ข้อความโดย: sithiphong
« เมื่อ: พฤษภาคม 06, 2013, 10:33:14 am »ได้เวลาเอาจริง...ลดเจ็บ-ตาย บนท้องถนน พร้อมลั่นกลองรบประกาศสงครามกับอุบัติเหตุหรือยัง?!?
-http://www.dailynews.co.th/thailand/202238-
ข่าวนักปั่นจักรยานรอบโลกชาวอังกฤษ 2 สามีภรรยา มาจบชีวิตบนท้องถนนในประเทศไทยเป็นข่าวดังไปทั่วโลก ปั่นมา 22 ประเทศเกือบครึ่งโลกไม่เป็นไร มาจบชีวิตในไทยเป็นเรื่องที่คนทั่วโลกในยุคการสื่อสารไร้พรมแดนให้ความสนใจ
กรณีนักปั่นสองสามีภรรยาชาวอังกฤษ
วันเวลาที่เกิดเหตุ วันที่ 13 ก.พ. 2556 เวลาประมาณ 13.00 น.
สถานที่เกิดเหตุ กม. 41-42 ทางหลวงหมายเลข 304 ช่วงเขาหินซ้อน–พนมสารคาม
ผู้เสียชีวิต นายปีเตอร์ หลุยส์ เซเบียร์ รูท (Mr.ROOT PETER LOUIS)
น.ส.แมรี่ เอ็มเมล ไอนี ธอมป์สัน (Mrs.THOMPSON MARY)
สำหรับนายปีเตอร์ และ น.ส.แมรี่ พบกันเมื่อ 14 ปีที่แล้วระหว่างเรียนที่วิทยาลัยศิลป์ในเมืองฟอลมัธ แคว้นคอร์นวอลล์ ประเทศอังกฤษ จากนั้นออกเดินทางเพื่อท่องโลกด้วยจักรยานเมื่อเดือนกรกฎาคม 2554 “ปีเตอร์และแมรี่” ปั่นไปทั่วยุโรป เข้าสู่ตะวันออกกลางและสาธารณรัฐประชาชนจีน รวมแล้ว 22 ประเทศ ก่อนมาเกิดเหตุที่ประเทศไทย
ส่วนคู่กรณี นายวรพงษ์ สังฆวัตร อายุ 25 ปี อาชีพรับจ้าง (พนักงานบริษัทแอร์) อยู่บ้านเลขที่ 68 หมู่ 8 ต.เอือดใหญ่ อ.ศรีเมืองใหม่ จ.อุบลราชธานี
ยาพาหนะ รถกระบะโตโยต้า วีโก้ สีบรอนซ์ หมายเลข
ทะเบียนป้ายแดง ก-9140 กรุงเทพมหานคร
พฤติการณ์โดยย่อ: ตามวันเวลาที่เกิดเหตุ นายวรพงษ์ ได้ขับขี่รถยนต์คันดังกล่าวมาตามเส้นทางสาย 304 ด้วยความเร็วประมาณ 120 กม. ต่อ ชม. ปรากฏว่าหมวก เซฟตี้ ที่วางไว้ข้างตัวได้หล่นลงในรถ จึงก้มลงเก็บ และมารู้ตัวอีกทีว่ารถเสียหลักพุ่งลงข้างทางชนต้นไม้
ย้อนกลับไปเมื่อ 2-3 ปีก่อน สองสามีภรรยาชาวอังกฤษ ถือธงข้ามทางม้าลาย นึกว่าจะปลอดภัย...ก็ไม่รอด แม้กระทั่งเด็กชายสามพี่น้องชาวอังกฤษมาเที่ยวที่ภาคเหนือของไทย ก็ต้องมาจบชีวิตลงเพราะอุบัติเหตุจราจร โลกออนไลน์ถล่มประเทศไทยยับเยิน!
พล.ต.ต.ศักดา เตชะเกรียงไกร รอง ผบช.ภ.4 ให้ความเห็นเกี่ยวกับเรื่องนี้ ว่า องค์กรอนามัยโลก สำรวจสถิติใหม่แล้วแจ้งให้ประเทศไทยทราบว่า ยอดคนเจ็บคนตายจากอุบัติเหตุในไทยที่แจ้งไปนั้นไม่ตรงกับความเป็นจริง ได้มีการสำรวจเก็บข้อมูลใหม่ จากเดิมที่รายงานว่าตายจากอุบัติเหตุปีละ 13,000 ศพ ต่อปีนั้น ไม่เป็นความจริง แต่น่าจะเป็น 26,000 ศพต่อปี ติดอันดับ 6 ของโลก ในค่าเฉลี่ยการตายต่อประชากร 100,000 คน แสดงว่าถนนในบ้านเราอันตรายลูกหลานออกไปนอกบ้านอาจไม่ได้กลับมา!
วันนี้...ฝุ่นใต้พรมที่กวาดซ่อนไว้มันเปิดออกมาแล้ว ไม่ตายในที่เกิดเหตุ, รักษาตัวนานแล้วตายภายหลัง, นำกลับไปตายที่บ้าน ฯลฯ ไม่นับ! ยอดเหล่านี้โผล่มาแล้ว คนไทยตายจากอุบัติเหตุมาก มากกว่าอาชญากรรมถึง 3–4 เท่า แต่ในขณะเดียวกัน ความเชื่อของคนไทยนั้น ยังเห็นว่าตายจากอุบัติเหตุเป็นเรื่องเคราะห์กรรม, เวรกรรม ตายจากอุบัติเหตุนั้นดีแล้ว ยังได้ค่าเสียหาย ได้เงินประกัน ไม่งั้นก็คงไปตายด้วยเหตุอื่น เพราะยังไงก็ต้องตาย นพ.ธนะพงศ์ จินวงษ์ ผู้จัดการศูนย์วิชาการเพื่อความปลอดภัยทางถนน ตระเวนบรรยายบอกทั่วไปว่า ไม่ใช่! “ตายจากอุบัติเหตุไม่ใช่เรื่องเคราะห์กรรม แต่ตายจากอุบัติเหตุเป็นเรื่องที่ป้องกันได้”
พล.ต.ต.ศักดา กล่าวว่า ผู้มีประสบการณ์จากหลายสถาบัน หลายองค์กร มีการเก็บข้อมูลในเรื่องนี้ มีผลที่ออกมาเหมือนกันก็คือ เหตุแห่งการตายจากอุบัติเหตุมีหลัก ๆ 3 ประการคือ เมาแล้วขับ, เร็วเกินกำหนด, ไม่สวมหมวกนิรภัย สาเหตุของการเกิดอุบัติเหตุหลัก ๆ 3 ประการ เช่นเดียวกัน พฤติกรรมของมนุษย์, สภาพถนน, ดินฟ้าอากาศ
การแก้ไขปัญหาในประเทศไทยในเรื่องนี้ มีความพยายามหลายวิธี ช่วยกันจนมีภาคี-เครือข่ายมากขึ้น ทุกคนรู้ว่า ทำไปก็เหมือนกับพายเรืออยู่ในอ่าง วนกลับมาที่เดิม มีผลลัพธ์ออกมาน้อย แต่ก็ยังสุขใจที่คนเข้าใจมากขึ้น ระมัดระวังมากขึ้น ช่วยคนรอดตายมากขึ้น หรือตายน้อยลง ก็เป็นมหากุศลแล้ว
พฤติกรรมของมนุษย์ที่ไร้วินัยการจราจร ขาดความรู้เรื่องการจราจร เป็นเหตุหลักมากกว่า 70% ของการเกิดอุบัติเหตุและมีคนเสียชีวิต การผิดกฎจราจร คนไทยมองว่าเป็นเรื่องเล็กน้อย ไม่น่าจะมาบังคับกัน ตำรวจไม่น่าจะจับ เตือนกันเฉย ๆ ก็ได้ ภาครัฐก็มองว่าเป็นเรื่องที่ไม่เร่งด่วน ยังมีเรื่องอื่นที่ร้อน ๆ ต้องดำเนินการก่อน การดำเนินการเข้มงวดกวดขันที่ทำอยู่ทุกวันนี้ก็ดีอยู่แล้ว ไม่ควรจะไปบังคับประชาชนให้เกิดความไม่พอใจ หรือต่อต้าน มันไม่ใช่นโยบาย “ประชานิยม” เป็นอย่างนี้เหมือนกันทุกรัฐบาลที่ผ่านมา
การบังคับใช้กฎหมายในประเทศไทยอ่อนแอรึเปล่า? สถิติที่เห็นมันตรงกันข้าม จับกุมมากกว่าเดิม 2 - 3 เท่าตัว คนตายก็ยังมากกว่าเดิม ย้อนกลับมาดู จะเห็นได้ว่าทำได้เฉพาะในตัวเมือง แต่ต่างอำเภอ ชนบทอื่น ๆ ทำแทบไม่ได้เลย หากตำรวจไปเข้มงวดกวดขัน ทั้ง ๆ ที่ผู้เสียชีวิตในต่างอำเภอกับชนบทนั้น ยังมากกว่าเสียชีวิตในเมืองใหญ่ ประชาชนยังต่อต้าน ตำรวจไม่กล้าที่จะทำอย่างเต็มรูปแบบ จริงจัง ต่อเนื่อง หากไม่มีภาคีเครือข่ายช่วยกันสนับสนุน หลายเหตุการณ์เกิดขึ้น ประชาชนล้อมจะเผาโรงพัก, ครูพานักเรียนประท้วงตำรวจ ฯลฯ คำกล่าวที่คุ้นหู “จับจนเด็กไม่กล้าไปโรงเรียน, จับจนคนไม่กล้าออกไปซื้อของที่ตลาด ฯลฯ’’ ยังคงมีอยู่
กฎหมายจราจรไทยเป็นเรื่องเป็นราว ตรากฎหมายออกมาใช้ตั้งแต่ปี พ.ศ. 2522 พ.ร.บ.การจราจรทางบก และใช้กันมายาวนาน ในสภาก็แก้ไขยาก แนวต้านยังสูงอยู่ ยังไม่มีรัฐบาลใดกล้า เพราะไปบังคับวิถีชีวิตปกติสุขของประชาชน ไม่ใช่นโยบายประชานิยม ในขณะเดียวกันความผิดในเรื่องการจราจรที่เป็นสาเหตุของการเกิดอุบัติเหตุ ในต่างประเทศเป็นเรื่องร้ายแรง อัตราโทษสูง เป็นเรื่องที่เขาให้ความสำคัญมาก
ต่อข้อถามว่า ประเทศไทยจะยอมรับความจริงหรือไม่? พล.ต.ต.ศักดา ให้ความเห็นว่า กฎหมายจราจรอ่อนแอ...การบังคับใช้กฎหมายของตำรวจอ่อนแอ ในขณะที่หลักการบังคับใช้กฎหมายการจราจรของประเทศที่ประสบความสำเร็จแล้ว ยึดหลักว่าประชาชนจะเคารพและเกรงต่อกฎหมาย คือ
- กลัวเสียค่าปรับในอัตราที่สูง
- กลัวเสียเวลา
ประเทศไทยนั้นตรงกันข้าม ค่าปรับอยู่ในอัตราที่จ่ายได้ เหมือนหยอดเหรียญเล่นเกม ผิดอีกก็จ่ายอีกได้ แถมยังอำนวยความสะดวกตั้งโต๊ะเปรียบเทียบปรับที่ด่านให้อีกด้วย ไม่ต้องไปเสียเวลารายงานตัว ทั้งนี้เพื่อลดการต่อต้าน หารู้ไม่ว่า การบังคับใช้กฎหมายแบบนี้ ไม่สามารถทำให้ประชาชนเกิดจิตสำนึกและเกรงกลัวต่อกฎหมายได้ กลับทำให้ภาพลักษณ์ของตำรวจแย่ลง
ทำอย่างไรที่จะให้คนไทยเห็นว่า “ความตายจากอุบัติเหตุ ไม่ใช่เรื่องเคราะห์กรรม แต่เป็นเรื่องที่ป้องกันได้เรื่องการเกิดอุบัติเหตุเป็นเรื่องใหญ่ ที่ต้องร่วมมือกันรีบแก้ไข...ไม่ใช่เรื่องเล็กอีกต่อไปควรมีการปฏิรูปกฎหมายการจราจร หากทำไม่ได้ต้องแก้ไขที่การบังคับใช้กฎหมายของตำรวจ”
...ถึงเวลาหรือยัง ที่จะรวมพลังประกาศสงครามกับอุบัติเหตุ?!?
วิวัฒน์ หมื่นกันยา
http://www.dailynews.co.th/thailand/202238
.
