ข้อความโดย: ฐิตา
« เมื่อ: มีนาคม 23, 2013, 02:23:23 pm »
แม่..ผู้ให้ที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในโลกหล้าหาใครเสมอเหมือน
จะต้องทำเช่นใด
จึงจะทดแทนพระคุณอันไพศาลนี้ได้ครบถ้วน..
นัยน์ตา แม่....!
กำซาบหวานผ่านไหว ตรึงใจรับ
ซ่านซึ้งซับซ่อนงาม โดยความหมาย
ผะแผ่วผ่านรอยยิ้ม อันพริ้มพราย
คมตาชายบาดคมอารมณ์ลึก
คล้ายบอกเล่าเหงาโศกโลกเดียงสา
ซื่อนัยน์ตาเติบนิยามความรู้สึก
แทนบรรดาถ้อยคำจากสำนึก
เปิดผนึกความฝันวันเวลา
สู่หุบห้วงสุขโศกโลกเสนอ
พิสุทธิ์เธอเขียนวาด ปรารถนา
บางรู้สึกพริ้มพราย โดยสายตา
สื่อถึงสรรพสิ่งนานา ในหัวใจ
อุ่นอาทรใดเล่าที่เฝ้าหวัง
ลบคราบรอยชิงชังมิหวั่นไหว
เหลียวตาสบความหมาย ถึงภายใน
ดังอุ่นไอโอบอ้อม ถนอมรัก
ถึงโลกจักผันแปรในแง่ร้าย
ความเป็นตายไสสู่ให้ รู้จัก
เพียงอบอุ่นสายตา สามิภักดิ์
ก็สุขนักแล้วใจใครคนนี้
………..........
โดยคำ ลานเทวา
*******
แม่จ๋าแม่ ลูกแสนหิว ท้องใส้ป่วน
ใยแม่ด่วน นอนแน่นิ่ง ไม่สั่นไหว
ลูกจะขอ ดื่มนมแม่ ที่แกว่งไกว
เหตุไฉน ใยแม่นอน อ่อนอุรา
..
โอ้..ลูกจ๋า แม่ขอลา จำต้องจาก
รักลูกมาก แต่ไม่อาจ ทานทนไหว
พวกมนุษย์ ที่ประเสริฐ จิตจัญไร
มันมาพราก แม่-ลูก ไป ให้อาดูร
..
แม่ไม่ผิด มันก็ฆ่า น่าอนาถ
เพราะแม่พลาด ที่เกิดเป็น เดรัจฉาน
แต่ถ้าเกิด เป็นมนุษย์ ต่ำสันดาน
แม่ขอเป็น เดรัจฉาน ก็แล้วกัน..
>>> F/B Siam Thailand