีวิตนี้ยังมีอะไรให้เรียนรู้อีกมากมาย ” .. (≧▽≦)
และเมื่อฉันนั้น .. ได้ “ พบกับเธอ “ ทำความรู้จัก .. ใกล้ชิด .. สนิทสนม
จนฉันนั้นคิดกับเธอมากกว่าคำว่า “ เพื่อน ” ทั้ง ๆ เธอไม่เคยคิดเลยแม้แต่น้อย ..
และฉันก็ได้รู้ว่าตัวเองนั้น “ โชคดี ” อีกครั้งที่ได้ “ รัก ” เธอ
เพราะอะไรน่ะหรอ .. ?
ฉันแค่คิดว่า “ นี่คงเป็นบททดสอบถึงความเข้มแข็ง ” ที่มีในใจฉัน ..
และฉันคิดว่ามันอาจทำให้ฉันเข้มแข็งขึ้น ไม่มาก .. ก็น้อย :47:
ฉันนั้น ต้องทนมองเธอ ใส่ใจ ห่วงใย ดูแล Take care คน ๆ นั้น อย่างไม่ขาดสาย ..
กำแพงที่เป็นเกราะป้องกันของฉันก็เริ่มโดนน้ำกัดเซาะ จนผุกร่อน และ พังทลายลงในที่สุด ..
มันจึงทำให้ฉันได้รู้ว่า “ ฉันนั้นคงต้องการเวลามากกว่านี้ ” .. แต่ว่าในขณะเดียวกัน “ มันก็คงจะไม่ทันซะแล้ว ”
ตอนนั้นน้ำได้ท่วมเข้ามาในใจฉันพร้อมกับ พายุ สึนามิ ฯลฯ อย่างต่อเนื่อง ..
แต่ถึงอย่างนั้น ฉันก็พยายามที่จะเอาชีวิตรอคจากภัยร้ายและอันตรายเหล่านี้ จนกระทั่งคลื่นและลมสงบ
สุดท้ายแล้วนั้น .. เขาก็ไม่ได้ “ เหลียวแลเธอแม้แต่นิดเดียว ” ทั้ง ๆ ที่รู้ เธอก็ยังคงพยายามต่อไป ..
เปรียบเสมือน ฝนและลูกเห็บที่ตกมาบนหลังคาใจฉันอย่างต่อเนื่อง พร้อมกับฟ้าผ่าหลายหน
ฉันพยายามสร้างกำแพงขึ้นมาใหม่อีกครั้ง ด้วยหวังว่ามันจะแข็งแรงกว่าเดิม ..
แต่ .. พวกคุณรู้หรือไม่ ว่ามันเกิดอะไรขึ้น .. ??
ระหว่างที่ฉันสร้างนั่นแหละ เธอคนนั้นก็มาชวนฉันคุย ระหว่างที่ฉันสร้างกำแพง
จนฉันนั้น “ แทบจะไม่ได้สร้างเลยด้วยซ้ำ ”
เธอเบื่อเธอเหงา ก็มานั่งคุยกับฉันที่กำแพง ที่กำกังก่อขึ้นเรื่อย ๆ
ตอนนี้ใจฉันมันคิดแค่ว่า “ เธอเห็นเราเป็นเพื่อนแก้เหงา ” ก็เท่านั้นแหละ ..
กำแพงบางส่วนของฉันนั้นบ้างก็มีรูโหว่ ก่ออิฐ .. ฉาบปูนไม่แห้งและไม่แข็งแรงพอ
ฉันพยายามซ่อมแซมและสร้างมันจนสำเร็จ แต่เธอก็ไม่ไปจากฉันเลย
.. เธอเบื่อเธอเหงา .. ฉันรู้ .. แต่ที่รู้ดีกว่า คือ ..
“ นี่แหละ สิ่งที่ฉันกำลังเผชิญอยู่ ”
To Be continued ……
ขอบคุณที่มา .. จาก นิตยสาร “ Dejavu ” นิตยสารรู้ใจ .. ในโลกส่วนตัว
เธอ .. เธอรู้ตัวมั้ย .. รู้ตัวมั้ย ว่าเธอทำให้ฉันเปลี่ยนไป .. :13:
จนฉันคิดไปเองว่า .. ฉันคงจะ " ไม่ใช่คนเดิม " อีกต่อไปแล้ว . .
บางที .. ก็ไม่ใช่แค่ไม่ใช่คนเดิม แต่ยังเพิ่ม " ความเสียใจ "เข้าไปด้วยอีกต่างหาก ︶︹︺
ฉันเคยสัญญา .. กับตัวเอง ว่าจะไม่ " เสียใจ " เพราะใครอีกแล้ว ..
ซึ่ง .. ทั้ง ๆ ที่ฉันก็รู้ว่ามันเป็นไปไม่ได้ที่จะไม่เสียใจ ￣□￣
ฉันเคยคิดว่า .. ที่ผ่านมานั้น ฉันได้เสียใจมาอย่างเพียงพอแล้ว ,, ไม่ควรจะเสียใจอีกแล้ว พอแล้ว. จบแล้ว.
แต่ว่า .. ความจริงแล้ว .. มันไม่ใช่เลย ! มันยังนับไม่ได้ของเสี้ยวหนึ่งเลยด้วยซ้ำ !!
แต่ที่ผ่านมานั้น .. ฉันก็ได้ค้นพบ และเจออะไรมากมาย บั่นทอนจิตใจ จนคิดว่า .. มันไม่ไหวแล้ว ˇ△ˇ
**แต่ มันก็ทำให้ฉันนั้นคิดได้ว่า ..
" ถ้าหากว่าฉันไม่มีวันนั้น .. วันที่ฉันล้มจนลุกไม่ขึ้น ฉันก็คงจะไม่มีวันนี้ .. วันที่ฉันลุกขึ้น และกล้าที่จะล้มลงอีกสักครั้ง "
ฉันต้องขอบคุณอดีตที่ผ่านมา .. ที่ทำให้รู้ว่า “ ชีวิตเรามีค่ามากเกินกว่าที่จะทำร้ายมัน ”
เอ .. แต่ฉันก็ไม่เคยคิดที่จะทำร้ายชีวิตตัวเองอยู่แล้วนิ ! แต่ก็ .. ขอบคุณจริง ๆ นะ (^人^)
ฉันรู้ตัวว่าฉันนั้น เคยแย่ .. เคยก่อวีรกรรมอะไรต่อมิอะไร
รวมถึงการกระทำที่เมื่อนึกถึงแล้วถามตัวเอง .. ว่า “ เรากล้าทำไปได้ยังไง !!?!??!?!?!! ” และอีกสารพัด ..
บางครั้งมันก็เป็นอดีตที่ “ น่าจดจำ” และบางครั้งก็เป็นอดีคที่ “ ยิ่งจำยิ่งอยากลืม ”
แต่ ! รู้มั้ยว่าทุกอย่างมันสอนให้ฉันเข้าใจถึงช่วงเวลานั้น ๆ นั่นแหละ
ที่ฉันผ่านมาได้ อาจเป็นเพราะว่า “ ทุกสิ่งทุกอย่างที่เกิดขึ้นนั้นล้วนมีเหตุและผลของมันเอง “ ..
มันคงจะไม่มีอะไรที่มันจะบังเอิญไปหมดซะทุกอย่างหรอก !
ฉันเชื่ออย่างนั้นเข้าเต็มเปาเลยล่ะ ถึงแม้ว่าบางครั้งฉันก็ไม่เข้าใจมันเหมือนกันก็ตามเถอะ
ฉันเองเคยคิดว่า .. “ ตัวเองนั้นรู้จักโลกนี้ดีพอ ” แต่มันก็ไม่ใช่ ! มันทำให้ฉันเข้าใจว่า
โลกนี้นอกจากจะให้เราเกิดมาเพื่ออาศัยและใช้ชีวิตไปวัน ๆ
ซึ่งถือว่าเป็นความโชคดีของเรา (ที่ได้เกิดมาบนโลก) ,,
แต่ทว่ามันเกิดมีความโชคร้ายเกิดขึ้นตามมาด้วย .. ไม่ว่ามันจะเป็นทางตรงหรืออ้อมก็ตาม
แต่ ! ถ้าเกิดว่าความโชคร้ายเหล่านี้ .. มันทำให้เราได้ รู้จัก รักที่จะเรียนรู้ กับโลกนี้ ..
มันก็ “ คุ้มค่าและมีค่า ” พอที่จะเผชิญหน้ากับสิ่งต่าง ๆ บนโลกนี้ต่อไป ..
และบางทีมันก็ทำให้เราเศร้า .. เสียใจ .. ผิดหวัง
“ ชีวิตนี้ยังมีอะไรให้เรียนรู้อีกมากมาย ” .. (≧▽≦)
และเมื่อฉันนั้น .. ได้ “ พบกับเธอ “ ทำความรู้จัก .. ใกล้ชิด .. สนิทสนม
จนฉันนั้นคิดกับเธอมากกว่าคำว่า “ เพื่อน ” ทั้ง ๆ เธอไม่เคยคิดเลยแม้แต่น้อย ..
และฉันก็ได้รู้ว่าตัวเองนั้น “ โชคดี ” อีกครั้งที่ได้ “ รัก ” เธอ
เพราะอะไรน่ะหรอ .. ?
ฉันแค่คิดว่า “ นี่คงเป็นบททดสอบถึงความเข้มแข็ง ” ที่มีในใจฉัน ..
และฉันคิดว่ามันอาจทำให้ฉันเข้มแข็งขึ้น ไม่มาก .. ก็น้อย :47:
ฉันนั้น ต้องทนมองเธอ ใส่ใจ ห่วงใย ดูแล Take care คน ๆ นั้น อย่างไม่ขาดสาย ..
กำแพงที่เป็นเกราะป้องกันของฉันก็เริ่มโดนน้ำกัดเซาะ จนผุกร่อน และ พังทลายลงในที่สุด ..
มันจึงทำให้ฉันได้รู้ว่า “ ฉันนั้นคงต้องการเวลามากกว่านี้ ” .. แต่ว่าในขณะเดียวกัน “ มันก็คงจะไม่ทันซะแล้ว ”
ตอนนั้นน้ำได้ท่วมเข้ามาในใจฉันพร้อมกับ พายุ สึนามิ ฯลฯ อย่างต่อเนื่อง ..
แต่ถึงอย่างนั้น ฉันก็พยายามที่จะเอาชีวิตรอคจากภัยร้ายและอันตรายเหล่านี้ จนกระทั่งคลื่นและลมสงบ
สุดท้ายแล้วนั้น .. เขาก็ไม่ได้ “ เหลียวแลเธอแม้แต่นิดเดียว ” ทั้ง ๆ ที่รู้ เธอก็ยังคงพยายามต่อไป ..
เปรียบเสมือน ฝนและลูกเห็บที่ตกมาบนหลังคาใจฉันอย่างต่อเนื่อง พร้อมกับฟ้าผ่าหลายหน
ฉันพยายามสร้างกำแพงขึ้นมาใหม่อีกครั้ง ด้วยหวังว่ามันจะแข็งแรงกว่าเดิม ..
แต่ .. พวกคุณรู้หรือไม่ ว่ามันเกิดอะไรขึ้น .. ??
ระหว่างที่ฉันสร้างนั่นแหละ เธอคนนั้นก็มาชวนฉันคุย ระหว่างที่ฉันสร้างกำแพง
จนฉันนั้น “ แทบจะไม่ได้สร้างเลยด้วยซ้ำ ”
เธอเบื่อเธอเหงา ก็มานั่งคุยกับฉันที่กำแพง ที่กำกังก่อขึ้นเรื่อย ๆ
ตอนนี้ใจฉันมันคิดแค่ว่า “ เธอเห็นเราเป็นเพื่อนแก้เหงา ” ก็เท่านั้นแหละ ..
กำแพงบางส่วนของฉันนั้นบ้างก็มีรูโหว่ ก่ออิฐ .. ฉาบปูนไม่แห้งและไม่แข็งแรงพอ
ฉันพยายามซ่อมแซมและสร้างมันจนสำเร็จ แต่เธอก็ไม่ไปจากฉันเลย
.. เธอเบื่อเธอเหงา .. ฉันรู้ .. แต่ที่รู้ดีกว่า คือ ..
“ นี่แหละ สิ่งที่ฉันกำลังเผชิญอยู่ ”
To Be continued ……
ขอบคุณที่มา .. จาก นิตยสาร “ Dejavu ” นิตยสารรู้ใจ .. ในโลกส่วนตัว