ตอบ

Warning: this topic has not been posted in for at least 500 days.
Unless you're sure you want to reply, please consider starting a new topic.
ชื่อ:
อีเมล์:
หัวข้อ:
ไอค่อนข้อความ:

Verification:
คิดว่าความดีทำยากไหม( เลือกตอบแค่ ยาก กับ ไม่ยาก ครับผม):
ถ้าเราโกรธใคร ธรรมะจะเป็นหนทางผ่อนคลายความโกรธนั้นลงได้ใช่ไหม ( เลือกตอบแค่ ใช่ กับ ไม่ใช่ ครับผม ):
คุณเชื่อว่าทุกศาสนาสอนให้ทุกคนเป็นคนดีใช่หรือไม่ ( เลือกตอบแค่ ใช่ กับ ไม่ใช่ ครับผม):
เว็บใต้ร่มธรรมเป็นเว็บเล็กๆแนวธรรมะในจิตใช่หรือไม่ ( เลือกตอบแค่ ใช่ กับ ไม่ใช่ ครับผม):
^^ ขอความกรุณาพิมพ์คำว่า แสงธรรมนำใจ:
เปล่งวาจาว่าสาธุ เป็นการอนุโมทนาต่อพระสงฆ์ที่วัด หรือมีใครทำบุญแล้วมาบอกให้ทราบ ทราบแล้วยกมือขึ้น (สาธุ) กรุณาพิมพ์คำนี้ครับ  สาธุ:
ท่านจะปฏิบัติตามกฏระเบียบข้อตกลงของเว็บใต้ร่มธรรมทุกประการหรือไม่ ( เลือกตอบแค่ ใช่ กับ ไม่ใช่ ครับผม):
โดยปกติชน นิ้วมือของคนเรา มีกี่นิ้ว (ตอบเป็นภาษาไทยครับ):
วัฒนธรรมไทยเมื่อเห็นผู้ใหญ่ท่านจะทำความเคารพ ด้วยการไหว้ท่านก่อนเสมอใช่หรือไม่:
บุคคลที่ไปหลายๆเว็บไซต์ โดยที่สวมบทบาทเป็นหลายๆคน โดยที่ไม่รู้ว่า แท้จริงใจเราต้องการอะไร เพื่อน หรือ ชัยชนะ:
ระหว่าง (ผู้ที่เรียนรู้ธรรมะเพื่อเอาชนะผู้อื่น) กับ (ผู้ที่เรียนรู้ธรรมะเพื่อเอาชนะตัวเอง)  ท่านจะเลือกเป็น:
กล่าวคำดังนี้  "ขออโหสิกรรม":
หากมีคน บอกว่า เราไม่ดีเราเลว แต่ใจเรารู้ว่าไม่เป็นเช่นนั้น เราจะใช้วิธีใดจัดการกับเรื่องนี้  (โต้เถียงให้แรงกว่าที่เค้าว่ามา) หรือ (เวลาจะเป็นเครื่องพิสูจน์ความดีของเราเองไม่ต้องทำอะไร):
เคยนวดฝ่าเท้าให้ คุณพ่อคุณแม่บ้างไหม ถ้ามีโอกาส เราควรทำหรือไม่ (ควรกระทำอย่างยิ่ง หรือ ไม่ควรทำ):
เกิดขึ้น ตั้งอยู่ และดับไป ใต้ร่มธรรมเองก็จะเป็นไปตามวัฐจักรนี้ ฉันท์ใดก็ฉันท์นั้น (เป็นจริง) หรือ (ไม่จริง):
พิมพ์คำว่า (แสงธรรมนำทางธรรมะนำใจ) ครับ:
รู้สึกระอายใจไหมที่เราทำร้ายคนอื่นด้วยวาจาหรือสำนวนที่ไม่สุภาพ โดยที่คนคนนั้นเค้าเคยเป็นผู้มีพระคุณต่อเรามา (ไม่ละอายใจ)หรือ(ละอายใจ):
ขนทรายเข้าวัดคือ พิมพ์สำนวนต่อไปนี้ครับ (ทำบุญทำกุศลโดยวิธีนำหรือหาประโยชน์เพื่อส่วนรวมมิได้ทำเพื่อตนเอง):
ไม่มีอะไรสายสำหรับการเริ่มต้น พิมพ์เป็นประโยคภาษาอังกฤษครับ เป็นตัวพิมพ์เล็กทั้งหมดนะครับ เว้นวรรคคำด้วยครับ (It is never too late to mend):
ผู้ที่ไม่เคยรับรู้รสของความขมขื่น จะไม่รู้ว่าความหวานชื่นคืออะไร พิมพ์เป็นประโยคภาษาอังกฤษครับ เป็นตัวพิมพ์เล็กทั้งหมดนะครับ เว้นวรรคคำด้วยครับ (He who has never tasted bitterness does not know what is sweet):

shortcuts: กด alt+s เพื่อตั้งกระทู้ หรือ alt+p แสดงตัวอย่าง


สรุปหัวข้อ

ข้อความโดย: ฐิตา
« เมื่อ: พฤษภาคม 12, 2013, 09:09:48 pm »

คำค่าวผญ๋าล้านนา (แม่ญิง)

แม่ญิงแม่ยาง แม่มานกล๋างบ้าน แม่หุมคนพาล ร่ายรัก
แม่จุหลอกผัว แม่หนัวจู๊นัก แม่จั๊กค่าวเจี้ย ทำเพลง
ย่อมเป็นแม่ฮ้าง นักเลงโต๋งเต๋ง แม่คบนักเลง แม่แสนปากเลี้ยม
แม่ขวากแม่หลาว แม่หนามแม่เสี้ยน แม่นอนหัวเตียง ข่มฮ้าน
แม่นกสองหัว แม่บัวสองจั้น แม่แข็งกระด้าง พรางกำ
แม่จู๊ปี้น้อง ล่อลวงผิดกั๋น แม่ไก่หลงฮัง นอนค้างก๋างบ้าน แม่ต่อแม่แต๋น
แม่ปลิ๋งปากกว้าง ปากออกไปพลาง เสียบกั๊ด
>>> F/B อุบาสก ผู้หนึ่ง

ป่อจ่างป้อจาย ป่อจุ
ป่อจ้าน ป่อฮ้าง
ป่อเฮือน ป่อตำเฮาะ
ป่อสะปะสะเปด
ป่อผีเผด ป่อผีพราย
ป่อ......อะหยัง..
... ก็ก้านอีป่ออีแม่เฮาหมด
Amphai Vantanapindu

..
..
ยามสะลุมมืด บ่ได๋ยิ๊นเสียงนกอีเอี้ยงฮ้อง กิ๊นหมากโพธิ์ไฮ
แซวแซวเสียงบ่มี๊โต๋ฮ้อง โต๋น้องจิกโต๋พี่ โต๋พี่จิกโต๋น้อง เหล่าบ่เถือกหน่วยตา
กิ๊นปูกิ๊นปลา พัดเข้ามาทางก้น

แปลเป็น ภาษาภาคกลางว่า
เวลาใกล้ค่ำ ไม่เคยได้ยินเสียงธรรมชาติ ของนกที่มากินลูกโพธิ์ลูกไทรที่ใต้ต้น
เสียงร้องเซงแซ่แต่มองไม่เห็นตัว ตัวพี่จิกน้อง น้องจิกพี่ หากเล่าเรียนไม่ถูกลูกตา
กินปูกินปลา ที่หลงพลัดมาทางตูด

ไขปริศนาธรรมว่า
เวลาแห่งชีวิตค่ำแล้วบางคน ยังไม่ได้ยินแม้เสียงของธรรม ว่าไม่มีตัวตน ทั้งที่เสียงธรรมก็ดังอยู่ตลอด
เพราะเล่าเรียนธรรม ที่ไม่ถูกจุดสำคัญ จึงเห็นเป็นตัวตน และแม้เป็นพี่เป็นน้องก็ยังตบตีแย่งชิงสมบัติกัน
และเป็นสาเหตุที่สำคัญ ให้มีการกระทำที่ผิดธรรม เช่น อยากรวย ไม่ขยันแต่เล่นการพนัน ( ดุจกินทางตูด )

F/B สมหัตถ์ เป็นปรัชญ์
28 ธันวาคม 2015 เวลา 17:48 น.

***************************************************


เฒ่าแก้ค้าว          ห้วงอกขาวผอน       (แก่เฒ่าผมหงอกแล้ว)
บ่ต๋ายเมือมรณ์     ได้สอนลูกเต้า      (แต่ยังไม่ทันตาย  จึงยังได้สอนลูกหลาน)
คนบ่ฮู้                 อย่าโทษสมอง        (คนไม่รู้  อย่าโทษว่าสมองไม่ดี)
เป๋นต่าบ่อลอง       ฮ่ำเฮียนเมื่อน้อย     (เป็นเพราะไม่ร่ำเรียนแต่เด็ก)

          คนปากหวาน       เถิงก้นมันส้ม   (คนปากหวานนั้นก้นเปรี้ยว)
          คนยังนิยม           ปากฮ้ายใจ๋ดี    (ปากร้ายใจดี)
          จะมีคนรัก            ก็เขียมเผ่าผู้  คนฟัง   (เขียม-น้อย,หายาก)
          อู้หื้อเปิ้นฮัก          ยากนักจักหวัง  (พูดให้คนรัก ยากนัก)
          อู้หื้อเปิ้นซัง          กำเดียวก็ได้       (พูดให้คนชัง  คำเดียวก็ได้)

ของกิ๋นบ่มัก         บ่ช่างขับจ๋ำ               
ของกิ๋นบ่ลำ          บ่ช่างก๋ำป้อน             (ของกินที่ไม่ชอบไม่อร่อย)
ขืนเขกิ๋น             ลมช่างขึ้นต้อน          (หากบังคับให้กิน  ลมจะตีขึ้น)
บ่ไหลลงคอ          ฮอดต๊อง                   (ไม่ไหลลงคอ ตลอดท้อง)

          นกบ่บิน          อย่าไปเขิงปีกมันอ้า  (นกไม่บิน อย่าไปขึงปีก)
          งัวควายบ่กิ๋นหญ้า   อย่าไปข่มเขามันลง  (วัวควายไม่กินหญ้า  อย่าไปกดหัวมันให้กิน)
           ของกิ๋นลำ       อยู่ที่คนมัก   (ของอร่อย อยู่ที่คนว่าชอบหรือไม่)
           ของฮักอยู่ที่คน    เปิงใจ๋       (ของรักอยู่ที่คนพอใจ)
..
..
ไม้อ่อนก๊อม    เพราะคมมีดเหลา     
คนหูเบา        เพราะกำกึ๊ดตื้น     (กำกึ๊ด-ความคิดสติปัญญา)
หันไม้ใหญ่สูง    อย่าไปเปี่ยงขึ้น   
จึงตกลงมา      เสียบกั๊ด              (เสียบกั๊ด-จุกแน่น)

          การผ่อคน       อย่าเร็วรวบรัด      (ผ่อ-มอง)
          อยู่ตั๊ดตี้หน้า    หนเดียว             (อยู่ตั๊ดตี้หน้า-อยู่ที่มองหน้า)
          มนุษย์ลุ่มฟ้า    โลกหล้าใจ๋เหนียว   (ใจ๋-ใจ)
          ใจ๋ก๋ำมือเดียว    ไผหยั่งบ่ได้           (ก๋ำ-กำ, ไผ-ใคร)

สาครา           คงคาเหนือใต้
จ่าเตียมไป     เชี่ยวลึก
สิบซาววา       หยั่งได้ลงติ๊ก
กำก่อนกี้        โบราณ

         ผ่อแม่ญิงงาม     ผ่อเมื่อยามข้ามน้ำ   (ผ่อ-ดู)
         ผ่อป้อจาย          ปัญญาเลิศล้ำ         (ป้อจาย-ผู้ชาย)
         ผ่อเมื่อมันกิ๋นเหล้า   เมายา

(คัดจากพ่อครูสิงห์แก้ว-ต่อ)
บางคำก็ลึกมากจนแปลไม่ได้ 
..
..
คัดมาอีกบางตอน

หลงเหยหลง    หลงดงป่าไม้        (หลงเอยหลง  หลงดงป่าไม้)
เถิงหลงว่าได้    ซาววัน              (ถึงหลงไปเป็นยี่สิบวัน)
ยังปอฮู้ปิ๊ก        กลับได้คืนหลัง   (ยังพอกลับได้กลับคืน)
หลงเหยหลงคำ   หลงคืนบ่ได้     (แต่หลงน้ำคำ  กลับคืนไม่ได้)

          ทำดีร้อยหน     เสียงคนเงียบงด
          ฟังหาบ่ได้        กำเดียว
          ความดีเฮานั้น   ไผบ่แลเหลียว
          ทำชั่วเตื้อเดียว    นินทาทั่วบ้าน    (เตื้อ-ครั้ง)

บางตอนจากค่าวฮ่ำ ของพ่อครูสิงห์แห้ว มโนเพ็ชร
งานกึ๊ดเติงหา จรัล มโนเพ็ชร  3 ก.ย. 48
-หัวข้อ: Re:วลีงาม...
เริ่มหัวข้อโดย: แสนไชย ที่ กันยายน 04, 2005, 03:41:19 PM
**

เมื่อรักกันไม่ได้ก็ไม่รัก       
ไม่เห็นจักเกรงการสถานไหน
ไม่รักกูกูก็จักไม่รักใคร               
เอ๊ะน้ำตากูไหลทำไมฤา
_สุจิตต์ วงษ์เทศ

:http://thaioctober.com/smf/index.php?action=printpage;topic=2384.0
แก้ไขข้อความ
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: กันยายน 19, 2016, 05:57:02 PM โดย ฐิตา, เหตุผล: +บทกลอน »
ข้อความโดย: แก้วจ๋าหน้าร้อน
« เมื่อ: ธันวาคม 07, 2010, 11:37:25 pm »

 :45: ขอบคุณครับพี่แป๋ม ภาษาแต่ละภาคมีเอกลักษณ์ดีนะครับ ภาษาเหนือจะฟังนุ่มๆดีครับ
ข้อความโดย: Plusz
« เมื่อ: ธันวาคม 07, 2010, 10:03:45 pm »



555+ ขอบคุณค่ะ ตลกดี  :33:
ข้อความโดย: ฐิตา
« เมื่อ: ธันวาคม 07, 2010, 02:39:16 pm »


    :43:
คู่ทุกข์.. คู่ยากก...   
for everyone
ช่างซึ้งอะไรเช่นนี้  ฮือๆๆ

แมน โดนรถชนอาการสาหัส แต่โชคดีที่ สมรเมียสาวไม่เป็นอะไร แมนอยู่ในอ้อมแขนของสมรเมียรักระหว่างส่งโรงพยาบาล

แมน:   สมร ผม กำ ลัง จะ ตาย.....
สมร:   ไม่ค่ะแมน คุณต้องไม่เป็นไรนะค่ะ
ทั้งคู่ ฟูมฟายเหมือนหนัง ละครทั่วๆ ไป

แมน:   เมื่อสองปีก่อน ธุรกิจผมพังพินาศ ก็มีคุณอยู่ใกล้ๆ
สมร:   ก็ฉันเป็นเมียคุณนี่ค่ะแมน
แมน: เมื่อปีที่แล้วศาลฟ้องผม ให้ล้มละลาย ก็มีคุณอยู่ไม่ห่าง
สมร: โธ่ แมนอย่าพูดแบบนั้นสิคะที่รัก
แมน: ปลายปีที่แล้ว จำได้ไหมผมโดนยิงเกือบตาย ก็มีคุณอยู่ใกล้ๆ อีก
สมร: อย่าพูดเลยค่ะ ยังไงสมรก็ไม่ทิ้งคุณหรอกค่ะ แมน
แมนสำลักเลือดที่ไหลออกทางปาก กำลังจะตาย
แมน: สมร เข้ามาใกล้ๆ ผมสิ
สมรเอียงหูเข้าไปใกล้ให้แมนสั่งเสียเป็นครั้งสุดท้าย.....


แมน: จำไว้นะ.. อี หมอน!.. มึง นะ มัน ตัว ซวย...

http://kiff623323.multiply.com/journal?&=&page_start=0
ข้อความโดย: ฐิตา
« เมื่อ: ธันวาคม 07, 2010, 02:28:53 pm »


   เฮฮา..ภาษาเหนือ กำเมืองๆๆ

***สุภาษิต***

กิ้งก่าได้ทอง-จั๊กก่าได้ทอง

เข็นครกขึ้นภูเขา = หยู้ครกขึ้นดอย

น้ำขึ้นให้รีบตัก = น้ำขึ้นขะไจ๋ตัก

ขี่ช้างไล่จับตั๊กแตน = ขี่จ้างไล่ยับตั๊กแต๋น

ตำน้ำพริกละลายแม่น้ำ= ต๋ำน้ำพริกไน่แม่น้ำ

.............................................................................

หมวดคำศัพท์ที่คนมักจะถามความหมายกันบ่อยหรือไม่ค่อยได้ยิน

***สี ***

ดำคิลิ - ดำสุดๆ
เส้าแก๊ก = สีหม่นหมองมาก
ขาวเผื้อะขาวเผือก = มองไปทางไหนก็ขาวไปหมด
ขาวโจ๊ะโฟ้ะ = ขาวมากๆ
แดงปะหลึ้ง = แดงจัดมาก

.................................................................................................

***เสียง-แสง***

มืดสะลุ้ม - มืดสลัวๆ
แจ้งลึ้ง = สว่างโร่เห็นได้ชัด
ดั้กปิ้ง = เงียบกริบ
ดั้กปิ้งเย็นวอย = เงียบเชียบ
ดั้กแส้ป = ไม่ได้ข่าวคราว
.................................................................................................

***รส***

จ๋างแจ้ดแผ้ด = จืดชืด
ขมแก๊ก = ขมมาก
ส้มโจ๊ะโล๊ะ = รสเปรี้ยวมาก

................................................................................................

***คำกริยา***

กำปั้น หมัด = ลูกกุย
โกรธ = โขด
กลับ = ปิ๊ก (เช่น "เฮาปิ๊กบ้านละหนา")
กางร่ม = กางจ้อง
โกหก = วอก ขี้จุ๊
กิน = กิ๋น
ก่าย = ปาด อิง
ขโมย = ขี้ลัก
ขี้เหนียว = ขี้จิ๊
คิด = กึ๊ด
เครียด = เกี้ยด
จริง = แต๊(เช่น "แต๊ก๊ะ" = "จริงหรอ")
เจ็บ = เจ๊บ
ใช้ = ใจ๊
ดู = ผ่อ
เด็ก = ละอ่อน
ตกคันได = ตกบันได
เที่ยว = แอ่ว
ทำ = ยะ(เช่น "ยะหยัง" = "ทำอะไร")
นั่งพับเพียบ = นั่งป้อหละแหม้
นั่งขัดสมาธิ = นั่งขดสะหวาย
นั่งยอง ๆ = นั่งข่องเหยาะ,หย่องเหยาะ
นั่งไขว่ห้างเอาเท้าข้างหนึ่งพาดบนเข่า = นั่งปกขาก่ายง้อน
นั่งวางเฉย นั่งหัวโด่ = นั่งก๊กงก
นั่งลงไปเต็มที่ตามสบาย(โดยไม่กลัวเปื้อน) = นั่งเป้อหละเหม้อ
พูด = อู้
รัก = ฮัก
ก้าย = เบื่อ
รู้ = ฮู้
ลื่นล้ม = ผะเลิด
ต้าว = หกล้ม
วิ่ง = ล่น
สะดุด = ข้อง
สวย = งาม
เหรอ = ก๊ะ
หึง = ขาง
เหนื่อย = อิด
ให้ = หื้อ
บ่ะตัน = ไม่ทัน
อยาก = ไข (อยากนอน = ไขนอน,อยากอ้วก = ไขฮาก )
อร่อย = ลำ (อร่อยมาก = จ๊าดลำ, อร่อยจริงๆ = ลำแต๊แต๊)
แห๋ม = อีก (แห๋มแล้ว = อีกแล้ว, แห๋มกำ = อีกที,แห๋มกา = อีกหรือ)
อย่าพูดมาก = จะไปปากนัก
อย่าพูดเสียงดัง = จะไปอู้ดัง
คิดไม่ออก = กึ๊ดหม่ะออก
ไม่รู้จักคิด = บ่ะฮู้จักกึ๊ด
ไม่ทันคิด = บ่ะตันกึ๊ด
ขี้คร้าน = ขี้เกียจ
ง่าว =  โง่
แต่ถ้าใครโดนว่า จ๊าดง่าว นี่แปลว่า โคตะระโง่เลยนะ...
หลวก =  ฉลาด
เพ๊อะ =  เลอะเทอะ
เหี้ยเบ๊อะเหี้ยเบ๋อ = เทกระจาด ,กระจัดกระจาย (ไม่ใช่คำด่านะคะ...อิอิ)
ปะเลอะปะเต๋อ = เยอะแยะ
สุมมาเต๊อะ = ขอโทษนะ
สล่า (สะ-หล่า) = ช่าง
...................................................................................................

***คำนาม สรรพนาม***

ฉัน = เปิ้น (สุภาพ) , ฮา(ไม่ค่อยสุภาพส่วนใหญ่ใชักับเพื่อนผู้ชาย)
เธอ = ตั๋ว(สุภาพ) , คิง(ไม่ค่อยสุภาพส่วนใหญ่ใชักับเพื่อนผู้ชาย)
เขา(สรรพนามบุรุษที่ 3) = เปิ้น
ปู่ย่าตายาย ลุงป้าน้าอา = อุ้ย (เช่น แม่อุ้ย ป้ออุ้ย)
ผู้ชาย = ป้อจาย
ผู้หญิง = แม่ญิง
พวกเขา = หมู่เขา
พวกเธอ = สูเขา (สุภาพ), คิงเขา(ไม่ค่อยสุภาพส่วนใหญ่ใชักับเพื่อนผู้ชาย)
พวกเรา = หมู่เฮา, เฮาเขา
พ่อ = ป้อ
พี่ชาย = อ้าย,ปี้
พี่สาว = ปี้
ยี่สิบบาท = ซาวบาท
ยี่สิบเอ็ด = ซาวเอ็ด
ปฏิทิน = ปั๊กกะตืน คำเมืองแท้ๆจะแปลว่าปฏิทิน , บันทึกช่วยจำ
ใคร = ไผ
เรา = เฮา
...

***สัตว์***

จิ้งหรีด = จิ้กุ่ง,จิ้ฮีด
ค้างคก = ค้างคาก
ลูกอ๊อด = อีฮวก
ปลาไหล = ปลาเหยี่ยน
จิ้งเหลน = จั๊ก-กะ-เหล้อ
กิ้งก่า = จั๊ก-ก่า
จิ้งจก = จั๊ก-กิ้ม
ตุ๊กแก = ต๊กโต


...

***พืช ผัก ผลไม้***

มะละกอ = บะก้วยเต๊ศ 
น้อยหน่า = บ่ะหน้อแหน้
บวบงู = บ่ะนอยงู
มะเขือเปราะ = บะเขือผ่อย
มะเขือยาว = บะเขือขะม้า
มะระขี้นก = บะห่อย
แตงกวา = บะแต๋ง
กล้วยน้ำว้า = ก้วยใต้
พุทรา = หม่ะตัน
ละมุด = หม่ะมุด
กระท้อน = บะตื๋น
มะปราง = บะผาง
ฝรั่ง = บ่ะก้วยก๋า
ขนุน = บ่ะหนุน
มะพร้าว = บะป๊าว
ส้มโอ = บะโอ
ฟักทอง = บะฟักแก้ว
ฟักเขียว = บะฟักหม่น
มะแว้ง = บะแขว้งขม
มะเขือพวง = บะแขว้ง
มะเขือเทศ = บะเขือส้ม
กระท้อน = บะตึ๋น
ตะไคร้ = ชะไคร , จั๊กไคร
คึ่นช่าย = ผักกะพึน
ผักตำลึง = ผักแคบ
ชะพลู = ผักแค
ข้อความโดย: ฐิตา
« เมื่อ: ธันวาคม 07, 2010, 02:20:52 pm »


     

   ทุกข์ 12 อย่าง ใครเคยเจอบ้าง

1.ก้างปักเหงียก
2.เกียกขบตี๋น
3.จิ้นขำเขี้ยว
4.ไค่เยี่ยวบนรถ

5.มดขบต๋า
6.ขาเป็นตะคริว
7.สิวออกในฮุดัง
8.คันหลังเก๋าบ่สุด

9.มุดฮั้วลวดหนาม
10.จ๋ามในห้องแอร์
11.เหม็นขี้แฮ้ในลิฟท์
12.รูดซิบติดหำ