ตอบ

Warning: this topic has not been posted in for at least 500 days.
Unless you're sure you want to reply, please consider starting a new topic.
ชื่อ:
อีเมล์:
หัวข้อ:
ไอค่อนข้อความ:

Verification:
ระหว่างความดีกับความไม่ดี เราจะเลือกทำสิ่งใดจึงจะสามารถบรรลุธรรมได้จริง ( เลือกตอบแค่ ความดี กับ ความไม่ดี ครับผม):
คุณเชื่อในศรัทธาของความดีไหมครับ ( เลือกตอบแค่ เชื่อ กับ ไม่เชื่อ ครับผม):
คิดว่าความดีทำยากไหม( เลือกตอบแค่ ยาก กับ ไม่ยาก ครับผม):
ชีวิตบางครั้งก็เหมือนเหรียญสองด้านใช่หรือไม่ครับบางครั้งก็หัวบางครั้งก็ก้อย( เลือกตอบแค่ ใช่ กับไม่ใช่ครับผม):
คุณเชื่อว่าทุกศาสนาสอนให้ทุกคนเป็นคนดีใช่หรือไม่ ( เลือกตอบแค่ ใช่ กับ ไม่ใช่ ครับผม):
^^ ขอความกรุณาพิมพ์คำว่า แสงธรรมนำใจ:
^^ ขอความกรุณาพิมพ์คำว่า ใต้ร่มธรรม:
เปล่งวาจาว่าสาธุ เป็นการอนุโมทนาต่อพระสงฆ์ที่วัด หรือมีใครทำบุญแล้วมาบอกให้ทราบ ทราบแล้วยกมือขึ้น (สาธุ) กรุณาพิมพ์คำนี้ครับ  สาธุ:
เว็บใต้ร่มธรรมเป็นเว็บเล็กๆในโลกออนไลน์ใช่หรือไม่ ( เลือกตอบแค่ ใช่ กับ ไม่ใช่ ครับผม):
วัฒนธรรมไทยเมื่อเห็นผู้ใหญ่ท่านจะทำความเคารพ ด้วยการไหว้ท่านก่อนเสมอใช่หรือไม่:
ใต้ร่มธรรม เป็น แค่เว็บไซต์และจินตนาการทางจิต การทำดี สำคัญที่ใจเรา เริ่มความดีที่ใจเราก่อนเสมอ พิมพ์คำว่า "เริ่มความดีที่ใจเราก่อนเสมอ":
เมื่อให้ท่านเลือก ระหว่าง (หนังสือเก่าๆเล่มหนึ่งที่เรารัก) กับ (มิตรแท้ที่รักเรา) คุณจะะเลือก:
หากมีคน บอกว่า เราไม่ดีเราเลว แต่ใจเรารู้ว่าไม่เป็นเช่นนั้น เราจะใช้วิธีใดจัดการกับเรื่องนี้  (โต้เถียงให้แรงกว่าที่เค้าว่ามา) หรือ (เวลาจะเป็นเครื่องพิสูจน์ความดีของเราเองไม่ต้องทำอะไร):
ในโลกออนไลน์หรือโลกแห่งจิต ไม่มีใครทำอะไรเราได้ นอกเสียไปจาก (คนพาล) หรือ (ใจของเราเอง):
เกิดขึ้น ตั้งอยู่ และดับไป ใต้ร่มธรรมเองก็จะเป็นไปตามวัฐจักรนี้ ฉันท์ใดก็ฉันท์นั้น (เป็นจริง) หรือ (ไม่จริง):
พิมพ์คำว่า (แสงธรรมนำทางธรรมะนำใจ) ครับ:
สำนวนไทยที่ว่า แต่ละคนต่างมีรสนิยมแตกต่างกัน หรือไม่ตรงกัน  พิมพ์สำนวนต่อไปนี้ครับ (ลางเนื้อชอบลางยา):
ผู้ที่ยิ่งใหญ่ที่สุด คือ ผู้ที่ทำตนให้เล็กที่สุด ผู้ที่เล็กที่สุดก็จะกลายเป็นผู้ที่ใหญ่ที่สุด ผู้ที่มีเกียรติคือผู้ที่ให้เกียรติผู้อื่น ฉะนั้นสมาชิกใต้ร่มธรรมควรให้เกียรติกันและกัน พิมพ์คำว่า (ฉันจะให้เกียรติสมาชิกทุกๆท่านในใต้ร่มธรรมเสมอด้วยวาจาสุภาพอ่อนน้อม):
ไม่มีอะไรสายสำหรับการเริ่มต้น พิมพ์เป็นประโยคภาษาอังกฤษครับ เป็นตัวพิมพ์เล็กทั้งหมดนะครับ เว้นวรรคคำด้วยครับ (It is never too late to mend):
ผู้ที่ไม่เคยรับรู้รสของความขมขื่น จะไม่รู้ว่าความหวานชื่นคืออะไร พิมพ์เป็นประโยคภาษาอังกฤษครับ เป็นตัวพิมพ์เล็กทั้งหมดนะครับ เว้นวรรคคำด้วยครับ (He who has never tasted bitterness does not know what is sweet):

shortcuts: กด alt+s เพื่อตั้งกระทู้ หรือ alt+p แสดงตัวอย่าง


สรุปหัวข้อ

ข้อความโดย: ดอกไม้ในที่ลับตา ~ ღ
« เมื่อ: กรกฎาคม 29, 2010, 01:04:46 am »

ขอบคุณมากๆๆๆครับพี่แป๋ม  :21: :21: :21: :21:



 :yoyo016: :yoyo026:

 :13: เราเป็นพี่ๆน้องๆ ครอบครัวเดียวกันน่ะค่ะคุณกบ..
เรา เป็นกำลังใจ ให้กันและกัน   :14:ก็ได้ กำลังจากตรงนี้ด้วย..
จึง.. มิได้.. ด่าวดิ้นเพราะวิบากกรรม.. ตามทัน.. นัก..
 :35:  :14:
สู้ๆค่ะ เป็นกำลังใจให้คุณกบเสมอนะคะ...


 :06: :19: :13:

ขอบคุณมากครับพี่แป๋ม :23:

 :23:ขอร่วมเป็นอีกกำลังใจให้..คุณกบและครอบครัวด้วยนะคะ  :47:สู้ สู้!~ ค่ะ ..
เราครอบครัว :19:เดียวกัน ใต้ร่มธรรม ใต้หลังบ้านใหม่หลังเก่าหลังเดิม..หลังเดียวกันค่ะ ^^ .. :01: เอ๊?? ..แล้วว่าแต่ เราเป็น พี่/น้อง คุณกบละคะ เนี่ยย ...  :yoyo111:   :yoyo100: .. คริ๊ คริ๊




ข้อความโดย: แก้มโขทัย
« เมื่อ: กรกฎาคม 28, 2010, 01:35:57 am »

ขอบคุณมากๆๆๆครับพี่แป๋ม  :21: :21: :21: :21:



 :yoyo016: :yoyo026:

 :13: เราเป็นพี่ๆน้องๆ ครอบครัวเดียวกันน่ะค่ะคุณกบ..
เรา เป็นกำลังใจ ให้กันและกัน   :14:ก็ได้ กำลังจากตรงนี้ด้วย..
จึง.. มิได้.. ด่าวดิ้นเพราะวิบากกรรม.. ตามทัน.. นัก..
 :35:  :14:
สู้ๆค่ะ เป็นกำลังใจให้คุณกบเสมอนะคะ...


 :06: :19: :13:

ขอบคุณมากครับพี่แป๋ม :23:
ข้อความโดย: ฐิตา
« เมื่อ: กรกฎาคม 27, 2010, 05:08:39 am »

ขอบคุณมากๆๆๆครับพี่แป๋ม  :21: :21: :21: :21:



 :yoyo016: :yoyo026:

 :13: เราเป็นพี่ๆน้องๆ ครอบครัวเดียวกันน่ะค่ะคุณกบ..
เรา เป็นกำลังใจ ให้กันและกัน   :14:ก็ได้ กำลังจากตรงนี้ด้วย..
จึง.. มิได้.. ด่าวดิ้นเพราะวิบากกรรม.. ตามทัน.. นัก..
 :35:  :14:
สู้ๆค่ะ เป็นกำลังใจให้คุณกบเสมอนะคะ...


 :06: :19: :13:


ข้อความโดย: ฐิตา
« เมื่อ: กรกฎาคม 27, 2010, 04:22:31 am »

:46: :46: :46:
นึกว่าใบไม้นอกกำมือสดุ้งเลย :06:

สดุ้งด้วยค่ะคุณครูแทน..  :14:

ตอนนั้นถ้าไม่มีนอกกำมึอ ก็จะไม่เห็นในกำมือ
ของพระพุทธองค์ท่านให้พิจารณา ขอบพระคุณ คุณครูแทน
และทุกท่าน.. ที่ตอบอธิบาย.. ในกำมือไว้น่ะค่ะ..
ขอบพระคุณ คุณใบไม้นอกกำมือด้วยค่ะ...

 :13: :07: :13:
ข้อความโดย: แก้วจ๋าหน้าร้อน
« เมื่อ: กรกฎาคม 26, 2010, 09:49:22 pm »

 :13: ขอบคุณครับพีแป๋มที่แสนจะน่ารักของพวกเรา อนุโมทนาครับ
ข้อความโดย: แปดคิว
« เมื่อ: กรกฎาคม 26, 2010, 08:22:52 pm »

 :46: :46: :46:
นึกว่าใบไม้นอกกำมือสดุ้งเลย :06:
ข้อความโดย: แก้มโขทัย
« เมื่อ: กรกฎาคม 26, 2010, 05:27:53 pm »

ขอบคุณมากๆๆๆครับพี่แป๋ม  :21: :21: :21: :21:
ข้อความโดย: ฐิตา
« เมื่อ: กรกฎาคม 26, 2010, 05:25:26 pm »






ใบไม้...ความรัก ความรัก..กะ..ใบไม้





ความรักเหมือนใบไม้
เมื่อใบไม้ร่วง...
เราทำอย่างไรกับใบไม้ที่ร่วงไปแล้ว

เราลองกลับปรับเปลี่ยนคำถามใหม่...
ว่าเมื่อความรักหล่นร่วงลงไป
เรา "กวาด" มันด้วยอะไร





หลายคนเดินกวาดอย่างไร้สติ
มันจึงมิได้เป็นการกวาดเพื่อให้จิตใจสะอาด
หากแต่เป็นเพียงการยื้อเวลาเจ็บปวด

ด้วยการกวาดใบไม้ไปกองสุมรุมอยู่อีกฝั่งฟาก

และเมื่อลมพัดหวนกลับมา
ใบไม้ย่อมปลิวเคว้งคว้างพร้อมฝุ่นผงอีกครั้ง...

การกวาด...จึงมิใช่ "การกวาดเพื่อกอง"
แต่ต้อง "กวาดกรอง" ที่ใจให้ใสสะอาด






หลายคนมัวแต่เสียดายใบไม้ใบเดียวที่หลุดลอยไปจากชีวิต
แต่กลับไม่คิดมองใบไม้มากมายในป่าใหญ่กว้าง
เราทำให้ชีวิตเคว้งคว้าง ด้วยความอ้างว่างที่เราสร้างขึ้น


เรามัวแต่กักขังชีวิต ไว้กับความคิดความหลัง
เรามัวแต่เศร้าสร้อยกับความชิงชัง
เลยไม่อาจละวางทุกความเศร้าในหัวใจ...


จะหลุดมือกี่ใบ...ไม่ใช่ปัญหา
ความรักไม่ใช่การออกตามหา..หรือเสาะแสวง
ความรักไม่ใช่การทิ่มแทง
แต่คือการแอบแฝงของสองหัวใจ

และสุดท้าย..สิ่งที่เหนือกว่าความรัก
ความรักที่เริ่มต้นจากตัวเอง
ลองเปลี่ยนมาเป็นความรัก
ความรักที่มอบให้คนอื่นนอกจากตัวเรา





เราจะได้เข้าใจและรู้ว่า
ความรักที่เกิดจากการให้นั้นยิ่งใหญ่กว่าสิ่งใดใดทั้งสิ้น
มันเป็นความรักที่อยู่เหนือการได้มาและการเสียไป

มันมีแต่ความห่วงใยและปรารถนาดี

สุดท้ายแล้ว
ความรักคืออะไร
อาจคือใบไม้ไหว.. เปลี่ยนสี
อาจคือความวูบหนึ่งของสายลมพัดวี
ที่ผ่านเข้ามาให้ความชุ่มชื่นแก่ชีวิต

แต่สุดท้ายแล้ว..
วันหนึ่งมันก็ต้องปลิดปลดตัวเองลงจากขั้ว
รักมากแค่ไหนย่อมหวั่นกลัว




 
วันที่หมอกหมองมัวต้องห่มคลุมชีวิต

ความรักพ่วงพามากับความพลัดพราก
เป็นความลำบากที่ยากแก่การยอมรับ

แต่แล้วใจต้องยอมปรับ
และรับให้ได้กับความเป็นจริง





ใบไม้ใบเดียวในมือ
ทำให้เกิดหนึ่งคำถาม..
ว่าเรารักกันมากแค่ไหน
มองและเห็นความเป็นไป
รักจะอยู่เหนือความตายชั่วนิรันดร์






 :13:  http://www.sookjai.com/index.php?topic=3656.0