ข้อความโดย: ฐิตา
« เมื่อ: กรกฎาคม 06, 2013, 10:46:32 pm »
อึด
กว่าจะเกิดมาเป็นผู้คนที่ยึดตัวตนหลังจากปฎิสนธิแล้ว ต้องอยู่ในท้องแม่ที่มีรกและน้ำคร่ำนานถึงเก้าเดือน สร้างความยากลำบากให้ผู้เป็นแม่เหลือจะกล่าว แม้กระทั่งจะทะลึ่งพรวดออกจากท้องแม่ที่เรียกว่าเกิดหรือภพ ก็สร้างความเจ็บปวดให้แก่ผู้เป็นแม่อย่างแสนสาหัส
การเป็นอยู่ที่อยู่ในความดูแลของพ่อแม่นั้น ก็ขึ้นอยู่กับฐานะแห่งเรือนตน ร่ำรวยหรือยากจนก็เป็นไปตามนั้น แต่สิ่งที่เหมือนกันหรือไม่ต่างจากกันเลยก็คือต้องผ่านการกล่อมเกลี้ยงเลี้ยงดูจากพ่อแม่ด้วยความรักแห่งจิตเมตตากรุณา หรือจิตแห่งพระอรหันต์
ไม่ว่าจะเหนื่อยยากแค่ไหนลำบากเพียงใด ทุกผู้คนเมื่อเติบใหญ่ก็จะเป็นความชื่นใจแห่งครอบครัวที่มีพ่อแม่เป็นประธานได้ทั้งนั้น
ถ้าหากท่านลองทบทวนไปในช่วงเวลาดังกล่าวตั้งแต่จำความได้ ทุกคนย่อมต้องผ่านการสอบในแบบเรียนและนอกแบบเรียนกันมามากมาย จะผ่านไปได้ด้วยดีหรือผ่านไปได้โดยลำบากโดยมีวิบากแห่งอกุศลก็ตาม
บ้างก็ทนวิบากแห่งอกุศลไปไม่ได้ ก็ล้มหายตายจากไปแต่เนิ่นๆตามโมเมนตั่มหรือแรงเหวี่ยงแห่งกรรมที่ทำไว้ ไม่ว่าจะเป็นกุศลกรรมหรืออกุศลกรรม
บางคนจะย้อนอดีตแห่งตนได้จากรอยแผลเป็นรอบกาย บางคนอาจจะย้อนอดีตตนได้ด้วยความรู้สึกสุข แต่บางคนอาจจะย้อนอดีตแห่งตนได้ด้วยความทุกข์จนถึงปัจจุบัน
ไม่ต้องเจาะเวลาหาอดีตอะไร ก็จะรู้และเห็นด้วยเหตุแห่งตนหรือตนเองเป็นผู้ก่อไมว่าจะกระทำตามกันมาเป็นประเพณี วัฒนธรรม หรือตามแฟชั่น ในภาษาธรรมเรียกว่าสีลัพพตปรามาส
เมื่อเติบใหญ่ก็เจริญรอยตามกันมาในความเป็นมนุษยชาติคือเริ่มมีครอบครัวเพื่อการสืบพันธ์หรือดำรงพันธ์เฉกเช่นเดียวกับพ่อแม่ปู่ย่าตายายหรือบรรพบุรุษหรือสัญชาตญาณก็ตาม
ในขณะที่เริ่มจะเห็นพ่อแม่เริ่มแก่ลง บ้างบางคนก็แก่และยังตามมาด้วยโรคภัยที่เบียดเบียน ไม่ว่าจะอย่างหนักหรืออย่างเบา อย่างที่รับได้ยอมรับได้ก็ไม่ทุกข์สักเท่าไรเพราะยอมรับความจริงมีธรรมะโอสถ และยาที่เกิดจากผลแห่งวิทยาศาสตร์ ดังได้เห็นผู้คนสมัยนี้หลังทานอาหารจะมียาตามเป็นขนมเป็นถุงๆเพื่อประคับประคองชีวิตอันน้อยนิดให้ได้เห็นความเป็นอยู่แห่งลูกหลานสืบต่อไป
มีน้อยคนที่เข้าสู่วัยชราแล้วจะรอดหรือปลอดจากจากโรคภัยไข้เจ็บ ทุกๆคนจำเป็นต้องยอมรับมันมีความสุขกับมัน ให้เป็นเยี่ยงอย่างแห่งการรู้ความจริงแห่งธรรมชาติ
การตายในวัยสุดท้ายเป็นบทเรียนที่พ่อแม่จะสอนลุกๆให้รู้จักสัจธรรมอันแท้จริงว่าทุกผู้คนไม่อาจหลีกหนีหรือหลีกเร้นหนีหน้าไปได้
ในช่วงเวลาไม่ว่าจะเป็นหกสิบปีหรือแปดสิบปี อาจจะดูยาวนานแห่งผู้คน แต่ถ้าบุคคลเหล่านั้นหากไม่เห็นหรือรู้ธรรม ช่างเป็นชีวิตที่น้อยนิดและแสนสั้นและน่าเสียดายเป็นอย่างยิ่ง
เพราะเขาเหล่านั้นจะจากไปด้วยความทุกข์แทบทั้งสิ้น เพราะขาดการรู้เห็นความจริง เกิดมาจากความมืดและจากไปพร้อมความมืด และยังคงเวียนวนเวียนว่ายตายเิกิดเป็นอะไรต่อมิอะไรตามกรรมที่ตนเป็นผู้ส่งเสริมหรือกระทำเองทั้งสิ้น
--------------------......................
โพธิปักขิยธรรม37 แบ่งเป็นเจ็ดหมวด สติปฎฐานสี่ สัมมัปปธานสี่ อิทธิยาทสี่ อินทรีย์ห้า พละห้า โพชฌงค์เจ็ด อริยมรรคที่มีองค์แปด อยากให้ชาวตามหาแก่นธรรมหาอ่านกันจังเลย ที่ละหมวดก็ได้ครับ ชื่นใจดี
หรือว่างๆตามหาแก่นธรรมจะนำเสนอครับในสไตล์แก่นธรรมนี้แหละครับ ขออนุโมทนากับท่านผู้เขียนและท่านผู้อ่านอีกครั้ง สาธุธรรมครับ พบกันเมื่อสะดวกเช่นเคย
สะมะชัยโย
หมายเหตุแก่นธรรม
ผู้เขียนและคณะเป็นผู้เขลาทางปัญญา หากมีข้อผิดพลาดบกพร่อง ขอน้อมรับทุกประการ บุญกุศลที่เกิดจากบทความนี้ขอน้อมถวายแด่หลวงปู่ หลวงตา หลวงพ่อ ครูบาอาจารย์ และอุทิศให้แก่บรรพบุรุษ อันมีพ่อแม่ปู่ย่าตายายเป็นปฐม เจ้ากรรมนายเวร สรรพสัตว์ทั้งหลายในสากลโลกนี้ รวมทั้งท่านผู้อ่านทุกท่าน ขอให้เจริญในธรรมยิ่งๆขึ้นไป
Thammasatu ธรรมะสาธุ เวบดีดีมีธรรมะ
» หมวดหมู่ทั่วไป » ประสบการณ์ที่ผ่านมา » ตามหาแก่นธรรม 239 อึด
>>> F/B ทอสายใยรักด้วยธรรมะ
:พอเพียง มาก
