ข้อความโดย: ฐิตา
« เมื่อ: พฤษภาคม 16, 2013, 12:08:49 am »
ช่วงเวลาที่เราเติบโตมา...
"คำสั้นๆที่ทรงคุณค่าทีสุดก็คือ...ครู"
พระคุณแห่งครูนั้น เปรียบได้ดั่งบิดามารดาคนที่สอง
ถ้าเราลืมบุญคุณแห่งครูบาอาจารย์ เท่ากับลืมบิดามารดา
ของเราเช่นกัน อย่าลืมนะช่วงเวลาที่เราเติบโตมา...?
"ครูนั้นแหละอยู่กับเรานานที่สุด"
ปาเจราจริยา โหนติ คุณุตตรานุสาสกา
ครูอาจารย์เป็นผู้ทรงคุณอันประเสริฐยิ่งเป็นผู้พร่ำสอนศิลปวิทยา
ปัญญาวุฒิ กเร เตเต ทินโนวาเท นมามิหัง
ข้าพเจ้าขอนอบน้อมเหล่านั้น ผู้ให้โอวาท ผู้ทำให้ปัญญาเจริญ
^_______^
BY : เด็กวัด
>>> F/B 26 พุทธศตวรรษ