ข้อความโดย: ฐิตา
« เมื่อ: พฤษภาคม 16, 2013, 06:33:11 pm »
ทรงสอนเฉพาะ แต่เรื่องทุกข์ กับ ความดับ สนิทของทุกข์
ภิกษุ ทั้งหลาย. ! ทั้งที่ เรามี ถ้อยคำอย่างนี้ มีการกล่าว อย่างนี้
สมณะและ พราหมณ์บางพวก ยังกล่าวตู่เราด้วย คำเท็จ เปล่า ๆ ปลี้ ๆ
ไม่มีจริงให้เป็นจริงว่า
“พระสมณโคดม เป็นคนจูงคน ให้เดินผิดทาง ไปสู่
ความฉิบหาย ย่อม บัญญัติ ลัทธิความสูญเปล่า ความวินาศ ความไม่มี
ของสัตว์ คน ตัวตน เราเขา ขึ้นสั่งสอน” ดังนี้.
ภิกษุ ทั้งหลาย. ! สมณะและ พราหมณ์บาง พวกเหล่านั้น กล่าวตู่ เรา
ด้วยคำเท็จ เปล่า ๆ ปลี้ ๆ ไม่มีจริงให้เป็นจริง โดยประการที่
เราไม่ได้กล่าว หรือจะกล่าวอย่างนั้นก็ หามิได้.
ภิกษุ ทั้งหลาย. ! ในกาลก่อนก็ตาม ในกาลบัดนี้ ก็ตาม
เราบัญญัติ สอนแต่ เรื่องความทุกข์ และ ความ ดับสนิท
ไม่มีเหลือ ของ ความทุกข์ เท่านั้น.
ภิกษุ ทั้งหลาย. ! ในการกล่าวแต่ เรื่อง ความทุกข์ และ
ความดับสนิท ไม่มีเหลือ ของความทุกข์ เช่นนี้
แม้จะมีใครมาด่าว่า ถากถาง กระทบกระเทียบ เสียดสี,
ตถาคตก็ไม่มี ความขุ่นแค้น โกรธเคือง เดือดร้อนใจ
เพราะเหตุนั้น แต่ประการใด.
ภิกษุ ทั้งหลาย. ! ในเรื่อง เดียวกัน นั้นเอง แม้จะมีใคร
มาสักการะ เคารพ สรรเสริญ บูชา, ตถาคตก็ไม่มี
ความรู้สึก เพลิดเพลิน ชื่นชม หรือ เคลิ้มใจไปตาม.
ถ้ามีใครมา สักการะ เคารพ สรรเสริญ บูชา,
ตถาคตย่อม มีความคิด อย่างนี้ว่า ก่อนหน้านี้เรามี
ความรู้สึกตัว ทั่วถึงอย่างไร
บัดนี้เรา ก็ต้องทำ ความรู้สึกตัวทั่วถึง อย่างนั้น ดังนี้.
มู. ม. ๑๒/๒๗๘/๒๘๖.
-http://www.facebook.com/pages/พระพุทธเจ้า/166387296709841?fref=ts