ข้อความโดย: กระตุกหางแมว
« เมื่อ: สิงหาคม 01, 2010, 01:46:34 am »ผมคุ้นๆว่าเคยอ่านหนังสือเล่มนี้นะครับ
ขอบคุณที่มาแนะนำครับพี่บัว
ขอบคุณที่มาแนะนำครับพี่บัว
ขอให้ศรัทธาในความดี ตราบใดที่หัวใจยังมีธรรมะ ธรรมะในใจเราจะส่งเสริมความดีให้คงไว้ซึ่งศรัทธา..
ข่าว:
เว็บใต้ร่มธรรม ตั้งขึ้นเพื่อการรวมตัวของสมาชิกและทีมงานเว็บอกาลิโก ให้มาปรึกษาพบปะพูดคุยกันก่อนเดินทางสู่เส้นทางเดิมของอกาลิโกครับ พร้อมที่จะสานต่อความดีบนโลกออนไลน์ใบเล็กๆนี้ ทุกเรื่องราวมีความเป็นไป หากพี่ๆทุกท่านได้รับข่าวสารฉบับนี้ ถ้ามีเวลา..ก็ขอให้แวะมา พักคุยธรรมะปรึกษาหารือกันเช่นกัลยาณมิตรเหมือนที่เคยมา.."ด้วยความคิดถึงอย่างยิ่ง..ถึงที่สุด ธรรมะอวยพรครับ"
ข้อความโดย: rain....
« เมื่อ: กรกฎาคม 09, 2010, 04:50:46 pm »“...การที่เราเข้าใจเกี่ยวกับเรื่องชีวิต...ทำให้เราเลือกทำในสิ่งที่เป็นสาระในชีวิต ไม่ประมาทเผลอปล่อยชีวิตไปตามกระแส ได้ใช้ชีวิตอย่างสดชื่นแจ่มใส มีความสุข”
ขอบคุณมากมายค่ะพี่บัว
ขอบคุณมากมายค่ะพี่บัว
ข้อความโดย: แก้วจ๋าหน้าร้อน
« เมื่อ: กรกฎาคม 08, 2010, 10:33:37 pm » อ่านแล้วรู้สึกดีครับ อนุโมทนากับคนเขียนด้วยครับ ขอบคุณครับพี่บัวข้อความโดย: ดอกโศก
« เมื่อ: กรกฎาคม 08, 2010, 10:24:30 pm »
เมื่อหลายปีก่อน (จริงๆนานหลายปีมากแล้วค่ะ
) ได้มีโอกาสนำของไปบริจาคที่วัดสวนแก้ว ที่นั่นมีของบริจาคมากมายหลายอย่าง พระพยอม กัลยาโณ ท่านมีเมตตาอนุเคราะห์คนที่ตกทุกข์ได้ยากจึงให้นำของบริจาคทั้งหลายเพื่อช่วยเหลือผู้ที่ลำบากเหล่านั้นและหนึ่งในจำนวนของบริจาคที่มีผู้ใจบุญนิยมนำบริจาคก็คือ "หนังสือ" ที่ร้านขายหนังสือมีหนังสือหลากหลายประเภท เดินเลือก เดินดูอยู่นานก็ไปสะดุดกับชื่อและหน้าปกหนังสือเล่มหนึ่ง"แรงดลใจแห่งชีวิต" โสภณ สุภาพงษ์ ในที่สุดก็บริจาคเงินให้ทางวัดแล้วก็นำหนังสือที่ชื่อไพเราะและปกสวยกลับบ้านค่ะ
กลับมาถึงบ้านแล้วก็หยิบหนังสือใหม่ของตัวเอง (แต่เก่าของใครมิรู้
) มาอ่านเปิดไปหน้าแรกก็ได้พบกับข้อความที่เขียนด้วยลายมือ ด่านล่างขวาของหน้า
"คิดถึงผม ขอให้อ่านหนังสือเล่มนี้....หมอบอย"
อธิบายความรู้สึกหลังจากที่อ่านข้อความนั้นไม่ถูก... มันทั้งประหลาดใจ ทึ่ง และเศร้า คละเคล้าปนๆกันไป
"ประหลาดใจ" เพราะไม่คิดว่าจะได้พบข้อความแบบนี้ อ่านแล้วแอบปลื้ม...เขียนถึงเราหรือเปล่านะ
"ทึ่ง" ที่ยังมีผู้ชายที่ให้หนังสือ แล้วเขียนข้อความธรรมดาที่อ่านแล้วแสนจะอุ่นใจ...หมอคนนี้ยังกะพระเอกในละคร
"เศร้า" ที่คนรับหนังสือส่งมันมาเป็นของบริจาคเสียได้ และยิ่งเศร้าลึกเมื่อนึกไปถึงว่าคนที่หมออยากให้คิดถึงนั้น นอกจากเค้าจะไม่เก็บรักษาหนังสือไว้แล้ว เค้าอาจจะไม่คิดถึงคนให้เหมือนอย่างเช่นที่คนตั้งใจให้คิดไว้ก็เป็นได้...
คุณค่าของหนังสือเล่มนี้ไม่ได้อยู่ที่ข้อความธรรมดาๆของคุณหมอเท่านั้น แต่ทุกตัวอักษรจากปลายปากกาของคุณโสภณ สุภาพงษ์นั้นมีคุณค่าและความหมายมากมายค่ะ
“...โรงเรียน ได้กลายเป็นโรงสอน คือสอนอย่างเดียวไม่ได้เรียนรู้ที่จะต้องเอื้อเฟื้อ เกื้อกูล เอาใจ เห็นใจ สังเคราะห์ สร้างสรรค์ ส่วนใหญ่ในมหาลัยสอนให้เราแก่งแย่ง สอนให้เอาใจผู้มีอำนาจอย่างเดียว...”
“...การที่เราเข้าใจเกี่ยวกับเรื่องชีวิต...ทำให้เราเลือกทำในสิ่งที่เป็นสาระในชีวิต ไม่ประมาทเผลอปล่อยชีวิตไปตามกระแส ได้ใช้ชีวิตอย่างสดชื่นแจ่มใส มีความสุข”
“...ความสุขคือการสร้างน้ำใจ สร้างเพื่อน สร้างความดี ความสุขคือการให้ ใช้ชีวิตพอเหมาะพอควร ชีวิตก็จะพบความสุข ซึ่งอยู่ใกล้แค่นี้เอง ไม่ต้องค้นหา อ้างว้างต่อไป...”
“...ถ้าเราตื่นมาทุกเช้าเราพบว่าเราอยากมากกว่าสิ่งที่เรามี เราก็จนไปถึงวันตาย เพราะมันอยากกว่าที่มีทุกวัน...”
“...ทุกครั้งที่ต้องทำอะไรใหม่ ขอให้มองว่าสิ่งนั้นเป็นรายได้ เราจะรู้สึกดีขึ้น อย่ามองว่าเป็นภาระ เป็นความกังวล...”
“...ไม่มีทรัพย์สินอะไรสำหรับองค์กรจะสำคัญไปกว่าคนที่ดีและความคิดที่ดีในองค์กร...”
“...ตราบ ใดที่เราไม่นึกถึงความตาย เราก็จะไม่นึกถึงการจัดการใดๆ เราจะอยากทุกสิ่งทุกอย่าง และสะสมไปตามความเห็นแก่ตัวอย่างไม่มีที่สิ้นสุด แล้วสิ่งต่างๆ ที่เราควรจะทำก็จะไม่เกิดขึ้น”
มาลองอ่านกันดูนะคะ
ขอบคุณหมอบอยเจ้าของข้อความธรรมดาๆที่แสนดี และขอขอบคุณข้อมูลที่สรุปสาระสำคัญๆจากหนังสือที่ช่วยให้ไม่ต้องพิมพ์ใหม่จากบล็อกนี้ค่ะ http://www.oknation.net/blog/poo
“...การที่เราเข้าใจเกี่ยวกับเรื่องชีวิต...ทำให้เราเลือกทำในสิ่งที่เป็นสาระในชีวิต ไม่ประมาทเผลอปล่อยชีวิตไปตามกระแส ได้ใช้ชีวิตอย่างสดชื่นแจ่มใส มีความสุข”
“...ความสุขคือการสร้างน้ำใจ สร้างเพื่อน สร้างความดี ความสุขคือการให้ ใช้ชีวิตพอเหมาะพอควร ชีวิตก็จะพบความสุข ซึ่งอยู่ใกล้แค่นี้เอง ไม่ต้องค้นหา อ้างว้างต่อไป...”
“...ถ้าเราตื่นมาทุกเช้าเราพบว่าเราอยากมากกว่าสิ่งที่เรามี เราก็จนไปถึงวันตาย เพราะมันอยากกว่าที่มีทุกวัน...”
“...ทุกครั้งที่ต้องทำอะไรใหม่ ขอให้มองว่าสิ่งนั้นเป็นรายได้ เราจะรู้สึกดีขึ้น อย่ามองว่าเป็นภาระ เป็นความกังวล...”
“...ไม่มีทรัพย์สินอะไรสำหรับองค์กรจะสำคัญไปกว่าคนที่ดีและความคิดที่ดีในองค์กร...”
“...ตราบ ใดที่เราไม่นึกถึงความตาย เราก็จะไม่นึกถึงการจัดการใดๆ เราจะอยากทุกสิ่งทุกอย่าง และสะสมไปตามความเห็นแก่ตัวอย่างไม่มีที่สิ้นสุด แล้วสิ่งต่างๆ ที่เราควรจะทำก็จะไม่เกิดขึ้น”
มาลองอ่านกันดูนะคะ
ขอบคุณหมอบอยเจ้าของข้อความธรรมดาๆที่แสนดี และขอขอบคุณข้อมูลที่สรุปสาระสำคัญๆจากหนังสือที่ช่วยให้ไม่ต้องพิมพ์ใหม่จากบล็อกนี้ค่ะ http://www.oknation.net/blog/poo