ข้อความโดย: ฐิตา
« เมื่อ: ตุลาคม 29, 2011, 05:43:14 am »
สอนศิษย์
เป็นการดัดนิสัยหรือเปล่า ?
เมื่อสงครามโลกครั้งที่ ๒ ผ่านพ้นไปแล้วเป็นเวลา ๖ ปี ผลที่สงครามฝากไว้ให้ก็คือ ความยากจนข้นแค้นแสนเข็ญด้วยขาดแคลนเครื่องอุปโภคบริโภคได้แผ่ปกคลุมไปแล้วทุกหย่อมหญ้า โดยเฉพาะเครื่องนุ่งห่มขาดแคลนอย่างยิ่ง พระเณรในวัดต่างๆ มีสบงจีวรชุดเดียวก็บุญหนักหนาแล้ว พวกเราเป็นสามเณรอยู่กับหลวงปู่หลายรูป
วันหนึ่ง สามเณรพรมซึ่งเป็นหลานหลวงปู่รูปหนึ่งด้วย เห็นสามเณรชุมพลห่มจีวรใหม่และสวย จึงถามว่า จีวรนี้ท่านได้แต่ไหนมา เณรชุมพลตอบว่า เราเข้าไปทำวาระถวายหลวงปู่ หลวงปู่เห็นของเราขาดท่านจึงประทานให้มาผืนหนึ่งฯ
เมื่อถึงวาระเณรพรมจึงห่มจีวรขาดไปนวดเท้าหลวงปู่ ด้วยคิดว่าจะได้อย่างเขาบ้าง พอเสร็จวาระกำลังจะออกมา หลวงปู่เห็นจีวรขาด คงจะสงสารหลานจับใจ จึงลุกไปเปิดตู้หยิบเอาของมายื่นให้พร้อมกับสั่งว่า
“นี่เอาไปเย็บให้ดี อย่าห่มทั้งที่ขาดอย่างนี้.”
หลวงปู่ฝากไว้
:http://www.dhammajak.net/board/viewtopic.php?t=457
อนุโมทนาสาธุที่มาทั้งหมดมากมายค่ะ