ตอบ

Warning: this topic has not been posted in for at least 500 days.
Unless you're sure you want to reply, please consider starting a new topic.
ชื่อ:
อีเมล์:
หัวข้อ:
ไอค่อนข้อความ:

Verification:
ระหว่างความดีกับความไม่ดี เราจะเลือกทำสิ่งใดจึงจะสามารถบรรลุธรรมได้จริง ( เลือกตอบแค่ ความดี กับ ความไม่ดี ครับผม):
คนที่มีจิตใจอ่อนโยนส่วนใหญ่มัก คิดถึงสิ่งใดก่อนเสมอ  ( เลือกตอบแค่ ตัวเอง กับ คนอื่น ครับผม ):
คุณเชื่อในศรัทธาของความดีไหมครับ ( เลือกตอบแค่ เชื่อ กับ ไม่เชื่อ ครับผม):
ถ้าเราโกรธใคร ธรรมะจะเป็นหนทางผ่อนคลายความโกรธนั้นลงได้ใช่ไหม ( เลือกตอบแค่ ใช่ กับ ไม่ใช่ ครับผม ):
เว็บใต้ร่มธรรมเป็นเว็บเล็กๆแนวธรรมะในจิตใช่หรือไม่ ( เลือกตอบแค่ ใช่ กับ ไม่ใช่ ครับผม):
^^ ขอความกรุณาพิมพ์คำว่า ใต้ร่มธรรม:
การแสดงความชื่นชมยินดีในบุญหรือความดีที่ผู้อื่นทำ นิยมใช้คำว่า (อนุโมทนา) กรุณาพิมพ์คำนี้ครับ อนุโมทนา:
เปล่งวาจาว่าสาธุ เป็นการอนุโมทนาต่อพระสงฆ์ที่วัด หรือมีใครทำบุญแล้วมาบอกให้ทราบ ทราบแล้วยกมือขึ้น (สาธุ) กรุณาพิมพ์คำนี้ครับ  สาธุ:
ใต้ร่มธรรม เป็น แค่เว็บไซต์และจินตนาการทางจิต การทำดี สำคัญที่ใจเรา เริ่มความดีที่ใจเราก่อนเสมอ พิมพ์คำว่า "เริ่มความดีที่ใจเราก่อนเสมอ":
คุณพ่อคุณแม่เปรียบดั่งพระอรหันต์ในบ้าน พิมพ์คำว่า "คุณพ่อคุณแม่ฉันรักและเคารพท่านดุจพระอรหันต์":
เมื่อให้ท่านเลือก ระหว่าง (หนังสือเก่าๆเล่มหนึ่งที่เรารัก) กับ (มิตรแท้ที่รักเรา) คุณจะะเลือก:
บุคคลที่ไปหลายๆเว็บไซต์ โดยที่สวมบทบาทเป็นหลายๆคน โดยที่ไม่รู้ว่า แท้จริงใจเราต้องการอะไร เพื่อน หรือ ชัยชนะ:
กล่าวคำดังนี้  "ขอโทษนะ":
กล่าวคำดังนี้  "ขออโหสิกรรม":
เคยนวดฝ่าเท้าให้ คุณพ่อคุณแม่บ้างไหม ถ้ามีโอกาส เราควรทำหรือไม่ (ควรกระทำอย่างยิ่ง หรือ ไม่ควรทำ):
รู้สึกระอายใจไหมที่เราทำร้ายคนอื่นด้วยวาจาหรือสำนวนที่ไม่สุภาพ โดยที่คนคนนั้นเค้าเคยเป็นผู้มีพระคุณต่อเรามา (ไม่ละอายใจ)หรือ(ละอายใจ):
ขนทรายเข้าวัดคือ พิมพ์สำนวนต่อไปนี้ครับ (ทำบุญทำกุศลโดยวิธีนำหรือหาประโยชน์เพื่อส่วนรวมมิได้ทำเพื่อตนเอง):
ผู้ที่ยิ่งใหญ่ที่สุด คือ ผู้ที่ทำตนให้เล็กที่สุด ผู้ที่เล็กที่สุดก็จะกลายเป็นผู้ที่ใหญ่ที่สุด ผู้ที่มีเกียรติคือผู้ที่ให้เกียรติผู้อื่น ฉะนั้นสมาชิกใต้ร่มธรรมควรให้เกียรติกันและกัน พิมพ์คำว่า (ฉันจะให้เกียรติสมาชิกทุกๆท่านในใต้ร่มธรรมเสมอด้วยวาจาสุภาพอ่อนน้อม):
ไม่มีอะไรสายสำหรับการเริ่มต้น พิมพ์เป็นประโยคภาษาอังกฤษครับ เป็นตัวพิมพ์เล็กทั้งหมดนะครับ เว้นวรรคคำด้วยครับ (It is never too late to mend):
ผู้ที่ไม่เคยรับรู้รสของความขมขื่น จะไม่รู้ว่าความหวานชื่นคืออะไร พิมพ์เป็นประโยคภาษาอังกฤษครับ เป็นตัวพิมพ์เล็กทั้งหมดนะครับ เว้นวรรคคำด้วยครับ (He who has never tasted bitterness does not know what is sweet):

shortcuts: กด alt+s เพื่อตั้งกระทู้ หรือ alt+p แสดงตัวอย่าง


สรุปหัวข้อ

ข้อความโดย: แก้วจ๋าหน้าร้อน
« เมื่อ: มกราคม 08, 2012, 09:39:10 pm »

ฟังจากพี่บัวเล่ามา น่าอ่านมากครับ
 :06: เดี๋ยวถ้าผมมีโอกาสแวะร้านหนังสือ จะไปเสาะแสวงหามาอ่านให้ได้เลยครับพี่บัว
ขอบคุณนะครับที่แนะนำ :13:
ข้อความโดย: ดอกโศก
« เมื่อ: มกราคม 08, 2012, 08:38:35 pm »

สวัสดีปีใหม่ 2555 ค่ะ

ห่างหายจากการตั้งกระทู้นานมาก วันนี้จึงขอตั้งกระทู้หนังสือน่าสนใจต้อนรับศักราชใหม่ค่ะ ^^

..........................

ในวันเกือบสิ้นปี บรรยากาศและผู้คนก็ดูมีชีวิตชีวามากๆ
หลายๆที่มีแสงไฟ เสียงเพลงของเทศกาลของช่วงเวลาส่งท้ายปีที่กำลังจะผ่านพ้นไปและเตรียมต้อนรับปีใหม่ๆที่กำลังจะเข้ามา

ของขวัญหลายชิ้นถูกเลือกอย่างพิถีพิถัน บรรจงสรรให้ผู้รับด้วยคิดว่าคนรับน่าจะยินดี
ได้ของครบทุกชิ้นก็พลันคิดว่าของขวัญสำหรับตัวเองคืออะไร คิดได้ก็เดินไปที่ร้านประจำ

พนักงานทักทายด้วยความคุ้นเคยสนิทสนม ด้วยว่าแวะมาประจำ หลายครั้งที่เพียงมาทักทาย เดินดูนี่นั่นแบบไม่ได้ซื้ออะไร
และก็บ่อยครั้งที่แวะมาทักมายพร้อมกับจากไปด้วยการควักกระเป๋า...

ยามค่ำๆ ร้านนี้ไม่ค่อยมีลูกค้า การได้ค่อยๆเดินช้าๆแล้วใช้สายตาไล่เรียงไปที่ละชั้นๆ ให้ความรู้สึกเหมือนอยู่ในห้องสมุดส่วนตัว
ใช้เวลากับการมองหา พิจารณาและเลือกดูไม่นาน ก็ได้ของขวัญถูกใจ

"นิทานล้านบรรทัด" เพียงเห็นชื่อคนเขียนก็ไม่คิดถามตัวเองเป็นครั้งที่สองสามว่าควรซื้อหรือไม่
หนังสือวางอยู่ที่บ้านหลานวันเพราะไม่มีเวลา วันนี้ได้หยิบมาอ่านรู้สึกสุขใจอย่างยิ่ง

หนังสือเล่มนี้เขียนโดยคุณประภาส ชลศรานนท์ เป็นรวมงานเขียนที่อยู่หลังสุดของนิตยสาร A day
ภาพประกอบสวย แต่ที่สำคัญยิ่งกว่าคือสาระที่ได้....


ตัวอย่างบางตอนของหนังสือที่น่าสนใจเช่น

"ทุกเสียงที่ออกมาจากปาก ล้วนเป็นเสียงที่พูดเรื่องตัวเอง
ไม่มีใครเลยที่สนใจเรื่องของคนอื่นจริง"

จากนิทานเรื่อง ฉันอายุเท่าไหร่


"ทุกคนเห็นอะไรก็เห็นด้วยตาซึ่งอันที่จริงก็เป็นดวงตาของแต่ละคนทั้งนั้น
พระอาทิตย์จึงเป็นทั้งถาด ทั้งกระดิ่ง ไปจนถึงต้มยำได้
ต่อให้มองไม่เห็น เราก็เห็นได้"หลวงปู่ยังคงยิ้มอยู่

จากนิทานเรื่อง พระอาทิตย์

"ยิ่งอยากพิเศษ ยิ่งไม่พิเศษ"
จากนิทานเรื่อง เจ้าหญิงแสนโหล

 :13:

เวลาของปีใหม่ เริ่มต้นวันใหม่กับนิทานเรื่องใหม่สักเรื่องก็ทำให้ช่วงเวลาพิเศษเช่นนี้น่ารื่นรมย์ไม่น้อย ^__^