ข้อความโดย: ฐิตา
« เมื่อ: มิถุนายน 12, 2013, 09:29:18 pm »
"...อยู่คนเดียวในห้องเราท่องโลก
แค่มือโยกคลิกไหวปรารถนา
ไร้มิติสถานกาลเวลา
ทั้งสามโลกเราข้ามฝ่าจากหน้าจอ
เราสื่อสารผ่านสื่อทุกสื่อสาร
ท่องเที่ยวทั่วจักรวาลเราย่นย่อ
เปิดโลกกว้างทางไกลไม่รู้พอ
จึงคับแคบห้องหอก็กว้างไกล
เวิลด์ไวด์เวบตะเข็บโลกเราถกปลิ้น
แค่คลิกเดียวโบยบินไหนต่อไหน
คล้ายรู้สิ้นดินฟ้าชลาลัย
จอสี่เหลี่ยม เรี่ยมไร มหัศจรรย์
เราใกล้กันหันหลังนั่งประชิด
ลมหายใจแนบสนิทขนาดนั่น
จอสองจอ ใจสองใจ ใยห่างกัน
ฝันของใครใครต่างฝันฉันและเธอ
สนทนาคนรุ่นใหม่ในเฟชบุค
สานสัมพันธ์กันสนุกสม่ำเสมอ
เพื่อนของเธอเพื่อนของฉันหมั่นพบเจอ
ทุกข์ สุขเล่าละเมอทั้งจริงลวง
จึ ง ข อ บ ฟ้ า เ ข า เ ขี ย ว ไ ม่ เ ป ลี่ ย ว เ ป ล่ า
เ ร า ถ่ า ย เ ท ค ว า ม เ ห ง า บ ร ร ลุ ล่ ว ง
บ ร ร ลุ แ ล้ ว บ ร ร ลุ เ ล่ า ค ว า ม เ ป ล่ า ก ล ว ง
ท ะ ลุ แ ล้ ว ท ะ ลุ่ ง ล่ ว ง ค ว า ม ห่ ว ง ใ ย
อยู่ร่วมหอห้องเดียวจึ่งเดี่ยวโดด
เรามีเพื่อนคนโปรดทุกวันใหม่
หมื่นรายชื่อเราเปิดรับขยับไป
แต่หนึ่งเดียวชิดใกล้เราห่างกัน
นานแค่ไหนเราปล่อยใจไปสุดหล้า
มีบ้างไหมถามหาแม้ในฝัน
ร้อนหรือเย็นเป็นไฉนในสัมพันธ์
เคยใกล้ชิดสนิทมั่นเราเฉยชา
จึงโลกเราเบื้องหน้าที่ปรากฏ
มีคนอื่นเต็มไปหมดพันหมื่นหน้า
เวิล์ดไวด์เว็บกว้างไกลในมรรคา
ยิ่งหดแคบคุณค่ายิ่งวกวน
เ ร า สื่ อ ส า ร ผ่ า น สื่ อ ทุ ก สื่ อ ส า ร
โ ล ก ห น้ า จ อ เร า ท ะ ย า น ไ ป สุ ด ห น
ใ ช่ ห รื อ ไ ม่เ ร า ลื ม ใ ค ร ไ ป บ า ง ค น
ฉั น ห รื อ เ ธ อ สั บ ส น "เ ป็ น อื่ น"ไ ป ฯ..."
[สรรค์สร้างบทกวี โดย : "ไ พ ฑู ร ย์ ธั ญ ญ า"
(ผศ. ดร. ธัญญา สังขพันธานนท์)
รองคณบดีฝ่ายวิชาการ คณะมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์
มหาวิทยาลัยมหาสารคาม : กวีซีไรต์ ประจำปี พ.ศ. ๒๕๓๐, ตุลาคม ๕๔]
:http://www.oknation.net/blog/phaitoon/2011/11/22/entry-1
นำมาแบ่งปันโดย >>> กุหลาบสีชา โรส