ข้อความโดย: ฐิตา
« เมื่อ: กันยายน 18, 2013, 12:48:55 am »
ในสมัยศตวรรษที่ ๑๒
แห่ง...นิกายโวงอนทอนที่กล่าวไว้ว่า
"วิธีการทุกชนิด...อันมุ่งสู่...การตรัสรู้
มีบ่อเกิดมาจาก...ธรรมชาติแท้ในตัวเธอ
ธรรมชาติที่แท้ของสรรพสิ่ง...
อยู่ในจิตของเธอ
ทั้งจิต และ วัตถุ
ต่างเป็นหนึ่งเดียว
หาใช่สิ่งสองสิ่งแยกต่างหากออกจากกันไม่
ทั้งเงื่อนไขข้อกำหนด
ความเป็นทาส ความผิดพลาดเหล่านี้
หาได้มีอยู่จริงไม่
ถูก ผิด บุญ บาป เหล่านี้
เป็นเพียง...มายาภาพ
รวมทั้ง...กฎแห่งเหตุผล
เธอ...อย่ากระทำกิจไป
โดยพื้นฐานอยู่บน...ความนึกคิด...ที่แบ่งแยก
มิฉะนั้นแล้ว...
กิจของเธอจะไม่ถึงอิสระภาพอันเต็มพร้อม
ผู้ปลดปล่อยแล้ว...ย่อมมองเห็น...สิ่งทั้งหมด
แต่...ไม่มีสิ่งใดเลยที่ถูกท่านมองเห็น
ท่านยอมรับถึง...ความเป็นไปของสรรพสิ่ง
แต่...มิได้จำกัดอยู่ด้วยความนึกคิด
เกี่ยวแก่สิ่งนั้น ๆ
ทั้งนี้ด้วยเหตุผลอันใดเล่า
ด้วยว่า...ขณะท่านแลเห็นสรรพสิ่งนั้น
ท่านมองไปยัง...ธรรมชาติที่แท้
เมื่อท่านยอมรับถึง...
ความเป็นไปของสรรพสิ่ง
ท่าน...ได้ทะลวงผ่านไปถึง
ธ ร ร ม ช า ติ . . . แ ห่ ง
อิ ทั ป ปั จ จ ย ต า
แม้...เมื่ออยู่ในโลกท่านก็ได้รู้ซึ้ง
ถึงความลี้ลับของผลและการสำแดง
ออกของปรากฎการณ์
มีทางเดียว....
ที่จะถึงการตรัสรู้ได้
คือ...
จะต้องปลดปล่อยตัวเองให้หลุดพ้น
จากความผิดพลาด...อันเกิดขึ้นด้วย
ความนึกคิดต่าง ๆ เธอย่อมอยู่อย่างอิสระ
มีสันติและสุขสงบได้ภายในโลกแห่ง
การกระทำนี้
ใช้อุบายในการแสวงหาการตรัสรู้
ในโลกอันมีขอบเขตจำกัดนี้
โดยไม่ไปมัวคิดว่า...
โลก...มีขอบเขต หรือ ไม่มีขอบเขต
จำกัด หรือ ไม่จำกัด"
"กุญแจเซน"
- ติช นัท ฮันห์ -
>>> F/B ติช นัท ฮันห์