ข้อความโดย: ฐิตา
« เมื่อ: พฤษภาคม 16, 2013, 01:59:14 am »
ใบอัสสัตถพฤกษ์ ตอนที่ 3
ใบไม้...และ...ร่างกายของพระองค์...
เป็นหนึ่งเดียวกัน...
หาได้มีตัวตน...ที่ถาวร...หรือ..
เป็น..เอกเทศ...ไม่...
ทั้ง...ไม่สามารถดำรง...อยู่อย่างอิสระ
จากจักรวาล...
และพระสิทธัตถะได้เห็นธรรมชาติ
อันว่างเปล่าของปรากฎการณ์ทั้งมวล
ว่า...สรรพสิ่ง...ล้วนว่างจากตัวเอกเทศ
และ...ว่างจาก...ตัวตนที่แยกขาดจากสิ่งอื่น
พระองค์..ทรงตระหนักว่ากุญแจ
ไขสู่ความหลุดพ้นนั้น...
มีอยู่ในหลักธรรม 2 ประการ คือ...
" ห ลั ก อิ ทั ป ปั จ ย ต า " และ
" ห ลั ก อ นั ต ต า "
หมู่เมฆเคลื่อนผ่านม่านฟ้า
ก่อตัวเป็นพื้นหลังสีขาวตัดกับ
ใบอัสสัตถพฤกษ์...อันบางใส
บางที...ในเย็นวันนั้นอาจจะประทะ
กับอากาศเย็นและเปลี่ยนเป็นฝนเมฆ
เป็นปรากฎการณ์อย่างหนึ่ง
และฝนก็เป็นปรากฎการณ์อีกอย่างหนึ่ง
เช่นกัน...เมฆ..ไม่มีเกิด...และ
จะ...ไม่มีดับสลาย...
พระสมณโคดม...ทรงคิดว่า...
หากเมฆเข้าใจความจริง...ข้อนี้..
แน่นอน..มันจะ..ต้องเริงร้องเพลง
อย่างมีความสุข...เมื่อหลั่งลงเป็น
ฝนโปรยปราย...เหนือท้องทุ่งนาป่าเขา...^^"
ใบอัสสัตถพฤกษ์ ตอนที่ 3
ติช นัท ฮันห์...
คือเมฆสีขาว...ทางก้าวเก่าแก่...
