ข้อความโดย: ฐิตา
« เมื่อ: สิงหาคม 06, 2012, 07:53:24 pm »
ธรรมะพระอริยะจี้กง :จิตเหนือสำนึก
มนุษย์นั้นมีพฤติกรรมไปตามที่จิตใต้สำนึกจะสั่งการ จิตที่อยู่ใต้สำนึกย่อมอยู่ลึกและไกลกว่าจะคืนกลับ จิตใต้สำนึกย่อมทับถมตัวมันเอง ไม่ว่าใครผู้ใด สำนึกย่อมเป็นใหญ่กว่าจิต จิตจึงถูกสำนึกกดทับไว้ใต้บังคับบัญชา สำนึกที่ว่าคือ กิเลส ตัณหา อุปาทานทั้งปวง สำนึกจึงเป็นห่วงล่ามจิตมิให้แสวงหาสิ่งอื่นใด นอกไปจากคำบัญชา จิตอันถูกสำนึกจึงเป็นห่วงล่ามจิตมิให้แสวงหาสิ่งอื่นใด นอกไปจากคำบัญชา จิตอันถูกสำนึกยึดเหนี่ยวไว้ นั้นคือจิตอันเป็นทุกข์ คือจิตอันเป็นทาส คือจิตอันปราศจากแสงสว่างแห่งพระธรรมเป็นจิตที่มืดดำ เป็นจิตที่ต่ำช้า เป็นจิตที่หาประโยชน์ใดๆ มิได้ ดังนี้แล้วจิตใต้สำนึกจึงเป็นพลังกดดัน หันมนุษย์เข้าหาอาสวกิเลสทั้งมวล
จิตอันอยู่ใต้สำนึกจึงเป็นผลึกของสันดานนิสัย อันใฝ่อยู่ในความชั่ว ความกลัว ความขลาดเขลา จิตใต้สำนึก จึงเป็นจิตที่เศร้าหมอง ยากที่จะเห็นธรรมะ ขอชักนำพวกเราทั้งหลายจงมาร่วมกันแปลงกายเปลี่ยนใจ พาจิตให้ผ่องใสด้วยการทำจิตให้อยู่เหนือสำนึก ตรึกตรอง ศีล สมาธิปัญญา ให้เห็นแม้อริยสัจสี่ ก็พึงหวังให้เห็นโดยแจ่มชัด ขจัดเสียซึ่งความมืดดำแห่งจิต แล้วชีวิตของเราก็จะสบาย เป็นชีวิตที่ใกล้ถึงธรรมอันประเสริฐ บรรเจิดกว่าสิ่งทั้งปวง
มีจิตอยู่เหนือสำนึกแล้วใจย่อมผ่องแผ้ว ดุจแก้วใสไร้ฝุ่นธุลี ดังนี้ท่านเว่ยหล่างจึงว่า ไยต้องเช็ดถูอีกด้วยเล่า เพราะแท้ที่จริงแล้ว แม้โพธิก็ไร้ต้น เข้าใจดังนี้ชีวิตย่อมเป็นสุขอยู่ในปัจจุบันขณะ เป็นห่วงเป็นทุกข์ไปไยกับวันพรุ่งนี้ เช่นนี้ปัจจุบันเราจักเศร้าหมอง มิไยจะต้องกล่าวถึงอนาคต เมื่อวันนี้ทุกข์เสียแล้ว พรุ่งนี้จะสุขได้อย่างไร เพราะใจมีเพียงวันนี้เท่านั้น ใจไม่อาจรอเราอยู่ในวันพรุ่งนี้
ปกิณกธรรม :หนังสือโอวาทสี่ของท่านเหลี่ยวฝานฉบับสมบูรณ์
-http://www.dhammadhammo.com/index.php?
option=com_content&view=article&id=138:2011-06-07-16-09-34
&catid=154:2011-06-28-22-45-46&Itemid=632
-http://www.dhammadhammo.com/index.php?
option=com_content&view=article&id=138:2011-06-07-16-09-34
&catid=154:2011-06-28-22-45-46&Itemid=632