ข้อความโดย: ฐิตา
« เมื่อ: เมษายน 19, 2012, 03:07:45 pm »
ใจสูงมาจากความเรียบง่าย แต่สูญสลายเพราะความฟุ้งเฟ้อ
คนที่ทนกินดื่มอาหารชั้นเลวได้ถือว่ามือจิตใจที่สูงส่ง
แต่คนที่มุ่งแต่อาหารและเครื่องประดับชั้นดีคือคนที่ยอมตกเป็นทาสรับใช้
ของคนอื่นอย่างอัปยศหมดศักดิ์ศรี
จิตโอบอ้อมอารี คุณความดียืนยาว
คนเราควรมีจิตใจโอบอ้อมอารีต่อผู้อื่น และควรสะสมคุณความดี
เอาไว้ให้มาก ๆ เพราะตายแล้วก็ยังมีคนระลึกถึงมิเสื่อมคลาย
เอื้อเฟื้อเผื่อแผ่ รู้จักเพียงพอ
แม้ยามมีหรือไม่มีก็ตาม ต้องรู้จักเผื่อแผ่แบ่งปันให้คนอื่นเสมอ
สำเร็จได้เพราะไม่ใฝ่ต่ำ สู่แดนธรรมเพราะลดกิเลส
คนเราหากสามารถละทิ้งจิตใจใฝ่ต่ำได้ก็ถือว่าเป็นผู้ประสบความสำเร็จแล้ว
และหากสามารถลดละความผูกพันที่มีต่อลาภ ยศ สรรเสริญได้
ก็นับได้ว่าได้เข้าสูแดนธรรมอันศักดิ์สิทธิ์แล้ว
ใจกว้างคบเพื่อน สุจริตใจคบคน
การคบเพื่อนต้องมีใจนักเลงไม่กลัวเสียเปรียบ คนเราต้องรู้จักคงความบริสุทธิใจไว้บ้าง
เวลาได้รับไม่นำหน้า เวลาเสียสละไม่รั้งหลัง
เวลาได้รับความดีความชอบก็ไม่ควรแย่งแซงหน้าผู้อื่น
เมื่อจำเป็นต้องเสียสละก็อย่ามัวช้าอยู่หลังผู้อื่น
และเมื่อได้รับผลประโยชน์ตามควรแล้วให้รู้จักพอ
ความอดกลั้นคือศิลปะชั้นสูง ดีต่อเขาคือดีต่อตนเอง
การรู้จักถอยหลีกสักก้าวย่อมนำมาซึ่งจังหวะก้าวหน้าที่ดีกว่า
การเอื้อเฟื้อเผื่อแผ่ต่อผู้อื่นคือารวางรากฐานอันนำกลับมาซึ่งประโยชน์สู่ตนเอง
คุยโวทำให้ผลงานด้อยค่า สำนึกบาปช่วยลดทอนความผิด
การคุยโวโอ้อวดจะทำให้ผลงานสร้างมาหมดคุณค่าลงอย่างรวดเร็ว
การสำนึกบาปกลับเนื้อกลับตัวได้ก็เปรียบเสมือนโจรกลับใจ
เรื่องดีไม่เอาใส่ตัวผู้เดียว เรื่องชั่วไม่ผลักให้ผู้อื่น
เรื่องความดีความชอบนั้นไม่ควรครอบครองเอาไว้แต่ผู้เดียว
ควรรู้จักยกย่องคนอื่นบ้าง ส่วนเรื่องอัปยศอดสู
ก็ไม่ควรผลักให้ผู้อื่นทั้งหมด ควรรู้จักรับเองบ้าง
ความดีความชอบไม่ขอให้ปรี่ล้น เป็นคนต้องรู้จักพอ
กระทำสิ่งใดอย่าหวังเอาแต่ได้
ควรมีใจเอื้อเฟื้อเผือแผ่ต่อผู้อื่น จะได้ไม่นำภัยมาสู่ตนในภายหลัง
Credit By :http://www.yimtamphan.com/?p=384
