ตอบ

Warning: this topic has not been posted in for at least 500 days.
Unless you're sure you want to reply, please consider starting a new topic.
ชื่อ:
อีเมล์:
หัวข้อ:
ไอค่อนข้อความ:

Verification:
ระหว่างความดีกับความไม่ดี เราจะเลือกทำสิ่งใดจึงจะสามารถบรรลุธรรมได้จริง ( เลือกตอบแค่ ความดี กับ ความไม่ดี ครับผม):
กัน-ละ-ยา-นะ-มิด เขียนเป็นภาษาไทยที่ถูกต้องว่าอย่างไรครับ:
คุณเชื่อในศรัทธาของความดีไหมครับ ( เลือกตอบแค่ เชื่อ กับ ไม่เชื่อ ครับผม):
คิดว่าความดีทำยากไหม( เลือกตอบแค่ ยาก กับ ไม่ยาก ครับผม):
คุณเชื่อว่าทุกศาสนาสอนให้ทุกคนเป็นคนดีใช่หรือไม่ ( เลือกตอบแค่ ใช่ กับ ไม่ใช่ ครับผม):
เว็บใต้ร่มธรรมเป็นเว็บเล็กๆแนวธรรมะในจิตใช่หรือไม่ ( เลือกตอบแค่ ใช่ กับ ไม่ใช่ ครับผม):
^^ ขอความกรุณาพิมพ์คำว่า แสงธรรมนำใจ:
^^ ขอความกรุณาพิมพ์คำว่า ความดีนำทาง:
^^ ขอความกรุณาพิมพ์คำว่า ใต้ร่มธรรม:
เว็บใต้ร่มธรรมเป็นเว็บเล็กๆในโลกออนไลน์ใช่หรือไม่ ( เลือกตอบแค่ ใช่ กับ ไม่ใช่ ครับผม):
ท่านจะปฏิบัติตามกฏระเบียบข้อตกลงของเว็บใต้ร่มธรรมทุกประการหรือไม่ ( เลือกตอบแค่ ใช่ กับ ไม่ใช่ ครับผม):
บุคคลที่ไปหลายๆเว็บไซต์ โดยที่สวมบทบาทเป็นหลายๆคน โดยที่ไม่รู้ว่า แท้จริงใจเราต้องการอะไร เพื่อน หรือ ชัยชนะ:
กล่าวคำดังนี้  "ขอโทษนะ":
กล่าวคำดังนี้  "ขออโหสิกรรม":
เกิดขึ้น ตั้งอยู่ และดับไป ใต้ร่มธรรมเองก็จะเป็นไปตามวัฐจักรนี้ ฉันท์ใดก็ฉันท์นั้น (เป็นจริง) หรือ (ไม่จริง):
ธรรมะคือ ธรรมชาติ พิมพ์คำว่า (ธรรมะชาติ) ครับ:
รู้สึกระอายใจไหมที่เราทำร้ายคนอื่นด้วยวาจาหรือสำนวนที่ไม่สุภาพ โดยที่คนคนนั้นเค้าเคยเป็นผู้มีพระคุณต่อเรามา (ไม่ละอายใจ)หรือ(ละอายใจ):
ขนทรายเข้าวัดคือ พิมพ์สำนวนต่อไปนี้ครับ (ทำบุญทำกุศลโดยวิธีนำหรือหาประโยชน์เพื่อส่วนรวมมิได้ทำเพื่อตนเอง):
ผู้ที่ยิ่งใหญ่ที่สุด คือ ผู้ที่ทำตนให้เล็กที่สุด ผู้ที่เล็กที่สุดก็จะกลายเป็นผู้ที่ใหญ่ที่สุด ผู้ที่มีเกียรติคือผู้ที่ให้เกียรติผู้อื่น ฉะนั้นสมาชิกใต้ร่มธรรมควรให้เกียรติกันและกัน พิมพ์คำว่า (ฉันจะให้เกียรติสมาชิกทุกๆท่านในใต้ร่มธรรมเสมอด้วยวาจาสุภาพอ่อนน้อม):
ผู้ที่ไม่เคยรับรู้รสของความขมขื่น จะไม่รู้ว่าความหวานชื่นคืออะไร พิมพ์เป็นประโยคภาษาอังกฤษครับ เป็นตัวพิมพ์เล็กทั้งหมดนะครับ เว้นวรรคคำด้วยครับ (He who has never tasted bitterness does not know what is sweet):

shortcuts: กด alt+s เพื่อตั้งกระทู้ หรือ alt+p แสดงตัวอย่าง


สรุปหัวข้อ

ข้อความโดย: แก้วจ๋าหน้าร้อน
« เมื่อ: เมษายน 14, 2012, 08:21:03 pm »

อนุโมทนาครับ :13:
ขอบคุณครับพี่แป๋ม
ข้อความโดย: ฐิตา
« เมื่อ: เมษายน 14, 2012, 12:22:54 pm »



                         

ธรรมมะวันสงกรานต์ กับ พระมหาสมปอง ตาลปุตฺโต

ขอนำท่านผู้อ่านได้พบกับสาระสำคัญอันเนื่องมาจากประเพณีไทยที่สำคัญอย่างหนึ่ง ได้แก่ “ประเพณีสงกรานต์” เมื่อพูดถึงคำว่า สงกรานต์แล้ว หลายท่านมักจะนึกถึงการเล่นสาดน้ำกัน นึกถึง การรดน้ำดำหัว การขอพรผู้ใหญ่ สำหรับที่มาที่ไปของเรื่องราวคงยกเอาไว้ก่อน แต่หลักที่สำคัญคือ ธรรมเนียมปฏิบัติที่มาคู่กันกับวันสงกรานต์นั้นเป็นเรื่องที่ควรศึกษาอย่างยิ่ง โดยเฉพาะธรรมเนียมการเคารพ นอบน้อมผู้ใหญ่ การแสดงความกตัญญูกตเวที การมีน้ำใจต่อกันและกัน นอกจากการถือเอาเป็นเอกลักษณ์ที่สำคัญ ของประเทศไทย ดังนั้น Newsletter ฉบับนี้ จะได้สืบค้นด้วยพระไตรปิฎกฉบับคอมพิวเตอร์ว่า ความเคารพอ่อนน้อม ต่อผู้ใหญ่ ความกตัญญูกตเวทีนั้น มีสาระอย่างไร โดยได้กำหนดด้วยคำว่า ผู้อ่อนน้อม และคำว่า กตัญญูกตเวที ดังนี้

กำหนดด้วยคำว่า “ผู้อ่อนน้อม

เมื่อกำหนดด้วยคำว่า ผู้อ่อนน้อม ได้พบสาระ ที่สำคัญของหลักธรรม กล่าวคือ บุคคลที่มีความ อ่อนน้อม ต่อผู้ใหญ่อยู่เนือง ๆ นั้น จะพบกับสิ่งที่ดี ๆ ในชีวิต หรือได้พรอันประเสริฐ ๔ ประการ คือ อายุ วรรณะ สุขะ พละ พรทั้ง ๔ ประการนี้ เป็นพรที่ผู้ใหญ่ หรือพ่อ แม่ ครูอาจารย์ มักจะกล่าวอวยพรให้เมื่อบุตรหลานหรือผู้ที่อ่อนกว่า มาแสดงความเคารพนบนอบต่อ เช่น ในโอกาสวันสงกรานต์ วันเกิด เป็นต้น ดังนั้น วัฒนธรรม การให้พรจึงเป็นวัฒนธรรม ที่นำหลักคำสอนใน พระพุทธศาสนามาใช้ในการดำเนินชีวิต ของคนไทยมาแต่โบราณกาล

กำหนดด้วยคำว่า “กตัญญูกตเวที”   

เมื่อกำหนดด้วยคำว่า กตัญญูกตเวที ได้พบสาระธรรมที่สำคัญหลายแห่งในพระไตรปิฎก เช่น ในพระวินัยปิฎก ได้กล่าวถึงพระสารีบุตร ซึ่งได้รับการยกย่องจากพระพุทธเจ้าว่าเป็นตัวอย่างของภิกษุทั้งหลาย ที่มีความกตัญญูกตเวที เนื้อหาจากพระไตรปิฎกมีโดยย่อว่า :-

มีพราหมณ์คนหนึ่งเข้าไปหาภิกษุทั้งหลาย แล้วขอบวช แต่ภิกษุทั้งหลายไม่บวชให้ ด้วยสาเหตุใดนั้นใน พระไตรปิฎกไม่ได้ระบุไว้ อาจเป็นเพราะมีอายุมากแล้ว เกรงว่าบวชแล้วจะเป็นภาระเพื่อนภิกษุด้วยกันที่จะดูแล ฝ่ายพราหมณ์เมื่อไม่ได้บวชดังตั้งใจ จึง (อดอาหาร) ทำให้ร่างกายทรุดโทรม ซูบผอม ผิวพรรณวรรณะไม่ผ่องใส ผอมจนเห็นแต่เส้นเอ็นปูดโปน ครั้นพระพุทธเจ้าเสด็จมาพบเข้า จึงได้ตรัสถามภิกษุว่าทำไมพราหมณ์จึงเป็นเช่นนี้ ภิกษุทั้งหลายจึงพากันกราบทูลเรื่องให้ทรงทราบ พระพุทธเจ้าทรงรับสั่งถามภิกษุทั้งหลายว่า มีภิกษุรูปใด นึกถึงบุญคุณความดีของพราหมณ์ท่านนี้บ้าง? ไม่มีภิกษุรูปใด ตอบ ทันใดนั้น พระสารีบุตรก็ได้ทูลต่อ พระพุทธเจ้าว่า ตนนึกได้ พระพุทธเจ้าตรัสถามว่า นึกถึงบุญคุณอะไรที่ พราหมณ์ คนนี้ทำให้ พระสารีบุตรจึงได้ทูลว่าเมื่อคราวที่ตน บิณฑบาตอยู่ในเมืองราชคฤห์ พราหมณ์ท่านนี้แหล่ะ ได้ใส่บาตร ถวายข้าว ๑ ทัพพีแก่ตน พระพุทธเจ้าจึงตรัสชม พระสารีบุตรว่าเป็นพระที่ดี มีความกตัญญูกตเวที หลังจาก นั้น จึงทรงอนุญาตให้พระสารีบุตรเป็นพระอุปัชฌาย์ทำการบวชให้แก่พราหมณ์นั้นสมความตั้งใจ

ในพระสูตร ขุททกนิกาย อปทาน ยังได้กล่าวถึงพระคุณสมบัติของพระพุทธเจ้า พระนามว่าปทุมุตระ ว่าเป็นพระพุทธเจ้าที่ทรงไว้ซึ่งความกตัญญูกตเวที ดังที่พระกาฬุทายีเถระพรรณนาไว้

นอกจากนี้แล้ว ในพระสูตร อังคุตตรนิกาย ทุกนิบาต ยังได้รับรองไว้อีกว่า ความเป็นคนกตัญญูกตเวที คนดีทั้งหลายสรรเสริญ ความกตัญญูกตเวที เป็นภูมิหรือพื้นฐานของความเป็นคนดี ส่วนคนอกตัญญูอกตเวทีนั้น คนไม่ดีด้วยกัน ย่อมสรรเสริญ และนับว่าเป็นพื้นฐานของความเป็นคนไม่ดี ดังพุทธพจน์ว่า

ภิกษุทั้งหลาย ความเป็นคนอกตัญญูอกตเวทีนี้ เป็นภูมิอสัตบุรุษ (คนไม่ดี) ทั้งหมด ภิกษุทั้งหลาย ส่วนสัตบุรุษ (คนดี) ย่อมเป็นคนกตัญญูกตเวที ก็ความเป็นคนกตัญญูกตเวทีนี้ สัตบุรุษ (คนดี)ทั้งหลาย สรรเสริญ ภิกษุทั้งหลาย ความเป็นคนกตัญญูกตเวทีทั้งหมดนี้เป็นภูมิสัตบุรุษ (คนดี)

                 

จากเนื้อหาในพระไตรปิฎก ทำให้ทราบถึงหลักธรรมที่กลายมาเป็นวัฒนธรรมไทยที่สำคัญหลายข้อ และได้รับการประพฤติปฏิบัติมาเป็นเวลายาวนาน ธรรมข้อธรรมแรกนั้น ระบุถึงความเป็นคนอ่อนน้อม หรือเรียกว่ามีสัมมาคารวะต่อผู้ใหญ่ พ่อแม่ ครู อาจารย์ ย่อมจะพบกับความสุขความเจริญ ส่วนหลักธรรมถัดมา เป็นหลักธรรมสำคัญยิ่ง คือความกตัญญูกตเวที การรู้คุณและตอบแทนคุณผู้ที่เคยทำคุณแก่ตนเป็นความดี ที่พระพุทธเจ้าทรงสรรเสริญ และคนดีทั้งหลายสรรเสริญ ตรงกันข้ามกับคน อกตัญญูอกตเวที พระพุทธเจ้าตรัสว่าเป็นความไม่ดี ตัวอย่างจาก พระไตรปิฎก แสดงไว้ชัดเจนว่าการที่พระสารีบุตร ได้รับคำชมจาก พระพุทธเจ้าว่าเป็นพระสงฆ์ที่กตัญญูกตเวทีเพียงเพราะการ ได้รับอาหารที่พราหมณ์ใส่บาตรให้ ๑ ทัพพีเท่านั้น ดังนั้น ลูกทั้งหลาย ที่พ่อแม่เลี้ยงดูมาด้วย ข้าวหลายเกวียน หลายกระสอบ หากละเลยหรือละทิ้ง ไม่ดูแลท่าน ก็จะเป็นคน อกตัญญู ขอฝากเป็นธรรมคติว่า “ความอ่อนน้อม ทำให้ผู้ใหญ่ รักและหวังดี ความกตัญญูกตเวที ทำให้เป็นคนดีและเจริญรุ่งเรือง”



-http://www.dhammajak.net/forums/viewtopic.php?f=1&t=41757