ตอบ

Warning: this topic has not been posted in for at least 500 days.
Unless you're sure you want to reply, please consider starting a new topic.
ชื่อ:
อีเมล์:
หัวข้อ:
ไอค่อนข้อความ:

Verification:
ระหว่างความดีกับความไม่ดี เราจะเลือกทำสิ่งใดจึงจะสามารถบรรลุธรรมได้จริง ( เลือกตอบแค่ ความดี กับ ความไม่ดี ครับผม):
กัน-ละ-ยา-นะ-มิด เขียนเป็นภาษาไทยที่ถูกต้องว่าอย่างไรครับ:
คิดว่าความดีทำยากไหม( เลือกตอบแค่ ยาก กับ ไม่ยาก ครับผม):
ถ้าเราโกรธใคร ธรรมะจะเป็นหนทางผ่อนคลายความโกรธนั้นลงได้ใช่ไหม ( เลือกตอบแค่ ใช่ กับ ไม่ใช่ ครับผม ):
ชีวิตบางครั้งก็เหมือนเหรียญสองด้านใช่หรือไม่ครับบางครั้งก็หัวบางครั้งก็ก้อย( เลือกตอบแค่ ใช่ กับไม่ใช่ครับผม):
คุณเชื่อว่าทุกศาสนาสอนให้ทุกคนเป็นคนดีใช่หรือไม่ ( เลือกตอบแค่ ใช่ กับ ไม่ใช่ ครับผม):
^^ ขอความกรุณาพิมพ์คำว่า ใต้ร่มธรรม:
เปล่งวาจาว่าสาธุ เป็นการอนุโมทนาต่อพระสงฆ์ที่วัด หรือมีใครทำบุญแล้วมาบอกให้ทราบ ทราบแล้วยกมือขึ้น (สาธุ) กรุณาพิมพ์คำนี้ครับ  สาธุ:
เว็บใต้ร่มธรรมเป็นเว็บเล็กๆในโลกออนไลน์ใช่หรือไม่ ( เลือกตอบแค่ ใช่ กับ ไม่ใช่ ครับผม):
ท่านจะปฏิบัติตามกฏระเบียบข้อตกลงของเว็บใต้ร่มธรรมทุกประการหรือไม่ ( เลือกตอบแค่ ใช่ กับ ไม่ใช่ ครับผม):
โดยปกติชน นิ้วมือของคนเรา มีกี่นิ้ว (ตอบเป็นภาษาไทยครับ):
วัฒนธรรมไทยเมื่อเห็นผู้ใหญ่ท่านจะทำความเคารพ ด้วยการไหว้ท่านก่อนเสมอใช่หรือไม่:
ใต้ร่มธรรม เป็น แค่เว็บไซต์และจินตนาการทางจิต การทำดี สำคัญที่ใจเรา เริ่มความดีที่ใจเราก่อนเสมอ พิมพ์คำว่า "เริ่มความดีที่ใจเราก่อนเสมอ":
เมื่อให้ท่านเลือก ระหว่าง (หนังสือเก่าๆเล่มหนึ่งที่เรารัก) กับ (มิตรแท้ที่รักเรา) คุณจะะเลือก:
บุคคลที่ไปหลายๆเว็บไซต์ โดยที่สวมบทบาทเป็นหลายๆคน โดยที่ไม่รู้ว่า แท้จริงใจเราต้องการอะไร เพื่อน หรือ ชัยชนะ:
กล่าวคำดังนี้  "ขอโทษนะ":
เกิดขึ้น ตั้งอยู่ และดับไป ใต้ร่มธรรมเองก็จะเป็นไปตามวัฐจักรนี้ ฉันท์ใดก็ฉันท์นั้น (เป็นจริง) หรือ (ไม่จริง):
รู้สึกระอายใจไหมที่เราทำร้ายคนอื่นด้วยวาจาหรือสำนวนที่ไม่สุภาพ โดยที่คนคนนั้นเค้าเคยเป็นผู้มีพระคุณต่อเรามา (ไม่ละอายใจ)หรือ(ละอายใจ):
ขนทรายเข้าวัดคือ พิมพ์สำนวนต่อไปนี้ครับ (ทำบุญทำกุศลโดยวิธีนำหรือหาประโยชน์เพื่อส่วนรวมมิได้ทำเพื่อตนเอง):
ผู้ที่ไม่เคยรับรู้รสของความขมขื่น จะไม่รู้ว่าความหวานชื่นคืออะไร พิมพ์เป็นประโยคภาษาอังกฤษครับ เป็นตัวพิมพ์เล็กทั้งหมดนะครับ เว้นวรรคคำด้วยครับ (He who has never tasted bitterness does not know what is sweet):

shortcuts: กด alt+s เพื่อตั้งกระทู้ หรือ alt+p แสดงตัวอย่าง


สรุปหัวข้อ

ข้อความโดย: ฐิตา
« เมื่อ: พฤษภาคม 12, 2013, 10:48:59 pm »


                     

ปรัชญาจังจื๊อ

จังจื้อ เป็นชาวเมืองซ้อง มีชีวิตร่วมสมัยกับ เม่งจื้อ เป็นนักปรัชญาจีนคนเดียวที่สอนหนักในทางละโลกิยะวิสัย เขาเคารพนับถือ เหลาจื๊อมาก ทำหน้าที่อรรถาธิบาย คติธรรมของเหลาจื๊อ จังจื๊อใช้ชีวิตอย่างสมถเรียบง่าย เขาไม่ปรารถนาลาภยศชื่อเสียงใดๆ เขามองเห็นการเมืองเป็นเรื่องที่ขาดคุณธรรมจึงไม่ยอมรับตำแหน่งใดๆเหมือนกับเมธีคนอื่น เช่น ขงจื๊อ เม่งจื๊อ บั๊คจื้อ ซึ่งล้วนแต่ผิดหวังมาก่อน

ทัศนะของจังจื๊อ เห็นว่า โลกและชีวิตเกิดมาด้วยวิวัฒนาการ แบบเดียวกับทัศนะของ ชาล์ล ดาร์วิน จังจื๊อกล่าวว่าชีวิตเริ่มต้นจากจุลินทรีย์ ที่แหวกว่ายอยู่ในสายชล แล้ววิวัฒนาการเปลี่ยนแปลงภาวะ จนกลายเป็นมนุษย์ ความเห็นของเขาน่าทึ่งมาก ที่เขาพูดถึงทฤษฎีวิวัฒนาการแห่งชีวิตไว้ก่อน ดาร์วินจะพูดถึง 2 พันปี จังจื๊อปฏิเสธเรื่องพระเจ้าสร้างโลก เขาว่าโลกดำรงอยู่ด้วยธรรมชาติของมันเอง

จังจื๊ออสอนว่าอย่าทะเยอทะยานต่อสิ่งที่อยู่เหนือวิสัยเรา เพราะอาจจะเกิดทุกข์กับสิ่งนั้น มิหนำซ้ำใช่ว่าจะรู้สิ่งนั้นทะลุปรุโปร่งเจนจบอันติมะจริงๆ ตัวเราต้องตายไปก่อนที่จะรู้สิ่งต่างๆที่สมบูรณ์ จังจื้อชี้โทษของความรู้ที่ท่วมหัวเอาไม่รอดว่า เสือต้องตายเพราะหนังมันสวยงาม ลิงถูกจับเพราะมันฉลาด บางครั้งจังจื้อก็สอนคล้ายทางสายกลางแบบพุทธ เช่น ครั้งหนึ่งเขาพร้อมศิษย์เดินทางผ่านป่า เห็นต้นไม้ใหญ่ แต่ไม่มีใครสนใจ คนตัดไม้ไปตัดต้นอื่น เขาจึงถามว่าทำไมไม่ตัดต้นใหญ่นั้น คนตัดไม้บอกว่า ต้นนี้เป็นไม้เนื้อไม่ดี ทำประโยชน์อะไรไม่ได้ เขาจึงสอนศิษย์ว่า ต้นไม้ตนนี้ดำรงอยู่ได้เพราะไม่มีประโยชน์ จึงรอดพ้นอันตราย


เขาเดินผ่านป่ามาได้แวะพักบ้านสหายเก่าคนหนึ่ง สหายท่านนั้นได้สั่งให้คนใช้ไปฆ่าห่านเอามาทำอาหารเลี้ยง คนใช้ถามว่าจะให้ฆ่าตัวไหน สหายจังจื๊อบอกให้ฆ่าตัวที่ไม่ร้อง เถิด เพราะไม่มีประโยชน์ ศิษย์จังจื้อจึงถามอาจารย์ว่า ตกลง สิ่งที่มีประโยชน์กับสิ่งที่ไม่มีประโยชน์ สิ่งใหนจะอยู่อย่างปลอดภัย จังจื้อหัวร่อแล้วตอบว่า"ฉันของอยู่ระหว่างกึ่งกลาง ระหว่างมีประโยชน์และไม่มีประโยชน์ จึงอยู่รอดปลอดภัยอันธรรมดาผู้รู้ย่อมไม่ยึดติดกับโลกธรรมมากนัก ไม่ยินดีในชื่อเสียงลาภยศก็ย่อมไม่ทุกข์มาก อุปมาดังพญามังกร บัดเดี๋ยวก็แผลงฤทธิ์ บัดเดี๋ยวก็หายเข้าไปในกลีบเมฆ ถ้ารู้มากไปก็เหนื่อย ถ้าโง่มากไปก็จะถูกรังแกเอารัดเอาเปรียบ ไม่อาจพ้นภัยได้เช่นกัน


- https://www.facebook.com/profile.php?id=100002417793924